Ο Οσκαρούχος «πρεσβευτής» της κλιματικής αλλαγής! ΟΥΑΟΥ! Από την «ΟΙΚΟνική πραγματικότητα» της Π. Στασινοπούλου.
Είναι αλήθεια ότι μόνο σε αμερικάνικη διοργάνωση έχεις την ευκαιρία να απολαύσεις δηλώσεις βεληνεκούς «Ντι Κάπριο» εν ώρα βράβευσης με Όσκαρ. Δηλώσεις που το βάθος/ πλάτος/ μήκος σκέψης… τρισδιάστατες τέλος πάντων, σου φέρνουν δάκρυα στα μάτια και ένα εσωτερικό ταράκουλο, εκεί που ανύποπτος χαζεύεις το υπερχλιδάτο πανηγύρι των αστέρων με τα πολλάαααα… μύρια! Όπου ανάμεσα σε πανάκριβα βελούδα, φωσφοριζέ τουαλέτες, ανεκτίμητα κοσμήματα και λοιπά εκτυφλωτικά, ικανά όλα μαζί να θρέψουν για ένα χρόνο τους στερημένους ολάκερης της γης… ακούς από βήματος τον βραβευμένο Λεονάρντο, κραδαίνοντας το χρυσό αγαλματίδιο, να σου μιλά γεμάτος συγκίνηση για την κλιματική αλλαγή, τα δεινά της ανθρωπότητας λόγω… κλίματος (!), τους μη προνομιούχους, επίσης λόγω… κλίματος (!), τις κακές εταιρείες που επιβουλεύονται με την απληστία τους το μέλλον των παιδιών μας, καταλήγοντας στην κορυφαία ατάκα «να μην παίρνουμε τον πλανήτη ως δεδομένο», κάνοντάς μας χιλιόμετρα μακριά να σπαράξουμε! Προσωπικά μετά τη δήλωσή του δεν έχω κλείσει μάτι και θα μου πάρει καιρό να συνέλθω…
Από πάντα αυτός ο λαός στην «άλλη πλευρά του Ατλαντικού» μου προκαλούσε ρίγη ανατριχίλας με την ανεκδιήγητη αφέλεια – ρηχότητά του (και όχι μόνο) και ψάχνοντας αιτίες τόσα χρόνια, βρήκα μπόλικες, αλλά δεν είναι της παρούσης και δεν θα του κάνω τη χάρη να μου «καταπιεί» το άρθρο που στοχεύει αλλού. Γεγονός είναι ότι η επιφανειακή, ακατέργαστη κουλτούρα του, χαρακτηριστική σε όλα τα «πεδία δράσης», από την πολιτική μέχρι την καθημερινότητα και την τέχνη… σπάει κόκκαλα και αφήνω απ’ έξω την αλαζονεία του ύπουλα συσσωρευμένου πλούτου, την παθολογική επιθετικότητα στα όρια ψυχιατρικής, την επίδειξη ισχύος των «πλανηταρχών» μέσω όπλων και μια σειρά από «αμερικανογενείς» παθογένειες που είναι… του γιατρού! Εστιάζω στην κυρίαρχη «κουλτούρα» του, καταλυτική των πάντων, που ακούει στο όνομα «Κουλτούρα της Κατανάλωσης»! Την οποία έχει όντως αναδείξει σε κορυφαία επιστήμη που μπροστά της το σύμπαν υποκλίνεται. Ως χώρα πρωτοπόρος/ πρωτεργάτης στον τομέα, θα κρατά πάντα τα σκήπτρα στις εξελιγμένες τεχνικές πώλησης- κατανάλωσης προϊόντων, ιδεών, μεθόδων, πολιτικών, επιστήμης, τεχνών…
Στη χώρα λοιπόν – «πρώτη διδάξασα» και επιτομή του καταναλωτισμού, στα πλαίσια μιας διοργάνωσης- επιτομή της προκλητικής χλιδής, εν μέσω αστέρων και παραγόντων- επιτομή των προνομιούχων παγκόσμια… έρχεται ο «ευαίσθητος» Λεονάρντο να μιλήσει για τους εξαθλιωμένους ΜΗ προνομιούχους της γης, αποδίδοντας την εξαθλίωση βαθυστόχαστα στην κλιματική αλλαγή!!! Εκλαμβάνοντας προφανώς το παγκόσμιο ακροατήριο ως αφελή, εύπιστα «αμερικανάκια», σαν αυτά που έχυσαν πικρά δάκρυα στην ποδιά του πρωτοπόρου «κλιματολάγνου» Αλ Γκορ και φούσκωσαν τους τραπεζικούς του λογαριασμούς με εκατομμμύρια. Καθιστώντας τις «πράσινες» εταιρείες του ανά τον κόσμο και τα «πράσινα» πανάκριβα προϊόντα περιζήτητα, γιατί… ΔΕΝ μπορούσαν να κάνουν αλλιώς. Η ψυχολογική πίεση που άσκησε ο αμερικανός «κλιματολάγνος» απατεώνας απέδωσε ανέλπιστους καρπούς, στήνοντας ένα χυδαίο παραμύθι περί «ανθρωπογενούς υπερθέρμανσης του πλανήτη» και επιστρατεύοντας ό,τι δράκο μπορεί να βάλει ο νους, με εξαγορασμένη «επιστημονική» κάλυψη! Είπαμε… η Αμερική σ’ αυτά κάνει παπάδες!
Μόνο που κάθε παραμύθι, πέρα από κακό δράκο έχει βεβαίως και καλές νεράϊδες και γι αυτούς τους πιασάρικους ρόλους επιστρατεύθηκαν λογής διάσημοι, ως άριστοι πρεσβευτές της κλιματικής θεωρίας- απάτης. Που με το βεληνεκές τους στο πλατύ κοινό, προωθούν αποτελεσματικά το παραμύθι της «υπερθέρμανσης» με τους ανυπόστατους δράκους και μαζί, τις πωλήσεις της καθαρής ενέργειας και λοιπών πράσινων τεχνολογιών, εκβιάζοντας το συναίσθημα περί «μέλλοντος των παιδιών μας» και άλλες δακρύβρεχτες παπάρες… οσκαρικού τύπου. Όπου ο βραβευθείς Λεονάρντο θεώρησε την ευκαιρία της βραδιάς ως την ΠΛΕΟΝ κατάλληλη και απόλυτα συμβατή με το μήνυμα που εξέφρασε, νιώθοντας προφανώς μέγιστη περηφάνεια. Διότι αν δεν μιλήσεις ΚΑΙ σε μια βραδιά Όσκαρ για την κλιματική αλλαγή… πώς θα δικαιώσεις τον ακτιβιστικό σου ρόλο (εκτός από τον υποκριτικό), την πανανθρώπινη ευαισθησία του, το νοιάξιμό σου για τον πλανήτη; Άλλωστε παρόμοιες αμερικανο-βραδιές προσφέρονται ιδανικά για γελοίους αχταρμάδες με τουρλού δηλώσεις… και το μήνυμα «κατεβαίνει» πιο εύκολα στον οισοφάγο με σαμπάνια και χαβιάρι. Άσχετα ΠΟΙΟ είναι αυτό και ΠΟΣΟ ευτελίζεται… ρίξτο εσύ με το κύρος και το υποκριτικό σου ταλέντο, όλο και κάποιο μακιγιαρισμένο μάτι σταρ θα δακρύσει ενώπιον κάμερας…
Βέβαια δεν ανήκει στον Ντι Κάπριο το μονοπώλιο της περιβαλλοντικής ευαισθησίας, ούτε είναι η μόνη «καλή νεράϊδα», παρότι από τους πλέον φανατικούς. Μια σειρά διάσημων σταρς έχει επωμισθεί το συγκεκριμένο ρόλο, όπως: Χάρισον Φόρντ, Ρόμπερτ Ρέντφορντ, Πάτι Σμιθ, Σων Πεν, Άλεκ Μπάλντουιν, Άρνολντ Σβαρτζενέγκερ, Στινγκ, Μπραντ Πητ μετά Αντζελίνας, Ορνάλντο Μπλουμ, Μπιγιονσέ και κάμποσοι ακόμα… Οι οποίοι κατά τα δημοσιεύματα και ανεξάρτητα από φαιδρότητες, διαθέτουν κάποια από τα εκατομμύριά τους για πρακτικές δράσεις ανακούφισης ευπαθών ομάδων και επ’ αυτού ΜΠΡΑΒΟ τους που αξιοποιούν τα χρήματά τους για χειροπιαστές ανάγκες ανθρώπων που έχουν πληγεί με οποιονδήποτε τρόπο. Ωστόσο εδώ πρόκειται για παραδοσιακή φιλανθρωπία απέναντι στον αδύναμο που ουδεμία ανάγκη έχει να «ντυθεί» με παραμύθια κλιματικής αλλαγής για να αιτιολογηθεί. Και ΧΩΡΙΣ αυτά, το να προσφέρει «ο έχων δύο χιτώνας τον έναν» είναι ήδη θεάρεστο.
Ούτε βεβαίως αποδίδω σε όλους αυτούς τις εκ του πονηρού προθέσεις των «κλιματολάγνων- εμπόρων», υπονοώντας ότι υπηρετούν επιχειρηματικά συμφέροντα… τουλάχιστον μέχρι να δω ως «χορηγό» καμιά… πρασινο-εταιρεία. Αυτό που τους αποδίδω είναι προκλητική αφέλεια στα όρια της φαιδρότητας. Αφενός που υιοθέτησαν άκριτα μια καλοστημένη απάτη κι αφετέρου που εκμεταλλεύονται την εμβέλειά τους ακόμα και στην πιο αταίριαστη ευκαιρία, για να πείσουν κι άλλους να την υιοθετήσουν. Με γελοία ρητορική επιπέδου νηπιαγωγείου, προκειμένου να «συγκινήσουν»… λοβοτομημένους! Διότι πώς να το κάνουμε…Την ώρα που ο πλανήτης συνταράσσεται από παράλογους πολέμους- εξ Αμερικής εκπορευόμενους ή χρηματοδοτούμενους κατά το πλείστον… την ώρα που χώρες σαν τη Συρία με αυθεντικό πολιτισμό αφανίζονται από τον χάρτη με βόμβες… την ώρα που ολόκληροι πληθυσμοί εξοντώνονται ή μεταβάλλονται σε πρόσφυγες πολέμου, περιπλανώμενοι κι αποδιωγμένοι από παντού… την ώρα που ο τρίτος κόσμος πέφτει αιώνες θύμα της υπερκατανάλωσης των ισχυρών… την ώρα που η αδικία, η φτώχεια, η βία, το δουλεμπόριο ανθρώπων μαστίζουν… ΔΕΝ μπορείς κυρ- Λεονάρντο και οι υπόλοιποι με την άνεση της χλίδας και εκ του ασφαλούς, να μου μιλάς τη στιγμή της λαμπερής βράβευσης για ΜΗ προνομιούχους λόγω κλιματικής αλλαγής! ΜΟΥ ΚΑΙΣ ΤΟΝ ΕΓΚΕΦΑΛΟ και έχω έναν και μοναδικό… μη αμερικάνικης κατασκευής! ΚΑΤΑΛΑΒΕΣ;;;;
Πάρε το αγαλματάκι σου, ευχαρίστησε παραδοσιακά τη μαμά σου, τον μπαμπά σου κι όποιον άλλον από το σόι ή το συνάφι σου συνέβαλε να το αποκτήσεις, απόλαυσε τα τεράστια προνόμιά σου κι άσε τα φαιδρά κηρύγματα περί «μη προνομιούχων»… Αν σε επόμενη ταινία κληθείς να υποδυθείς π.χ. «Σύριο πρόσφυγα», μπορεί κάτι να καταλάβεις τί εστί «μη προνομιούχος» και από ποιες αληθινές αιτίες. Μέχρι τότε περιορίσου σε φανταιζί διαδηλώσεις για το κλίμα και πρόσεχε ΤΙ λες και ΠΟΥ το λες! Και επιτέλους εσύ κι οι όμοιοί σου «οικολόγοι» ξεστραβωθείτε για να δείτε ότι το πρόβλημα του πλανήτη που κόπτεστε, ΔΕΝ βρίσκεται στις γελοιότητες της κλιματικής απάτης, αλλά στην ΥΠΕΡΚΑΤΑΝΑΛΩΣΗ, τον «θεό» που τυφλά υπηρετείτε! Νισάφι πιά! Άντε, γιατί υπάρχουν και σοβαρά προβλήματα που καίνε, άσχετα αν εσύ και η προνομιούχα τάξη σου τα βλέπετε μόνο ως ρόλους στο πανί- υποψήφιους για αγαλματάκι!
Φωτογραφικό υλικό
