«BREAKIN’ MOZART» στο Μέγαρο και… απλά υποκλινόμαστε! Είδαμε και σχολιάζουμε.
Αποχαιρετήσαμε την τελευταία μέρα του Ιούνη στο Μέγαρο Μουσικής, με μια καλλιτεχνική εμπειρία που θα θυμόμαστε για καιρό… Της οποίας η έμπνευση, φαντασία, αρτιότητα, κατάφεραν έναν… άθλο: να «ξεχάσουμε» όση ώρα παρακολουθούσαμε τα επί σκηνής δρώμενα, την αποπνικτική ατμόσφαιρα εντός της αίθουσας, με τον απαράδεκτο, υποτυπώδη κλιματισμό σε συνθήκες καύσωνα… Μια αίθουσα κατάμεστη από κόσμο όλων των ηλικιών και μπαίνοντας μου έκανε εντύπωση που κάθε εισερχόμενος έπαιρνε κι ένα… βιβλιαράκι του Μεγάρου. Μπράβο ενδιαφέρον, σκεφτόμουν… Ωστόσο, πολύ γρήγορα αντιλήφθηκα τη χρηστική του αξία ως… φυσερού, συν βεβαίως τις διαχρονικές βεντάλιες των προνοητικών κυριών, συν οποιοδήποτε φυλλάδιο μπορούσε να προσφέρει ατομική δροσιά που δεν… Στη μισάωρη καθυστέρηση – λόγω και της αλλαγής εισιτηρίων από τον προγραμματισμό της εκδήλωσης στο θέατρο Δάσους- και ενώ ο ιδρώτας έρρεε ασυγκράτητος, σκεφτόμουν με δέος τους χορευτές του «Breakin’ Mozart». ΠΩΣ θα εκτελέσουν τις εξαντλητικές χορογραφίες σε παρόμοιες αποπνικτικές συνθήκες και επιπλέον κάτω από τα «θανατηφόρα» φώτα των προβολέων;
Πάνω στις ζοφερές σκέψεις, ήρθε το σβήσιμο των φώτων και ο υπεύθυνος του σώου με μια μεταφράστρια, μας καλωσόρισαν δίνοντας με λίγα λόγια το στίγμα αυτού που θα ακολουθούσε και παρουσιάζοντας τους συντελεστές. Διακεκριμένοι όλοι στον τομέα τους, που εν προκειμένω επεχείρησαν ένα πρωτοποριακό πάντρεμα της κλασικής μουσικής με τον μοντέρνο χορό και όχι μόνο, που ήδη έχει κερδίσει διεθνή αναγνώριση. Ωστόσο, όσα λόγια κι αν επιστρατεύονταν στον πρόλογο, αποδείχθηκαν εν τέλει ανεπαρκή για να αποδώσουν σε όλη του την έκταση, το θέαμα και άκουσμα που απολαύσαμε με ανυπόκριτο θαυμασμό! Θαυμασμό για πολλά επιμέρους, αλλά κυρίως για την τόλμη και έμπνευση άξιων καλλιτεχνών, που πειραματίζονται πάνω σε πρωτότυπες – ενίοτε «ριψοκίνδυνες» φόρμες και προσφέρουν επιτέλους μια διαφορετική πρόταση, έξω από την πεπατημένη. Διότι να συλλάβεις την ιδέα να «σκηνοθετήσεις» τη μουσική του Μότσαρτ και να την χορογραφήσεις με break dance, hip hop ή σύγχρονο χορό, αντί του «κοινά αποδεκτού» κλασικού μπαλέτου, έχει σαφώς ρίσκο το σπάσιμο του ασφαλούς στερεότυπου.
Όταν όμως το κάνεις με τόση φαντασία και καλλιτεχνική αρτιότητα, έχεις κερδίσει και τον πιο απαιτητικό ή συντηρητικό θεατή, που δεν μπορεί να μην εκτιμήσει το ταλέντο, το ποιοτικό υπόβαθρο και την εξαντλητική δουλειά που έχει προηγηθεί. Όλα τούτα ήταν εμφανέστατα πάνω στην σκηνή, όπου συνευρέθηκαν και έδεσαν αρμονικά, μία καταπληκτική πιανίστα, η Naoko Fukumoto, μία εξαιρετική σοπράνο με έντονο θεατράλε στυλ και τεράστια φωνή, η Darlene Ann Dobisch και μια πολυπληθής ομάδα χορευτών, οι DDC (Dancefloor Destruction Crew), οι οποίοι απογείωσαν τη βραδιά με το πολυσύνθετο ταλέντο τους που δεν περιορίστηκε στον θεαματικό χορό και βέβαια δεν περιμέναμε κάτι λιγότερο σε χορευτικό επίπεδο, από παγκόσμιους πρωταθλητές στο break dance, που έχουν αποσπάσει πολλές διακρίσεις στο είδος και μας έδωσαν την ευκαιρία να αντιληφθούμε για άλλη μια φορά, το «γιατί» τίποτα σ’ αυτή τη ζωή ΔΕΝ είναι τυχαίο! Και ότι επίσης, όταν το έμφυτο ταλέντο συνοδεύεται από δουλειά σχεδόν… αδιανόητη, ο συνδυασμός δεν μπορεί παρά να μεγαλουργεί!
Ένα μεγάλο ευτύχημα όμως για το σώου ήταν ο εμπνευστής της ιδέας, σκηνοθέτης και μουσικός Christoph Hagel, ο οποίος διαβάζουμε ότι έχει διακριθεί για την πρωτότυπη παρουσίαση κλασικών έργων σε ιδιαίτερους χώρους και με ιδιαίτερο τρόπο, όντας ο ίδιος ένας από τους σημαντικότερους εκπροσώπους του Cross Over στη Γερμανία. Και οφείλουμε να τον συγχαρούμε, καταρχάς για την πρωτοποριακή ιδέα, που φέρνει πολύ κοντά στο σήμερα και στον νεαρόκοσμο, τον πολύτιμο πλούτο της κλασικής μουσικής με τρόπο ελκυστικό και μέσα από τη δική τους «γλώσσα». Κατά δεύτερον και μιλώντας για το συγκεκριμένο σώου, θαυμάσαμε την ευφάνταστη προσέγγιση του έργου του Μότσαρτ αλλά και του ίδιου του δημιουργού ως ρεαλιστικό πρόσωπο- σημείο αναφοράς στην παράσταση, χαρακτηρισμένη από ανατρεπτικό χιούμορ, αναπάντεχες εκπλήξεις, συνεχείς εναλλαγές μεταξύ μοντέρνου και κλασικού…τόσο σε επίπεδο μουσικής με τις πρωτότυπες αυθεντικές συνθέσεις του μουσουργού, εκτελεσμένες κυρίως από την πιανίστα, που εναλλάσσονταν ή «μπλέκονταν» με ορχηστρικές μοντέρνες hip hop διασκευές με δυνατά techno beats… όσο και σε επίπεδο χορού, που το γεμάτο δυναμισμό breakdance, έδινε ακαριαία τη θέση του ή παντρευόταν επιτυχημένα με τον γεμάτο λυρισμό σύγχρονο χορό και το κλασικό μπαλέτο…
Η σκηνοθετική ματιά όμως δεν αρκέστηκε σε ένα απλό κολλάζ χορευτικών στιγμιότυπων, και εδώ εντοπίζεται η επιτυχία του εγχειρήματος. Διότι η παράσταση είχε «θέμα», ήταν δομημένη πάνω και γύρω από έναν εμφανή άξονα/σκελετό, που πραγματευόταν τη φιλοσοφία του έργου και την προσωπικότητα του Μότσαρτ, όπως αποτυπωνόταν κάθε φορά στις μοναδικές, πληθωρικές συνθέσεις του, από τις γνωστότερες και πλέον αξιαγάπητες παγκόσμια. Το εύρημα να υποδύεται ένας χορευτής τον Μότσαρτ αναπαριστώντας σωματικά/ χορευτικά στιγμές της συγγραφής ή αντιδράσεις στην εκτέλεση των έργων του και καταθέτοντας σε όλη τη διάρκεια συμβολικά το στίγμα του, άλλοτε με χιούμορ κι άλλοτε με ευαισθησία, υπήρξε άκρως εμπνευσμένο και έδωσε καθαρή ταυτότητα στην παράσταση. Η οποία ξεκίνησε με τον μουσουργό σε ώρα δημιουργίας και την πιανίστα να παίζει τις πρώτες συνθέσεις του και συνεχίστηκε με… τρελό ρυθμό και τον Μότσαρτ πλαισιωμένο από τους απίθανους χορευτές να περνούν από την μία όπερα στην άλλη- ως αυθεντικά ή «πειραγμένα» ακούσματα, για να καταλήξει σε μια χορευτική «σύνοψη» όλων των γνωστών έργων του και το τέλος του συνθέτη.
Μεγάλοι πρωταγωνιστές της βραδιάς που υλοποίησαν θεαματικά την πρωτότυπη ιδέα, ήταν βεβαίως οι χορευτές και μόνο ένα μεγάλο ΕΥΓΕ αρμόζει στην περίπτωσή τους! Είναι αλήθεια ότι κατά καιρούς συναντάμε μεμονωμένα κάποιους χορευτές του είδους που πραγματικά εντυπωσιάζουν με τις επιδόσεις τους. Όμως το να συναντάς μια ομάδα που συνδυάζει ευφάνταστη κίνηση, δεξιοτεχνία σε πολλαπλά είδη χορού ως αποτέλεσμα εμφανέστατου επαγγελματισμού, δυναμισμό παράλληλα με χιούμορ και λυρισμό, εκφραστικότητα σε επίπεδο υποκριτικής, εντυπωσιακή ακρίβεια και συγχρονισμό σαν ένα σώμα, δύσκολα, θεαματικά ακροβατικά, ξέχειλη ενέργεια… ε όχι, ΔΕΝ το συναντάς συχνά, για την ακρίβεια σπανιότατα! Και νιώθουμε ευτυχείς οι θεατές που αξιωθήκαμε παρόμοια εμπειρία, εντυπωσιασμένοι από την υψηλού επιπέδου τέχνη που μπορεί να προσφέρει ένα σώμα χορευτή, «σμιλευμένο» με ατέλειωτες ώρες πρόβας… Γιατί μπορεί η χορευτικότητα, εκφραστικότητα, πλαστικότητα της κίνησης να πηγάζουν από το ταλέντο, όμως τα δύσκολα ακροβατικά και κυρίως ο απίστευτος συγχρονισμός μεταξύ τους και με τις μουσικές ατάκες με ακρίβεια χιλιοστού, μόνο με επίπονη δουλειά προκύπτουν… Και μπορεί πολλά θεαματικά ακροβατικά να χειροκροτήθηκαν αυθόρμητα, ωστόσο υπήρξαν και άλλα λιγότερο εντυπωσιακά με τρομερό βαθμό δυσκολίας. Κι όλα αυτά σε συνθήκες «εσωτερικού» καύσωνα και με τον ιδρώτα να τρέχει πάνω τους ποτάμι, κάνοντας το κατόρθωμα πραγματικά ηρωικό!
Ωστόσο αξίζει ιδιαίτερη μνεία και η καταπληκτική σοπράνο, που πέρα από την αναμενόμενα σπουδαία φωνή ως καλλιτέχνιδα της όπερας, έδεσε εξαιρετικά με το κλίμα του σώου, συμμετέχοντας ενεργά στα δρώμενα σε επίπεδο κινησιολογίας και υποκριτικής και κερδίζοντας τις εντυπώσεις με την πληθωρική σκηνική παρουσία της. Επίσης ένα μεγάλο εύγε αξίζει στους θαυμάσιους, καλαίσθητους φωτισμούς, που με τις εμπνευσμένες εναλλαγές τους, τη σωστή στόχευση, το διαφορετικό χρωματικό φόντο, την ατμόσφαιρα με τους καπνούς, εμπλούτισαν το θέαμα και σηματοδοτούσαν εύστοχα τα περάσματα από το κλασικό στο σύγχρονο. Όλως περιέργως δε για την περίπτωση του Μεγάρου με τα γνωστά προβλήματα ήχου, εν προκειμένω ήταν άψογος και απολαύσαμε τόσο την πιανίστα ζωντανά, όσο και τα ηχογραφημένα, έντονα ρυθμικά ακούσματα. Οπότε αν έχει αποκατασταθεί ο ήχος… ίσως είναι η ώρα και του κλιματισμού, γιατί είναι επιεικώς απαράδεκτο να φιλοξενούνται εκδηλώσεις καλοκαιριάτικα υπό παρόμοιες συνθήκες…
Κλείνοντας, θα επαναλάβουμε νοερά το θερμότατο χειροκρότημα και τις ενθουσιώδεις επευφημίες που συνόδευσαν την χορευτική παράσταση με το πρωτότυπο κόνσεπτ, τους αξιοθαύμαστους συντελεστές, την υπέροχη ενέργεια, και μένει απλά να υποκλιθούμε! Ευχόμενοι να έχουμε συχνότερα ευκαιρία για παρόμοιου επιπέδου καλλιτεχνικές προτάσεις…
#Κουλτουρόσουπα #kulturosupa #Μουσικομανία #ΑκούσαμεΕίδαμεΚαιΣχολιάζουμε #ΠίτσαΣτασινοπούλου #ΜέγαροΜουσικής #BreakinMozart #DDC #ChristophHogel
I
.
==
Δείτε & αυτά:
–ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ: Η ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗ ΑΤΖΕΝΤΑ ΤΟΥ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΟΥ 2017. [Ιούνιος, Ιούλιος, Αύγουστος & Σεπτέμβρης] Θέατρο, συναυλίες, φεστιβάλ και άλλα πολλά. ΟΛΕΣ ΟΙ ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ –ΕΔΩ
–Θέατρο Δάσους & Θέατρο Γης 2017: Θεατρικές παραστάσεις και συναυλίες –ΕΔΩ
–Καλοκαιρινές θεατρικές περιοδείες 2017 – ΕΔΩ
–Καλοκαιρινές Συναυλίες 2017 –ΕΔΩ
–Τι παίζουν τα θέατρα στη Θεσσαλονίκη τώρα. Πρόγραμμα παραστάσεων –ΕΔΩ
–Τι παίζουν οι κινηματογράφοι στη Θεσσαλονίκη ΤΩΡΑ – ΕΔΩ
–Σινεμά με Θέα 2017 στο Μέγαρο Μουσικής: Πρόγραμμα προβολών – Ταινιών –ΕΔΩ
–ΕΙΔΑΜΕ θεατρικές παραστάσεις & ΣΧΟΛΙΑΖΟΥΜΕ –ΕΔΩ
–ΕΙΔΑΜΕ μουσικές συναυλίες & ΣΧΟΛΙΑΖΟΥΜΕ –ΕΔΩ
Φωτογραφικό υλικό