Η αρχή του ταξιδιού. Γράφει η Ζωη Οικονόμου.

Kulturosupakia μου γλυκά και όμορφα μου λείψατε απίστευτα πολύ…. Η Ζωούλα επανήλθε δριμύτερη στις επάλξεις της Kulturosupas για να κάνει το χειλάκι σας να γελάσει και να σας παρουσιάσει τη φωτεινή πλευρά της ζωής…
Τη νέα σεζόν αποφάσισα να αφήσω ήσυχο το μικρό μας ζιζάνιο, τον Έρωτα και να ασχοληθώ με ένα προσωπικό μου στοίχημα…. Φέτος αποφάσισα να γίνω Κυνηγός των κλεμμένων Ονείρων και Χαμόγελων..

Ναι, ναι καλά διάβασες γλυκέ μου αναγνώστη τη νέα σεζόν θέλεις δεν θέλεις, η Ζωούλα είναι εδώ για να σου φτιάξει τη διάθεση και να σου φέρει πίσω τις κλεμμένες σου ελπίδες.
Το ξέρω ότι η καθημερινότητα και οι πολιτικές εξελίξεις σε έχουν ρίξει ψυχολογικά. Το ξέρω ότι έχεις εγκαταλείψει τα όνειρα, τις ελπίδες και τη φαντασία σου και έχεις προσγειωθεί απότομα στην πεζή καθημερινότητα. Δεν θέλω να ανησυχείς όμως καθόλου η Ζωούλα είναι εδώ για να χτυπήσει όχι μόνο τον κώδωνα του κινδύνου αλλά ολόκληρο το καμπαναριό προκειμένου να βγεις  αμέσως από τον λήθαργο του φόβου, της απαισιοδοξίας και της στεναχώριας..
Λένε ότι ένας αισιόδοξος βλέπει το ποτήρι μισογεμάτο ενώ ένας απαισιόδοξος μισοάδειο, εγώ θα σου πω ότι  δεν μας απασχολεί το περιεχόμενο που έχει αυτή τη στιγμή το ποτήρι. Το θέμα είναι ότι ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΟΤΗΡΙ από εκεί και πέρα στο χέρι μας είναι να το κάνουμε Ο,ΤΙ ΘΕΛΟΥΜΕ..

Γλυκέ μου αναγνώστη ο Καρλ Ποπερ είπε κάποτε ότι ‘’Στη ζωή υπάρχουν δύο είδη ανθρώπων: οι αισιόδοξοι και οι απαισιόδοξοι. Οι απαισιόδοξοι έχουν συνήθως δίκιο. Αν όμως η ανθρωπότητα έφτασε ως εδώ, αυτό το χρωστάει στους αισιόδοξους.’’
Σήμερα θα πάρουμε όλοι μαζί ένα μάθημα ζωής από τον Nick Vujicic, έναν άνθρωπο που γεννήθηκε με το σύνδρομο της τετραμελίας (tetra Amelia syndrome).
Ο Nick γεννήθηκε μόνο με κορμό και κεφάλι καθώς τα άκρα του δεν μπόρεσαν να αναπτυχθούν πριν από τη γέννηση του εξαιτίας  του συνδρόμου.
Η πάθηση του, του δημιούργησε πολλές δυσκολίες με αποτέλεσμα να πάθει κατάθλιψη όταν ήταν μόλις 8 χρόνων.. Στα 10 του χρόνια σκέφτηκε να αυτοκτονήσει, για χρόνια ολόκληρα προσευχόταν να ‘’φυτρώσουν’’ άκρα στο σώμα του μέχρι που κάποια στιγμή κατάφερε να αποδεχτεί τον εαυτό του και να βρει την ευτυχία.
Ο Nick αποφοίτησε από το πανεπιστήμιο σαν οικονομικός αναλυτής, κολυμπάει, παίζει ποδόσφαιρο, γελάει και  μπορεί πλέον να κάνει σχεδόν τα πάντα μόνος του. Άρχισε να μιλάει σε ακροατήρια για το δώρο της ζωής και  ωθεί τον κόσμο να μην το βάλει κάτω και να συνεχίσει να αγαπάει τη ζωή, ό,τι και αν του φέρει εκείνη. Η ζωή είναι υπέροχα όμορφη ακόμα και χωρίς μέλη , ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΟ ΒΑΖΕΤΕ ΚΑΤΩ,  λέει στον κόσμο που τον ακούει.
Να θυμάστε καλά αυτό που είπε ο Νίκος Καζαντζάκης :Ερχόμαστε από μια σκοτεινή άβυσσο-καταλήγουμε σε μια σκοτεινή άβυσσο- το μεταξύ φωτεινό διάστημα το λέμε Ζωή..

Θα τη ζήσουμε λοιπόν τη ζωή μας όπως την ονειρευόμαστε και όπως της αξίζει. Σύμμαχος μας θα είναι η αισιοδοξία…
Η αισιοδοξία είναι θέμα θέλησης καλοί μου, θέλησης για ΖΩΗ.. Θα τον βρούμε όμως τον δρόμο όλοι μαζί γι’ αυτό δεν θέλω να μου ανησυχείτε…

Καλή αρχή στο νέο μας ταξίδι, στο ταξίδι για την ανεύρεση του χαμένου μας χαμόγελου…
Η δική σας,
Ζωούλα

Φωτογραφικό υλικό

«Το μόνο σίγουρο ότι γεννιέσαι οικολόγος… για μετά, άστο!»

Σαν αρχή της σεζόν (εμείς έτσι την ορίζουμε!) αλλά και της στήλης ταυτόχρονα, αφού σας καλωσορίσω, λέω να αρχίσω με τα βασικά. Κάτι σαν την αλφαβήτα των νηπίων, το πεντάγραμμο του μουσικού, τα θεμέλια του οικοδόμου… Και να πάω εντελώς πίσω, στον πρωταρχικό πυρήνα, να ξεκινήσω από τη γέννηση της ίδιας της ζωής, όταν οποιαδήποτε έννοια, σκέψη, λέξη, εκφραζόταν με ένα γλαφυρότατο αλλά δυσερμήνευτο… «ουγκ»!

Μπορεί το τότε «ουγκ» και τη σημερινή φιλοσοφημένη, περισπούδαστη «οικολογία» να τα χωρίζουν έτη φωτός, όμως κάποια πράγματα δεν άλλαξαν, ούτε πρόκειται να αλλάξουν στο διηνεκές, στο γνωστό πλανήτη γη: οι ΦΥΣΙΚΟΙ  ΝΟΜΟΙ, που διέπουν κάθε φυσικό φαινόμενο, είτε μπορούν η πεπερασμένη λογική και γνώση του ανθρώπου να το ερμηνεύσουν, είτε όχι! Το ασύλληπτο σύμπαν που μας περικλείει, η ραγδαία και θεαματική αλλαγή της φύσης γύρω μας, οι γλύκες, τα τερτίπια και οι εκρήξεις της, η γέννηση, ο θάνατος, η αναγέννηση… φαινόμενα με νόμους τόσο ισχυρούς, που η ύπαρξή τους να αποτελεί σταθερό σημείο αναφοράς για τον ορισμό της ισχύος. Κάτω από αυτούς τους αδιαπραγμάτευτους νόμους γεννιέσαι κι εσύ, με τον ίδιο απαράλλαχτο τρόπο από καταβολής ανθρώπου, και ο ερχομός σου πάντα, ένα κορυφαίο «μυστήριο της φύσης»!

Έρχεσαι γυμνός, ενστικτώδης, ασυμβίβαστος, αγνός, αληθινό κομμάτι της φύσης που σε γέννησε. Καμιά σύμβαση κοινωνική ή άλλη δεν έχει τη δύναμη να αλλοιώσει το πρωτόγονο βασικό σου ένστικτο. Αυτό που σου υπαγορεύει να ΖΗΣΕΙΣ πάση θυσία, στον εξωμήτριο, περίπλοκο κόσμο… και δυο-τρία ακόμη ένστικτα, καθοριστικά για την επιβίωση και αναπαραγωγή σου και πέραν τούτου… ουδέν!

Κανείς δεν σε δίδαξε να βυζαίνεις, να αναπνέεις, να καταπίνεις, να περπατάς, να χαμογελάς, να κλαις.. τα κάνεις εντελώς μόνος σου, με αυτοματισμό και επιτυχία ζηλευτή!

Είσαι ένας αξιοθαύμαστος αυτοδίδακτος, όπως ακριβώς υπήρξαν όλοι οι πρόγονοί σου και θα υπάρξουν και οι απόγονοί σου, αν δεν βάλει το… βέβηλο χέρι του κανένας διεστραμμένος γενετιστής. Η φύση σου έδωσε με απαράμιλλη σοφία τα πρώτα, καθοριστικά «μαθήματα ζωής» για την ύπαρξή σου, αλλά ταυτόχρονα και έναν πολύτιμο «οδηγό επιβίωσης» για μπούσουλα, εντελώς αφαιρετικό, όπου μόνο τα ουσιώδη έχουν θέση.
Και εσύ, το μόνο «λογικό όν» μεταξύ όλων των έμβιων όντων, τι έκανες; Με τη δική σου «σοφία», έκοψες και έραψες τον μπούσουλα στα ακατανόητα μέτρα σου, αφαίρεσες πρωταρχικά και ουσιώδη, πρόσθεσες άχρηστα κι επουσιώδη, πολλαπλασίασες την αλαζονεία, διαίρεσες τα κομμάτια της φύσης κατά το δοκούν και το… εξαιρετικό σου πόνημα, το… τρως τώρα στη μάπα κανονικά (και με το συμπάθειο!)

Το μοναδικό σου προσόν, ως έλλογο όν, σε οδήγησε σε δρόμους αφύσικους όπου η αλαζονεία  χτύπησε κόκκινο, κάνοντάς σε να πιστέψεις ότι έχεις τη δύναμη «κυρίαρχου» και το δικαίωμα ζωής και θανάτου σε έμψυχα και άψυχα. Αγνοώντας σκόπιμα και επιδεικτικά ότι αποτελείς αναπόσπαστο κομμάτι τους με τη δική σου, ξεχωριστή ιδιαιτερότητα. Υποκαθιστώντας την μαγεία του απλού και φυσικού με διεστραμμένους δαίδαλους. Αποκομμένος από το μητρικό κύτταρο, να πλανιέσαι μόνος σε αδιέξοδα. Αν έτσι λειτουργούν τα έλλογα όντα, χίλιες φορές τα… άλογα!

Τα οποία, παρεμπιπτόντως, μπορούν να έχουν οποιοδήποτε γήινο χρώμα, εκτός από «πράσινο»! Τα «πράσινα άλογα» καλπάζουν στο δικό σου προβληματικό μυαλό και τη μπουρδολογία που το κατακλύζει, όταν έρχεσαι κάποτε αντιμέτωπος με τα… θαυμαστά σου έργα! Και με τους αδυσώπητους φυσικούς νόμους!… μη κάνεις ότι το ξεχνάς, σε αυτούς οφείλεις τη φθαρτή, περαστική σου ύπαρξη και –αν σου διαφεύγει – προϋπήρχαν της άφιξής σου και θα συνεχίσουν να υπάρχουν αιώνια και μετά από σένα, αλλά και ερήμην σου! Και ελπίζω να μη σε σοκάρω! Κατανοώ το φόβο σου σε (σπάνιες) στιγμής αυτοκριτικής, τα αδιέξοδα που μόνος σου έφτιαξες και εγκλωβίστηκες, την αλλοτρίωση που ΣΕ έκανες αγνώριστο, αλλά η … εφεύρεση της «οικολογικής κουλτούρας» όπως την πλασάρεις, δεν με πείθει… δεν μου βγάζει ούτε ίχνος μεταμέλειας, τύψης, συνειδητότητας, αυθεντικότητας…

Πάλι «παιχνίδια» άτιμα παίζεις πονηρούλη, πάλι κάνεις τις γνωστές σου αλχημείες ή σαν την αφελή στρουθοκάμηλο κρύβεις τη μούρη σου στην άμμο. Και δεν βρήκες μια στιγμή, κάπου ανάμεσα σε χρηματιστήρια, καμένα δάση, τσιμεντένια χώματα, κομπίνες και χημικά, να δεις πίσω… πόσο γυμνός και αυθεντικά οικολόγος ήρθες και πόσο υποκριτής και έμπορος «οικολόγος» έγινες!

Φωτογραφικό υλικό

Αυτή τη βδομάδα δεν θα σας βάλω σε «trip» Οσκαρ αλλά σε πρόκληση Φεστιβάλ Βερολίνου. Μια και συνεχίζεται στις αίθουσες  η «Γκλόρια» λόγω σημειούμενης επιτυχίας, κάντε ένα τεστ αφενός των γούστων σας κι αφετέρου αν έπραξε σωστά η κριτική επιτροπή και προτίμησε την Χιλιανή πρωταγωνίστρια Παουλίνα Γκαρσία κι όχι τη Ρουμάνα Λουμινίτα Γκεοργκίου της ταινίας «Οικογενειακή υπόθεση» που βγαίνει σήμερα Πέμπτη 17 Οκτωβρίου στα σινεμά, είναι η καλύτερη της εβδομάδας αλλά το «καλύτερη» που υπογραμμίστηκε και με «Χρυσή Άρκτο» στο Φεστιβάλ Βερολίνου οφείλεται κατά 50ο/ο και παραπάνω, στην ερμηνεία.

Φωτογραφικό υλικό