Καιρός για κλάδεμα και τα πολύτιμα μυστικά του! Από τους «Πρακτικούς Οδηγούς Κηπουρικής» της “K”.
Να λοιπόν που «με τούτα και με τ’ άλλα» έφτασε η μεγάλη στιγμή και το εννοώ! Γιατί μετά τον ήλιο και το νερό της φύσης, καμιά ανθρώπινη επέμβαση στο φυτό δεν μπορεί να συγκριθεί ούτε γι αστείο με τη σπουδαιότητα του κλαδέματος! Και μάλιστα μετά από έναν βαρύτατο χειμώνα, που τα καταπονημένα φυτά μας με την αξιοθρήνητη όψη, περιμένουν πώς και πώς το κλαδευτήρι! Και είναι εκείνη η κηπουρική εργασία που ανάλογα με τα αποτελέσματά της, καταξιώνει τον κηπουρό και από ερασιτέχνη τον αναδεικνύει σε επαγγελματία! Διότι όταν λέμε κλάδεμα δεν εννοούμε βεβαίως «παίρνω το κλαδευτήρι και πετσοκόβω ό,τι μου κατέβει» ή σαν τις υπηρεσίες του Δήμου «παίρνω το αλυσοπρίονο και καρατομώ αβέρτα δένδρα»… Πρόκειται για διαδικασία κεφαλαιώδους σημασίας με λεπτή τεχνική και ιδιαίτερα μυστικά, που θα δούμε ένα προς ένα, απαντώντας στα συνήθη ερωτήματα:
Γιατί το κλάδεμα είναι τόσο σημαντικό:
Για να καταλάβεις φίλε μου, θα σου πω μόνο τούτο: πρόκειται για μια «ιατρική – χειρουργική» επέμβαση, που μπορεί να επαναφέρει κυριολεκτικά στη ζωή, ένα φυτό στα πρόθυρα του θανάτου. Και θα το νιώσεις καλά φέτος, στα ετοιμοθάνατα από την παγωνιά φυτά σου. Που όσο κι αν τα ποτίσεις, τα ταίσεις, τα νταντέψεις, αν δεν τα βάλεις στο… χειρουργείο, είναι καταδικασμένα. Αυτό και μόνο θα αρκούσε για να αποδείξει τη σπουδαιότητά του, όμως όχι, δεν περιορίζεται εδώ… Διότι πέραν της ζωτικής σημασίας του σε φυτά ετοιμοθάνατα, είναι η αναγκαία, τακτική επέμβαση που ανανεώνει και δυναμώνει ένα καχεκτικό φυτό, ρυθμίζει ποσοτικά και ποιοτικά την ανθοφορία και καρποφορία του, ελέγχει το σχήμα και την ανάπτυξή του, εξασφαλίζει την υγιή πορεία του… Αυτήν που αδυνατούν να του εξασφαλίσουν όλα τα λιπάσματα και φάρμακα μαζί!
Πώς λειτουργεί «βιολογικά» το κλάδεμα;
Η ανάπτυξη ενός φυτού επιτυγχάνεται με τη βοήθεια μιας ειδικής – από τις πολλές- φυτικής ορμόνης που καλείται «αυξητική» και προκειμένου αυτό να αναπτυχθεί «καθ’ ύψος», η ορμόνη συγκεντρώνεται στις κορυφές ώστε να δίνει ώθηση προς τα πάνω. Ένα φαινόμενο με την ορολογία «κυριαρχία της κορυφής», η οποία, κρατώντας τη μεγαλύτερη συγκέντρωση ορμόνης, μοιραία στερεί από τα χαμηλότερα μάτια τη δυνατότητα να αναπτυχθούν. Όταν όμως κόβουμε την κορυφή, η αυξητική ορμόνη διαχέεται προς τα κάτω ενισχύοντας και τα υπόλοιπα μάτια που μπορούν πλέον να βλαστήσουν.
Πότε είναι η κατάλληλη εποχή κλαδέματος;
Το ερώτημα – κόλαφος! Και πριν απαντήσω, οφείλω να υπενθυμίσω ότι το βαθύ κλάδεμα είναι στην ουσία ένας ακρωτηριασμός ζωντανού οργανισμού που φυσικά προκαλεί ΠΟΝΟ (πιστοποιημένα), είναι μια σοβαρή χειρουργική επέμβαση, όπου βεβαίως απαιτείται να προηγηθεί αναισθησία. Και η φυσική αναισθησία του φυτού είναι ο χειμερινός λήθαργος! Που σημαίνει ότι ο χειμώνας γενικά είναι η πλέον κατάλληλη εποχή για κλάδεμα, προκειμένου να εξουδετερωθεί το ισχυρό σοκ του πόνου από τις τομές. Και πιο ειδικά, το τέλος του χειμώνα, αφού περάσει ο κίνδυνος για έντονες παγωνιές και πριν φουσκώσουν τα μάτια, ένδειξη ότι το φυτό αρχίζει να «ξυπνάει». Δεν κλαδεύουμε ποτέ με παγωνιά και ποτέ με καύσωνα, προσθέτοντας ένα ακόμα στρες στο ήδη υπάρχον λόγω ακραίων καιρικών συνθηκών και εννοώ βεβαίως το βαθύ κλάδεμα των φυλλοβόλων και όχι ελαφρά ψαλιδίσματα για διαμόρφωση σχήματος σε μπορντούρες κλπ ή απλό κόψιμο ώριμων λουλουδιών, που πραγματοποιούνται όλο τον χρόνο. Εξυπακούεται ότι σε περίπτωση άρρωστων κλαδιών, επιβάλλεται η άμεση αφαίρεσή τους με κλάδεμα ανεξαρτήτως εποχής.
Ποιες είναι οι βασικές τεχνικές κλαδέματος;
Οι εξής δύο: α) Βράχυνση (κόντεμα) και β) Αφαίρεση. Δύο τεχνικές με αντίθετα αποτελέσματα, καθώς όταν κόβουμε/ κονταίνουμε τους βλαστούς ενός φυτού ή τα κλαδιά ενός δένδρου, έχουμε ως αποτέλεσμα το πύκνωμά του και σε αυτή την τεχνική, με συνεχές ψαλίδισμα των κορυφών, στηρίζεται η λογική της μπορντούρας ως σφιχτός φράκτης ή των διαμορφωμένων φυτών σε γεωμετρικά κλπ. σχήματα. Είναι επίσης η τεχνική που ενδείκνυται για καχεκτικά φυτά, καθώς όσο περισσότερο τα κοντύνουμε, τόσο πιο πυκνά και εύρωστα θα γίνουν. Αντίθετα, όταν αφαιρούμε κλαδιά, είναι αυτονόητο ότι το φυτό μας αραιώνει και εφαρμόζεται σε φυτά ήδη πολύ πυκνά, όπου ένα μέρος φυτικής μάζας πρέπει να αφαιρεθεί, ώστε το φυτό να ανασάνει, να ξεκουραστεί και ο ήλιος με τον αέρα να κυκλοφορούν ελεύθερα/ ανεμπόδιστα σε όλα τα μέρη του φυτού. Κατά κανόνα βέβαια, στο βαθύ χειμωνιάτικο κλάδεμα, συνδυάζονται και οι δύο τεχνικές, για την απαραίτητη ισορροπία στην βλάστηση/ άνθηση που θα προκύψει.
Τι θα πρέπει να προσέχουμε κατά το κλάδεμα;
Σε φυλλοβόλους θάμνους ή δένδρα που είναι απαραίτητο να κλαδεύονται βαθιά κάθε χρόνο, όπως πχ. οι τριανταφυλλιές ή τα οπωροφόρα , όλη μας η έγνοια είναι το τελικό αποτέλεσμα που θα προκύψει μετά την επέμβαση, να είναι το σχήμα ενός ανοιχτού κυπέλλου, αποτελούμενου ανάλογα από 3 μέχρι 5-6 κλαδιά γύρω- γύρω. Αυτά τα κλαδιά- οδηγοί που θα κρατήσουμε, θα πρέπει να είναι καλά διαλεγμένα, υγιή, ούτε πολύ παλιά ούτε πολύ φρέσκα και να απέχουν ίσες αποστάσεις μεταξύ τους ώστε να δίνουν την εικόνα ενός συμμετρικού κυπέλλου. Οτιδήποτε άλλο, πέραν αυτών των κλαδιών, αφαιρείται ολοκληρωτικά, που σημαίνει τομές σύριζα στον βλαστό, χωρίς να μείνει το παραμικρό υπόλειμμα με μάτι επάνω, το οποίο θα βλαστήσει ακόμα πιο ζωηρά και αντί να αραιώσουμε το φυτό όπως πρέπει, τελικά θα το πυκνώσουμε.
.
Αφού λοιπόν αφαιρεθούν όλα τα περιττά, εν συνεχεία θα κονταίνουμε τα εξωτερικά κλαδιά- οδηγούς που αφήσαμε, σε ύψος ανάλογα με την ευρωστία του φυτού: αν είναι ασθενικό κονταίνουμε πολύ φθάνοντας ίσως και 20-30 εκ από το έδαφος, ενώ αν είναι ήδη ζωηρό φυτό θα κόψουμε ψηλότερα, περίπου 50- 70 εκ από το έδαφος, μιλώντας πχ. για τριανταφυλλιές. Προσοχή, αφήνουμε πάντα 5-6 μάτια από τη βάση, γιατί συνήθως τα 2-3 πιο χαμηλά, είναι ατελή και δεν βλαστάνουν. Οι τομές γίνονται πάνω από «εξωτερικό» μάτι – που βλέπει στην εξωτερική πλευρά του κυπέλλου- και πάντοτε λοξά με φορά ανάποδη από το μάτι, ώστε να μη τρέχει πάνω του το νερό της βροχής και το σαπίσει. Αν κατά την τομή ο βλαστός εκκρίνει υγρό, σκεπάζουμε με λίγο χώμα, ενώ μεγαλύτερες τομές, καλό είναι να προστατεύονται με κερί ή ειδική επουλωτική αλοιφή για την αποφυγή μόλυνσης ή στεγνώματος.
ΣΥΜΠΈΡΑΣΜΑ:
Κατόπιν τούτων, ΔΕΝ πετάμε κανένα φυτό που μετά την παγωνιά δείχνει «τελειωμένο» γεμάτο ξερά φύλλα, γιατί πιθανότατα η ρίζα του ζει και αυτό μας ενδιαφέρει, Διότι αν ζει, με ένα βαθύ κλάδεμα θα το επαναφέρουμε στη ζωή και με μια λίπανση θα του δώσουμε επιπλέον ώθηση, ώστε θα δούμε αίφνης την άνοιξη ένα φυτό… αγνώριστο! Πολύ ζωηρότερο και ομορφότερο από αυτό που ήταν! Και ο μόνος τρόπος για να διαπιστώσουμε τη ζωή της ρίζας είναι το κλάδεμα- μέχρι το σημείο να συναντήσουμε υγιή, σκληρό βλαστό, και η αναμονή, Αυτά που ίσως δεν έχουν ελπίδα είναι τα διάφορα παχύφυτα και κάκτοι, οι μολόχες ή άλλα ευαίσθητα είδη που ήταν αδύνατο να αντέξουν- έστω και προστατευμένα- ολικό παγετό μιας βδομάδας. Αν και προσωπικά, θα έδινα ακόμα και σε αυτά μια τελευταία ευκαιρία, κόβοντας τα πάντα σύριζα σχεδόν στο χώμα και περιμένοντας μέχρι τέλος Μάρτη… οι εκπλήξεις που μου παρουσιάζουν τα φυτά είναι πραγματικά εντυπωσιακές και οι συγκινήσεις άλλο τόσο!
——————————————————————
Πρακτικοί Οδηγοί Κηπουρικής» της «Κ». [κλικ στον τίτλο]
——————————————–
#Κουλτουρόσουπα #kulturosupa #ΠλανήτηςΓη #ΟικονικήΠραγματικότητα #ΠρακτικοίΟδηγοίΚηπουρικής #ΠίτσαΣτασινοπούλου #Κλάδεμα #ΕποχήΚλαδέματος
#ΤεχνικέςΚλαδέματος #ΟφέληΚλαδέματος
Φωτογραφικό υλικό
