Γράφει η Νέλη Βυζαντιάδου για την Κουλτουρόσουπα
Από τη βραδιά της απονομής των Θεατρικών Βραβείων της Κουλτουρόσουπας και μετά οι δυο μικρές μου φίλες, η Φιλιώ και η Κατερίνα, περίμεναν με ανυπομονησία την έναρξη της νέας σεζόν για να βρεθούν και πάλι μέσα σε μια αίθουσα θεάτρου, να απολαύσουν τις παιδικές παραστάσεις και πάνω από όλα να αποθανατίσουν τη στιγμή δίπλα στους πρωταγωνιστές. ‘Πότε θα πάμε θέατρο;’, με ρωτούσαν και οι δυο τους για να τους απαντώ ανά τακτά διαστήματα ‘Από Οκτώβριο και μετά ξεκινάμε και πάλι’. Μη φανταστείτε βέβαια πως ανυπομονησία είχαν μόνο οι μικρές μου φίλες. Με ιδιαίτερη λαχτάρα το περίμενα κι εγώ μια και ήξερα πως δεν υπάρχει ωραιότερος και προσφορότερος χώρος για να συνδέομαι ξανά και ξανά με το παιδί μέσα μου από μία αίθουσα θεάτρου.
Μετά από μια ολιγόλεπτη συζήτηση καταλήξαμε να ξεκινήσουμε με την Κατερίνα που είχε δηλώσει από την προηγούμενη χρονιά ότι αγαπούσε πολύ τις κούκλες και ιδίως τις κούκλες της Χριστίνας Μπήτιου. ‘Θα μας περιμένει και φέτος η κυρία Χριστίνα;’, με ρωτούσε γεμάτη αγωνία. ‘Ασφαλώς και θα μας περιμένει και μάλιστα μου είπε ότι θα απολαύσουμε τον Παπουτσωμένο γάτο σε μια μεγάλη περιπέτεια’, της απάντησα. ‘Περιπέτεια;’, ρώτησε γεμάτη ενδιαφέρον. Μέχρι να φτάσει η μέρα που θα πηγαίναμε στο θεατράκι της ΧΑΝΘ για να παρακολουθήσουμε τη συγκεκριμένη παράσταση κουκλοθέατρου, είχαμε μιλήσει αρκετές φορές για τον Παπουτσωμένο Γάτο και την ιστορία του. Δεν ήθελα να αποκαλύψω πολλά για την ιστορία. Ήθελα να την αφήσω να γνωρίσει τον ήρωα μέσα από τις σκηνές που θα βλέπαμε παρέα. Έτσι κι έγινε.
Μπαίνοντας μέσα στην αίθουσα η Κατερίνα κινήθηκε με εξαιρετικά μεγάλη άνεση. Γνώριζε ήδη το χώρο από τις προηγούμενες φορές που τον είχαμε επισκεφτεί και φυσικά ήξερε ότι σε λίγη ώρα θα χανόταν σε ένα ακόμα ταξίδι στον κόσμο της φαντασίας. Και σ’ αυτό το ταξίδι δεν θα ήταν μόνη της. Θα είχε αρχικά εμένα για παρέα και θα μοιραζόταν όλα όσα θα έβλεπε και θα άκουγε με τους υπόλοιπους, μικρούς και μεγάλους, θεατές. Δεν ήταν όμως μόνο ο χώρος γνώριμος για την Κατερίνα. Ήταν και η Χριστίνα που την υποδέχθηκε με μια μεγάλη αγκαλιά θυμίζοντας μου για άλλη μια φορά πως το παιδικό θέατρο, σε όποια του μορφή, δεν υπάρχει μόνο για να περνά καλά ένα παιδί ή να γεμίζει το Κυριακάτικο πρωινό του μια μαμά που δεν ξέρει τι άλλο να κάνει για να ψυχαγωγήσει το παιδί της. Υπάρχει για να δημιουργεί στο παιδί ένα χώρο να εκφραστεί, να φανταστεί, να ταυτιστεί, να πειραματιστεί και να μάθει.
Από τα πρώτα κιόλας λεπτά της παράστασης ο Παπουτσωμένος Γάτος μας είχε συμπαρασύρει όλους και όλες μαζί του. Οι ιδέες του και αυτά που σκαρφιζόταν για να βοηθήσει το αφεντικό του ήταν η πιο έμπρακτη απόδειξη της αγάπης και ευγνωμοσύνης του προς αυτόν. Ο Παπουτσωμένος Γάτος δεν ήθελε την αδικία. Ούτε ήθελε να αφήσει το φόβο να τον κυριεύσει και να μην προστατέψει αυτόν που αγαπούσε. Τι κι αν ήταν ένας γάτος που στα μάτια των άλλων δεν είχε δύναμη ή ικανότητες. Ο ίδιος φορώντας τις μπότες, το καπέλο και την κάπα του μας απέδειξε πως όταν κάποιος θέλει πολύ να καταφέρει κάτι, θα το καταφέρει αρκεί να αξιοποιήσει τα ταλέντα, τις ικανότητες και το μυαλό του. Όσο τον παρακολουθούσαμε λοιπόν να μάχεται με το Μάγο Κακαρούμπα και να εξαφανίζει το κακό, μαθαίναμε πως ακόμα κι όταν υποτιμάμε ή αμφισβητούμε κάποιον, εκείνος μπορεί να μας εκπλήξει ευχάριστα δείχνοντας μας τι μπορεί να κάνει. Πολύτιμο μάθημα για τη μικρή μου φίλη που θα συναντήσει σίγουρα κάποια στιγμή στη ζωή της δυσκολίες, όπως συναντήσαμε όλοι μας όταν ήμασταν παιδιά, και που θα έρθει ενδεχομένως αντιμέτωπη με ανθρώπους, συνομήλικους ή άλλης ηλικίας, που θα προσπαθήσουν να τη σαμποτάρουν ή να μειώσουν αυτά που καταφέρνει. Πολύτιμο μάθημα για κάθε παιδί αλλά και για κάθε ενήλικα που οφείλει στον εαυτό του το δώρο της αυτοπεποίθησης και της αυτοεκτίμησης.
Κάποια στιγμή η Κατερίνα με ρώτησε ‘Νέλη, τελειώνει;’. Ήταν τότε που έκλεισε η αυλαία για να αλλάξουν τα σκηνικά. ‘Όχι Κατερίνα μου, δεν τελειώνει. Αλλάζουν τα σκηνικά και σε λίγο θα δούμε πώς συνεχίζεται η ιστορία’, της εξήγησα φέρνοντας στο μυαλό μου έναν απλό και βασικό κανόνα που πρέπει να θυμόμαστε όλοι όσοι και όταν συνοδεύουμε ένα παιδί στο θέατρο. Είναι απαραίτητο να το βοηθάμε να εξοικειωθεί με αυτά που γίνονται και υπάρχουν σε μια θεατρική παράσταση ώστε να γνωρίζει το πλαίσιο αλλά και να μάθει να τηρεί τους κανόνες. Για παράδειγμα όση ώρα η κουρτίνα είναι κλειστή για να αλλάξουν τα σκηνικά, οι συντελεστές παραμένουν στο δικό τους ζέσταμα στο ρόλο που κρατάνε και είναι απολύτως απαραίτητο να επικρατεί ησυχία και το κοινό να σέβεται αυτό που γίνεται χωρίς να σηκώνεται από τις θέσεις ή να φωνάζει. Αυτό διδάσκεται και πρωτίστως τηρείται από τους ενήλικες για να το μάθουν με τη σειρά τους τα παιδιά. Πόσο χαιρόμουν που η Κατερίνα έδειχνε για άλλη μια φορά μεγάλο σεβασμό στη διαδικασία.
.jpg)
Η ιστορία του Παπουτσωμένου Γάτου έφτασε στο τέλος της αφήνοντας όλους και όλες μας με ένα μεγάλο χαμόγελο στα χείλη. Χαμόγελο ικανοποίησης που το καλό επικράτησε. Χαμόγελο χαράς που ο μικρός σκανδαλιάρης πρωταγωνιστής κέρδισε. Όλες οι κούκλες κατέβηκαν από τη σκηνή και αφέθηκαν στα χέρια των μικρών θεατών για να τις περιεργαστούν και να φωτογραφηθούν μαζί τους. ‘Ποια κούκλα σου άρεσε περισσότερο Κατερίνα μου;’, ήταν η απορία μου για να απαντηθεί αμέσως και χωρίς δεύτερη σκέψη ‘Η Βασιλοπούλα’. Κάθε παιδί διαλέγει αυτό που το εντυπωσιάζει, αυτό που του κάνει νόημα, αυτό που του αρέσει. Αυτό δεν είναι άλλωστε το νόημα μιας δράσης που απευθύνεται στα παιδιά; Να έρχονται όσο πιο κοντά γίνεται στις ανάγκες τους και να περνάνε ένα εποικοδομητικό πρωινό όπως ήταν αυτό το όμορφο και ηλιόλουστο Κυριακάτικο πρωινό που μοιράστηκα με τη γλυκιά μου φίλη.
Όσο για εσένα που σκοπεύεις να παρακολουθήσεις αυτό το έργο, αξιοποίησε στο βαθμό που θέλεις, κάποιες ιδέες που παραθέτω ευθύς αμέσως. Κι αυτό γιατί η ουσιαστική μάθηση ξεκινά μετά την παρακολούθηση μιας θεατρικής παράστασης. Έχει να κάνει με αυτά που θα συζητήσεις με το παιδί σου και με το πόσο πιο μακριά θα το πας.
Ιδέες για εφαρμογή μετά την παράσταση
- Ζήτησε από το παιδί σου να σου πει τι του άρεσε στην παράσταση που είδε. Μπορεί, για παράδειγμα, να του άρεσαν τα ρούχα των πρωταγωνιστών ή τα σκηνικά ή οι διάλογοι.
- Ζήτησε από το παιδί σου να σου πει τι του άρεσε στον Παπουτσωμένο Γάτο. Ποιο χαρακτηριστικό του ή συμπεριφορά του θαύμασε.
- Ζήτησε από το παιδί σου να ζωγραφίσει κάτι που να περιγράφει αυτό που είδε.
- Ζήτησε από το παιδί σου να γράψει ένα γράμμα στον Παπουτσωμένο Γάτο.
- Ζήτησε από το παιδί σου να δώσει ένα διαφορετικό τέλος σε αυτήν την ιστορία. Αν θα άλλαζε κάτι, τι θα ήταν αυτό;
- Κάνε μια έρευνα στο διαδίκτυο και βρες διάφορες ιστορίες με πρωταγωνιστή ένα/μία γάτο/α και διαβάστε τις μαζί.
- Μίλησε στο παιδί σου για την αυτοπεποίθηση εξηγώντας του με απλά λόγια πόσο σημαντική είναι στη ζωή μας και αξιοποιώντας το παράδειγμα του Παπουτσωμένου Γάτου.
Το μόνο σίγουρο είναι πως δεν αρκεί να συνοδεύεις το παιδί σου με τη φυσική σου παρουσία αλλά να μην είσαι ουσιαστικά εκεί. Μοιράσου μαζί του την όλη εμπειρία, για να μάθει κι αυτό να μοιράζεται με τη σειρά του. Δείξε αληθινό ενδιαφέρον, για να μάθει κι αυτό να ενδιαφέρεται με τη σειρά του. Σεβάσου τους κανόνες που ισχύουν μέσα στην αίθουσα θεάτρου, για να μάθει κι αυτό να τους σέβεται και να τους τηρεί με τη σειρά του.
Όσο για εμάς θα συναντηθούμε ξανά μέσα από αυτή τη στήλη με μια καινούργια πρόταση… σε 15 μέρες να με ‘διαβάσεις’… αγαπάμε πολύ το παιδικό θέατρο… κι οι δυο φίλες μου, η Φιλιώ και η Κατερίνα πάνε θέατρο και μετά μοιράζονται μαζί σας το βίωμά τους μέσα από τα άρθρα μου…
Πληροφορίες για τις παραστάσεις θα βρείτε εδώ
