Εκκωφαντικό το ταλέντο της Δανάης Καλαχώρα, στην παράσταση «Πέντε Σιωπές». Είδαμε στο θέατρο “Κάτω από τη Γέφυρα” και σχολιάζουμε…
Βρεθήκαμε στο θέατρο “Κάτω από τη Γέφυρα” για την παράσταση «Πέντε σιωπές»(1997). Το θεατρικό έργο της Σήλα Στήβενσον (Shelagh Stephenson) που γράφτηκε για τις ραδιοφωνικές ανάγκες του BBC [κερδίζοντας το writer’s Guild Award], ανεβαίνει για δεύτερη φορά στην Ελλάδα με τη σκηνοθεσία και δραματουργική επεξεργασία του Κοραή Δαμάτη και τις ερμηνείες των Νίκο Δάφνη, Δανάη Καλαχώρα, Κωνσταντίνα Σαραντοπούλου και Ιωάννα Γκαβάκου. Η μετάφραση του έργου ανήκει στην Ελένη Ρεπούσκου (καθώς και η πρόταση) ενώ η πρωτοβουλία της θεατρικής πραγμάτωσης είναι του Νίκου Δαφνή (18ος χρόνος λειτουργίας του θεάτρου “Κάτω από τη Γέφυρα”).
Το θεατρικό έργο της αγγλίδας συγγραφέως Σήλα Στήβενσον «Πέντε σιωπές» διαπραγματεύεται την ενδοοικογενειακή κακοποίηση τριών γυναικών από τον αφέντη πατέρα/σύζυγο τους (η σύζυγος και οι δύο κόρες) και αγγίζει θέματα ταμπού, όπως ο ξυλοδαρμός, τα συνεχή καθημερινά βασανιστήρια, η σεξουαλική κακοποίηση/ αιμομιξία και φυσικά οι ατελείωτες σιωπές τόσο του θύτη/θυμάτων όσο και κοινωνικού περιβάλλοντος όπου εξελίσσεται η τραγωδία. Και όσο κι αν το έργο της Σ. Στήβενσον είναι αρκετά περιγραφικό στο σύνολο του κορμού του, παραμένει στοιχειωδώς αναλυτικό, ως προς την ακριβή φύση μια τέτοιας ψυχοπαθολογίας/οικογένειας [ακραίος ψυχαναγκασμός, στα όρια του ψυχωτικού φάσματος και συνεχής/φαύλος κακοποιητικός κύκλος] που ωστόσο δεν απαντάται και τόσο σπάνια. Αρκούν τα επιστημονικά ερευνητικά στοιχεία για να αποδείξουν το αντίθετο ή απλά μια ματιά στο κοινωνικό μας περιβάλλον (ναι για την γειτονιά μας μιλάμε).
Σιωπή! Πέντε σιωπές. Μια για τον καθένα μας και μια η δική σας…* και ο Κοραής Δαμάτης σκηνοθέτησε το έργο όπως ακριβώς γράφτηκε “πιστά αγγλοσαξονικά”, αποφεύγοντας τις εγχώριες τραγωδίες μας αλλά δυστυχώς και τους σχεσιακούς συσχετισμούς, που εμείς ως ταυτότητα έχουμε και φέρουμε. Οι συνεχείς παράλληλοι μονόλογοι, έκαστης κακοποιημένης πλευράς καθώς και η αφήγηση/ομολογία του πατρός, ήταν η ραχοκοκαλιά της σκηνοθετικής προσπάθειας με τρόπο ευαίσθητο και αρκετά ή πιο αναφορικά με τα όσα τερατώδη ακούστηκαν. Είναι ανώφελη η τόση ευγένεια σε τούτο έργο που επιζητούσε τη βιαιότητα των πράξεων και τον ολιστικό σπαραγμό του τραύματος και ίσως αν είχαμε ένα περισσότερο σκηνοθετικό βασανισμό να μιλούσαμε για το φετινό θεατρικό γεγονός.
Ασυνείδητη αρετή της παράστασης, η ενδυματολογική αντίθεση του πατρός με τις δύο κόρες : οι κόρες ντυμένες στα “παρθενικά γαλανόλευκα” και ο πατήρ στα ζοφερά υπόλευκα, γεγονός άκρως σημειολογικό/συμβολικό που καταδεικνύει την εγχώρια κακοποίηση των τελευταίων ετών. Ανοιχτό καλλιτεχνικό ασυνείδητο είναι τούτο και μια σαφής υπογράμμιση του ρόλου της τέχνης στη ζωή μας. Μπορεί να μιλάμε για μια ιδιαίτερη οικογενειακή ιστορία, αλλά οι παραλληλισμοί του μικρό-κοσμου με το μεγαλό-κοσμο είναι συχνά σκανδαλώδεις.
Σκανδαλώδεις και οι καλοδουλεμένες ερμηνείες από το σύνολο του θιάσου, με εκκωφαντικό τον ήχο του ταλέντου της Δανάης Καλαχώρα. Η ερμηνείας της και η παραμονή της στη σκηνή ήταν από τις κυτταρικά θεατρικές και τις απλόχερα ευεργετικές. Δίπλα της εξαιρετικοί οι Νίκος Δαφνής με τη στάσιμη αφηγηματική του δεινότητα, η Ιωάννα Γκαβάκου με τον βλεμματικό ερμηνευτικό της πλούτο και η Κων/να Σαραντοπούλου με όλη της την παραφορά. Ερμηνείες έμπειρες και ζωτικής σημασίας !
Στα συν [+] της παράστασης:
-τα κοστούμια
-τα σκηνικά
-η μετάφραση
-οι φωτισμοί
και η επιμέλεια των ήχων.
Συνολικά εκφράζουμε την επιθυμία μας οι παραστάσεις να συνεχιστούν όσο το δυνατόν περισσότερο καθώς και την ιδέα η συγκεκριμένη παράσταση να ταξιδέψει από το «Νότο» (Φάληρο) στην ενδοχώρα της πρωτευούσης, για ένα περισσότερο άνοιγμα προς το θεατρόφιλο κοινό, αλλά κυρίως για την αξία της συγκεκριμένης θεατρικής αναπαράστασης.
Βαθμολογία
7 στα 10
ΥΓ: Σιωπή! Πέντε σιωπές. Μια για τον καθένα μας και μια η δική σας. φράση από το έργο «Πέντε σιωπές» της Σήλα Στήβενσον σε μτφρ. Ελένης Ρεπούσκου.
.
-πληροφορίες για την παράσταση εδώ
Φωτογραφικό υλικό
