Γλυκύτατη και τρυφερή, με ένα χαμόγελο γεμάτο φως, θυμίζει τις Καρυάτιδες που σιωπηλές κι όμως εύγλωττες, στέκουν αιώνες τώρα στο μεταίχμιο του χρόνου και νομίζεις πως κάποτε θα κινηθούν, πως θα αφήσουν το βάρος του μαρμάρου για να χορέψουν ξανά κάτω από τον αττικό ήλιο — γυναίκες από φως, γυναίκες από σιωπή, γυναίκες που θυμίζουν πως το αιώνιο είναι πάντα θηλυκό. Κάθε της ερμηνεία μοιάζει με εξομολόγηση. Σαν να τραγουδά για όλα εκείνα που δεν ειπώθηκαν ποτέ, για τις στιγμές που χάθηκαν ανάμεσα σε βλέμματα και δρόμους βρεγμένους από βροχή και νοσταλγία.
Συναντήσαμε τη Σοφία Μανουσάκη με αφορμή τη συναυλία στο Ράδιο Σίτυ στη Θεσσαλονίκη με τον κορυφαίο Στέφανο Κορκολή και Special Guest τον Πάνο Μουζουράκη το Σάββατο 8 Νοεμβρίου, και μιλήσαμε για την αγαπημένη της Θεσσαλονίκη.
Θεσσαλονίκη, μια πόλη γεμάτη ήχο, φως και μια σιωπή που τραγουδά. Στις αποχρώσεις του Θερμαϊκού καθρεφτίζονται τα όνειρα των περαστικών· στα σοκάκια της Άνω Πόλης, ο χρόνος ανασαίνει αργά, σαν να μη θέλει να φύγει. Κάθε γωνιά της είναι ένα τραγούδι — άλλοτε λαϊκό, άλλοτε ερωτικό, μα πάντα αληθινό. Κι εκεί, ανάμεσα σε φώτα, σε υγρασία και σε μελωδίες, η πόλη μοιάζει να σου ψιθυρίζει: «Εδώ όλα αρχίζουν ξανά, κάθε βράδυ.»
Συνέντευξη στην Ελπίδα Παπαδανιήλ για την Κουλτουρόσουπα
Σοφία, τι σημαίνει για εσένα η Θεσσαλονίκη; Είναι μια πόλη που απλώς επισκέπτεσαι ή κάτι περισσότερο;
Η Θεσσαλονίκη για μένα είναι μία από τις ομορφότερες πόλεις της Ελλάδας. Κάθε φορά, που μου δίνεται η ευκαιρία να βρίσκομαι εκεί, νιώθω πολύ όμορφα συναισθήματα. Κάθε γωνιά της έχει την δική της ιστορία κι αυτό μ’ εμπνέει κάθε φορά. Δεν είναι μία πόλη, που απλώς επισκέπτομαι· είναι μια πόλη, στην οποία πάντα επιστρέφω.
Ποια ήταν η πρώτη σου εντύπωση από τη Θεσσαλονίκη ως καλλιτέχνιδα;
Ήταν οι άνθρωποί της. Από την πρώτη κιόλας στιγμή, ένιωσα μια τεράστια αγκαλιά. Έχουν μία αλήθεια και μία αγάπη για τη μουσική που σε κάνουν, με αυτόν τον τρόπο, να αισθάνεσαι δικός τους άνθρωπος.
Όταν περπατάς στην παραλία ή στα στενά της Άνω Πόλης, τι συναισθήματα σου γεννά η ατμόσφαιρα;
Μια ηρεμία και μια αίσθηση ελευθερίας, που σε ταξιδεύει στο χρόνο.
.jpg)
Αν η Θεσσαλονίκη ήταν τραγούδι, τι είδους μουσική θα είχε — λαϊκή, τζαζ, ρεμπέτικη, λυρική;
Πιστεύω θα είχε λίγο απ’ όλα. Λίγο ρεμπέτικο, γιατί κουβαλάει μνήμες· λίγο τζαζ, γιατί έχει ελευθερία και κάτι λυρικό, γιατί μέσα της υπάρχει πάντα συναίσθημα. Είναι μια πόλη που δεν χωράει σ’ ένα είδος. Αλλάζει, όπως αλλάζει το φως μέσα στην ημέρα κι αυτό πιστεύω ότι την κάνει μοναδική.
Έχεις τραγουδήσει σε σκηνές της Θεσσαλονίκης. Πώς είναι η ενέργεια του κοινού εκεί; Διαφέρει από της Αθήνας;
Η Θεσσαλονίκη έχει κοινό που σε “αγκαλιάζει”. Από την πρώτη στιγμή ένιωσα ότι τραγουδούσα μαζί τους και όχι για εκείνους. Είναι εκδηλωτικοί και ζεστοί. Η Αθήνα έχει άλλη δυναμική, πιο έντονη, πιο απαιτητική ίσως αλλά κι εκεί νιώθεις μεγάλη αγάπη.
Πιστεύεις ότι η Θεσσαλονίκη διατηρεί ακόμα τη μουσική της ψυχή, παρά τις αλλαγές των καιρών;
Ναι, πιστεύω πως ακόμα υπάρχει ψυχή. Σίγουρα αλλάζουν πράγματα με τον χρόνο, αλλά η ενέργεια της πόλης, η αυθεντικότητα του κοινού κι οι μικρές μουσικές σκηνές την κρατάνε ζωντανή. Είναι μια πόλη, που μ’ εμπνέει κάθε φορά που την επισκέπτομαι.
Υπάρχουν καλλιτέχνες ή ήχοι από τη Θεσσαλονίκη που σε έχουν εμπνεύσει;
Η Θεσσαλονίκη ήταν πάντα πρωτοπόρος με τους ήχους της και με τους καλλιτέχνες της, όπως ο Γιώργος Χατζηνάσιος, η Μαρινέλλα, ο Γιώργος Δημητριάδης και πολλοί άλλοι οι οποίοι με έχουν επηρεάσει και εμπνεύσει στις μουσικές μου επιλογές.
Αν σου ζητούσαν να τραγουδήσεις ένα τραγούδι «για τη Θεσσαλονίκη», ποιο θα διάλεγες και γιατί;
Θα διάλεγα την «όμορφη πόλη» του Μίκη και του Γιάννη Θεοδωράκη κι ο λόγος είναι ότι δεν θα μπορούσα να ερμηνεύσω κάτι λιγότερο γι’ αυτήν την πόλη.
Πώς βιώνεις την αίσθηση του χρόνου όταν τραγουδάς σε μια πόλη τόσο φορτισμένη με μνήμες;
Προσπαθώ να μην σκέφτομαι κι απλά ν’ απολαμβάνω και να ταξιδεύω μέσα από τον στίχο και τη μουσική.
Υπάρχει κάποια στιγμή στη Θεσσαλονίκη που θυμάσαι έντονα, μια βραδιά, ένα βλέμμα, ένα τραγούδι;
Έχω πολλές στιγμές διότι είχα την τύχη να βρεθώ στους πιο σημαντικούς χώρους της πόλης, όπως το Μέγαρο Θεσσαλονίκης, δίπλα σε σπουδαίους συνθέτες, όπως ο Στέφανος Κορκολής κι ο Γιώργος Χατζηνάσιος καθώς και δίπλα σε σπουδαίους ερμηνευτές και σε μεγάλες ορχήστρες, ερμηνεύοντας τραγούδια, που όλοι έχουμε αγαπήσει και μου είναι πραγματικά πολύ δύσκολο να ξεχωρίσω κάποια. Η καθεμία ήταν μοναδική.
Αν έπρεπε να περιγράψεις τη Θεσσαλονίκη με μια λέξη ή με έναν στίχο, ποιος θα ήταν;
Ελευθερία.
Πιστεύεις ότι κάθε πόλη έχει τη δική της «νότα»; Και αν ναι, ποια είναι η νότα της Θεσσαλονίκης;
Πιστεύω πως κάθε πόλη έχει τη δική της «νότα» αλλά όχι μόνο αυτό, έχει και την δική της χρωματική παλέτα. Κι αυτό, κατά τη γνώμη μου, εξαρτάται από τους ανθρώπους που ζουν σε αυτή. Για τη Θεσσαλονίκη, θα έλεγα ότι η νότα της είναι ένα Bbm.
Αν η Θεσσαλονίκη ήταν πρόσωπο, πώς θα την περιέγραφες; Έναν παλιό έρωτα, μια γλυκιά ανάμνηση ή μια αγάπη που δεν τελειώνει ποτέ;
Ρομαντική και σίγουρα μια αγάπη, που δεν τελειώνει ποτέ.
Η Θεσσαλονίκη έχει κάτι το διαχρονικά ρομαντικό. Πιστεύεις πως ο ρομαντισμός είναι στάση ζωής ή σπάνιο χάρισμα;
Νομίζω είναι συνδυασμός και των δύο. Ο ρομαντισμός, χωρίς τη στάση ζωής, μένει θεωρητικός κι η στάση ζωής χωρίς το χάρισμα, γίνεται συνήθεια. Ο συνδυασμός τους είναι που δίνει εκείνη τη λάμψη, το βλέμμα που βλέπει ποίηση στα φώτα της πόλης, στις σκιές, στα πρόσωπα, ακόμη και στη σιωπή.
Εισιτήρια για τη συναυλία κλικ εδώ
