Πρόκειται για έναν ηθοποιό που έχει υπηρετήσει με συνέπεια και πάθος τη θεατρική τέχνη, δίνοντας το στίγμα του μέσα από έντονες, εσωτερικές ερμηνείες και επιλογές που συχνά συνομιλούν με την κοινωνία και την ιστορία. Το όνομά του συνδέεται με ρόλους που απαιτούν ψυχικό βάθος και καλλιτεχνική ευθύνη, προσφέροντας στο κοινό ουσιαστικές θεατρικές εμπειρίες.
Με αφορμή την ερμηνεία του στην παράσταση «Η Τελευταία Απολογία του Νίκου Κοεμτζή», ένα έργο γραμμένο από τον αδερφό του, Βαγγέλη Γέττο, που φωτίζει τις σκοτεινές πλευρές μιας ταραγμένης εποχής, για τη διαδικασία της ταύτισης με τον ήρωα, τις δυσκολίες του ρόλου και την καλλιτεχνική χημεία πίσω από τη σκηνή, ο Μάρκος Γέττος μιλά στον Γιώργο Μπαστουνά για την Κουλτουρόσουπα.
- Πώς προσεγγίσατε τον ρόλο του Νίκου Κοεμτζή και τι σας συγκίνησε περισσότερο στην προσωπικότητά του;
Τον προσέγγισα με εγκράτεια και καθαρή ματιά. Παράλληλα έκανα μια τεράστια έρευνα τόσο σε αυτόν και την οικογένεια του, όσο και στα κοινωνικοπολιτικά τεκταινόμενα της χώρας από το 1940και μετά. Η ζωή του διατρέχει όλα τα ταραγμένα χρόνια της Ελλάδας. Με συγκίνησε η μετάνοια του και η απέλπιδα ανάγκη του για δεύτερη ευκαιρία ως προς την ένταξη του στον κοινωνικό ιστό.
- Τι σημαίνει για εσάς να ενσαρκώνετε έναν άνθρωπο που έχει στιγματιστεί ιστορικά, αλλά που εδώ παρουσιάζεται με νέα ματιά;
Δεν πήρα την απόφαση να τον ενσαρκώσω ως εμπορικό μπραντ για να κάνω επιτυχία. Ο Κοεμτζής ήταν ένας κατατρεγμένος άνθρωπος και η μη αγιοποίησή του ήταν ζητούμενο μας που νομίζω πως τα καταφέραμε. Άλλωστε και το κείμενο του Βαγγέλη Γέτου αυτο το στοιχείο το θέτει αυστηρά. Η νέα ματιά είναι το φως που ρίχνει πριν από το τσιτάτο ”έσφαξε για μια παραγγελιά’’.
- Ποιες ήταν οι πιο απαιτητικές στιγμές κατά την προετοιμασία για τον ρόλο και πώς τις διαχειριστήκατε;
Το αντίκτυπο της ανθρωπομορφολογίας της εποχής. Λίγα λόγια, κοφτερές κινήσεις και βλέμμα γεμάτο σκανάρισμα. Αυτά ήταν ένας δύσκολος υποκτικός δρόμος.
- Ήταν για εσάς πρόκληση το γεγονός ότι υποδύεστε έναν ρόλο γραμμένο από τον ίδιο σας τον αδερφό; Πόσο εύκολο είναι να διαχωρίσετε το προσωπικό από το καλλιτεχνικό;
Δεν νομίζω πως η σχέση μας φάνηκε ως εμπόδιο. Ίσα ίσα που όταν ο συγγραφέας είναι παρών, μόνο καλό μπορεί να προσφέρει. Κάθε απορία είχε και άμεση λύση όσον αφορά το δραματουργικό κομμάτι της παράστασης.
- Ποια ήταν η πρώτη σας επαφή με την υποκριτική και πότε καταλάβατε πως αυτός είναι ο δρόμος σας;
Νομίζω από μικρό παιδί κάτι μέσα αυθόρμητα ξεπηδούσε σε σχέση με την έκθεση γενικότερα. Προέρχομαι από μια οικογένεια που η τέχνη παίζει σημαντικό ρόλο για την ίδια. Έτσι μάλλον ήταν αναπόφευκτο να γίνω ηθοποιός. Ερασιτεχνικά ξεκίνησα στην πόλη μου την Πάτρα, αργότερα ήρθε η στιγμή της δραματικής σχολής.
.jpg)
- Πώς έχει εξελιχθεί η σχέση σας με το θέατρο μέσα στα χρόνια; Νιώθετε ακόμα το ίδιο πάθος;
Το πάθος είναι εκεί ακλόνητο, δεν το επηρεάζει τίποτα. Οι δυσκολίες είναι άλλες…
- Υπάρχει κάποιο σημείο στην καριέρα σας που θεωρείτε ότι σηματοδότησε μια αλλαγή στον τρόπο που αντιλαμβάνεστε το θέατρο;
Δεν θα πω καριέρα. Θα πω χιλιόμετρα στον χώρο. Βέβαια ναι. Ηθοποιός δεν γίνεσαι επειδή τελείωσες μια σχολή, αλλά όταν σου γίνει ένα κλικ στο κεφάλι και κατάλαβες μετά από απεριόριστες πρόβες και μαθήματα το τι σημαίνει υποκριτική. Εγώ το ένιωσα σε βάθος χρόνου και βήμα βήμα.
- Πιστεύετε ότι το πολιτικό στοιχείο στο θέατρο έχει ακόμα απήχηση ή το κοινό έχει απομακρυνθεί από τέτοια θεματική;
Δεν συμφωνώ με τον όρο πολιτικό θέατρο. Είναι κάτι πολύ καλουπωμένο. Θεωρώ πως τα πάντα είναι πολιτικά, αλλά με την ευρεία έννοια. Την έννοια της κοσμοθεωρίας. Νομίζω πως αυτό δεν σταματά ποτέ σε κάθε είδους τέχνη. Ρίξτε μια ματιά στους στίχους του ΛΕΞ.
- Τι ρόλο παίζει για εσάς η έρευνα όταν ετοιμάζεστε να ενσαρκώσετε έναν υπαρκτό χαρακτήρα;
Τον βασικότερο. Αν δεν μπαζώσεις, πως να χτίσεις;
.jpg)
- Ποια είναι η πιο έντονη εμπειρία που έχετε ζήσει επί σκηνής και γιατί σας έχει μείνει;
Όταν έπαιξα στην Επίδαυρο σε 10.000 κόσμο. Δεν θα το ξεχάσω ποτέ. Ένιωθα μικρός, αλλά και τόσο πελώριος μαζί με τους συνεργάτες. Μαγική στιγμή.
- Πώς διαχειρίζεστε την ψυχολογική ένταση ενός τόσο σκληρού ρόλου, όπως του Κοεμτζή;
Με πολλές ανάσες και καθόλου ψυχολογικά. Δεν μπορώ να εμπλακώ με διαφορετικό τρόπο.
- Υπάρχει κάποιος σκηνοθέτης ή δάσκαλος που θεωρείτε καθοριστικό στην εξέλιξή σας;
Ο Τσέζαρις Γκραουζίνις και τον Δημήτρη Ήμελλο σε πρώτο κάδρο. Κι ακόμα κάποιες και κάποιοι.
- Ποιο είδος ρόλων σάς ταιριάζει περισσότερο ή θεωρείτε ότι σας προκαλεί δημιουργικά;
Δεν το γνωρίζω να σας πω την αλήθεια. Είμαι όμως διψασμένος να παίξω σε πολλά και διαφορετικά αφηγήματα ανθρώπων-ηρώων.
- Αν έπρεπε να επιλέξετε έναν ρόλο που θα θέλατε να ερμηνεύσετε στο μέλλον, ποιος θα ήταν αυτός και γιατί;
Δεν το σκέφτομαι έτσι. Ποτέ δεν σκέφτομαι ρόλους. Σκέφτομαι περισσότερο συνεργάτες που θέλω να συνδιαλαγώ.
- Ποια συμβουλή θα δίνατε σ’ έναν νέο ηθοποιό που ξεκινάει σήμερα, σε μια τόσο δύσκολη και απαιτητική εποχή για το θέατρο;
Να είναι έτοιμος να θυσιάσει την ζωή του και να μην χάσει το χαμόγελο του και να βλέπει πολύ κινηματογράφο.
ΔΕΙΤΕ ΚΑΙ ΑΥΤΟ:
Κώστας Κιμούλης: «Ευκαιρία για κάθε θεατή η παράσταση για τη ζωή του Νίκου Κοεμτζή» | Interview
ΜΙΚΡΟ ΜΟΝΗΣ ΛΑΖΑΡΙΣΤΩΝ
«Η Τελευταία Απολογία του Νίκου Κοεμτζή» του Βαγγέλη Γέττου.
Πρεμιέρα: Παρασκευή 16|05, 21:00
Τι όπλισε το χέρι του Κοεμτζή; Τι καθόρισε την ψυχή και το μυαλό του μέχρι το μακελειό; Πόσο λεπτή είναι η γραμμή που χωρίζει το καλό από το κακό και τους κανονικούς ανθρώπους από τα τέρατα;
Σκηνοθεσία: Κώστας Κιμούλης. Ερμηνεύουν Μάρκος Γέττος.
Ημέρες και ώρες παραστάσεων: Παρασκευή 16, Σάββατο 17 και Κυριακή 18 Μαΐου στις 21.15
-Αναλυτικές πληροφορίες για τη παράσταση θα βρείτε εδώ
Σκηνοθεσία: Γιάννης Μαυρόπουλος.
.jpg)
.JPEG)
