Είδαμε και Σχολιάζουμε.
Δυστυχώς οι όποιες καλές προθέσεις δεν αρκούν, καθότι τα πάντα κρίνονται εκ του αποτελέσματος. Κι όταν το αποτέλεσμα απογοητεύει, παρά τη μεγαλοστομία και εδώ των δελτίων τύπου, τα τυχόν ελαφρυντικά καθίστανται ανίσχυρα. Όταν ο θεατής εισπράττει έναντι αυτού που πληρώνει, κάτι πολύ κατώτερο των προσδοκιών που του καλλιέργησαν, ελάχιστα νοιάζεται για την καλή προαίρεση των συντελεστών κι όταν αυτό του συμβαίνει συχνά, δεν θέλει πολύ για να στρέψει την πλάτη…
Αφορμή για τον πικρό πρόλογο η παράσταση «Ο Άνδρας με την πουά γράβατα», σε κείμενα των ΕΛ ΡΟΙ +ΑΒΓ και σε σκηνοθεσία Γιάννη Λαζαρίδη που παρακολουθήσαμε πρεμιέρα στο θέατρο Σοφούλη. Το οποίο έργο επιχειρεί με κωμικοτραγικό τρόπο, διείσδυση στο μυαλό ενός αυτόχειρα την ώρα που πέφτει στο κενό και με τη βοήθεια της φαντασίας πλάθει έναν δικό του κόσμο, αναζητώντας εξηγήσεις, αιτιολογίες, ερείσματα για το απονενοημένο διάβημά του. Σίγουρα ακούγεται ελκυστικό ως θέμα και με εξαιρετικές δυνατότητες, ωστόσο αυτό που είδαμε και ακούσαμε επί σκηνής δεν ήταν παρά μια επιπόλαιη έως κακόγουστη «παρωδία αυτοκτονίας».
Όπου στην έναρξη ο ηθοποιός Θωμάς Παλιούρας μέσω βίντεο αναφέρεται γενικόλογα (και αδιάφορα) στο θέμα των αυτοκτονιών και εν συνεχεία ο αυτόχειρας (Παύλος Τάνης) ξεκινά το δικό του κωμικοτραγικό αφήγημα σχετικά με τη μοιραία απόφαση, καθώς υποτίθεται αρχίζει η πτώση από την κορυφή ουρανοξύστη, κατά την οποία «φαντασιώνεται» διάφορα, μεταξύ των οποίων και την ύπαρξη ενός ψυχολόγου (Πάνος Μητσόπουλος)… ο οποίος ψυχολόγος σε όλη τη μακριά διαδρομή στο κενό πραγματοποιεί μια φαιδρή «συνεδρία» ή συνέντευξη μαζί του, βασισμένη σε επιδερμικές προσεγγίσεις, κλισέ ατάκες, ανέμπνευστο έως φθηνό χιούμορ, με αποκορύφωμα την εμφάνιση του… ιπτάμενου σούπερμαν ή την αιτιολογία της «πουά γραβάτας», όπου οι ανόμοιες βούλες συμβολίζουν διαφόρων μεγεθών… βυζάκια, τα οποία άλλωστε στοιχειώνουν εμμονικά το μυαλό του ήρωα, καθαρά για εκβίαση γέλιου.
Ένα κείμενο που είναι αλήθεια ότι προσπάθησε «κάτι» να πει, αλλά το έκανε εντελώς άτεχνα, με αφέλεια και πιασάρικες ευκολίες, όπου ο όρος «κωμικοτραγικό» αποκτά την κακή έννοια του φαιδρού. Με παρόμοιο υλικό, η σκηνοθεσία δεν μπορούσε να κάνει θαύματα και περιορίστηκε σε μια ανούσια κινητικότητα στο χώρο- ανεβοκατεβαίνοντας σε κύβους- ενώ το ενδιαφέρον εικαστικά σκηνικό με τους ουρανοξύστες, θα μπορούσε να αξιοποιηθεί με κάποια φαντασία, αλλά δυστυχώς παρέμεινε ανενεργό φόντο. Γενικότερα, το όλο στήσιμο όπως και οι ερμηνείες – κυρίως του Π. Τάνη- απέπνεαν μια αίσθηση ερασιτεχνισμού (θέλουμε να ξεχάσουμε την ανεκδιήγητη σκηνή με τον σούπερμαν), με μόνο «διασωθέντα» τον Π. Μητσόπουλο, ως εν δυνάμει ταλεντάκι, που με δουλειά μπορεί να εξελιχθεί θαυμάσια.
Ομολογούμε ότι μας λυπεί ιδιαίτερα η αρνητική κρίση όταν πρόκειται για τοπικά σχήματα των οποίων τη δουλειά αγαπούμε και στηρίζουμε, αναγνωρίζοντας τον δύσκολο αγώνα τους. Αρκεί όμως να βλέπουμε έστω λίγο φώς στο τούνελ, με στοιχειώδη έμπνευση, αισθητική, επαγγελματισμό. Εν αναμονή των καλύτερων λοιπόν, ας αγνοήσουμε παρόμοιες ατυχείς στιγμές…
ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ:
3 ΣΤΑ 10
Πληροφορίες για τη παράσταση θα βρείτε ΕΔΩ
————————————————
Όλες οι νέες παραστάσεις (πρεμιέρες) που θα δοθούν από 20/9/2017 έως 31/05/2018 στην πόλη της Θεσσαλονίκης, αυτόματα συμμετέχουν για τα 3 Βραβεία Κοινού καθώς και για τα Βραβεία Κριτικής Επιτροπής στα 8α Θεατρικά (Κουλτουρο) Βραβεία Θεσσαλονίκης 2018 που θα πραγματοποιηθούν πρώτο 15νθήμερο Ιουνίου 2018
Φωτογραφικό υλικό
