Εντυπωσιακή Θεοδοσία Τσάτσου στο μοιραίο “πνεύμα” της Janis Joplin!
Είδαμε την παράσταση Janis Joplin: Δωμάτιο 105 και σχολιάζουμε.
Βρεθήκαμε στην παράσταση «Janis Joplin:Δωμάτιο 105» της αμερικανίδας Gigi Gaston, σε σκηνοθεσία και μετάφραση του Λευτέρη Γιοβανίδη, ενώ τον πρωταγωνιστικό ρόλο ερμηνεύει η Θεοδοσία Τσάτσου (μουσική επιμέλεια &ενορχήστρωση).
Κατά το δελτίο τύπου της παράστασης…
Είναι νύχτα τώρα που η «Pearl» αποφασίζει να ξανακάνει το ίδιο ταξίδι από την ανάποδη. ‘Έχουν περάσει σαράντα τόσα χρόνια από εκείνη τη νύχτα που μόνη, μέσα στο δωμάτιο 105 ενός motel, είδε να την κυκλώνει το άσπρο φως, να της δείχνει το τούνελ και να την οδηγεί εκεί που εκείνο ήθελε. Δεν ήταν κι άσχημα εκεί που την πήγε. Μόνο που απόψε είναι πάλι νύχτα, είναι πάλι μόνη και θέλει να γυρίσει τα πίσω μπρός, να ξαναδεί τους παλιούς φίλους, τα παλιά λημέρια να ξαναζήσει τις παλιές «αμαρτίες». Ναι. Απόψε η «Pearl» και κατά κόσμο η Janis Joplin θα μας ξαναστείλει την ψυχή της για να στοιχειώσει την Θεοδοσία Τσάτσου και να ξαναμιλήσει στην δική μας ψυχή με τη φωνή, το πάθος και την οργή εκείνης. Εδώ στο δωμάτιο 105.
Και γιατί η Θεοδοσία Τσάτσου και γιατί η Janis Joplin. Κι όσο κι αν η σύζευξη τους δεν είναι κάτι που σε ξενίζει ή το θεωρείς αταίριαστο, ωστόσο προβληματίζεσαι για τη σύγχρονη αναπαράστασή του και για την αποτελεσματικότητα της ερμηνείας. Δεν είναι μόνο προκλητικό και εξαιρετικά τολμηρό το εγχείρημα, είναι και η μυθολογία που περιβάλλει την Τζάνις Τζόπλιν, είναι και ο μύθος μιας ολόκληρης εποχής. Και όλα αυτά βέβαια μέχρι να πας.
Αναλυτικότερα η παράσταση/αφιέρωμα βασίστηκε στη βιωματική εμπειρία της Τζάνις, όπως τη συνέλαβε η φαντασία και η μελέτη της συγγραφέως και όπως την κατέγραψε η πένα της.
Στη δραματουργική φόρμα κυριαρχεί το πρώτο πρόσωπο, ένας ρόλος εαυτού/ζωής και η παράλληλη αφήγηση μιας εποχής/Woodstock 1969, ενώ η σταδιακή ερμηνεία-το ιστορικό ξεδίπλωμα των τραγουδιών είναι κάτι το αναπόφευκτο. Ιστορικά πάντα η μαμά και ο μπαμπάς, ιστορικά πάντα το προβληματικό κλείδωμα μιας πόλης. Και η αρχή, που θυμίζει στη συγκεκριμένη ιστορία μια ακόμα συνηθισμένη βιαιότητα, για τα αυτιά μας, μα εξαιρετικά τραυματική και ψυχικά θανατηφόρα για την ίδια την Τζάνις Τζόπλιν και την μετέπειτα ζωή της. Bullying, γονική απόρριψη, ερωτική απογοήτευση ως άλλος φαύλος κύκλος που καταλήγει στη χρήση και σε ένα αναγκαίο παραλήρημα για κατανόηση. Ναι καταλήγει στην ανάγκη για συνουσία, τραγούδι και αγάπη. Κύκλος αέναος και ενδελεχής, έστω και για το σύντομο βίο της… το γιατί όμως σύντομος, θα το δείτε ή καλύτερα θα το ακούσετε στην παράσταση, εμείς δεν περιγράφουμε άλλο!
Τη Θεοδοσία Τσάτσου την γνωρίζαμε ως ερμηνεύτρια και performer πάνω στη σκηνή, την γνωρίζαμε ως μια από τις τελευταίες ή την τελευταία ροκ τραγουδίστρια στην Ελλάδα με όλη τη νοηματοδότηση του βαπτίσματος (τουλάχιστον για όσους αγαπούν αυτή την καλλιτεχνική κίνηση). Ως ηθοποιό δεν τη είχαμε δει ποτέ παρότι έχει τελειώσει Θεατρικών σπουδών. Και να που τίποτα δεν πάει χαμένο. Εάν εξαιρέσουμε το δημιουργικό της άγχος στην αρχή, η ερμηνεία της βασίστηκε στη γλύκα μιας ταραγμένης εποχής και στην νοσταλγία ενός πόθου ανατροπής, που διαψεύστηκε περίτρανα. Η κίνησή της στη σκηνή είχε τέχνη, δεν είχε ίχνος βιαιότητας, είχε συναίσθημα/έκφραση και καμία υστερία ανταγωνιστική, παρά μονάχα μια βαθύτατη συγγένεια ή αν θέλετε μια εκλεκτική συγγένεια.
Στις ερμηνείες των τραγουδιών μείναμε άφωνοι και στην πρόζα της μας άρεσε το χιούμορ και το έντεχνο χαμηλόφωνό της. Εύγε Θεοδοσία Τσάτσου!
Σκηνοθετικά βρήκαμε ειρμό και σφικτές τις εξελισσόμενες σκηνές του βίου της Τζόπλιν, όπως άλλωστε ταιριάζει σε ένα αφιέρωμα, μα ωστόσο στιγμές ασφυκτικό. Αρκετά λόγια επεξηγηματικά, για μια ιστορία γνωστή, τουλάχιστον για το πλήθος των θεατών –φαν και μια σκηνοθετική φλυαρία ως προς τη διαδοχή του video wall. Πχ στη σκηνή που η Θ. Τσάτσου έχει δώσει σε πρόζα την προβληματική του πατέρα της Τζάνις και αρχίζει να ερμηνεύει το Piece of my heart, με τον κόσμο να ξεσηκώνεται, ο πυροβολισμός των εικόνων ήταν το λιγότερο επιθετικός. Γενικά χρειαζόταν περισσότερο αέρα, περισσότερη έμπνευση!
Μας άρεσαν πολύ οι φωτισμοί,
η ηχοληψία (επιτέλους)
και το όλο στήσιμο του σκηνικού.
Οι ενορχηστρώσεις της Τσάτσου ήταν το λιγότερο ευφυείς, με κορυφαίο το τελευταίο σμίξιμο των Summertime και Felling Good. Η τετραμελής μπάντα εξαιρετική.
Θεωρούμε ότι είναι απαραίτητη η ηχογράφηση όλης της παράστασης.
ΥΓ: εντύπωση μας προκάλεσε η ετερόκλητη προσέλευση του κόσμου και αυτό μας άρεσε πολύ.
Εν κατακλείδι[=]
…το χάρηκε η ψυχή μας !
βαθμολογία
7,5 στα 10
Συντελεστές: Μουσική επιμέλεια – ενορχήστρωση Θεοδοσία Τσάτσου – Σκηνικά-Κοστούμια Ευαγγελία Γρηγοριάδου – Φώτισμοί Λευτέρης Γιοβανίδης. Μουσικοί Βασίλης Τριανταφυλλόπουλος : Πλήκτρα, πιάνο – Πέτρος Βασιλειάδης : Μπάσο – Στέφανος Γεωργιτσόπουλος : Κιθάρα – Στέλιος Πασχάλης : Τύμπανα-Ηχοληψία : Στράτος Καρράς
Πληροφορίες
Τοποθεσία: Θέατρο Αγγέλων Βήμα, Σατωβριάνδου 36, Ομόνοια
Ημερομηνία: Κάθε Τρίτη από 7 Ιανουαρίου 2014 στις 9.30μμ
Τιμές εισιτηρίων: 15€ κανονικό & 12€ μειωμένο
Πληροφορίες: Τηλ. 210 5242211
ΔΕΙΤΕ ΚΑΙ ΑΥΤΟ
Η Θεοδοσία Τσάτσου μιλάει εκ βαθέων στην Κουλτουρόσουπα.
Φωτογραφικό υλικό
