«Κόσμοι σε πόλεμο» και… θεατές σε απορία και πλήξη! Είδαμε & Σχολιάζουμε.
Το γενικότερο «αντιπολεμικό κλίμα» που τελευταία καλλιεργούν στο θέατρο κατά βάση μικρές, νεανικές ομάδες, είναι αναμφισβήτητα ένδειξη αυξημένης ευαισθησίας της νέας γενιάς απέναντι στην αισχρότητα του πολέμου. Είναι επίσης μια μορφή «ενεργού συμμετοχής» μέσω της τέχνης στο κοινωνικο/ πολιτικό γίγνεσθαι της εποχής, όπου οι πληγές των απανταχού πολέμων αφήνουν ανεξίτηλα σημάδια, καθώς και μια μορφή ευαισθητοποίησης για το κοινό. Σε κάθε περίπτωση, οι νέοι καλλιτέχνες δείχνουν να δημιουργούν «μέσα» στον παλμό της σύγχρονης εποχής του παραλογισμού και όχι αποκομμένοι σε ένα «δικό τους» ελιτίστικο κόσμο. Πάνω σε αυτή τη γενικότερη φιλοσοφία δομήθηκε προφανώς η παράσταση «Κόσμοι σε πόλεμο» από την ομάδα Ubu Art Crew, σε ιδέα και σκηνοθεσία της Μαρίας Γρίβα, που παρακολουθήσαμε στο θέατρο Άνετον και στα πλαίσια του φεστιβάλ «Ανοιχτή Σκηνή- Θεατρικές φωνές της πόλης»…
Πρόκειται κατ΄ουσίαν για μια περφόρμανς εμπνευσμένη από τον Τρωικό πόλεμο, όπου οι αφηγήσεις για όσα τον αφορούν, επεκτείνονται σε ευρύτερα πεδία. Τα γεγονότα παρατίθενται με μια «άλλη» οπτική, αθέατη από την επίσημη Ιστορία, εστιάζοντας στον ανθρώπινο παράγοντα καθώς και στα αληθινά κίνητρα και σκοπιμότητες – καλυμμένα επιμελώς στην ιστορική ή… μυθολογική καταγραφή. Εδώ τον πρώτο λόγο έχει η ανθρώπινη φύση στο πρόσωπο των πολεμιστών, με όλα τα πάθη, τις αδυναμίες, τα τρωτά τους και οι ήρωες αποκαθηλώνονται μέσα από τα μίση, τους ανταγωνισμούς, την αγριότητα, ενός μάταιου δεκαετούς πολέμου. Παράλληλα η αφήγηση ακροβατεί ανάμεσα σε μύθους και πραγματικότητες, εμπλέκοντας στοιχεία της μυθολογίας με σημερινά δεδομένα της παγκόσμιας κρίσης και των ένοπλων συρράξεων, αναδεικνύοντας έντονα τη βία και τον παραλογισμό των πολέμων.
Και από εδώ αρχίζουν οι «απορίες» του θεατή για μια παράσταση που παρά τα όποια δυνατά της σημεία και παρά τη μικρή διάρκεια των 80 λεπτών περίπου, κούρασε ανεπίτρεπτα (–) και πιο αναλυτικά:
Το κείμενο είναι γεγονός ότι διέθετε μια γερή ιστορική/ μυθολογική βάση, στηριγμένη σε έναν από τους πιο αμφιλεγόμενους πολέμους με ενδιαφέρον «παρασκήνιο» και κατάφερε να αποδομήσει τα ηρωικά στερεότυπα και να αναδείξει τη ματαιότητα/ αγριότητα ενός εγχειρήματος με τεράστιο κόστος όλων των εμπλεκομένων, όπου «νίκη» και «ήττα» δεν έχουν κανένα νόημα μπροστά στις απώλειες, τον πόνο, το θάνατο… Ωστόσο υπήρξε κουραστική φλυαρία και πολλά σημεία θολά με δυσδιάκριτες προθέσεις και ασαφή όρια μεταξύ ιστορικού- φανταστικού- πραγματικού, που δεν επέτρεπαν να διαπιστώσεις αν επρόκειτο για ιστορικές πηγές ή συνειδητή αλλοίωση γεγονότων ως συγγραφικό δημιούργημα. Κάπου εκεί, εμπλέχτηκαν επίσης θολά – και εν μέρει άτεχνα οι σύγχρονες αναφορές, χωρίς να οδηγούν σε καθαρό στόχο και εκπίπτοντας συχνά σε αυτονόητα σε σχέση με τη βία και το παράλογο του πολέμου, ενώ πουθενά δεν ήταν ευκρινές το στίγμα της αντιπαλότητας δύο χαρακτηριστικών «κόσμων σε πόλεμο», της Ανατολής και της Δύσης.
Η μεγαλύτερη κούραση όμως οφείλεται στην σκηνοθεσία της Μαρίας Γρίβα και εδώ η απορία είναι έντονη. Διότι ενώ έδωσε κάποια δείγματα που προδίδουν ταλέντο και ικανότητα, όσον αφορά στο σύνολο, επέλεξε να το… καταδικάσει! Γιατί άραγε; Πώς να εξηγήσεις τον αργόσυρτο, πληκτικό, «τελετουργικό» ρυθμό χωρίς τίποτα να τον υπαγορεύει, τις άκαιρες παύσεις, τους πληθωρικούς νεκρούς χρόνους, την αντιθεατρική στατικότητα στο αφηγηματικό μέρος θυμίζοντας απαγγελίες σε σχολική εκδήλωση ή την επαναλαμβανόμενη ανέμπνευστη κινησιολογία… Στοιχεία που ήρθαν να προστεθούν στην εκνευριστικά μονότονη μουσική και στην απουσία διαλόγων και δράσης– η οποία υποκαταστάθηκε από «φτιαχτή» κινητικότητα ως γέμισμα, προκαλώντας ανία και πολύ γρήγορα έχανες εντελώς το ενδιαφέρον, κοιτώντας κλεφτά το ρολόι… το οποίο έμοιαζε να έχει «κολλήσει»… Και η απορία μεγαλώνει, εντοπίζοντας κάποια ευρηματικά στοιχεία με εμπνευσμένους συμβολισμούς, σαν το αναρτημένο πανωφόρι του Αίαντα ή το χορό με τα «ακέφαλα σώματα» από ανδρικές κούκλες, και αναρωτιέσαι «αφού η σκηνοθέτις δείχνει να διαθέτει φαντασία, γιατί την ευνούχισε στο σύνολο της παράστασης; Γιατί αδίκησε κατάφωρα το αποτέλεσμα;» Φταίει άραγε η απειρία ή μια περίεργη, ανεξήγητη «οπτική»;
Σε επίπεδο ερμηνειών, υπό τις παρούσες συνθήκες, δεν δόθηκε στις τρεις συμμετέχουσες (Αντιγόνη Μπάρμπα, Ματίνα Καϊάφα, Μαρία- Ιωάννα Παπαθανασίου) η ευκαιρία να αναπτύξουν το υποκριτικό τους ταλέντο, το οποίο διαφαινόταν, ωστόσο παρέμεινε εγκλωβισμένο σε στατικές αφηγήσεις με «στεγνή» στυλιζαρισμένη κινησιολογία, περίπου «ρομποτική» και σε κατά βάση παγωμένες εκφράσεις. Κρατώντας ως κύριο εκφραστικό μέσο την εκφορά του λόγου, στην οποία απέδωσαν άριστα και με επιτυχημένο μεταξύ τους συγχρονισμό. Πέραν αυτών, τα όποια άλλα προσόντα έμειναν δυστυχώς αναξιοποίητα…
Στα αρνητικά θα χρεώσουμε επίσης τη ζωντανή μουσική με έναν κιθαρίστα επί σκηνής, που παρότι ο υποβλητικός ήχος έδενε κατάλληλα με το κλίμα, η απίστευτη μονοτονία με διαρκώς επαναλαμβανόμενα μοτίβα… έσπαζε νεύρα! Ακουστικό μαρτύριο! Όσον αφορά δε στα κοστούμια– απλές αθλητικές φόρμες, τα βρήκαμε εντελώς ανέμπνευστα ως ένδειξη προχειρότητας.
Αντίθετα, βρήκαμε πολύ εμπνευσμένο (+) το σκηνικό όπου κυριαρχούσαν ακέφαλα σώματα από ανδρικές κούκλες βιτρίνας με σκόρπια μέλη των κορμιών και διάσπαρτα κάποια συμβολικά «αντικείμενα» σαν τα χάρτινα καράβια… Εξαιρετικοί επίσης υπήρξαν οι φωτισμοί με υποβλητική, σκοτεινή ατμόσφαιρα και εύστοχες διακυμάνσεις. Και βέβαια θα επαναλάβουμε στο κεφάλαιο «θετικά», τη σύλληψη της αρχικής ιδέας με στόχο την «από-ηρωποίηση» των απανταχού πολεμιστών και με αφορμή έναν εντελώς παράλογο όσο και άγριο ιστορικό πόλεμο. Όπως οφείλουμε να διαχωρίσουμε από την ατυχή γενικότερα σκηνοθεσία, τα έστω λίγα εμπνευσμένα και ευφάνταστα σημεία της, όπως προαναφέρθηκαν.
Κλείνοντας (=), αυτό που μένει ως επίγευση της παράστασης, δεν είναι δυστυχώς κάποιες σκόρπιες καλές λεπτομέρειες, αλλά μια καθολική αίσθηση του συνόλου. Κι αυτή η αίσθηση εν προκειμένω, μεταφράζεται σε πλήξη και κούραση, ενώ θα μπορούσαν όλα να είναι εντελώς διαφορετικά…
ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ:
3,5 ΣΤΑ 10
==================================================================================
Τι παίζουν τα θέατρα στη Θεσσαλονίκη τώρα.
Πρόγραμμα παραστάσεων ΚΛΙΚ ΕΔΩ
==================================================================================
ΕΙΔΑΜΕ & ΣΧΟΛΙΑΖΟΥΜΕ ΕΔΩ
===========================================================================
Θεατρικά Κουλτουροβραβεία Θεσσαλονίκης [σελίδα ανακοινώσεων] ΕΔΩ
Facebook page ΕΔΩ
==================================================================================
Kάντε like στη σελίδα του Kulturosupa.gr στο facebook και ακολουθήστε μας στο twitter για να βλέπετε πρώτοι όλη την ροή πληροφοριών και να μαθαίνετε όλους τους νέους διαγωνισμούς προσκλήσεων.
———————
#Κουλτουρόσουπα #kulturosupa #Θεατρομανία #ΕίδαμεΚαιΣχολιάζουμε #ΠίτσαΣτασινοπούλου #ΘέατροΑνετον #ΑνοιχτήΣκηνήΘεατρικέςΦωνέςΤηςΠόλης #ΚόσμοιΣεΠόλεμο #UbuArtCrew #ΜαρίαΓρίβα
Φωτογραφικό υλικό
