Είδαμε και σχολιάζουμε…
Έχει γίνει παράδοση, τουλάχιστον τα τελευταία τρία χρόνια, η βραδινή μας πασχαλιάτικη έξοδος να περιλαμβάνει παραστάσεις του κυρίου Μαρκουλάκη. Καθόλου τυχαίο, ή της ανάγκης, καθώς πρόκειται για συνειδητή επιλογή, αναμένοντας πάντα με λαχτάρα κάθε νέα του δουλειά. Καλή ώρα με μας και ένα τεράστιο πλήθος θεατών που γέμισε ασφυκτικά το θέατρο Αριστοτέλειον για να παρακολουθήσουν την πρεμιέρα του έργου «Ο Φάρος» του Ιρλανδού Κόνορ Μακφέρσον. Όπου πέρα από την σκηνοθετική επιμέλεια (και ερμηνεία και μετάφραση) του Κωνσταντίνου Μαρκουλάκη, σε αυτή τη παράσταση πρωταγωνιστούν μόνο άνδρες. Και τι άνδρες!!! Πρόκειται αναμφισβήτητα για μερικούς από τους πιο σπουδαίους ερμηνευτές του θεάτρου μας που λίγο ως πολύ έχουν καθιερωθεί στη συνείδηση του κόσμου ως «γόνιμοι» ερμηνευτές παράγοντας καλλιτεχνικό έργο με τις επιλογές τους. Μιλούμε βέβαια για τους Αιμίλιο Χειλάκη, Οδυσσέα Παπασπηλιόπουλο, Νίκο Ψαρρά και Προμηθέα Αλειφερόπουλο.
Πριν περάσουμε στα «εσωτερικά» της παράστασης θα θέλαμε να απευθυνθούμε στον Κ. Μαρκουλάκη, όσο και στον παραγωγό κ. Κάρολο Παυλάκη και με απόλυτο σεβασμό να τους πούμε τα εξής:
Πως οι απαιτήσεις (μας) πλέον είναι μεγάλες και οι προσδοκίες (μας) ακόμη μεγαλύτερες. Η παρουσία τους τα τελευταία χρόνια αποτελεί εγγύηση για καλό ποιοτικό –«πλούσιο»- θέατρο που οφείλουν να το διατηρήσαν στο ακέραιο. Η ταμπέλα πάω να δω με «κλειστά μάτια» είναι δική τους κατάκτηση και δεν νοείται παράσταση των παραπάνω προσώπων να είναι «φθηνή» και «λίγη»… Στην ταλαίπωρη θεατρική Θεσσαλονίκη που οι αθηναϊκές αρπαχτές των τριών ημερών, με σκηνικά ένα τραπέζι και δυό καρέκλες, οι άνθρωποι αυτοί, έχουν χτίσει στο θεατρικό τοπίο δυο σημαντικές καταστάσεις: εμπιστοσύνη κοινού και «εκπαιδεύουμε» θεατές στο καλό θέατρο.
Με τα δεδομένα αυτά και για άλλη μια φορά το συνολικό «πακέτο» και στην φετινή τους παρουσία, ήταν υψηλών προδιαγραφών.
Το έργο…
Ένα βράδυ Χριστουγέννων, μια αντροπαρέα στο υπόγειο ενός σπιτιού, κωλοβαράει πίνοντας και σαχλαμαρίζοντας τα πάθη και τα λάθη μιας ζωής που δεν τους χαρίστηκε, αλλά και οι ίδιοι δεν έκαναν πολλά να την αλλάξουν… Έως ότου, ένας μουράτος κύριος εισβάλει στον χώρο τους για να τους «ξυπνήσει», κυρίως να παίξει μέχρις εσχάτων μαζί τους…
Ο συγγραφέας…
Ο θεατρικός συγγραφέας του έργου «Ο Φάρος», Κόνορ Μακφέρσον, μπορεί να μην είναι Μάρτιν ΜακΝτόνα, ωστόσο έχει και αυτός όλη αυτή την γοητεία που φέρνει τον βρετανό συνάδελφό του, συν του ότι είναι και πιο διεισδυτικός (μεγαλύτερη λεπτομέρεια) στους χαρακτήρες. Ως «τζαζεμένος» στο κείμενό του περιλαμβάνει στοιχεία θρίλερ, μυστηρίου, αναζήτησης, καυστικού ιρλανδέζικου χιούμορ και φυσικά ως μεγάλοι πότες, μπόλικο θυμό. Το έργο όμως δεν είναι μια καταγραφή κάποιων ανθρώπων με οφθαλμοφανή προβλήματα, το πάει αλλού και αυτή είναι η μαγκιά του. Ενώ το κλίμα παραπέμπτει σε καζάνι που βράζει, θέτει ερωτήματα και προβληματισμούς μιας γενικότερης παρακμιακής κατάστασης, αφήνοντας δε να αιωρείται αν όλα αυτά που βλέπουμε είναι αλήθεια ή ψέματα, εάν πρόκειται για ένα αρσενικό παιχνίδι ενηλίκων ή στην τελική, «κάποιος» μας δουλεύει ψιλό γαζί… Αποδέκτης όλων αυτών ένα εγκεφαλικό πινγκ –πονγκ και η όποια κάθαρση ή λύτρωση να βαρέσει κατακούτελα και τον θεατή…
.
Στα θετικά (+) της παράστασης…
Την κατάσταση αυτή έπρεπε καταλλήλως να διαχειριστεί σκηνοθετικά ο Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης. Μαθημένος στα δύσκολα και ιδιόμορφα έργα που απαιτούν λεπτό χειρισμό, μεγαλούργησε. Αρχικά εξαίρετη υπήρξε η καθοδήγηση προς τους ηθοποιούς, τόνισε καίρια σημεία ενός πυκνού κειμένου που σε άλλες περιπτώσεις θα ξέφευγε, «πύκνωσε» μια ατμόσφαιρα φορτώνοντας την με όλα τα χαρακτηριστικά ανθρώπων που η λέξη αποτυχημένοι είναι γραμμένη στο κούτελό τους… και σε συνδυασμό των τεχνικών –ψυχω -απρόβλεπτων- στοιχείων, ήταν από τις φορές που αισθανόσουν σα να βλέπεις (και ακούς) τους απέναντι που έχουν αφήσει την μπαλκονόπορτα ανοιχτή…
Το μεγάλο ατού όμως αυτής της παράστασης είναι οι ερμηνείες.
.
Πιστέψτε μας όλοι ένας και ένας. Ωστόσο από το σύνολο ξεχωρίζει (με διαφορά) ο Νίκος Ψαρράς. Υποδύεται τον Ιβάν, έναν άβουλο επιπόλαιο και μεθύστακα που επηρεασμένος από τα πάθη του ξεχνά το σπίτι του, ενώ ζει με τον το φόβο της γυναίκας του. Αυτόν τον χαρακτήρα που κατά τη διάρκεια της παράστασης «δεν φαίνεται», δεν του δίνεις και την πρέπουσα σημασία, τον θεωρείς «δεύτερο», έρχεται η εσωτερική, ψυχαναγκαστική ερμηνεία αυτού του υπέροχου ηθοποιού και μένεις αποσβολωμένος να τον κοιτάς. Ειλικρινά μου θύμισε περιπτώσεις μεγάλων κινηματογραφικών πρωταγωνιστών που λες, «δεν παίζει, είναι αυτός», ενώ δεν τίθεται θέμα που θα πάει το Οσκαρ ερμηνείας. Πολύ τον χάρηκα, πολύ τον θαύμασα, ρόλος και ερμηνεία: θησαυρός.
.
Ακολουθεί ο Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης σε ρόλο τυφλού, πιστεύοντας πως είναι από τους καλύτερους που έχει υποδυθεί τελευταία. Κρατάει όλη την παράσταση με τα τερτίπια του, είναι απόλυτα πιστός στο «σκοτάδι» του και τόσο χαριτωμένος μέσα στη δυστυχία που του έλαχε. Πραγματικά ωραίος ρόλος, κουμπωμένος πάνω του.
.
Ο Αιμίλιος Χειλάκης δεν χρειάζεται συστάσεις και παρατηρήσεις. Έπαιξε μοναδικά τον μυστηριώδη κύριο Λόκχαρτ και μέχρι την έξοδο από το θέατρο το μυαλό μας ταλαντευόταν για το ποιος τελικά ήταν. Αυτό ήταν και η επιτυχία του. Ισως ο καταλληλότερος ηθοποιός για τον συγκεκριμένο ρόλο.
Από τα νέα πρόσωπα που η Θεσσαλονίκη δεν έχει εκτεταμένα δει σε θεατρικές παραστάσεις, ωστόσο με αξιοσημείωτη καριέρα, ο Προμηθέας Αλειφερόπουλος υπήρξε κυριολεκτικά θαυμάσιος με όλη αυτή την μεγαλομανία που κατείχε μεταφέροντας ταυτόχρονα και μια ορμή που κάθε τόσο μας «ξυπνούσε»…
.
Για τον Οδυσσέα Πασπηλιόπουλο, θα ομολογήσω πως είναι ο αγαπημένος μου και πάντα του βγάζω το καπέλο καθώς είναι ένας ηθοποιός μεγάλης γκάμας και απαιτήσεων, όμως στην συγκεκριμένη παράσταση δυστυχώς δεν είδα κάτι «νέο» ερμηνευτικά πέρα από οργή, πίκρα και αγανάκτηση που κουβαλούσε ο ρόλος, θεωρώντας «συνήθη» ή ευκολάκια για τον σπουδαίο πρωταγωνιστή. Ωστόσο εξαιρετικός.
Στα λοιπά θετικά…
Εξαίρετο για άλλη μια φορά παρακμιακό, υπόγειο σκηνικό από την Αθανασία Σμαραγδή, οι πάντα σπουδαίοι φωτισμοί από τον Αλέκο Γιάνναρο, τα ιρλανδέζικα σύγχρονα κοστούμια της Μαρίας Κοντοδήμα και μια «ιδιάζουσα» για την περίσταση μουσική από τον Μίνωα Μάτσα..
.
Όσο για τα πλην (–)…
Η παράσταση διαρκεί 2 γεμάτες ώρες με διάλλειμα. Όχι, αυτό δεν είναι στα αρνητικά, απλώς κατά τη διάρκεια και τον ακατάπαυστο διάλογο αισθάνεσαι μια κόπωση, ίσος και μια θολούρα, ενώ το μεγάλο ερωτηματικό πλανάται και μετά το τέλος της παράστασης, δηλαδή πιο είναι το νόημα, ή αν προτιμάτε, τι θέλει να πει ο ποιητής; Ο ποιητής στη δεδομένη δεν ξεκαθαρίζει τον ρόλο του καταλύτη και προφανώς αυτό προκαλεί σύγχυση, άρα ανάμικτα και τα συναισθήματα.
Τέλος, η παράσταση δεν θεωρείται εύκολη για κοινό που δεν είναι μαθημένο σε πιο ψαγμένα κείμενα, που σε βασανίζει αναγκάζοντας να σκαλίσεις το μυαλουδάκι δίνοντας την δική σου απάντηση. Καλοί οι Μαρκουλάκηδες και οι Χειλάκηδες, αλλά εδώ δεν ήρθατε να χαζέψετε ωραίες μούρες φιλοδοξώντας μια σελφι με τον αστέρα για να μοστράρετε στο προφίλ μαζεύοντας λαικ. Οπότε να είστε προετοιμασμένοι.
Εν ολίγοις…
Πολύ καλή/δυνατή παράσταση, εξαιρετικές ερμηνείες, χωρίς φθήνια η παραγωγή, σε ένα έργο που αν το δείτε αλλιώς, είναι βέβαιο, θα το λατρέψετε.
Βαθμολογία:
7,5 στα 10
.
Βίντεο – χειροκρότημα, πρεμιέρα 8 Απριλίου 2018, θέατρο Αριστοτέλειον
Παραστάσεις: Παρασκευή 13/4 : 9.00 μμ. Σάββατο 14/4 : 6.00 μμ & 9.15 μμ. Κυριακή 15/4: 6.00μμ & 9.15 μμ. Τετάρτη-Πέμπτη–Παρασκευή: 9:00μμ. Σάββατο & Κυριακή: 6.00 μμ & 9:15μμ
.
.
————————————————
Όλες οι νέες παραστάσεις (πρεμιέρες) που θα δοθούν από 20/9/2017 έως 31/05/2018 στην πόλη της Θεσσαλονίκης, αυτόματα συμμετέχουν για τα 3 Βραβεία Κοινού καθώς και για τα Βραβεία Κριτικής Επιτροπής στα 8α Θεατρικά (Κουλτουρο) Βραβεία Θεσσαλονίκης 2018 που θα πραγματοποιηθούν TΡΙΤΗ 22 ΜΑΙΟΥ 2018
==========================
Τι παίζουν τα θέατρα στη Θεσσαλονίκη τώρα.
Πρόγραμμα παραστάσεων ΚΛΙΚ ΕΔΩ
=========================
ΕΙΔΑΜΕ & ΣΧΟΛΙΑΖΟΥΜΕ ΕΔΩ
===========================
Θεατρικά Κουλτουροβραβεία Θεσσαλονίκης [σελίδα ανακοινώσεων] ΕΔΩ
Facebook page ΕΔΩ
==============================
Kάντε like στη σελίδα του Kulturosupa.gr στο facebook και ακολουθήστε μας στο twitter για να βλέπετε πρώτοι όλη την ροή πληροφοριών και να μαθαίνετε όλους τους νέους διαγωνισμούς προσκλήσεων
Φωτογραφικό υλικό
