«Ένας άνθρωπος υπό χρεωκοπία» που έφερε κέρδη στο θεατή! Είδαμε στο θέατρο Καλαμαριάς και σχολιάζουμε…
Από τα πιο όμορφα, αισιόδοξα και παρήγορα που μπορούν να συμβούν σε έναν θεατρόφιλο, είναι οι απρόσμενα ευχάριστες θεατρικές εκπλήξεις… Που σπάνια έρχονται από μεγάλα ονόματα, λαμπερούς θιάσους, προβεβλημένες δουλειές, παρά από καλλιτέχνες αυθεντικούς, συνήθως στην «αθέατη μεριά των φώτων», με εμφανή την ανάγκη αναζήτησης για προχώρημα… Αναφερόμαστε στην παράσταση «Ένας άνθρωπος υπό χρεωκοπία» του David Lescot στο Δημοτικό Θέατρο Καλαμαριάς Μ. Μερκούρη και στα πλαίσια του θεσμού «Θεατρικές Πρεμιέρες 2015» που οργανώνει ο δραστήριος πολιτιστικά Δήμος για τρίτη χρονιά. Στην πρεμιέρα της… πρεμιέρας λοιπόν, ήρθαμε αντιμέτωποι με μια ευχάριστη θεατρική έκπληξη και όχι μόνο…
Το στίγμα της παράστασης αποτυπώνεται πολύ εύστοχα στο επιγραμματικό σημείωμα: «Πρόκειται για τη σύγχρονη ιστορία ενός ανθρώπου υπό χρεωκοπία, που μέσα από τη διαδικασία της κατάσχεσης χάνει σιγά-σιγά τα πάντα, τη δουλειά του, τα υπάρχοντά του, τη γυναίκα του. Αλλά τότε είναι που καλείται να ψάξει πιο βαθιά μέσα του, να κάνει βήματα αυτογνωσίας, να εφεύρει μια καινούργια ζωή». Θέμα άκρως επίκαιρο, ενδιαφέρον, ρεαλιστικό, προσφερόμενο ιδανικά για πολλαπλές θεατρικές αναγνώσεις, από τις πλέον συμβατικές μέχρι τις πλέον ριψοκίνδυνες και αναρωτιέσαι ποιαν άραγε θα επιλέξει η ομάδα; Και εννοούμε την ομάδα καλλιτεχνών Beatniks από την Ελλάδα και την Ιταλία που αποφάσισαν να διασκευάσουν το έργο του DavidLescot και το σύνολο των συντελεστών που το υλοποίησαν.
Καθήμενος στη θέση σου σε ένα θέατρο ικανοποιητικά γεμάτο και πριν την (καθυστερημένη) έναρξη, βλέπεις ήδη πάνω στη σκηνή δύο πρόσωπα εκ των οποίων ο ένας χειρίζεται την κονσόλα και ο διπλανός του κάθεται, πηγαινοέρχεται, ανεβοκατεβαίνει, ελέγχει… δίνοντας μια ξεκάθαρη αίσθηση ότι «κάτι διαφορετικό γίνεται εδώ…» Χαμηλόφωνη τζαζ μουσική και στη σκηνή μόνο ένα τραπέζι στην άκρη με τα μηχανήματα, μια απλή σκάλα και ένα μεγάλο ταμπλό με ζωγραφισμένα σκίτσα επίπλων, όπου με το χαμήλωμα των φώτων εμφανίζεται το ζευγάρι. Στον διάλογο που ακολουθεί, ο άνδρας εξιστορεί τη χρεωκοπία του και η γυναίκα με τη βαλίτσα στο χέρι αποχωρεί, παίρνοντας μαζί της «ό,τι αντέχει να κρατήσει από την κοινή τους ζωή» και κατά βάση… βιβλία. Από τα οποία διαλέγει να κρατήσει ένα «κομβικό» για τη συνέχεια, ο άνδρας της. Στη μοναχική ζωή του του οποίου θα μπει πλέον ο «εντεταλμένος εκκαθαριστής», ερχόμενος να διαχειστεί τα υπάρχοντά του αλλά συνάμα και τα τωρινά υπαρξιακά του αδιέξοδα. Σύμμαχος αλλά και «ηθικός οδηγός» για τον ήρωα θα αποδειχθεί το κομβικό βιβλίο «Ο άνθρωπος που συρρικνώνεται», οδηγώντας τον μέσα από τη φαντασίωση μιας απόλυτης συρρίκνωσης στον πυρήνα της ουσίας…
Στο πρώτο εξαιρετικά θετικό (+) που θα σταθούμε είναι
– η αποκαλυπτική, σύγχρονη σκηνοθεσία του Francesco Bonomo. Μια προσπάθεια που της αξίζουν έπαινοι για πολλούς λόγους: Αφαιρετική και εστιασμένη στα απολύτως ουσιαστικά, χωρίς τίποτα τραβηγμένο, περιττό ή άτοπο. Βασισμένη σε ευφυείς συμβολισμούς με αξιοποίηση απλών μέσων, όπως η χρήση μιας σκάλας ή μιας βούρτσας που «διέγραφε» με μπογιά τα ζωγραφισμένα έπιπλα. Με δημιουργική φαντασία και πρωτότυπα ευρήματα, όπως το παράλληλο πλάνο της γυναίκας στον «τακτοποιημένο» ή «άτακτο» κόσμο των βιβλίων της, «συμμετέχοντας» με την εκάστοτε διάταξή τους στην απόδοση διαφορετικής κατάστασης.
Με έντονη κινησιολογία από έναν ήρωα που βιώνει πρωτόγνωρες μεταπτώσεις, χωρίς ωστόσο τίποτα το μελοδραματικό… το αντίθετο. Καθώς κυριαρχεί η συνειδητότητα και κάθαρση, με τη βοήθεια του βιβλίου- οδηγού του. Που συχνά βλέπουμε να προβάλλονται κείμενά του πάνω στο ταμπλώ, συνοδεία απόλυτα ταιριαστής μουσικής, αλλά και η τιτλοδοσία των αλλεπάλληλων σκηνών βοηθώντας στην κατανόηση της εξέλιξης.
Παρά τη δυσκολία ενός έργου ψυχολογικού/ αφηγηματικού/ στατικού και χωρίς πλοκή, εντούτοις εισπράξαμε ένα εξαιρετικό αποτέλεσμα γεμάτο φαντασία που μας κράτησε προσηλωμένους μέχρι το τελευταίο λεπτό της ωριαίας παράστασης.
– Εξίσου εξαιρετικό όμως υπήρξε και το κείμενο, επίσης με κυρίαρχο συστατικό τη φαντασία. Δεν συναντήσαμε τίποτα τετριμμένο ή συμβατικό στο λόγο, παρά ένα πρωτότυπο, σχεδόν ανατρεπτικό σκεπτικό, αυτό της «συρρίκνωσης» του ατόμου που καλείται ολοένα να προσαρμόζεται σε πιο «απειλητικό» περιβάλλον μέχρι να εφεύρει μια νέα, ουσιαστική ζωή. Μια ιδανική ισορροπία μεταξύ πικρού χιούμορ, βαθιάς φιλοσοφίας και ποίησης, καθώς το τελευταίο, αποκαλυπτικό κείμενο παραπέμπει άμεσα σε λόγο ποιητικό και εμπνευσμένο.
– Οι τρεις ηθοποιοί άριστοι, με κυρίαρχο τον Χρήστο Τανταλάκη στον ρόλο του «χρεωκοπημένου» που κέρδισε τις εντυπώσεις με μια ερμηνεία περίπου «εξοντωτική». Έδωσε ένα στίγμα στον ρόλο εντελώς έξω από τα αναμενόμενα, ασφαλώς υπό την ευφυή καθοδήγηση του σκηνοθέτη. Με ένταση και πάθος, αεικίνητος στη σκηνή, άμεσος στην επαφή με το κοινό που πλησίασε στην πλατεία, συναισθηματικός, με άψογο λόγο, έκφραση και σώμα. Δίπλα του η Δήμητρα Χαριτοπούλου, απέδειξε πώς ένας δεύτερος ρόλος μπορεί να γοητεύσει, όταν αυτός που τον υποδύεται διαθέτει «αίσθηση της σκηνής». Όταν παίζει με όλο του το κορμί και βρίσκεται διαρκώς μέσα στο έργο, μη όντας σε πρώτο πλάνο. Εξαιρετικός λόγος, απόλυτος έλεγχος του σώματος, μια «παγωμένη» εκφραστικότητα, εντελώς μέσα στο κλίμα. Ο Σπυρίδων Ξένος, απέδωσε επιτυχημένα έναν εκκαθαριστή ιδιαίτερο, με μια αντισυμβατική ελαφράδα και πινελιές χιούμορ, με εξωστρέφεια και σκηνική άνεση, παρόλο που θεωρούμε ότι μπορούσε να προχωρήσει περισσότερο τον ρόλο.
– Ομοίως αξίζουν έπαινοι στην ευφάνταστη σκηνογραφία με το λειτουργικό και τελικά πολλαπών χρήσεων ταμπλώ, στην εξαιρετική μουσική επιμέλεια που έδεσε άριστα με το ύφος της παράστασης, καθώς και στην επιμέλεια της επιτυχημένης κίνησης που συνέβαλε καθοριστικά στη δραματοποίηση.
Κάποια αρνητικά (-) που εντοπίσαμε αφορούν:
– Τη μουσική υπόκρουση που συνόδευε τους αρχικούς διαλόγους και δυσκόλευε – αρκετά ενοχλητικά- την παρακολούθηση του λόγου.
– Τα χάσματα σε κάποια σημεία – π.χ. κατά το βάψιμο του ταμπλώ – που δημιουργούσαν «κοιλιά» διασπώντας τη ροή και τον κατά τα άλλα αβίαστο ρυθμό της παράστασης.
– Τις συχνές προβολές ή αναγνώσεις κειμένου που αποδυνάμωναν τη θεατρική πράξη και ίσως μπορούσαν να μετριαστούν ή συντομευτούν προς όφελος της θεατρικότητας.
Συνοψίζοντας (=) θα πούμε το εξής: Μια παράσταση – πρόταση που δεν επαναπαύτηκε στη βολή της πεπατημένης και όπου- παρά τις κάποιες αδυναμίες- ανταμώνουν ιδανικά το ταλέντο, η φαντασία, η έμπνευση, η αναζήτηση για το «παραπέρα»… δεν μπορεί παρά να εμπνέει αισιοδοξία για το θεατρικό χώρο και βέβαια να προσφέρει αγωγή στην ψυχή και τροφή στο πνεύμα…
Πολύ σημαντικά κέρδη και μάλιστα από «Έναν άνθρωπο υπό χρεωκοπία»!
Βαθμολογία
6,5 στα 10
-ΣΗΜΕΡΑ ΣΑΒΒΑΤΟ 24 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ
.
-πληροφορίες για την παράσταση εδώ
ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΤΕ THN ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΨΗΦΙΖΟΝΤΑΣ ΓΙΑ ΤΑ ΘΕΑΤΡΙΚΑ ΒΡΑΒΕΙΑ ΚΟΙΝΟΥ ΣΤΗ ΘΕΑΤΡΙΚΗ ΚΑΛΠΗ ΤΗΣ «Κ» ΠΟΥ ΘΑ ΒΡΕΙΤΕ ΣΤΗΝ ΕΙΣΟΔΟ ΤΟΥ ΘΕΑΤΡΟΥ. ΑΝ ΟΧΙ, ΨΗΦΙΣΤΕ ΑΡΓΟΤΕΡΑ ΣΕ ΑΛΛΟΥΣ 13 ΧΩΡΟΥΣ ΤΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ αρκεί ΝΑ ΜΗ ΠΕΤΑΞΕΤΕ ΤΑ ΕΙΣΙΤΗΡΙΑ ΣΑΣ, δείτε που τι και πως… κλικ στο banner….
Φωτογραφικό υλικό
