Είναι αναμενόμενο ότι η παρακάτω λίστα των χειρότερων παραστάσεων της χρονιάς, θα ενοχλήσει αν όχι θυμώσει τους εμπλεκόμενους συντελεστές, τους φίλους τους και όσους θεατές διαφωνούν με τις εν λόγω επιλογές μας, που σημειωτέον δεν είναι ό,τι πιο ευχάριστο ως διαδικασία, δεδομένου ότι αφενός θυμόμαστε και καταγράφουμε παραστάσεις που συχνά νιώσαμε να προσβάλλουν τη θεατρική τέχνη και αφετέρου εγείρουμε αναπόφευκτα αντιπάθειες…
Ωστόσο, στη μακρόχρονη διαδρομή της η «Κ», ουδέποτε κάμφθηκε από αρνητικές αντιδράσεις ή επιθέσεις ή απαξίωση κλπ. προκειμένου να εκφράσει με καθαρότητα, εντιμότητα, τεκμηρίωση και ειλικρίνεια την όποια κριτική της άποψη, αδιαφορώντας πλήρως για το μοιραίο τίμημα και θεωρώντας την αταλάντευτη στάση της μακριά από κάθε είδους σκοπιμότητα ως κορυφαίο εύσημο που φέρει με περηφάνεια, ιδιαίτερα σπάνιο σε ένα χώρο ποικίλων συμφερόντων ή διαπλοκών…
Παρότι λοιπόν πρόκειται για δυσάρεστη διαδικασία, εντούτοις οφείλουμε να αποδώσουμε, όπως κάνουμε πάντα, «τα του Καίσαρος τω Καίσαρι» για την απαραίτητη διάκριση που υπαγορεύει το αίσθημα δικαίου, καθώς δεν είναι δυνατόν να ξεχωρίζεις τον καλύτερο και να αποσιωπάς τον χειρότερο, ο οποίος δεν αποκλείεται με την επισήμανση των αστοχιών του να αναθεωρήσει, εφόσον βέβαια αποβάλλει τη στείρα αλαζονεία και εμπιστευθεί μια έντιμη, τεκμηριωμένη γνώμη πέρα από οποιαδήποτε εμπάθεια ή «ύποπτη» συναλλαγή…
Όσον αφορά στα κριτήριά μας για τη συγκεκριμένη κατάταξη έχουν να κάνουν με το κατά πόσο μια παράσταση μας κούρασε σε βαθμό αφόρητης βαρεμάρας, μας εξόργισε ή κορόιδεψε ως θεατές, υποτίμησε τη νοημοσύνη μας, πρόσβαλε την αισθητική μας, απέτυχε στο στόχο της ή απλά δεν είχε το παραμικρό να μας πει μη έχοντας αιτία ύπαρξης… Που σημαίνει ότι έχουμε κάθε λόγο ως αποδέκτες να κατατάξουμε αυτό που εισπράξαμε όπως του αξίζει, μήπως κάποιοι με τη λογική της εύκολης αρπαχτής αντιληφθούν ότι «καταλαβαίνουμε» και είμαστε σε θέση να αξιολογούμε και να διαχωρίζουμε την ήρα από το στάχι…
Ιδού λοιπόν η λίστα των σχετικών παραστάσεων, ξεκινώντας από την… χειροτερότερη και καταλήγοντας στην οριακά ανεκτή… και αν διαφωνείτε, προσθέστε στα σχόλια τις δικές σας χειροτερότερες…
«Ζαμπέτα με λένε»
Κακοσκηνοθέτησε ο Νίκος Ορτετζάτος.
Το ζήσαμε κι αυτό! Να δούμε επί σκηνής τον Γιώργο Ζαμπέτα , που πέρα από μέγιστος συνθέτης με αθάνατα τραγούδια, έμεινε στη μνήμη ως η επιτομή του αυθεντικού μάγκα με σπάνια ευφυία, χιούμορ, δωρική παρουσία, να αλωνίζει την πίστα ως… Ζωζώ Σαπουντζάκη, με λικνίσματα, τσιφτετέλια, νάζι γελοίες χαριτωμενιές και σαχλές ατάκες, σε ένα αφελέστατο, επιδερμικό, άτεχνο κείμενο και ένα πόνημα επιπέδου σχολικής παράστασης…
Τίτλος δημοσίευσης: «..κι εμείς ρωτάμε… «είσαι σίγουρος Ζωζώ Σαπουντζάκη;»
-Είδαμε στο Δημοτικό Θέατρο Καλαμαριάς, και σχολιάζουμε εδώ
«Σεσουάρ για δολοφόνους»
Κακοσκηνοθέτησε ο Νικορέστης Χανιωτάκης.
Από τις περιπτώσεις που η…. επιστήμη σηκώνει τα χέρια ψηλά, καθώς είναι αδύνατο να εξηγηθεί η επιτυχία επί χρόνια ολόκληρα, μιας παράστασης παλιακής με οσμή ναφθαλίνης, με παρωχημένο χιούμορ, ξεπερασμένα γκέι αστεία- κλισέ, αισθητική φτηνής βιντεοκασέτας του ’80, χαρακτήρες φαιδρές καρικατούρες, ανούσιο και βαρετό σταντ απ τύπου «διάδραση», γεμάτη τσιρίδες και καραγκιοζιλίκια, που κλαις τον χαμένο χρόνο, το χαμένο χρήμα και τα σμπαραλιασμένα νεύρα…
Τίτλος δημοσίευσης: «2,5 ώρες πλήρους απογοήτευσης … »
-Είδαμε στο Θέατρο Κήπου και σχολιάζουμε εδώ
«Lebensraum»
Κακοσκηνοθέτησε ο Αντώνης Καραγιάννης.
Περιμέναμε να συναντήσουμε τη σκοτεινή, δυστοπική ατμόσφαιρα ενός εγκεφαλικού πειράματος από έναν «χειριστή» και ένα «πειραματόζωο» και αντί αυτών εισπράξαμε ένα ατυχές… τηλεσώου τύπου ριάλιτι! Με άπλετο, πολύχρωμο φωτισμό, προβολές, κυριλέ κοστούμι, λαμέ φουστάνι και ανάλαφρο, ψυχαγωγικό κλίμα σε μια επίπεδη συμβατική περφόρμανς που δεν ακούμπησε ούτε ξώφαλτσα την ταυτότητα ενός έργου με υπόγεια ένταση, σκοτεινή ενέργεια, διαστροφικά στοιχεία, ψυχικό εγκλωβισμό…
Τίτλος δημοσίευσης: «Απογοητευτικό σε όλα με άστοχη προσέγγιση και αλλοιωμένη ταυτότητα…»
-Είδαμε στο Θέατρο Αθήναιον και σχολιάζουμε εδώ
«Ληστές»
Κακοσκηνοθέτησε ο Ακύλλας Καραζήσης.
Μια παράσταση του ΚΘΒΕ με τη γνωστή μαμούθ διάρκεια των τριών και κάτι ωρών ως «σήμα κατατεθέν» ή σωστότερα… κόμπλεξ της κρατικής σκηνής, σκηνοθετημένη χωρίς ρεαλισμό, με μπόλικες υπερβολές, αχανές κουραστικό περιεχόμενο, άχαρα κοστούμια και σκηνικό σε επίπεδο παραγωγής και επιπλέον μέτριες ερμηνείες, κάνοντας τη διάρκεια ακόμα πιο δυσβάσταχτη…
Τίτλος δημοσίευσης: «..Ένα διαχρονικό έργο του Σίλλερ καταβαραθρώθηκε στο ΚΘΒΕ »
-Είδαμε στο Βασιλικό Θέατρο και σχολιάζουμε εδώ
«Όταν ξαναπέθανα»…
Κακοσκηνοθέτησε ο Λάκης Λαζόπουλος.
Επανέκαμψε στη σκηνή ο Λάκης Λαζόπουλος, χωρίς όμως το τωρινό του εγχείρημα να θυμίζει σε τίποτα το λαμπερό μυαλό και τις απολαυστικές παραστάσεις που κάποτε μας χάρισε… καθώς αναλώθηκε σε ανούσια, αδιάφορη φλυαρία, καπελώνοντας τους πάντες δίπλα του και ιδιαίτερα την ταλαντούχα παρτενέρ Παρθένα Χοροζίδου, για να καταλήξει σε εντελώς άστοχο φινάλε ενός έργου που δεν είχε τίποτα να πει και μέχρι να το βρει, καλό θα ήταν να απέχει σεβόμενος την προϊστορία του…
Τίτλος δημοσίευσης: «..Έμεινε στη προσπάθεια ο Λαζόπουλος φλυαρώντας…»
-Είδαμε στο Θέατρο Ράδιο Σίτυ και σχολιάζουμε εδώ
«Κήτος»
Κακοσκηνοθέτησε ο Ευάγγελος Βογιατζής.
Άλλη μια παράσταση αφιερωμένη στη διαφορετικότητα όσον αφορά στην παχυσαρκία, που χάθηκε σε σχολαστική, ακατάσχετη φλυαρία και πεζό ρεαλισμό περί των αυτονόητων, περιγράφοντας πληκτικά τα χιλιοειπωμένα πάθη με τα κιλά ενός υπέρβαρου… Ένα επίπεδο κουραστικό κείμενο χωρίς έμπνευση και μια σκηνοθεσία χωρίς συνοχή και ρυθμό, κάτω από το απαράλλακτο φως ενός μοναχικού προβολέα…
Τίτλος δημοσίευσης: «..με προοπτικές, που όμως κατάπιε η ανούσια φλυαρία… »
-Είδαμε στο Θέατρο Κήπου και σχολιάζουμε εδώ
«Ικέτιδες»
Κακοσκηνοθέτησε η Μαριάννα Κάλμπαρη.
Δεν περιμέναμε καταρχάς σε μια τραγωδία του Αισχύλου που πρωταγωνιστεί ο χορός των «Ικέτιδων», να συναντήσουμε την απαράδεκτη υποβάθμισή του και όχι μόνο… διότι επιπλέον παραποιήθηκαν ο στόχος και η ουσία του έργου που προβλήθηκε ως φεμινιστικό μανιφέστο αντί του καθαρά πολιτικού του χαρακτήρα, ενώ η προσθήκη της Ιούς αποδείχθηκε ανούσια και άσχετη με την πλοκή, σε ένα επίσης φτωχό και άστοχο σκηνικό…
Τίτλος δημοσίευσης: «Αμφίβολο αν… «εισακούσθηκαν» επιτυχώς…»
-Είδαμε στο Θέατρο Δάσους και σχολιάζουμε εδώ
«Αγαπημένη του κυρίου Λιν»
Κακοσκηνοθέτησε ο Γκι Κασίερς.
Είναι γεγονός ότι ο Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης τελευταία έχει καλλιεργήσει προσδοκίες για τις προσεγμένες δουλειές του, ωστόσο η παρούσα παράσταση, αν εξαιρέσουμε την υποκριτική του αρτιότητα, απογοήτευσε… Ένας στατικός μονόλογος σε άδεια σκηνή, με αδιάφορο ουσιαστικά περιεχόμενο, στερούμενο πλοκής και σκηνικού ενδιαφέροντος που συχνά πλατείασε κουραστικά, αφήνοντας εντυπώσεις κάτω του μετρίου…
Τίτλος δημοσίευσης: «..Ο έξοχος Κ. Μαρκουλάκης και η εκλεπτυσμένη πλήξη»
-Είδαμε στο Θέατρο Εταιρία Μακεδονικών Σπουδών και σχολιάζουμε εδώ
«Και εφύτευσεν ο Θεός παράδεισον»
Κακοσκηνοθέτησε η Βαλέρια Δημητριάδου.
Ενώ όλα έδειχναν από τον απρόβλεπτο τίτλο ακόμη, ότι πρόκειται για μια ενδιαφέρουσα, τολμηρή, εναλλακτική παράσταση, εντούτοις επί του πρακτέου αυτά που κυριάρχησαν ήταν μια επιδερμική προσέγγιση της πορνείας με τα γνωστά στερεότυπα χωρίς να φωτίσει κάτι διαφορετικό και επιπλέον φορτωμένη άστοχα με πολλά περιττά, προβλέψιμες εξελίξεις και κουραστικό ξεχείλωμα, που σώθηκε ελαφρώς από το σκηνικό ενδιαφέρον..
Τίτλος δημοσίευσης: «..με σκηνικό ενδιαφέρον και σοβαρές ενστάσεις… »
-Είδαμε στο Θέατρο Μετροπόλιταν και σχολιάζουμε εδώ
«Σεβάς Χανούμ»
Κακοσκηνοθέτησε ο Κωνσταντίνος Ρήγος.
Παρά την αξιομνημόνευτη ερμηνεία της Κωνσταντίνας Μιχαήλ, ομολογούμε ότι παρόμοιοι μονόλογοι- αφιερώματα σε γνωστές ρεμπέτισσες, μάλλον εξαντλήθηκαν και δεν χρειάζεται να προστεθούν κι άλλοι στη συλλογή, καθώς πρόκειται για επαναλήψεις παρεμφερών βιογραφιών με «μία από τα ίδια»… πόσω μάλλον όταν πρόκειται όπως εδώ για μια επίπεδη, ρηχή, ανέμπνευστη μετριότητα που ξεχείλωσε με ανούσιες λεπτομέρειες, ενώ ο ροκ συνοδευτικός ήχος της κιθάρας για μια ρεμπέτισσα μπέρδεψε αμήχανα το ύφος και την ατμόσφαιρα…
Τίτλος δημοσίευσης: «..μια ακόμα ρεμπέτισσα στη συλλογή… »
-Είδαμε στο Θέατρο Αυλαία και σχολιάζουμε εδώ
Όλες οι 140 θεατρικές κριτικές “Είδαμε & σχολιάζουμε” 2024 με πάνω από 1 εκατομμύριο επισκέψεις.
Αρχείο παραστάσεων: Όλες οι 148 θεατρικές παραστάσεις του 2024 που δόθηκαν στη Θεσσαλονίκη
ΘΕΑΤΡΙΚΑ ΒΡΑΒΕΙΑ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ:
Όλες οι νέες παραστάσεις (πρεμιέρες) που θα δοθούν έως 18/05/2025 στην πόλη της Θεσσαλονίκης, συμμετέχουν αυτόματα για τα 3 Βραβεία Κοινού καθώς και για τα Βραβεία Κριτικής Επιτροπής στα 14α Θεατρικά Βραβεία Θεσσαλονίκης 2025 που θα πραγματοποιηθούν αρχές Ιουνίου.
Δείτε & αυτά: Τι παίζουν τα θέατρα στη Θεσσαλονίκη τώρα, εδώ –Οι νέες ταινίες της εβδομάδας, εδώ
Είδαμε & Σχολιάζουμε: Θέατρο εδώ. Συναυλίες εδώ. Σινεμά εδώ. Βιβλίο: Διαβάσαμε & Σχολιάζουμε, εδώ. Κερδίστε προσκλήσεις εδώ.
