Οι καλικάντζαροι έρχονται με σκοπό να φέρουν ξανά τη χαρά και την ξεγνοιασιά θυμίζοντας στους ανθρώπους τι σημαίνει να είναι ευτυχισμένοι και αγαπημένοι μεταξύ τους.
Γράφει η Νέλη Βυζαντιάδου για την Κουλτουρόσουπα
Είχα διαλέξει να δω με τη Φιλιώ αυτό το έργο εδώ και καιρό. Ήθελα πολύ να δω τι μπορούν να κάνουν οι καλικάντζαροι σε μια Αγέλαστη Πολιτεία. Και θα το ανακάλυπτα πολύ σύντομα, σκεφτόμουν την ώρα που μπαίναμε στο θέατρο Σοφούλη. ‘Κόκκινη κλωστή δεμένη, στην ανέμη τυλιγμένη. Δώσ’ της κλώτσο να γυρίσει, παραμύθι να αρχινήσει’, ακούγεται η φωνή του αφηγητή ο οποίος μπαίνει στην αίθουσα αφήνοντας πίσω του μια αίσθηση που μας ταξιδεύει με τον καλύτερο τρόπο μεταφέροντας μας σε μια άλλη πραγματικότητα.
Η Φιλιώ παρακολουθεί με ενδιαφέρον ενώ πού και πού μου ρίχνει μια κλεφτή ματιά χαμογελώντας μου. ‘Μια φορά κι έναν καιρό ήταν μια πολιτεία που ξεχώριζε σε ολόκληρη τη χώρα. Μια πολιτεία όμορφη μα πάντα λυπημένη. Οι άνθρωποι αγέλαστοι, χαζοί και μουτρωμένοι, δεν ξέρανε χαμόγελο κι αγάπη τι σημαίνει’, συνεχίζει ο αφηγητής κι εκείνη τη στιγμή σκέφτομαι πως η πολιτεία αυτή, η Αγέλαστη Πολιτεία, θα μπορούσε να είναι η γειτονιά μας, η πόλη μας, ακόμα και το χωριό μας. Έχουν αλλάξει τόσο πολύ οι συνήθειες και οι σχέσεις μας που είναι παραπάνω από συνηθισμένο πλέον να συναντάς στο δρόμο άκεφους και απόμακρους ανθρώπους που σε κοιτάζουν περίεργα αν τους καλημερίσεις ή είναι έτοιμοι να αρπαχτούν με το παραμικρό αποδεικνύοντας περίτρανα πως το πιο εύκολο είναι να θυμώνουν από το να χαίρονται.
Στην Αγέλαστη Πολιτεία θα έρθουν όμως τα πάνω κάτω μόλις φτάσουν οι καλικάντζαροι με πρώτο και καλύτερο το Μανδρακούλο, τον αρχηγό τους. Έρχονται με σκοπό να φέρουν ξανά τη χαρά και την ξεγνοιασιά θυμίζοντας στους ανθρώπους τι σημαίνει να είναι ευτυχισμένοι και αγαπημένοι μεταξύ τους. Για να συμβεί αυτό θα πρέπει να προσπαθήσουν σκληρά καθώς οι κάτοικοι αυτής της πολιτείας έχουν μάθει να ζουν σε εντελώς διαφορετικούς ρυθμούς και δυσκολεύονται να πιστέψουν πως αξίζει να δοκιμάσουν κάτι άλλο. Απομονωμένοι και αποξενωμένοι έχουν ξεχάσει να επικοινωνούν. Αποσυρμένοι στον κόσμο τους έχουν ξεχάσει να νοιάζονται ο ένας για τον άλλον. Επικεντρωμένοι στους δικούς τους στόχους έχουν ξεχάσει να συνεργάζονται και να ονειρεύονται μαζί. Μόνο τα παιδιά έχουν την ανάγκη να γιορτάσουν και συνεργάζονται κρυφά με τους καλικάντζαρους για να πετύχουν αυτό που φαινομενικά είναι αδύνατον, δηλαδή να γιορτάσουν τα Χριστούγεννα με αληθινό κέφι.
‘Πάνω στις στέγες τρέχουμε κι όλο τον κόσμο βρέχουμε. Τρέλα που σου την έχουμε!’, λέει ένας καλικάντζαρος για να συμπληρώσει ένας άλλος ‘Εδώ κι εκεί γυρίζουμε, τον κόσμο λαχταρίζουμε’. Άλλωστε η αγαπημένη τους διασκέδαση είναι να πειράζουν τους ανθρώπους και να προξενούν ανατροπές στην καθημερινότητά τους. ‘Ήμουν κι εγώ καλικαντζαράκι στη γιορτή του σχολείου’, μου λέει η Φιλιώ και νιώθω πως μέσα της έχει γίνει ήδη σύμμαχος των πρωταγωνιστών στις σκανταλιές τους. Και αυτές δεν είναι και λίγες. ‘Βγαίνουν τη νύχτα και γυρνούν και κάνουν χίλιες τρέλες. Στους δρόμους και στα μαγαζιά μπερδεύουν τις ταμπέλες. Γλιστράνε μες τα σπιτικά από τις καμινάδες και μαγαρίζουν τα γλυκά που φτιάχνουν οι κυράδες’, θα ακούσουμε σε κάποια σκηνή του έργου για να ξεκαρδιστούν στα γέλια οι μικροί θεατές.
Όσο για τους κατοίκους της Αγέλαστης Πολιτείας παρέμεναν σκυθρωποί, σοβαροί και κουρασμένοι. Δυσκολευόντουσαν να πιστέψουν πως είχε αλλάξει κάτι στην πόλη τους αλλά η αλλαγή είχε ήδη αρχίσει να βρίσκει τη θέση της κι αυτό ήταν το πιο σημαντικό από όλα. Ο σπόρος είχε φυτευτεί και σιγά σιγά το λουλούδι θα άνθιζε.Βγαίνοντας από το θέατρο Σοφούλη ρώτησα τη μικρή Φιλιώ πώς της φάνηκε το έργο. ‘Ήταν πολύ ωραίο’, μου είπε. ‘Ποιος καλικάντζαρος σου άρεσε πιο πολύ;’, ήθελα να μάθω. ‘Αυτός που νύσταζε και κοιμόταν’, απάντησε με την αθωότητα της ηλικίας της.
Όσο για εσένα που σκοπεύεις να παρακολουθήσεις αυτό το έργο, αξιοποίησε στο βαθμό που θέλεις, κάποιες ιδέες που παραθέτω ευθύς αμέσως. Κι αυτό γιατί η ουσιαστική μάθηση ξεκινά μετά την παρακολούθηση μιας θεατρικής παράστασης. Έχει να κάνει με αυτά που θα συζητήσεις με το παιδί σου και με το πόσο πιο μακριά θα το πας.
Ιδέες για εφαρμογή μετά την παράσταση
- Ζήτησε από το παιδί σου να σου πει ποια σκηνή ξεχώρισε από όλο το έργο και για ποιο λόγο.
- Μίλησε με το παιδί σου για τους καλικάντζαρους εξηγώντας του τι κάνουν κάθε χρόνο όταν ανεβαίνουν στη γη.
- Βρείτε ιστορίες με καλικάντζαρους και διαβάστε τις μαζί.
- Ζήτησε από το παιδί σου να ζωγραφίσει τους καλικάντζαρους και το δέντρο της Γης.
- Μίλησε με το παιδί σου για την έννοια της χαράς και της ευτυχίας.
- Φτιάξτε μαζί ένα κολάζ με διάφορες Χριστουγεννιάτικες κάρτες γράφοντας ευχές για τη νέα χρονιά.
- Τραγουδήστε μαζί τα τραγούδια της παράστασης.
Το μόνο σίγουρο είναι πως δεν αρκεί να συνοδεύεις το παιδί σου με τη φυσική σου παρουσία αλλά να μην είσαι ουσιαστικά εκεί. Μοιράσου μαζί του την όλη εμπειρία, για να μάθει κι αυτό να μοιράζεται με τη σειρά του. Δείξε αληθινό ενδιαφέρον, για να μάθει κι αυτό να ενδιαφέρεται με τη σειρά του. Σεβάσου τους κανόνες που ισχύουν μέσα στην αίθουσα θεάτρου, για να μάθει κι αυτό να τους σέβεται και να τους τηρεί με τη σειρά του.
Όσο για εμάς θα συναντηθούμε ξανά μέσα από αυτή τη στήλη με μια καινούργια πρόταση… σε 15 μέρες να με ‘διαβάσεις’… αγαπάμε πολύ το παιδικό θέατρο… κι οι δυο φίλες μου, η Φιλιώ και η Κατερίνα πάνε θέατρο και μετά μοιράζονται μαζί σας το βίωμά τους μέσα από τα άρθρα μου…