«ΜΙΑ ΖΩΗ ΘΕΑΤΡΟ» & «ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗ ΓΙΟΡΤΗ»: 2 παραστάσεις υψηλού επιπέδου (και βαθμολογίας). Κριτική από τον Βαγγέλη Ραφτόπουλο
Ο γνωστός και έγκριτος κριτικός θεάτρου Βαγγέλης Ραφτόπουλος, συνεργάζεται με το Kulturosupa.gr και στα πλαίσια πλουραλισμού της «Κ», και ανεξάρτητα από την επίσημη θεατρική γνώμη της «K», «Είδαμε & Σχολιάζουμε»… καταθέτει την επαγγελματική του άποψη για θεατρικές παραστάσεις της πόλης και όχι μόνο.
“ΜΙΑ ΖΩΗ ΘΕΑΤΡΟ”
Ένα από τα πρώιμα έργα του διάσημου θεατρικού συγγραφέα και σκηνοθέτη ΝΤΕΙΒΙΝΤ ΜΑΜΕΤ παρακολουθήσαμε στο θέατρο Τ της Θεσσαλονίκης , ένα έργο πολυδαίδαλο και δύσκολο, τόσο για να ερμηνευθεί, όσο και για να σκηνοθετηθεί.
Παρ΄όλα αυτά, η παράσταση ήταν εξαιρετική, όπως άλλωστε και οι προηγούμενες του θεάτρου, που η θεατρική ομάδα του δημιουργεί πλέον και ψυχαγωγία και εκπαίδευση, ανταποκρινόμενη πλήρως στο διττό ρόλο της.
Η ποιότητα της μικρής θεατρικής σκηνής παρέχει απλόχερα ελπίδες και αισιόδοξα μηνύματα, ότι το θέατρο στη Θεσσαλονίκη ζει χάρη σε λίγους ανθρώπους, που στερούμενοι τα στοιχειώδη, προσπαθούν, και μάλιστα αποτελεσματικά να αποδείξουν ότι το θέατρο είναι η τέχνη των τεχνών, η πιο παραστατική, η πιο αντισυμβατική, αυτή που αποτελεί μια άριστη διέξοδο στα προβλήματα της ζωής.
Η Γλυκερία Καλαϊτζή συνέλαβε με ακρίβεια τα βαθειά νοήματα του έργου, τα παρουσίασε με ωριμότητα και φαντασία, καθοδηγώντας τους Στάθη Μαυρόπουλο και Πέτρο Μαλιάρα, ιδανικά.
Οι δύο ηθοποιοί ερμήνευσαν εξαίσια τους διάφορους ρόλους, ανταποκρίθηκαν στις δυσκολίες των παρασκηνίων, καυγάδισαν, εμφάνισαν τη μοναξιά τους, τη διαφορετικότητά τους, τις επιτυχίες και αποτυχίες τους, τις έντονες στιγμές τους.
Μια ζωή θέατρο, με θεατρομανία, αφοσίωση, απώλεια του μέτρου, και της κοινωνικής και προσωπικής ζωής, με ευαισθησία και λογική.
Η στήλη συστήνει ανεπιφύλακτα το έργο, πιστεύοντας ότι η ωφέλεια του θεατή είναι βέβαιη και εύχεται παρόμοιες ποιοτικές παραστάσεις στο θέατρο Τ και στο μέλλον.
.
Βαθμολογία 8,5/10
Αναλυτικές πληροφορίες για τη παράσταση ΕΔΩ
———————————————————————————————————————————————————————————–
“ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗ ΓΙΟΡΤΗ”
Στον πιο κατάλληλα διαμορφωμένο χώρο του ΚΘΒΕ -στο foyer- ένα δραματικό θεατρικό έργο, το festen, γνωστό από τη κινηματογραφική ταινία του σκηνοθέτη Τόμας Βίντερμπεργκ, που ήταν μαζί με τους Μόγκενς Ρούκοφ και Μπο χρ. Χάνσεν οι συγγραφείς του, παρακολουθήσαμε, έργο με αυξανόμενη ένταση και τους θεατές να καθόμαστε μαζί με τους ηθοποιούς, δεχόμενοι συμμετοχικά και απόλυτα τις ερμηνείες, τις αντιδράσεις, τις διαφωνίες στην εξέλιξη της παράστασης.
Το δόγμα 1995, με σημαιοφόρο τον Λαρς Φον Τρίερ και συνεργάτη τον Βίντερμπεργκ, έθεσε τις βάσεις αμφισβήτησης του συστήματος και επέβαλε μία φιλοσοφία πρωτοπόρα και αντισυμβατική. Το έργο, σε θεατρική διασκευή του Ντέιβιντ Έλτριτζ το 2004, διαδραματίζεται στην οικία του επιχειρηματία Χέλγκε-Βασίλης Σπυρόπουλος- που γιορτάζει τα εξηκοστά γενέθλιά του, με καλεσμένα τα μέλη της οικογένειάς του,λίγο μετά από την αυτοκτονία της κόρης του και τη κηδεία της.
Όλη η οικογένεια ψύχραιμη, γιορτάζει, τραγουδά και χαίρεται, αγνοώντας και ξεχνώντας το θλιβερό γεγονός που συνέβη, δίνοντας προτεραιότητα στα γενέθλια του αρχηγού της οικογένειας.
Οι αντιδράσεις του γιου Μίκαελ-Κων/νος Χατζησάββας – του αντιδραστικού της οικογένειας, πνίγονται στις αποδοκιμασίες των υπολοίπων παρευρισκομένων, δημιουργείται όμως απίστευτη αμηχανία, όταν ο Κρίστιαν –Χρήστος Στυλιανού-γιος και αυτός του εορτάζοντα, αφήνει άφωνους τους συνδαιτημόνες, λέγοντας ότι ο πατέρας του βίαζε αυτόν και τη δίδυμη νεκρή αδελφή του, όταν ήταν μικροί.
Στο πανδαιμόνιο που ακολουθεί, ο πατέρας κατακεραυνώνει τον Κρίστιαν, αρνούμενος τις κατηγορίες και επιτιθέμενος τον προσβάλλει ωμά και τον υποτιμά απροκάλυπτα.
Η αλήθεια όμως αποκαλύπτεται από το γράμμα της νεκρής στην αδελφή της, που της ομολογεί ότι έφτασε στην αυτοκτονία από τους βιασμούς που υφίσταντο αυτή και ο αδελφός της από τον πατέρα τους.
Η εγκατάλειψη του πατέρα από όλους είναι πλέον αναπόφευκτη και οριστική, μηδέ της γυναικός του εξαιρουμένης.
Η παράσταση, από τις καλλίτερες του ΚΘΒΕ τα τελευταία σαράντα χρόνια, δομημένη σωστά, θυελλώδης, με απρόσμενο τέλος, μας εντυπωσίασε με τη σκηνοθεσία της, την ερμηνεία της και τον παλμό της.
Οι ανατροπές του έργου, οι λαθεμένες εκτιμήσεις για τους χαρακτήρες από τους συγγενείς και φίλους της οικογένειας, κράτησαν αμείωτο το ενδιαφέρον μας για μια παράσταση που ξεκίνησε ομαλά και ήρεμα και σταδιακά κατέληξε σε θρίλερ.
Οι σφοδρές οικογενειακές αντιπαραθέσεις, χαρακτηριστικές σε έργα θεατρικών Σκανδιναυών συγγραφέων, αποτέλεσαν το κύριο θέμα των πλοκών και μας σύστησαν τις ιδιαιτερότητες της σκανδιναυικής ψυχοσύνθεσης και νοοτροπίας.
Μακρυά από οικονομικά προβλήματα οι ήρωες των έργων- χαρακτηριστικά άλλων κοινωνιών-προσπαθούν να βρουν ισορροπίες στις παραπαίουσες οικογενειακές σχέσεις, άλλοτε επιτυχώς και άλλοτε όχι.
Στο έργο αυτό, ο πατέρας-αφέντης, φυσικός αυτουργός των εγκλημάτων και η μητέρα-Γιολάντα Μπαλαούρα- ηθικός αυτουργός τους, κρατούν το επτασφράγιστο και αισχρό μυστικό τους, μέχρι που η αυτοκτονία της κόρης τους οδηγεί στην αποκάλυψη.
Η σκηνοθεσία του Γιάννη Παρασκευόπουλου αψεγάδιαστη, οι ηθοποιοί, με επικεφαλής τους Χρήστο Στυλιανού, Νίκο Καπέλιο,Κωνσταντίνο Χατζησάββα, Βασίλη Σπυρόπουλο, υπήρξαν άριστοι σε όλες τις διαδρομές της παράστασης.
Πλην των παραπάνω, έπαιξαν οι Κλειώ-Δανάη Οθωναίου, Αλ. Τσακίρης, Νεφ. Ανθοπούλου, Γιαν. Παρασκευόπουλος, Βασ. Παπαγεωργίου, Στ. Ζώρα, Σταυρ, Αραμπατζόγλου, Κων. Λιάρος, Ιωάννα Παγιατάκη , δημιούργησαν ένα θαυμάσιο σύνολο, ανταποκρινόμενοι στις οδηγίες του σκηνοθέτη.
Βαθμολογία 8,5/10
Φωτογραφικό υλικό
