Νέο «έπος» πρόσθεσε το Κρατικό θέατρο Βορείου Ελλάδος στο πολύπαθο ρεπερτόριό του με τη «Λυσσασμένη Γάτα» του Τενεσί Ουίλιαμς.
Και με δυο λόγια μεταφέρουμε το …δράμα των θεατών που βράδυ Σαββάτου γέμισαν ασφυκτικά το Βασιλικό θέατρο με αποτέλεσμα η έναρξη να καθυστερήσει κοντά στη μισή ώρα. Αλλά δεν ήταν τούτο το ολίσθημα… η συνέχεια ήταν που δεν αντεχόταν!
Καθώς το πόνημα του «σκηνοθεταρά» ήθελε τρίωρη διάρκεια, με επαναλαμβανόμενους κάκιστους διαλόγους, ακατανόητες σκηνές/πράξεις για εντυπωσιασμό και αποχαύνωση, κάτω του μετρίου ερμηνείες που για άλλη μια φορά απορήσαμε –κακώς βέβαια, το ΚΘΒΕ έχει δώσει πολλά δικαιώματα για το επίπεδο των ηθοποιών του-, τραγελαφικές καταστάσεις που αντί για κλάμα προκαλούσαν γέλιο, σε μια α π ί σ τ ε υ τ α μα απίστευτα βαρετή παράσταση, με κερασάκι στη τούρτα το ακατάσχετο γυμνό….
Η εκδίκηση όμως είναι ένα πιάτο που τρώγεται κρύο, δίνοντας την …ευκαιρία μετά το διάλλειμα σε πλήθος θεατών όλων των ηλικιών …το όπου φύγει φύγει από τη λαμπερή σάλα…
Ωστόσο δεν αναρωτιόμαστε ποιος ο σκοπός του εν ονόματι Σύλλα Τζουμέρκα να στραγγαλίσει τα άπαντα παθήματα και μαθήματα του αμερικάνου θεατρικού συγγραφέα..
Το πιο πιθανό, για να είμαστε προς το παρόν ευγενικοί…. η παντελής άγνοιά του στους θεατρικούς κώδικες, δηλαδή στο θεατρικό κλίμα, στην απόδοση, και μετάδοση της θεατρικής πράξης καθώς κάνει καριέρα σε φεστιβάλ ανά τον κόσμο με σχεδόν πειραματικές ταινίες, ή αν θέλετε για μεταξύ μας θεατές και αγαπιέται θεωρώντας τον ως «δημιουργό», ενώ στο δικό μας Φεστιβάλ Κινηματογράφου έχει πιάσει στασίδι ως εκλεκτός και αγαπημένος…
Οπότε καταλήγουμε πως η από περσινή επιλογή Πελτέκη για ένα «θέατρο με όλους» και μετά τις ολέθριες επιλογές στα πρόσωπα των Γιώργου Καπουτζίδη (Όποιος θέλει να χωρίσει να σηκώσει το χέρι του), Χρήστου Πασσαλή (Απόλυτη μαγεία ), τώρα και με Τζουμέρκα, οφείλει να επανεξεταστεί με καθαρά καλλιτεχνικά κριτήρια και μια ματιά παρελθόν του κάθε επίδοξου σκηνοθέτη που τάζει φύκια, για μεταξωτές κορδέλες…
Αναλυτική κριτική (06/12/2023) Click me
