.
Είδε και σχολιάζει η Πίτσα Στασινοπούλου.
Κάποια έργα κλασικά κι αγαπημένα, σε όσες εκδοχές κι αν τα δεις, πάντα θα ελκύουν και πάντα μια καινούργια προσέγγισή τους θα τραβά το ενδιαφέρον, καθώς η δύναμη του περιεχομένου που τα καταξίωσε δεν παύει ποτέ να αγγίζει… Κι η πρόκληση επικεντρώνεται στο αν, κατά πόσο και με ποιο τρόπο, η εκάστοτε σκηνοθετική και ερμηνευτική διαχείριση καταφέρνουν να αναδείξουν αυτή τη δύναμη, προσφέροντας κάθε φορά μια διαφορετική ελκυστική ανάγνωση. Σαν αυτήν που γενναιόδωρα μας προσέφερε η παρούσα εκδοχή της παράστασης «Σίρλευ Βαλεντάιν» του Γουίλι Ράσσελ, σε σκηνοθεσία Αλέξανδρου Ρήγα και ερμηνεία Μπέσυς Μάλφα, που παρακολουθήσαμε στο θέατρο Αριστοτέλειον, για να ακολουθήσει η άκρως ενδιαφέρουσα πρώτη θεατρική Κουλτουροβραδιά της νέας χρονιάς…(για ό,τι ειπώθηκε +φωτό +βίντεο αύριο Τετάρτη).
,
Το πολυπαιγμένο έργο δεν χρειάζεται προφανώς συστάσεις, απλά για λόγους δεοντολογίας οφείλουμε να αναφερθούμε με δυο λόγια… Πρόκειται για την ώριμης ηλικίας αγγλίδα νοικοκυρά Σίρλευ, ένα κλασικό, απόλυτα αναγνωρίσιμο γυναικείο πρότυπο καταπιεσμένης συζύγου και μητέρας μεγάλων πια παιδιών, που βουλιάζοντας στο τέλμα μιας ανούσιας καταθλιπτικής ρουτίνας και απαξίωσης – σε σημείο να «συνομιλεί» με τον τοίχο της κουζίνας της, νιώθει ότι έχει χάσει δραματικά τη χαρά της ζωής, την ταυτότητά της, τον ανέμελο εαυτό της, αυτή που από μικρή ονειρευόταν «πετάγματα», φωτεινούς ελεύθερους δρόμους, δυνατές συγκινήσεις… Το απρόοπτο δώρο της κολλητής της φίλης, ένα εισιτήριο για διακοπές στην Ελλάδα που λατρεύει, θα γίνει το κίνητρο της προσωπικής της επανάστασης… θα «αποδράσει» για τη χώρα «του ήλιου και της θάλασσας», θα πραγματώσει το όνειρο που έμοιαζε ανέφικτο, θα γευτεί την περιπέτεια του ταξιδιού, μα πάνω απ’ όλα τη μεθυστική γεύση μιας αληθινής, ουσιαστικής ζωής που στερήθηκε και που πια δεν θα αλλάξει με τίποτα…
Το υπέροχο για την αφοπλιστική αλήθεια του έργο (+) του Γουίλι Ράσσελ, που αγαπήθηκε ιδιαίτερα στην Ελλάδα για τον προφανή φιλελληνισμό του συγγραφέα και τις συγκινητικές αναφορές του στη χώρα, καταξιώθηκε για τη δύναμη της απλότητας και την αυθεντικότητά του που αγγίζουν με τρόπο καταλυτικό, καθιστώντας το ένα έργο τρυφερό κι αξιαγάπητο με βαθύτατη ουσία, πέραν των «τεχνικών» συγγραφικών αρετών του… ήτοι εξαιρετική θεατρική δομή, ολοκάθαρος στόχος, ιδανικό χτίσιμο και κορύφωση αισθημάτων, ρεαλιστικοί εσωτερικοί διάλογοι της ηρωίδας με τον εαυτό της, ενδιαφέρουσες ανατροπές, δυνατός συνδυασμός χιούμορ και συγκίνησης… Είναι εντυπωσιακό το γεγονός ότι ένας άνδρας κατάφερε να αποκρυπτογραφήσει με αξιοθαύμαστη ακρίβεια και λεπτομέρεια τον γυναικείο ψυχισμό ακόμα και στις λεπτότερες εκφάνσεις του, αντιμετωπίζοντας παράλληλα με αίσθημα δικαίου το άλλο φύλο, που δεν είναι απαραίτητο «να φταίει», μακριά από φεμινιστικές κορώνες… Και βέβαια όλη η πολύτιμη ουσία του- με πρόσχημα ή όχημα μια συμβιβασμένη γυναίκα – συμπυκνώνεται στο βαθύ ανθρώπινο μήνυμα «τόλμησε το όνειρο, ζήσε αληθινά!», εκφρασμένο με υπέροχο λυρικό τρόπο για το βάρος μιας «αξόδευτης, αχρησιμοποίητης ζωής»… Οι ελάχιστες προσθήκες του Α. Ρήγα που επιμελήθηκε (και) τη μετάφραση, έδεσαν αρμονικά, αλληγορικά και με έναν τόνο επίκαιρης ζωντάνιας.
.
Μιλώντας για την σκηνοθεσία του Αλέξανδρου Ρήγα, τα χαρακτηριστικά που της ταιριάζουν είναι λιτή, ουσιαστική, εύστοχη, ατμοσφαιρική, αναδεικνύοντας άριστα το περιεχόμενο του κειμένου, καθώς επέλεξε σοφά να εστιάσει στον πυκνό νοήματος λόγο της ηρωίδας. Την οποία καθοδήγησε άψογα στο χώρο με ρεαλιστική κίνηση, αίσθηση αληθοφάνειας και μέτρου, προβάλλοντας εξίσου αποτελεσματικά και ισορροπημένα, τόσο τα απολαυστικά κωμικά στιγμιότυπα, όσο και κυρίως τις συγκινητικές δραματικές εντάσεις, δοσμένες με έναν «υπόκωφο» λιτό τρόπο που πετυχαίνει «στόχο στο κέντρο», εκπέμποντας δυνατό αυθεντικό συναίσθημα. Επιπλέον το σκηνοθετικό εύρημα όπου εναλλάσσονταν η ζωντανή φωνή της παρούσας δράσης με την ηχογραφημένη των κρυφών σκέψεων, λειτούργησε εξαιρετικά ως εύστοχη σημειολογία, ως ατμόσφαιρα αλλά και ως ενδιαφέρουσα ποικιλία στο «μονοδιάστατο» ενός μονολόγου, ωστόσο με πληθωρικό όγκο χάρη στα πολλά νοερά πρόσωπα που συμμετείχαν «δραματοποιημένα» και τις συνεχείς συναισθηματικές αλλαγές. Οι οποίες κλιμακώθηκαν με απόλυτη φυσικότητα, ομαλή ροή και ζωντανό ρυθμό, προσθέτοντας πόντους σε ένα καλοδουλεμένο, απολαυστικό αποτέλεσμα με έντονη συναισθηματική σφραγίδα….
Αυτήν που κατέθεσε με την αξιοθαύμαστη, λαμπερή ερμηνεία της η Μπέσυ Μάλφα, κερδίζοντας τις καρδιές όλων, ακόμα και των πλέον «συγκρατημένων», που δεν είχαν την ευκαιρία να την δουν σε ρόλο απαιτήσεων, όπως στον κλασικό και πολυσύνθετο της Σίρλευ Βαλεντάιν, που ως ρόλος- πρόκληση έχει βεβαίως ερμηνευτεί από αρκετές άξιες πρωταγωνίστριες. Εν προκειμένω θεωρούμε ότι εφάρμοσε σαν γάντι πάνω της και η ίδια τον υπηρέτησε με όλη τη δεξιοτεχνία που απορρέει από το πληθωρικό ταλέντο της, την μοναδική ευχέρεια να περνά από την κωμωδία στο δράμα, την εμπειρία και τον επαγγελματισμό της, τα εξαιρετικά εκφραστικά της μέσα, καταθέτοντας στον συγκεκριμένο ρόλο μια αλήθεια αυθεντική – κάτι σαν «λυγμό»,που δεν γινόταν να μην αγγίξει συγκινητικά, την ίδια στιγμή που η κωμικότητά της- υποδυόμενη απολαυστικά πληθώρα ετερόκλητων προσώπων με αλλαγές φωνής, προκαλούσε αβίαστο γέλιο και η άρτια υποκριτική της θαυμασμό σε ένα μικρό ρεσιτάλ ερμηνείας… Προσθέτοντας μία επιπλέον αξιοσημείωτη πινελιά στον ρόλο, καθώς το μεσογειακό της ταμπεραμέντο επισκίασε το βρετανικό «ψυχρό» στερεότυπο, προσδίδοντας στην ηρωίδα μια επιθυμητή οικουμενική διάσταση, πέρα από εθνικότητα ίσως ακόμα και φύλο, ως ανθρώπινη κραυγή…
Το αξιοπρεπές λιτό σκηνικό δωματίου σε γκρίζους τόνους- ταιριαστούς με την ψυχολογία της ηρωίδας τουλάχιστον στο πρώτο μέρος, ανταποκρίθηκε επαρκώς στο σκηνοθετικό όραμα, το οποίο επένδυσε μουσικά και εξαιρετικά επιτυχημένα σε ένα τραγούδι του Κούρτ Βάιλ που με τον μελαγχολικό λυρισμό και τη σημειολογία του για ένα «νησί των ονείρων», συνόδευσε ατμοσφαιρικά αρκετές στιγμές της παράστασης. Της οποίας ωστόσο η ατμόσφαιρα χρωστά πολλά στους μελετημένους φωτισμούς, που με τις ποικίλες και εύστοχες αλλαγές συνέβαλαν ενεργά ως σκηνοθετική παρέμβαση στην ανάδειξη του συναισθήματος και ιδιαίτερα στο «σκοτεινό» του κομμάτι. Επίσης εύστοχα και κατάλληλα για κάθε περίσταση θα χαρακτηρίζαμε τα κοστούμια.
Αν κάτι ελαφρώς έως αρκετά μας έλειψε (-) ήταν το κλίμα του δεύτερους μέρους στην Ελλάδα… όπου, παρά την αφαιρετικότητα με μια ομπρέλα παραλίας κλειστή, θα περιμέναμε πιο έντονη και εκτεταμένη σκηνική απόδοση – αντί του περιορισμού σε μιαν ακρούλα, όταν η συγκεκριμένη πράξη στο έργο δεσπόζει νοηματικά και το χαρακτηρίζει. Θα εκτιμούσαμε, ας πούμε, αξιοποίηση έστω της μισής σκηνής και προσθήκη χρώματος στη θέση του γκρίζου ή κάποιο ελάχιστο οπτικό υλικό προβολής ως ατμόσφαιρα ή κάποια απλά χαρακτηριστικά υλικά (πχ άμμος και βότσαλα στο δάπεδο) που θα απέδιδαν συμβολικά αλλά πειστικά το «περιβάλλον» ενός ονείρου – στόχου τόσο καθοριστικού… όπως επίσης θα περιμέναμε σε αυτό το κομμάτι του αισιόδοξου καταληκτικού μηνύματος, να κυριαρχεί το άπλετο φως «του ήλιου της Ελλάδας», σηματοδοτώντας πλέον τη φωτεινή πλευρά της ζωής, παρότι εκτιμήσαμε δεόντως το εξαιρετικό συμβολικό φινάλε με το φωτισμένο ποτήρι κρασιού…
Καταλήγοντας (=) θα πούμε ότι πέρα από τη συγκινητική αλήθεια ενός έργου τρυφερού και εύστοχα σκηνοθετημένου, ο θεατής θα απολαύσει μια ερμηνεία μοναδικής πληρότητας, λόγοι που καθιστούν την επιλογή της παράστασης ευτυχή θεατρική στιγμή!
;i
ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ:
6,6/10
.
Φωτογραφίες: Ειρήνη Μπαιρακτάρη.
.
Θριαμβευτική αυλαία – Υπόκλιση – Θέατρο Αριστοτέλειον 20/01/2019
.
-k-
.
ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΕΙΟΝ
«ΣΙΡΛΕΫ ΒΑΛΕΝΤΑΙΝ» του Willy Russell
Ένα ταξίδι στην Ελλάδα, ένα τραπεζάκι μπροστά στη θάλασσα, ένα αγιόκλημα και μια… αναπάντεχη γνωριμία, θα συνθέσουν το σκηνικό της δικής της επανάστασης απέναντι σε όσα την καταπίεζαν.
Ημέρες & ώρες παραστάσεων: 17 έως 27 Ιανουαρίου. Πέμπτη, Παρασκευή στις 21:15. Σάββατο 18:00 & 21:00 Κυριακή στις 20:00.
.
.
-k-
.
Όλες οι νέες παραστάσεις (πρεμιέρες) που θα δοθούν από 20/9/2018 έως 20/05/2019 στην πόλη της Θεσσαλονίκης, αυτόματα συμμετέχουν για τα 3 Βραβεία Κοινού καθώς και για τα Βραβεία Κριτικής Επιτροπής στα 9α Θεατρικά Βραβεία Θεσσαλονίκης 2019 που θα πραγματοποιηθούν τέλη Μαίου 2019 – Πληροφορίες για τα 9α ΘΒΘ θα βρείτε ΕΔΩ – Facebook pages ΕΔΩ
.
Φωτογραφικό υλικό
