Πήγαμε χθες βράδυ στον Θανάση, τον Θανάση Παπακωνσταντίνου και στην πέρδικα της Παναγιάς Τρικάλων, τη Ματούλα Ζαμάνη… στο θέατρο Δάσους… και σχολιάζει η Ζωούλα σας…
Αναγνωστόπουλα μου όμορφα, Kulturosupakia μου γλυκά χθες το βράδυ πήγα στον Θανάση, τον Θανάση Παπακωνσταντίνου και στην πέρδικα της Παναγιάς Τρικάλων, όπως την αποκαλεί ο Θανάσης, τη Ματούλα Ζαμάνη…
Το έχω πάρει απόφαση Kulturosupaki μου η Ζωούλα σε συναυλία αποτελεί την ακόλουθη περίεργη εξίσωση Ζωούλα + χ Συναυλία= Πλημμύρες και καταστροφή του κόσμου από τα περίεργα καιρικά φαινόμενα…..
Καθώς ξεκίνησα να ετοιμάζω το μαγικό σακίδιο μου με τα απαραίτητα αλκοολούχα ποτά και το μικρό μου σημειωματάριο ξεκίνησε να βρέχει σε όλη τη Θεσσαλονικούλα, το ρεύμα κόπηκε στο εξωτικό Three-hills (βλέπε μαγευτικός Τρίλοφος) και εγώ σαν την άδικη κατάρα άρχισα να πηγαινοέρχομαι στο σπίτι και να σκέφτομαι ότι θα ακυρωθεί η συναυλία…
Τελικά ο καιρός μας έκανε τη χάρη και στις 20:10 ήμασταν μπροστά στην είσοδο του θεάτρου Δάσους με τα εισιτήρια ανά χείρας. Γνωστές φιγούρες βρίσκονταν σε όλο το χώρο, φίλοι και γνωστοί είχαν κατακλύσει τον χώρο.
Μόλις άνοιξαν οι πόρτες μπήκαμε μέσα σε αυτό το πανέμορφο τοπίο, ειλικρινά κάθε φορά που πηγαίνω στο θέατρο Δάσους θέλω να βρω τον εμπνευστή του και να τον γλυκοφιλήσω, και κατευθυνθήκαμε στο πάνω διαζώματα.. Η Ζωούλα έχει αρχίσει να μεγαλώνει μάλλον γιατι προτίμησε την βολή των καθισμάτων από την κοσμοσυρροή των όρθιων.
Κόσμος έμπαινε αλλά το θέατρο δεν έλεγε να γεμίσει. Να δείτε που ο καιρός φταίει γύρισα και είπα στην παρέα μου. Ο κόσμος φοβήθηκε από τον καιρό έλεγα και ξανά έλεγα μέχρι που διαψεύστηκα καθώς κόσμος κατέφθανε στο συναυλιακό χώρο μέχρι και τις 23:00 .
Στις 21:40 έσβησαν τα blacklight που βρίσκονταν στη σκηνή και την έκαναν να μοιάζει με έναστρο ουρανό, άναψαν τα φώτα και ανέβηκε ο Θανάσης στη σκηνή…..
Αμέσως ξεκίνησε να μας καλεί στα πάθη του Έρωτα με τις γλυκές του ‘’Μαγγανείες’’ .. Μας εξιστόρησε παραμύθια που δεν μπόρεσαν να υπάρξουν και μεταμορφώθηκαν σε αστραπές που σκίζουν τη νύχτα βιαστικά, άηχα και ύστερα σβήνουν. Μάλιστα μας είπε πως ελπίζουν αυτές οι αστραπές να μείνουν μακριά μας.
Έπειτα μας είπε μια ιστορία για το κοίτος της κολάσεως την Αγρύπνια.. Τα τραγούδια του Θανάση μοιάζουν με λαξευμένες πέτρες που δημιουργούνται.
Όσο περισσότερο χάζευα την φιγούρα του στη σκηνή τόσο περισσότερο μου ερχόταν στο μυαλό η εικόνα ενός ντροπαλού και κάπως ‘’άχαρου’’ αγοριού που ανεβαίνει στη σκηνή και με τη γλαφυρή του φωνή καταφέρνει να σε παρασύρει σε επικίνδυνους δρόμους.
Ο Θανάσης έχει τη μαγική ιδιότητα των παιδιών, με έναν πολύ αγνό τρόπο σε παρασύρει στο μεταίχμιο μεταξύ της φαντασίας και της σκληρής , καθαρής πραγματικότητας. Καταφέρνει να σου δημιουργήσει εικόνες μέσα στο μυαλό σου και μετά παιχνιδιάρικα με τη μελωδία του σου δίνει μια ελαφριά ‘’κλωτσιά’’ και σε ρίχνει στη δίνη των συναισθημάτων σου.
.
Πριν ανεβεί η Ματούλα στη σκηνή όλοι μαζί οικτίραμε με πολύ θυμό τις νέες εποχές που μας κάνουν να μοιάζουμε με κρετίνους (San Michele).
Η Ματούλα ανέβηκε στη σκηνή, έβγαλε τα παπουτσάκια της και με τα μάτια κλειστά μας τραγούδησε για τη μάγισσα ζωή που αργούμε να την μάθουμε (Όταν τραγουδάω). Η Ζαμάνη είναι πληθωρική, χειμαρρώδης, ειλικρινής με μια αστείρευτη ‘’μαγκιά’’ καταθέτει ψυχή και σώμα πάνω στη σκηνή. Θα σας πω τι σημείωσα μόλις τελείωσε το πρώτο κομμάτι που είπε: γλυκιά, μαγευτική, ταξιδιάρα ψυχή..
Ο κόσμος δεν σταμάτησε στιγμή να της φωνάζει συνθήματα και να την χειροκροτεί ενώ απόλυτα ξεκάθαρο είναι πλέον πως η Ματούλα ήρθε για να μείνει…
Τραγούδησε για το πυκνό χιόνι που πέφτει πάνω στον άσπρο του λαιμό και ο Θανάσης της τραγούδησε για τις λαμπυρίδες που φωλιάζουν πάνω στα λυτά της τα μαλλιά (Στυλίτης).
Η ώρα περνούσε και εμείς ταξιδεύαμε σε αληθινά παραμύθια, οι μαγευτικές μελωδίες της άρτιας μπάντας που συνόδευε τη συναυλία σε συνδυασμό με τους πραγματικά πανέμορφους φωτισμούς και την κόρη του Θερμαϊκού που φαινόταν από το μπαλκόνι του θεάτρου Δάσους συμπλήρωναν τη βραδιά..
Ο Θανάσης μας παρακάλεσε να προσέξουμε το νερό. Το νερό και τα μάτια σας, δεν θα αφήσετε να σας πάρουν ούτε σταγόνα από τη βροχή, φώναξε και το κοινό ξέσπασε σε χειροκροτήματα.
Ο ήχος του σε αυτή τη συναυλία ήταν λίγο πιο ηλεκτρικός, πιο ορχηστρικός θα μπορούσα να πω και χαριζοντας μας δυο από τα καινούργια του τραγούδια. Η μελωδία από το ‘’Ο Χομαγιούν και ο Βακάρ’’ μάλιστα ακόμα ηχεί στα αυτιά μου… Μια μουσική αρκετά έξω από τα συνηθισμένα του Θανάση.
Οι μουσικές του ταξίδευαν ανάμεσα στη βλαχοψυχεδέλεια, όπως έχει πει ο ίδιος, και στον παραδοσιακό ήχο.
Έδωσε πολύ «χώρο» τόσο στη Ματούλα, την οποία δεν χόρταινε το κοινό αλλά και στον πρωτοεμφανιζόμενο Αλέξανδρο Κτιστάκη, σημειώστε το όνομα του και θα με θυμηθείτε…
Τραγουδήσαμε για ψυχές που βρίσκονται σε πηγάδια κάτω από μαξιλάρια και για τόπους που είναι για σένα, ναι για σένα Kulturosupaki μου, για τόπους χωρίς σφιγμένα χείλη και ανάθεμα..
Ο κόσμος τελικά είχε πλημμυρίσει τον χώρο γύρω από τη σκηνή όλοι χορεύαμε και τραγουδούσαμε, όμως κάποιοι πιο τολμηροί ανέβηκαν και πάνω στη σκηνή.
Ένας πιτσιρίκος μάλιστα μαγεύτηκε τόσο πολύ από την Ματούλα που ανέβηκε πάνω και χόρευε και τραγουδούσε μαζί της. Την αγκάλιασε στοργικά σαν να μην υπήρχε αύριο και μόλις τελείωσε το τραγούδι υποκλίθηκε μπροστά της, ενώ ο Θανάσης χαριτωμένα δήλωσε πως μετά από τη συναυλία αυτή την προξενεύουν..
Μεταξύ άλλων ακούσαμε και το Μανάκι μου της Μαρίκας Παπαγκίκας (μάλιστα μας είπε πως είναι η περιβόητη Μαρίκα που μαζί με τον Δούσια τον Κωστή πάνε στην Αμερική).
Στο τέλος ακούσαμε τον Σκουλαρίκι, που ήταν εκτός προγράμματος από τον Παπακωνσταντίνου ενώ η συναυλία έκλεισε με τα Έρημα Κορμιά ερμηνευμένα από την Ματούλα και έγινε Π-Α-Ν-Ι-Κ-Ο-Σ, μικροί και μεγάλοι χόρευαν και τραγουδούσαν. Εncore δυστυχώς δεν είχε, γιατί η φωνή του Θανάση έκλεισε.
Όταν σηκωθήκαμε για να φύγουμε διαπίστωσα ότι τελικά οι Θεσσαλονικείς δεν πτοούνται από τον καιρό, μικροί και μεγάλοι, ακόμα και μανούλες με τα μωράκια τους είχαν κατακλύσει τον χώρο. Η τρίωρη συναυλία του Θανάση γέμισε τις μπαταρίες μας και ήταν η καλύτερη δυνατή αρχή για το συναυλιακό καλοκαίρι της Θεσσαλονίκης.
υγ. οι φωτογραφίες δεν είναι απο την συγκεκριμένη συναυλία.
Η δική σας
Ζωούλα
Θανάσης Παπακωνσταντίνου: Λαούτο, μπουζούκι, τραγούδι
Ματούλα Ζαμάνη: Τραγούδι
Δημήτρης Μυστακίδης: Κιθάρα, λαούτο
Κωστής Χριστοδούλου: Πλήκτρα
Κώστας Παντέλης: Ηλεκτρική κιθάρα
Σωτήρης Ντούβας: Τύμπανα
Ανδρέας Πολυζωγόπουλος: Τρομπέτα, φλικόρνο
Χρυσόστομος Μπουκάλης: Μπάσο
Γιάννης Αντωνιάδης: Κλαρίνο
Αλέξανδρος Κτιστάκης: Τραγούδι
Ματούλα Ζαμάνη: Τραγούδι
Δημήτρης Μυστακίδης: Κιθάρα, λαούτο
Κωστής Χριστοδούλου: Πλήκτρα
Κώστας Παντέλης: Ηλεκτρική κιθάρα
Σωτήρης Ντούβας: Τύμπανα
Ανδρέας Πολυζωγόπουλος: Τρομπέτα, φλικόρνο
Χρυσόστομος Μπουκάλης: Μπάσο
Γιάννης Αντωνιάδης: Κλαρίνο
Αλέξανδρος Κτιστάκης: Τραγούδι
ΔΕΙΤΕ ΚΑΙ ΑΥΤΟ… Οι καλοκαιρινές συναυλίες του ΘΑΝΑΣΗ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ σε όλη την Ελλάδα.
Χορηγός επικοινωνίας
Φωτογραφικό υλικό
