Είδε ο Γιάννης Τσιρόγλου και σχολιάζει για την Κουλτουρόσουπα

Με σιγουριά, εξαιρετική διάθεση και μεγάλη προσμονή  βρεθήκαμε στο θέατρο Αριστοτέλειον για να δούμε το «Ντα» του Χιου Λέοναρντ που πρωτοανέβηκε  δυο χρόνια πριν στο θέατρο Ιλίσια και ήρθε η στιγμή να δει και η Θεσσαλονίκη.

Τέτοια στοιχεία που για να νιώθει προκαταβολικά ένας θεατής σημαίνει πως ο θιασάρχης έχει χτίσει μια καριέρα σε ποιοτικές καλλιτεχνικές επιλογές, θεατρικά έχει επενδύσει σε καλά έργα και τα έχει φροντίσει στη εντέλεια ενώ έχει φροντίσει το δημόσιο του προφίλ να είναι αρεστό, αγαπητό, ταπεινό χωρίς βέβαια να μασά και τα λόγια του όταν αυτό απαιτείται. Ο Γρηγόρης Βαλτινός είναι ένα όνομα μια ιστορία και από τους τελευταίους με κουλτούρα παλιού θεατράνθρωπου. Έτσι λοιπόν με λαχτάρα περιμέναμε στο κατάμεστο θέατρο να απολαύσουμε τη νέα του δουλειά.

Όπου ένας καλοκάγαθος άνθρωπος που τίποτα και κανείς δεν του χαλά τη ζαχαρένια βλέπει τα πράγματα με αγάπη, στοργή και έχει ένα καλό λόγο να πει σε όλους. Έτσι θα πορευτεί σ’ όλη του τη ζωή και ως πιστός κηπουρός που αγαπά τη δουλειά του, τα λουλούδια, τη φύση και τον άνθρωπο, θα έχει ένα καλό παράδειγμα σε όλους τους οικείους του ώστε να πάνε κάτω τα φαρμάκια που θα τον ποτίσει η ζωή. Μόνο που αυτός ο απίθανος τύπος δεν υπάρχει πια και έρχεται η στιγμή που με παράπονα επιστρέφει ο γιός για να συναντήσει το παρελθόν, το παρόν αλλά και το μέλλον…

Και ξεκινώντας από τα θετικά (+ ) της παράστασης… Πρόκειται για ένα εξαιρετικά συγκινητικό έργο που δεν περιέχει μελούρες και εύκολα ξεσπάσματα, που δεν αραδιάζει ευφυολογήματα για να εντυπωσιάσει αλλά ούτε πιασάρικες ατάκες του αέρα και του χειροκροτήματος, αναδεικνύοντας με λόγο απλό και στοχευμένο την ανθρωπιά σε όλο της το μεγαλείο. Γιατί εκεί που κάποιες στραβές μας χαλάν την καθημερινότητα, ή εκεί που μια παρεξήγηση μπορεί να φτάσει στα άκρα, πάντα υπάρχει μια δεύτερη σκέψη να δώσεις τόπο στην οργή. Ακόμα και αν η δουλειά σου κάνει νούμερα, ή δεν έχεις να πληρώσεις το ρεύμα, μπορείς να στερηθείς από αλλού γιατί άλλο είναι το νόημα της ζωής.

Τουλάχιστον ο ήρωάς μας βρίσκει πάντα μια έξοδο ευτυχίας προσπαθεί να την μεταδώσει κι ας παρεξηγείται από οικογένεια, φίλους και γνωστούς και ένα από τα μεγαλύτερα ατού του έργο, είναι το χιούμορ που αβίαστα προσθέτει πόντους απολαυστικής παράστασης με τροφή για σκέψη. Όμως το χιούμορ αυτό απαιτεί να έχει μέτρο και ουσία. Και το΄χει με το παραπάνω.

Δεν υπάρχει καλύτερη επιλογή στο ελληνικό θέατρο από τον Γρηγόρη Βαλτινό να υποδυθεί τον γέρο πατέρα καθώς αντιμετωπίζει το ρόλο του με απόλυτο σεβασμό, ιερότητα θα΄λεγα, καθώς το το φορά πάνω του και είναι μανούλα στο να σε γοητεύει επί σκηνής. Σε πείθει και δε χορταίνεις να παίρνεις τα μάτια από πάνω του ενώ το σταριλίκι του δεν παρασέρνει την ερμηνεία. Παρότι στο «Ντα» υπάρχει συμπρωταγωνιστής και τα λόγια του δεν είναι απεριόριστα και κυρίαρχα τόσο η παρουσία του όσο και σε «σφήνες» στιγμές παραμένει ατόφιος από την αρχή μέχρι το τέλος. Αναμφισβήτητα μια από τις λίγες καλές ανδρικές ερμηνείες της χρονιάς, και ένας ρόλος που του πάει γάντι.

Αλλά και Μιχάλης Οικονόμου ως γιος παίρνει τα εύσημα και κοντρολάρει έναν εύθραυστο ρόλο με πολλά εγώ, άλλες τόσες ανασφάλειες και άπειρες γκρίνιες. Γυροφέρνει με τα φαντάσματα του παρελθόντος, τιμωρεί και τιμωρείται και παραμένει εξαίσιος σε χρόνους και πατήματα, φέρνοντας έναν αέρα του άλλου μας εαυτού, ή μια ματιά στο μέσα μας..

Πάντα οι συνθέσεις του θιάσου του Γρηγόρη Βαλτινού ήταν προσεγμένοι και αυστηρά επιλεγμένοι. Μπορεί η Ταμίλα Κουλίεβα να μην πρόσθεσε κάτι τις παραπάνω σε όσα την είχαμε δει στο παρελθόν, ωστόσο γενναία υποστήριξε το ρόλο της γυναίκας που κράτησε το σπίτι όρθιο δίπλα σε ένα σύζυγο που πέρα βρέχει. Πραγματική όμως έκπληξη ήταν ο νεαρός ηθοποιός Λάμπρος Κωνσταντέας που ερμήνευσε με φρεσκάδα, ομορφιά, δυναμισμό και ολίγον τσαμπουκά τις αλλοτινές εποχές του νεαρού «επαναστάτη» γιου. Τον έχουμε στα υπ’ όψιν.

Τον θίασο συμπληρώνουν όχι βέβαια ως ουρές, αλλά βασικά στοιχεία εξέλιξης με καλές αποδόσεις οι Γιώργος Σουξές, Νεκταρία Γιαννουδάκη,  Κωνσταντίνα Κλαψινού,  Βασίλης Παπαδημητρίου.

Το πώς βολικά χώρεσαν ένα σπίτι και ένα «δασάκι» υπεύθυνη είναι η σκηνογράφος Μαίρη Τσαγκάρη.  Στο πρώτο ένα σχεδόν ερειπωμένο εσωτερικό σπιτιού με … νυχτερίδες και αράχνες γλυκιά μου που έχει γκριζάρει τόσο όσο και οι θύμησες που το στοιχειώνουν. Δίπλα βραχάκια, πεζούλια και ένα παγκάκι για τις ανάσες και λαχτάρες μιας άλλης ζωής, ενώ εύστοχο τρυκ η από πουθενά παρουσία του «άλλου κόσμου».

Νορμάλ, δηλ. ταιριαστά για Ιρλανδούς τα κοστούμια εποχής δια χειρός και ραπτομηχανής Νίκου Χαρλαύτη, η  πρωτότυπη μουσική της Ευανθίας Ρεμπούτσικα  είναι χάρμα και δένει συγκινησιακά τα τεκταινόμενα, ενώ πλούσια η παραγωγή του Νικηφόρου Βαλτινού, δηλ. γιου, του μέγα πρωταγωνιστή.

Από τον Πέτρο Ζούλια περιμέναμε πολλά περισσότερα ωστόσο η σκηνοθετική διαχείριση ζωντανών και πεθαμένων σε παρόντα χρόνο υπήρξε εύστοχη, μια φίλη μου είπε πως όλα ήταν στη φαντασία του γιου. Το σκέφτομαι κι αυτό…

Όσο για τα αρνητικά (-), η αλήθεια είναι πως το πρώτο μέρος ήθελε ένα παραπάνω πουσάρισμα σε ζωντάνια και απόδοση, μπορεί να οφείλεται στη πρεμιέρα, όπως και με την σκηνοθεσία.

Εν ολίγοις (=) κλασσικά εικονογραφημένα όταν πρόκειται για παράσταση με την σφραγίδα Γρηγόρη Βαλτινού, ή αλλιώς τρέχεις με κλειστά τα μάτια, αν βέβαια βρεις και εισιτήρια.

Βαθμολογία:

7,3/10

Στο βίντεο, 3 σκηνούλες και πολύ θερμή υπόκλιση παρουσία Πέτρου Ζούλια στην πρεμιέρα της παράστασης.

ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΕΙΟΝ
«Ντα» του Χιου Λέοναρντ

Ο Γρηγόρης Βαλτινός μιλά στην “Κ”, εδώ

Ο Τσάρλι Τάιναν, ένας εκπατρισμένος στο Λονδίνο συγγραφέας επιστρέφει στην πατρίδα του μετά το θάνατο του πατέρα του. Στο πατρικό του «ζωντανεύουν» οι γονείς του, ο νεαρός εαυτός του,οι νεανικοί του έρωτες, ιδιαίτερες στιγμές, γεγονότα και κάποια πρόσωπα του παρελθόντος του, που σημάδεψαν τη ζωή του και τον επηρεάζουν ακόμα και στο παρόν του. Ο «Da» (από το αγγλικό Daddy–Πατερούλης) αποτελεί το πιο καθοριστικό πρόσωπο της ζωής του.

Σκηνοθεσία: Πέτρος Ζούλιας. Ερμηνεύουν: Γρηγόρης Βαλτινός Μιχάλης Οικονόμου Γιώργος Σουξές Νεκταρία Γιαννουδάκη Κωνσταντίνα Κλαψινού Λάμπρος Κωνσταντέας Βασίλης Παπαδημητρίου, Ταμίλα Κουλίεβα.
Ημέρες και ώρες παραστάσεων: Παρασκευή : 21:00 Σάββατο: 18.00 & 21:00 Κυριακή: 18:30
-Αναλυτικές πληροφορίες για τη παράσταση θα βρείτε εδώ