Χθες βράδυ είδαμε Στέφανο Κορκολή & Αντώνη Μιτζέλο στο Βεργίνα και σχολιάζουμε…
Αγαπητοί φίλοι δεν ξέρω για σάς, αλλά προσωπικά είχα πολύ καιρό να απολαύσω μια μουσική βραδιά με την κυριολεξία του όρου «απόλαυση». Μια απόλαυση αισθητική και ακουστική υψηλών προδιαγραφών που ανταποκρίθηκε πλήρως στις προσδοκίες του κοινού, στις υποσχέσεις των συντελεστών, στην ιστορία των δύο καλλιτεχνών. Σε ένα χώρο ασφυκτικά γεμάτο από θαμώνες κάθε ηλικίας, οι οποίοι, ακόμη και τις λίγες στιγμές που δεν συμμετείχαν ενεργά τραγουδώντας, έβλεπες στα πρόσωπα όλων ανάγλυφη την ευφορία, το χαμόγελο, το ρυθμικό πηγαινέλα ή τη συγκίνηση… Με τα μάτια καρφωμένα επί 2,5 ώρες στη σκηνή, τα αυτιά τεντωμένα στη μελωδία και τα χέρια να κρατούν το τέμπο… Από τις 10.15’ που ανέβηκαν οι δύο καλλιτέχνες στη σκηνή μαζί με τους συνεργάτες τους, μέχρι τις 12.45’ που μας αποχαιρέτησαν, δεν άφησαν ούτε στιγμή την προσοχή μας να διασπαστεί ή τη διάθεσή μας μετέωρη στο κενό…
Ξεκίνησαν αρχικά οι δυο τους το «ζέσταμα» με πιάνο και κιθάρα σε κομμάτια κλασικά κι αγαπημένα και στη συνέχεια ανέβηκαν οι τρεις μουσικοί που τους συνοδεύουν, στα πλήκτρα ο Δημήτρης Μπέλλος, στην ηλεκτρική κιθάρα ο Κωστής Πυρένης και στα κρουστά – ντράμς ο Βαγγέλης Παπαχριστόπουλος. Ταυτόχρονα μας καλωσόρισαν ζεστά, απλά, με χιούμορ κι από την πρώτη στιγμή είχες την αίσθηση του «οικείου», μιας δεμένης καλλιτεχνικής παρέας που σου άφηνε ξεκάθαρο υπονοούμενο για μια υπέροχη μουσική βραδιά με ανατροπές… γεγονός που επαληθεύτηκε με τον καλύτερο τρόπο! Μια βραδιά που τα είχε όλα, με θαυμαστές ισορροπίες, με ποιοτικά ακούσματα, με εξαιρετική ενέργεια. Ο Στέφανος Κορκολής στο πιάνο σε ρόλο «συντονιστή σκηνής» και «άτυπου» μαέστρου και δίπλα του ισότιμα ο Αντώνης Μιτζέλος με την αυθεντικότητα και την δεξιοτεχνία του στην κιθάρα, έδωσαν ένα πρόγραμμα ξεχωριστό από κάθε άποψη.
Για την δεινότητα του Κορκολή – πιανίστα που για ακόμη μια φορά έδωσε στη σκηνή μικρά, μαγικά ρεσιτάλ ερμηνείας σε κομμάτια κλασικά όπως το Asturias ή τάγκο του Πιατσόλα ή τζαζ, αποσπώντας ενθουσιώδη χειροκροτήματα, δεν χρειάζεται να κάνουμε ειδική μνεία. Η καλλιτεχνική του πορεία με μεγάλα ρεσιτάλ στο εξωτερικό ως σολίστας και με σπουδαίες συνεργασίες, είναι ευρέως γνωστά και ο ίδιος καταξιωμένος στον τομέα της κλασικής μουσικής. Στην συγκεκριμένη όμως μουσική παράσταση, το πολύ ενδιαφέρον έγκειται στον άκρως επιτυχημένο συνδυασμό μεταξύ κομματιών κλασικών, δυνατού ρόκ, ορχηστρικών, έντεχνων τραγουδιών και μπαλάντας μέχρι και… δημοτικών! Είδη ετερόκλητα με πρώτη ματιά, που όμως η ενορχήστρωση και ερμηνεία τους τα έφερε κοντά, σε έναν απρόβλεπτο μεν, αλλά εμπνευσμένο συγκερασμό, ικανό να κρατά αμείωτο το ενδιαφέρον του ακροατή μέχρι τέλους. Ακούστηκαν όλες σχεδόν οι αγαπημένες μπαλάντες του Κορκολή με το ιδιαίτερο στίγμα της μουσικής του, χαρακτηρισμένο από έναν… ανατρεπτικό συνδυασμό ευαισθησίας, ρομαντισμού και έντονου ρυθμού, σαν ξέσπασμα. Ακούστηκαν τα κλασικά κι επιτυχημένα κομμάτια του Μιτζέλου από την εποχή των «Τερμιτών», σαν τον… ύμνο «Πόσο σε θέλω»… αλλά και νεώτερα, ελαφρά «πειραγμένα» και των δύο σε πιο σύγχρονες διασκευές και με πιο έντονη ενορχηστρωτική ματιά. Ακούστηκαν όμως και δυνατά ροκ και ατμοσφαιρικά έντεχνα με πιάνο και φωνή και ο Ερωτόκριτος και το δημώδες «Λιανοχορταρούδια» της Θράκης… Με κυρίαρχη την παρουσία του εκρηκτικού ρυθμού σε ιδανική όμως ισορροπία με την ευαισθησία της μελωδίας, συνοδεία μόνον ενός πιάνου…
Μιλώντας για ερμηνείες, αξίζει να κάνουμε ειδική αναφορά στην καινούργια τραγουδίστρια που μας σύστησε ο Κορκολής, μια νεαρή κρητικοπούλα που γνώρισε τυχαία στο νησί, τη Σοφία Μανουσάκη. Με το που περπάτησε στη σκηνή με βήμα σίγουρο και κορμοστασιά λυγερή, κέρδισε τους πάντες, αρχικά με τη γλύκα του προσώπου της κι ένα μόνιμο χαμόγελο σαν λαμπερός ήλιος, αλλά και μια έμφυτη σεμνότητα που εξέπεμπε ήθος. Και σαν άρχισε να τραγουδά με φωνή μεστή, δουλεμένη, άψογη, σε τραγούδια υψηλών απαιτήσεων που συνδέσαμε με τις φωνές της Γαλάνη, της Πρωτοψάλτη, της Αλεξίου, εκεί χειροκροτήσαμε με την καρδιά μας το ταλέντο της! Και επιβεβαιώσαμε την επιλογή και εμπιστοσύνη του Κορκολή στο πρόσωπό της, καθώς της έγραψε νέα τραγούδια που ένα δείγμα τους ακούσαμε στη διάρκεια της βραδιάς. Βλέποντας και ακούγοντας τη Σοφία, αναρωτιέσαι… πόσα αυθεντικά ταλέντα υπάρχουν στ’ αλήθεια εκεί έξω… και πόσα απ’ αυτά θα έχουν την σπάνια τύχη της ή θα συνθλιβούν μέσα στα αμφιλεγόμενα γρανάζια ενός talent show… Τουλάχιστον η Σοφία Μανουσάκη με την υπέροχη φωνή και την γλυκύτατη παρουσία, αξίζει κάθε καλή τύχη στη συνέχεια, ειδικά όταν με την εμπειρία των live καταφέρει να «λυθεί» λίγο περισσότερο πάνω στη σκηνή.
Πέρα όμως από τη φωνή της Σοφίας, μας ταξίδεψε και η φωνή του Στέφανου σε τραγούδια που έχουμε συνδέσει κυρίως με αυτήν, και οι δυο τους κράτησαν κατά βάση το τραγουδιστικό μέρος, ενώ ο Αντώνης Μιτζέλος, τραγούδησε μεν λιγότερο, αλλά έδωσε «ρέστα» με τα εκπληκτικά σολαρίσματα της κιθάρας του αλλά και τις… έξυπνες ατάκες και το χιούμορ του. Γιατί πρέπει να πούμε ότι μεταξύ άλλων, μια από τις ευχάριστες εκπλήξεις της βραδιάς, ήταν η εξαιρετική επικοινωνία τόσο του Στέφανου όσο και του Αντώνη με το κοινό. Άνετοι και οι δύο, με χιούμορ, χαμόγελα και εύστοχο λόγο, απευθύνονταν με σχόλια στο κοινό μεταξύ των τραγουδιών δίνοντας –κυρίως ο «μαέστρος» Στέφανος – το τέμπο για τη συμμετοχή. Ενθαρρύνοντας τον κόσμο να τραγουδήσει ή να κρατήσει το ρυθμό… κάτι που βέβαια δεν χρειαζόταν ιδιαίτερη προσπάθεια, γιατί ήδη όλοι το κάναμε αυθόρμητα! Και νοιώθαμε να μας αγγίζει με έναν τρόπο αδιόρατο και καταλυτικό, όλη η καλή χημεία , η άνεση και το φιλικό δέσιμο των συνεργατών – μια παρέα σε ώρα δημιουργίας – που σαν θετική ενέργεια κατέβαινε από την σκηνή στην πλατεία. Σπάνιο μεν σαν φαινόμενο, αλλά όταν συμβαίνει αυθεντικά, γοητευτικό και καθοριστικό για τη διάθεση του κοινού.
Κάνοντας «ταμείο», απαριθμούμε: δυο εξαιρετικοί καλλιτέχνες, δημιουργοί και δεξιοτέχνες, μια θαυμάσια γυναικεία φωνή και παρουσία, τρείς άψογοι επαγγελματίες μουσικοί, ένα πρόγραμμα ευφάνταστο, ποιοτικό… πολυσυλλεκτικό, με ήχο και φωτισμούς άριστους. Και επιπλέον ένα χώρος όπως το Βεργίνα, που θα πρέπει να του αναγνωρίσουμε δύο σπουδαία συν: την ακρίβεια στην έναρξη των προγραμμάτων και την… άκαπνη ατμόσφαιρα. Και τέλος, στη συγκεκριμένη βραδιά θα πρέπει να προσθέσουμε, ένα κοινό «παλλόμενο» που συμμετείχε ενεργά με το τραγούδι και το θερμό του χειροκρότημα, ζητώντας στις 1 το βράδυ… «κι άλλο»!
Ε, όταν από μια ευτυχή συγκυρία, συμβαίνουν ΟΛΑ ΑΥΤΑ…. τί άλλο να ζητήσει κανείς! Απλά φεύγει «χορτάτος», με ένα πλατύ χαμόγελο εσωτερικής πληρότητας… ευχόμενος να του ξανασυμβεί!
Μαζί τους η νέα ταλαντούχα τραγουδίστρια Σοφία Μανουσάκη
και οι μουσικοί:
Δημήτρης Μπέλλος (πλήκτρα)
Κωστής Πυρένης (ηλεκτρική κιθάρα)
Βαγγέλης Παπαχριστόπουλος (ντραμς & κρουστά)
Φωτογραφικό υλικό
