Οπότε δείτε την οπωσδήποτε η ξαναδείτε την και Αναδημοσιεύουμε παρακάτω την γνώμη της «Κ» για την παράσταση που είδαμε Ιούλιο του 2013 στο θέατρο Δάσους και μας ενθουσίασε βαθμολογώντας την με 7,5 στα 10.
-Η παράσταση επίσης διακρίθηκε ως μια από τις 13 ΚΑΛΥΤΕΡΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ ΤΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ 2013 για το WWW.KULTUROSUPA.GR
«ΜΙΚΗΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ, «ΠΟΙΟΣ ΤΗ ΖΩΗ ΜΟΥ…», παράσταση που πρέπει να δει όλη η Ελλάδα. Γνώμη Kulturosupa
Υπό το φως της πανσελήνου παρακολουθήσαμε στο κατάμεστο Θέατρο Δάσους, τη παράσταση «Ποιος τη ζωή μου», ένα αφιέρωμα στο έργο και τη διαδρομή του αξεπέραστου Μίκη Θεοδωράκη, του μεγάλου αυτού μουσικοσυνθέτη που ταξίδεψε μέσα από τις μελωδίες του την Ελλάδα σε ολόκληρο τον κόσμο τιμώντας την ως μάνα, πατρίδα και σημαία…
Το πρωτότυπο κείμενο της παράστασης δημιούργημα του Θέμη Μουμουλίδη, εξιστορώντας τη πορεία, το έργο και τους σημαντικότερους σταθμούς της ζωής του Μίκη Θεοδωράκη, σε μια παράλληλη και στενά συνδεδεμένη πορεία με την εξέλιξη της ιστορίας της σύγχρονης Ελλάδας μέσα από τα γεγονότα της Μικρασιατικής καταστροφής, της δικτατορίας του Μεταξά, της Κατοχής, των Δεκεμβριανών, του εμφυλίου, των εξοριών, της «άνοιξης της δεκαετίας του 60», της δικτατορίας, της μεταπολίτευσης.
Και όταν σταματούσε η αφήγηση τη θέση της έπαιρναν οι υπέροχες μελωδίες του Μίκη ερμηνευμένες με ψυχή, ταλέντο, ρωμιοσύνη παρασύροντας και ανατριχιάζοντας τους θεατές κάνοντας τους να προφέρουν κάθε λέξη, κάθε στίχο ασυναίσθητα, σαν μια γλώσσα που γνωρίζαμε από πάντα, σαν την Ελλάδα που κουβαλάμε μέσα μας αποθεώνοντας την και καταχειροκροτώντας την σε κάθε μελωδία του μεγάλου αυτού Έλληνα.
’Αξεπέραστες, αληθινές, καθηλωτικές οι ερμηνείες, (σε περισσότερα από 50 τραγούδια του μουσικοσυνθέτη) των Κώστα Μακεδόνα, Άννα Λινάρδου, Κώστα Θωμαίδη μα και της συγκλονιστικής Γιώτας Νέγκα σε ένα μοναδικά ταλαντούχο συνδυασμό ερμηνείας και πρόζας μεταφέροντας μέσα από τη στέρεη και βαριά κινησιολογία της την αξία της μεγάλης αυτής καλλιτεχνικής κληρονομίας…
Αυτό που μας έλειψε μόνο ήταν η απουσία των τραγουδιών του «αιρετικού» Μίκη, του Μίκη του Πολυτεχνείου, του «πολιτικού», του «απαγορευμένου», μέσα από τραγούδια όπως το «Είμαστε δυο», «Πάλης ξεκίνημα» μα και το τραγούδι «Τη ρωμιοσύνη μη τη κλαις» ορόσημο στη πορεία του μουσικοσυνθέτη, με το οποίο έκλεινε όλες τις συναυλίες του το 1974,δημιουργώντας με αυτό τον τρόπο ένα μεγάλο κενό από το 1967 ως το 1974.
Ένα σύνολο από 25 ηθοποιούς-χορευτές παρουσιάζοντας ένα άρτιο καλλιτεχνικό σύνολο αποδίδοντας εξαιρετικές ερμηνείες, προσεγμένες, εμπλουτισμένες με πάθος, ψυχή και σεβασμό στην προσωπικότητα και στο έργο του μουσικοσυνθέτη.
Ο Γρηγόρης Βαλτινός στο ρόλο του πατέρα του Μίκη Θεοδωράκη, παραδίδοντας μαθήματα ερμηνείας, αποδίδοντας αβίαστα μια στιβαρότητα και μια διακριτικότητα στο ρόλο του αναδεικνύοντας ακριβέστατα τα στοιχεία του ρόλου που υποδυόταν, κάνοντας ένα βήμα πιο πίσω την ερμηνεία του με σκοπό την έμφαση του πρωταγωνιστικού χαρακτήρα. Μεγάλη στιγμή στην ερμηνεία του η εκτέλεση τραγουδιών όπως το «Όμορφη Πόλη», καταφέρνοντας όχι να ερμηνεύσει τεχνικώς άρτια αλλά με σώμα και ψυχή, με ένα όμορφο ηχόχρωμα, εισπράττοντας το θερμό χειροκρότημα του κόσμου σιγοτραγουδώντας μαζί του.
Ο Άρης Λεμπεσόπουλος ως Μίκης Θεοδωράκης στην ηλικία του μεσήλικα, απέδωσε μια αξιόλογη ερμηνεία με έναν «επαναστατικό» αέρα πλάθοντας και ξαναδημιουργώντας τον χαρακτήρα του συνθέτη, μη μιμούμενος ούτε λεπτό τη προσωπικότητα αυτού, αποφεύγοντας με αυτό το τρόπο τη σύγκριση μα και επιδεικνύοντας σεβασμό στο βαρύ αυτό καλλιτεχνικό όνομα. Αξιοπρόσεχτη και άκρως δουλεμένη η κινησιολογία του ηθοποιού με έντονη τη κίνηση των χεριών με αισθητό το συμβολισμό της δύναμης, της ανεξαρτησίας, της δημιουργίας.
Η Φιλαρέτη Κομνηνού στο ρόλο της μητέρας του μουσικοσυνθέτη, αποδίδοντας ως το κόκκαλο το ψυχισμό μιας μάνας, φάρος της ανιδιοτελούς αγάπης δημιουργώντας μια σπαρακτική, συγκινητική, αληθινή ερμηνεία.
Αξιόλογες ερμηνείες και από τους ηθοποιούς Χρήστο Πλαίνη και Ελισάβετ Μουτάφη με τον πρώτο να παρουσιάζει μια καθαρή, συμπαγή ερμηνεία με μία αξιοπρόσεχτη άρθρωση, στο ρόλου του αδερφού του Μίκη Θεοδωράκη και την Ελισάβετ Μουτάφη σε μία όμορφη, αρμονική ερμηνεία στο ρόλο της συντρόφου ζωής του Μίκη, της δικιάς του Μυρτιάς…
.
Ταλαντούχες, δουλεμένες και σωστά αποδοσμένες και οι υπόλοιπες ερμηνείες κειμένου, τραγουδιού και χορού από τους (ΜΑΡΟΥΣΚΑ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΥ, ΚΩΣΤΑΣ ΒΕΛΕNΤΖΑΣ, ΝΑΤΑΣΑ ΖΑΓΚΛΗ, ΚΩΝ/ΝΟΣ ΦΑΜΗΣ,ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΑΘΕΣ, ΕΙΡΗΝΗ ΚΥΡΜΙΖΑΚΗ, ΕΡΙΚΑ ΜΠΙΓΙΟΥ,ΠΗΝΕΛΟΠΗ ΣΕΡΓΟΥΝΙΩΤΗ, ΜΑΡΙΑ ΓΕΡΟΔΗΜΟΥ, ΙΡΙΣ ΜΑΡΑ, ΓΙΩΡΓΟΣ ΝΟΥΣΗΣ, ΕΥΘΥΜΗΣ ΜΠΑΛΑΓΙΑΝΝΗΣ, ΓΙΑΝΝΗΣ ΣΟΦΟΛΟΓΗΣ,ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΓΟΥΡΖΟΥΛΙΔΗΣ, ΝΑΤΑΣΑ ΣΑΡΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ) δημιουργώντας ένα άρτιο και όμορφο καλλιτεχνικό αποτέλεσμα.
Ιδιαίτερη μνεία στο ταλέντο των 11 μουσικών που συνόδεψαν τους ηθοποιούς-χορευτές πάνω στην σκηνή αποδίδοντας αλάνθαστα και μαγικά τις μελωδίες του μεγάλου αυτού Δάσκαλου της μουσικής, ταξιδεύοντας το κοινό σε μια μεγάλη Ελλάδα, σε μια ανυπότακτη Ελλάδα, στην Ελλάδα του Θεοδωράκη, του Χατζηδάκη, του Ρίτσου, του Σεφέρη και του Ελύτη…
Κατά τ΄ άλλα…
Σε ένα λιτό και φτωχό σκηνικό, από τον Γιώργο Πάτσα, που φάνταζε λίγο για την συγκεκριμένη παράσταση εξελίχθηκε η σκηνοθετική επιμέλεια του Θέμη Μουμουλίδη, που δεν θα την χαρακτηρίζαμε ανεπαρκή αλλά αποδοσμένη με κάποιες αδυναμίες, αδυνατώντας σε σημεία της να ντύσει το ερμηνευτικό κομμάτι των τραγουδιών μα και του θεατρικού κειμένου με εικόνες εξίσου δυνατές με το καλλιτεχνικό βάρος αυτών.
Μη καταφέρνοντας να δώσει παλμό και ένταση στο κείμενο μέσα από τη σκηνοθεσία, μεταφέροντας σε κάποια κομμάτια της μια φτωχή οπτικοποίηση στο σκέλος των τραγουδιών αφήνοντας τους ερμηνευτές να κινούνται μόνοι τους πάνω στην σκηνή θυμίζοντας μας περισσότερο συναυλιακό στήσιμο.
Αξιόλογη σκηνοθετική επιμέλεια η στερεότητα των σωμάτων όλων των καλλιτεχνών πάνω στη σκηνή αποδίδοντας με αυτό τον τρόπο όλες τις αρετές που πρεσβεύουν οι μουσικές του Μίκη, αφαιρώντας όμως σε σημεία της τη ζωτικότητα αυτών.
Καταλυτικό παράγοντα στην ανάδειξη και εξέλιξη της σκηνοθεσίας μα και ολόκληρου του σκηνοθετικού αποτελέσματος οι φροντισμένοι και «ζωντανοί» φωτισμοί από το Νίκο Σωτηρόπουλο «φωτίζοντας» το ακριβές συναίσθημα της κάθε σκηνής.
.
Εν ολίγοις [=]
Μια παράσταση- αφιέρωμα, με δυνατές ερμηνείες κειμένου και τραγουδιών, κομμάτι ενός συνολικά φροντισμένου καλλιτεχνικού συνόλου, με μικρές αδυναμίες στη σκηνοθετική της έμπνευση, διάρκειας σχεδόν 3 ωρών, για τον μεγάλο Έλληνα μουσικοσυνθέτη Μίκη Θεοδωράκη, ταξιδεύοντας μας στην Ελλάδα που είμαστε, που κουβαλάμε μέσα μας, παρακαλώντας μας να μην τη λησμονήσουμε ποτέ, όσο και αν προσπαθούν να μας κάνουν να την ξεχάσουμε…
Αλλά ακούγοντας όλον αυτόν το κόσμο να σιγοτραγουδάει με τόσο πάθος και συγκίνηση κάθε λέξη, κάθε μελωδίας σου αυτό δεν θα συμβεί ποτέ Μίκη… Συγγνώμη για το Μίκη, αλλά ζεις και θα ζεις πάντα μέσα μας, σαν την Ελλάδα….
Σε ευχαριστούμε…
Βαθμολογία
7,5 στα 10
ΧΟΡΗΓΟΣ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ KULTUROSUPA
Φωτογραφικό υλικό
