Από την Ντόρα Παπάζη
Δυο βασικά πράγματα συνέβησαν πριν αρχίσω να γράφω αυτό το άρθρο. Αρχικά, αποφάσισα να μην αναλωθώ σε φορτικούς για τον αναγνώστη προλόγους (δε ξέρω αν πέτυχε, ωστόσο) και δεύτερον είχα υποσχεθεί στον εαυτό μου ότι ποτέ δε θα έγραφα κάτι αντίστοιχο, αλλά εστάλη μήνυμα αποκαρδιωτικό και να σου «η έμπνευση». Και ποια είμαι εγώ, τελοσπάντων, για να της κλείσω την πόρτα;
Ήταν ένα χαλαρό κυριακάτικο απογευματάκι από αυτά που η ραστώνη έχει φτάσει σε άλλο επίπεδο αναγκάζοντάς σε να σέρνεσαι από καναπέ σε καναπέ με μια κούπα καφέ ανά χείρας. Είχα αφήσει το κινητό παραπέρα, για να μη μου καταστρέψει αυτήν ακριβώς τη μαγική στιγμή μου, όταν άκουσα το κλασικό «μπλιπ» του messenger. Και μάλλον αυτή η σχέση μίσους-πάθους που έχω με τα social media διενέργησε, ώστε να με αναγκάσει να ρίξω ένα βλέφαρο στο μήνυμα στην οθόνη και να δω ένα άγνωστο tab και τον αποστολέα να γράφει «Γεια σου ομορφιά μου, τι κάνεις;». Ε; Eγώ τώρα τι να απαντήσω στον τυχαίο γνωστό γνωστού που φιλοδοξεί να προσεγγίσει μια τυχαία, επίσης, κοπέλα μέσω messenger; «Η μαμά μου δε με αφήνει να μιλάω σε αγνώστους»;
Το ασήμαντο αυτό περιστατικό δεν έμεινε φυσικά ασχολίαστο απ’ ολόκληρη την παρέα και κάπως έτσι καταλήξαμε να συζητάμε τι έχει πια συμβεί και ξέχασαν τα δύο φύλα την αξία της προσωπικής επαφής και υγιούς ερωτικής προσέγγισης. Εκεί κάπου ξύπνησε μέσα μου η Κάρι Μπράντσο και άρχισε να διαμαρτυρείται για το πού πήγαν οι αφιερώσεις που της έκαναν νέα, πού βρίσκεται πια ο Mr. Big και τα σχετικά. Και αποφάσισε να γράψει… ε, συγγνώμη, να γράψω.
Όλα ξεκίνησαν από εκείνα τα λευκώματα που είχαμε, για να απαντάμε στην ερώτηση «Ποιον/α αγαπάς;» με πολύχρωμα στυλό. Μετά ανταλλάσαμε δώρα Furbies με αυτόν/ η που μας άρεσε και οι λίγο πιο παλιοί έκαναν και τις σχετικές αφιερώσεις με τα πρώτα cd (ποιο youtube καλέ;) στον εφηβικό τους έρωτα. Να μου βρείτε μια σημερινή 40άρα που να μην άκουγε ξανά και ξανά το επικό «It must have been love» των Roxette, να μην είχε ερωτευτεί με αυτό, να μην το είχε σιγομουρμουρίσει στο αυτί του καλού της και να τη βάλετε να σχολιάσει κάτω από το άρθρο ζητώντας ταπεινά συγγνώμη. Πόσες και πόσες δεν ευχήθηκαν να είχαν το χαμόγελο της Julia, για να σαγηνεύσουν τον δικό τους Edward Lewis (aka. Richard Gere) και να ζήσουν το παραμυθάκι μιας «Pretty woman»;
ΠΡ
Η πληθώρα εμβληματικών love story που προσέφεραν στην ανθρωπότητα τα ‘90s δεν άφησε ανεπηρέαστο κανέναν. Σίγουρα σε εκείνα τα cult ελεύθερα parties που συνέβαιναν και στην Ελλαδίτσα, βεβαίως βεβαίως (με ενημερώνει η μάνα μου σχετικά), όλοι έψαχναν μια κοπέλα με τα κάλλη της Αναστασίας (κατά κόσμον Μυρτώ Αλικάκη), που σκορπούσε χτυποκάρδια σε κάθε αρσενικό με το τσιγαράκι και το ψαρωτικό της βλέμμα. Και αν φυσικά, εντόπιζες την Αναστασία σου να χορεύει προκλητικά το «All that she wants» την πλησίαζες και ατάκα επιτόπου, γιατί μετά ούτε να την ψάξεις στο Facebook ούτε να την «ακολουθήσεις» στο Instagram μπορούσες. Για αυτό το φλερτ σου μιλάω. Το λιγάκι μεθυσμένο μα εντελώς ευθύ και αυθόρμητο, που εγκυμονούσε, φυσικά τον κίνδυνο της «χυλόπιτας» (βλ. λεξικό εποχής) μα είχε και την τρέλα του και την αξία του. Οι κοπέλες περισσότερο θηλυκά, λιγότερο «κούκλες βιτρίνας» κουβαλώντας πάντα το κινητό- μπακατέλα αναζητούσαν τον έρωτα κάπου εκεί έξω χωρίς να παθαίνουν εμμονές με το πόσο ωραία φαίνεται μια φωτογραφία τους στα social media και αν θα αρέσει στον Σάκη, τον Τάκη ή όποιον άλλον.
ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ
Τα ζευγαράκια στα τέλη των ‘90s μια αγωνία είχαν. Αν θα τους βρει μαζί το millenium! Και όταν τελικά το πετύχαιναν αυτό, ένιωθαν και Μαρίνα Κουντουράτου- Κωνσταντίνος Μαρκοράς και το γιόρταζαν σε ένα «Φτηνό Ξενοδοχείο», γιατί είχε δώσει, βλέπετε, το Δεσποινάκι την καλύτερη έμπνευση! 2002. Μπαντάνες, μπουκλίτσες και καυτά σορτσάκια για τα κοριτσάκια, κοκτέιλ και ασερεγιέ στην παραλία και κοντά σου, πολύ κοντά σου το φλερτ του καλοκαιριού. Τώρα back to 2018 –σκληρή πραγματικότητα- κορίτσια σαν τα κρύα τα νερά (πάλι σαν τη γιαγιά μου ακούγομαι) και αγόρια που πιστεύουν ότι είναι μόνιμα καταραμένα κάθονται και περιμένουν το ρημάδι το «μπλιπ» πάνω από ένα κινητό.
Ο ρόλος μου, παρόλα αυτά, δεν είναι ούτε να σβήσω τα «κακώς κείμενα» του έρωτα στο 2018, ούτε να σε βάλω στο δρόμο το σωστό. Μήπως, όμως, να αντιμετώπιζες την ιστορία ως άλλος Γιώργος Λεμπέσης και να έψαχνες την παράξενη Marilyn Monroe με κλειστό WiFi; Αυτό που πραγματικά στερείται η εποχή μας είναι ο ρομαντισμός και το vintage μπορεί να αποβεί και σωτήριο τελικά. Σκέψου το.
Φωτογραφικό υλικό
