9α Θεατρικά Βραβεία Θεσσαλονίκης 2019: Βραβείο Δεύτερου Ρόλου Καλύτερης Ανδρικής Ερμηνείας της χρονιάς: ΣΤΑΘΗΣ ΜΑΥΡΟΠΟΥΛΟΣ «Ορεστ3ια».
.
Eίδε και σχολιάζει η Καλλιόπη Στασινοπούλου
Δεν την προλάβαμε στο πρώτο της ανέβασμα, παρότι «καταχωρήθηκε» εξαρχής στις ενδιαφέρουσες επιλογές, αλλά με τον μαραθώνιο των διήμερων- τριήμερων παραστάσεων, μόνο με… διακτινισμό μπορεί κανείς να καταφέρει ταυτόχρονη ή αλλεπάλληλη θέαση! Το στοιχείο που προσέδιδε στη συγκεκριμένη παράσταση ξεχωριστό ενδιαφέρον- σύμφωνα με το δελτίο τύπου, ήταν ένας τολμηρός πειραματισμός πάνω στην κορυφαία τραγωδία του Αισχύλου, την τριλογία της «Ορέστειας», την οποία (λέει) θα απολαμβάναμε… γελώντας! Ομολογουμένως, άκρως τολμηρό- ριψοκίνδυνο εγχείρημα που δεν θέλαμε να χάσουμε επουδενί και με χαρά πληροφορηθήκαμε την επανάληψη στο θέατρο Τ, όπου βέβαια σπεύσαμε για την παράσταση «Αισχύλου Ορέστ3ια… μια διαδρομή» σε σκηνοθεσία Στάθη Μαυρόπουλου…
Όπου πριν την έναρξη μας περίμενε μια αναπάντεχη υποδοχή! Εν ώρα αναμονής στο χώρο του ταμείου, ακούγονται μέσα από την αίθουσα λαϊκά άσματα του τύπου «Ο χάρος βγήκε παγανιά» ή «Στον άλλο κόσμο που θα πας»… κι ενώ προσπαθείς να συνδέσεις το μουσικό «θανατικό» με τη θεματολογία και τον τρόπο θεατρικού δεσίματος, αίφνης εμφανίζονται οι τρεις πρωταγωνιστές με ματωμένες ποδιές χασάπη κι ένα «καλωσορίσατε στο σφαγείο μας, περάστε παρακαλώ, μη φοβάστε», κι εκεί παίρνεις μια πρώτη γεύση χιουμοριστικού κλίματος με αστείες ατάκες μέχρι την τακτοποίηση των θεατών συν… κέρασμα σοκολατάκι για το καλοσώρισμα της σεζόν. Ωστόσο, παρά το εύθυμο, φιλόξενο κλίμα, αρχίζουν να σε… ζώνουν φίδια και σκέψεις αμφιλεγόμενες να κατακλύζουν το μυαλό… Λες να δω ξαφνικά την αρχαία τραγωδία αποδομημένη στο μη περαιτέρω ως χαριτωμένο γελαστικό πανηγυράκι της πλάκας;;;
.
Τα διάφορα ευτράπελα συνεχίζονται επί σκηνής, πάνω στην οποία βρίσκονται λογής ετερόκλητα αντικείμενα, τάχα ξεχασμένα από προηγούμενη πρόβα κι ο πρωταγωνιστής «τσαντισμένος» με την ανοργανωσιά τα ψέλνει σ’ έναν αργοκίνητο βοηθό να τα μαζέψει… κι ενόσω αυτός μαζεύει με το πάσο του, οι τρείς ηθοποιοί μας συστήνουν με λόγια απλά, σύντομα και χαριτωμένα το αρχαίο δράμα ως δομικό κομμάτι του αρχαίου πολιτισμού καθώς και τις συνθήκες των τότε παραστάσεων, περνώντας σταδιακά στον τραγικό ποιητή Αισχύλο και το πνεύμα της συγκεκριμένης τριλογίας, της μόνης σωζόμενης. Της οποίας τα τρία αλληλένδετα μέρη, ήτοι «Αγαμέμνων», «Χοηφόρες» και «Ευμενίδες» αποτελούν το σύνολο της «Ορέστειας», ενός μοναδικού αριστουργήματος με παγκόσμια αίγλη… Και γνωστό βεβαίως σε όλους περιεχόμενο, που ξεκινά από την ελληνική εκστρατεία κατά της Τροίας, περιγράφει τα ασύλληπτα πάθη του οίκου των Ατρειδών με το βασιλικό ζεύγος του Αγαμέμνονα και της Κλυταιμνήστρας, εστιάζει στις τραγικές μοίρες του Ορέστη και της Ηλέκτρας για να καταλήξει στις τρομερές Ερινύες που κυνηγούν τον μητροκτόνο Ορέστη και κατόπιν αθώωσής του από τους θεούς μετατρέπονται σε Ευμενίδες… Μια βασιλική γενιά καταδικασμένη σε ατέρμονο κύκλο αίματος…
Τί συνέβη όμως στην θαυμάσια, άκρως ενδιαφέρουσα (+) παράσταση, που ενώ στην έναρξή της «ξενίζει» ίσως και «φοβίζει» για την ποιότητά της, στη συνέχεια κρατά τον θεατή δέσμιό της για 80 ευφάνταστα λεπτά; Αυτό που συνέβη θα μπορούσε να συνοψιστεί σε λίγες συγκεκριμένες λέξεις, όπως σεβασμός, φαντασία, ανατροπή, ουσία, πρόταση, πέραν του δεδομένου ταλέντου βεβαίως για την επίτευξη όλων αυτών. Που σημαίνει ότι η ταλαντούχα ομάδα ανέλαβε ένα πολύ τολμηρό ρίσκο με ιδιαίτερα εύθραυστες ισορροπίες και κατάφερε να το κερδίσει ακροβατώντας ριψοκίνδυνα. Από το σχεδόν χαοτικό σύνολο μιας πολυπρόσωπης, πληθωρικής, καταιγιστικής τριλογίας, επέλεξε πολύ προσεκτικά και μελετημένα τα κατάλληλα σημεία, ώστε ακόμα και ο αμύητος θεατής να σχηματίσει επαρκή εικόνα ή έστω το βασικό περίγραμμα των τεκμαινόμενων. Επιπλέον οι επιλογές κράτησαν αυτούσια τη δύναμη του λόγου, τον στοχασμό, την ποιητικότητα, τον ρυθμό του αυθεντικού κειμένου, σε εξαιρετική μετάφραση από τον Γιώργο Φράγκογλου.
Όσον αφορά τώρα στον πειραματισμό με τις σύγχρονες, χιουμοριστικές παρεμβάσεις- όπου εντοπίζεται και το μείζον ρίσκο του εγχειρήματος, πέτυχε απόλυτα και μάλιστα έδωσε μια φρέσκια θεατρική πρόταση διότι: σε όλη τη διάρκεια ήταν εμφανής ο σεβασμός ως απαραίτητη προϋπόθεση… ουδέποτε θυσιάστηκε η ουσία και το περιεχόμενο της τραγωδίας για χάρη «ευκολιών»… ουδέποτε προδόθηκε / διακωμωδήθηκε / ευτελίστηκε το βαθύ της πνεύμα και οι τραγικές στιγμές… Το έξυπνο χιούμορ, στις περισσότερες εκδοχές του πλην ελαχίστων σημείων, επιλέχθηκε με «παίδεμα» και «άποψη» ώστε να προκύπτει φυσικά, να δένει με τις καταστάσεις, να δίνει την αίσθηση και τους προβληματισμούς μιας πρόβας, να προβάλλει μια παιχνιδιάρικη διάθεση για την αποφόρτιση από το βαρύ δράμα, να προσφέρει πέρα από αυθεντική ευθυμία, ένα ουσιώδες σχόλιο για τον συγγραφέα, την εποχή, τους ήρωες., τη δράση… Καθόλου φτηνό, πιασάρικο, άστοχο, δήθεν επίκαιρο επιθεωρησιακού τύπου και τούτη η δύσκολη ακροβασία που ισορρόπησε πάνω σε τεντωμένο σχοινί, αξίζει ειλικρινή έπαινο και για την τόλμη και για το αποτέλεσμα!
Το οποίο χρωστά πολλά στην σκηνοθεσία του Στάθη Μαυρόπουλου, καθώς κατάφερε με λιτότατα μέσα να προσφέρει εξαιρετική θεατρικότητα, όγκο, σκηνικό ενδιαφέρον, χάρη στη δημιουργική του φαντασία. Με τρία πρόσωπα επί σκηνής που υποδύθηκαν συμβολικά πολλαπλούς ρόλους ως εμβληματικοί ήρωες των τραγωδιών, αλλά κυρίως με εμπνευσμένα ευρήματα αξιοποιώντας απλά μέσα- όπως κρεμασμένα σχοινιά, μεγάφωνα, φακούς, μια περιστρεφόμενη βάση και βεβαίως το κυρίαρχο κόκκινο πανί του «αίματος» που άλλοτε «περιέλουζε» τους ήρωες, άλλοτε το «παλάτι» κι άλλοτε «έρρεε» σαν ποτάμι στη σκηνή, απέδωσε εύστοχα, αφαιρετικά, με σύγχρονη αισθητική τους απαιτούμενους συμβολισμούς κερδίζοντας την προσήλωση του θεατή… σε μια σκηνή με εικαστικό ενδιαφέρον, διαρκή δράση και κινητικότητα- ενίοτε απλωμένη στην πλατεία, συνεχείς εναλλαγές τραγικού- κωμικού, απρόβλεπτα ξεσπάσματα, ομαλό ρυθμό, καταλήγοντας σε ένα χιουμοριστικό διαδραστικό «παιχνίδι» με τους θεατές για την τύχη του Ορέστη… Μένοντας στη σκηνοθεσία οφείλουμε να τονίσουμε πόσο συνέβαλλαν στην επιτυχία της οι ψαγμένες, απρόβλεπτες, καίριες μουσικές επιλογές, καθώς και οι θαυμάσιοι ατμοσφαιρικοί φωτισμοί.
Σε επίπεδο ερμηνειών από τρεις έμπειρους και ταλαντούχους ηθοποιούς, δεν περιμέναμε κάτι λιγότερο από άψογες, ξεκινώντας από τον Στάθη Μαυρόπουλο με την πληθωρική ενέργεια, χαρακτηριστική σκηνική άνεση, αμεσότητα στην επικοινωνία, πηγαίο χιούμορ, φυσικότητα, εντυπωσιακή ευκολία στις εναλλαγές κωμικού- δραματικού… περνώντας στην Ιωάννα Λαμνή, μια επιβλητική φιγούρα που αποπνέει δυναμισμό κι αυτοπεποίθηση, πειστικότατη βασίλισσα και όχι μόνο, με άριστα εκπαιδευμένα εκφραστικά μέσα, φυσικότατες αντιδράσεις, εξαιρετική άρθρωση… καταλήγοντας στον Διονύση Καραθανάση με τη βαθειά ζεστή χροιά της φωνής, την εκφραστικότητα, την αφοσίωση και κάτι σαν «παιδική» θαρρείς αθωότητα ή κάτι συγκινητικά «ακατέργαστο» στην ερμηνεία του…
Τα μόνα σημεία που θα παρατηρούσαμε (-) αφορούν σε ελάχιστες χιουμοριστικές στιγμές – ατάκες, που κατά τη γνώμη μας είτε ξέφυγαν ελαφρώς και υπολείπονταν ποιοτικά από άλλες, είτε παρείσφυσαν άστοχα σε ευαίσθητα σημεία, «ταράζοντας» το κλίμα… Κάτι αντίστοιχο θα επισημαίναμε τόσο για την φασαριόζικη έναρξη όσο και για το διαδραστικό φινάλε, που μπορεί ίσως να εισπράττονται απολαυστικά και να τονώνουν το ενδιαφέρον στιγμιαία, ωστόσο αν τα αξιολογήσουμε ενταγμένα σε ένα σύνολο προσεγμένο και ποιοτικό, συγκριτικά φαντάζουν ως αδύναμες στιγμές του, που αν μετριάζονταν μάλλον θα κέρδιζε πόντους… Τέλος, θα εκτιμούσαμε λίγη παραπάνω φαντασία και αισθητική στα κοστούμια, ειδικά στον Ορέστη…
Καταλήγοντας (=) και παρά τα μεμονωμένα, ελάχιστα τρωτά ως υποκειμενική θεώρηση, θα πούμε ότι πρόκειται για μια διαφορετική, σύγχρονη, απολαυστική θεατρική πρόταση πάνω στην «Ορέστεια» και αξίζουν εύσημα για τον συνδυασμό τόλμης και σεβασμού…
ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ:
6,4/10
.
.
.
ΘΕΑΤΡΟ Τ
«Αισχύλου ΟΡΕΣΤ3ΙΑ μια διαδρομή…»
Επανάληψη
Στην παράσταση οι δημιουργοί της απελευθερώνονται από τα ιερά σύννεφα και οι θεατές απολαμβάνουν το αριστούργημα του δυτικού πολιτισμού γελώντας. Βραβείο Δεύτερου Ρόλου Καλύτερης Ανδρικής Ερμηνείας της χρονιάς για τον Στάθη Μαυρόπουλο στα 9α Θεατρικά Βραβεία Θεσσαλονίκης 2019.
.
Σκηνοθεσία: Στάθης Μαυρόπουλος.
Ερμηνεύουν: Διονύσης Καραθανάσης, Ιωάννα Λαμνή, Στάθης Μαυρόπουλος.
.
Ήμερες και ώρες παραστάσεων: 20 έως 29 Σεπτεμβρίου. Παρασκευή, Σάββατο και Κυριακή στις 21:30.
.
.
Δείτε & αυτά:
/
Όλες οι νέες παραστάσεις (πρεμιέρες) που θα δοθούν από 15/5/2019 έως 14/05/2020 στην πόλη της Θεσσαλονίκης, αυτόματα συμμετέχουν για τα 3 Βραβεία Κοινού καθώς και για τα Βραβεία Κριτικής Επιτροπής στα 10α -επετειακά- Θεατρικά Βραβεία Θεσσαλονίκης 2020.
& αυτά:
–Τι παίζουν τα θέατρα στη Θεσσαλονίκη τώρα, κλικ εδώ.
–Τι παίζουν οι κινηματογράφοι στη Θεσσαλονίκη, κλικ εδώ.
–Συναυλίες: Είδαμε & Σχολιάζουμε, κλικ εδώ.
–Σινεμά: Είδαμε & Σχολιάζουμε, κλικ εδώ.
–Βιβλίο: Διαβάσαμε & Σχολιάζουμε, κλικ εδώ.
.
–Κερδίστε προσκλήσεις – Βιβλία, κλικ εδώ.
Ακολουθήστε μας στα social media
Φωτογραφικό υλικό
