Άγγελος, εξάγγελος, ο Διονύσης Σαββόπουλος στο Θέατρο Βεργίνα. Πήγαμε πρεμιέρα, είδαμε, ακούσαμε, σχολιάζουμε…
Άγγελος, εξάγγελος, ο Διονύσης Σαββόπουλος μας έφερε προχθές βράδυ στο Θέατρο Βεργίνα του Regency Casino Thessaloniki, νέα ευχάριστα στα αυτιά που όμως δεν απέχουν πολύ από την αλήθεια.
Με μια αγκαλιά γεμάτη τραγούδια, ο Νιόνιος μας θύμισε πως να ζούμε σ’ ένα όνειρο που τρίζει όπου ο χρόνος σαν μικρό παιδί είναι εξόριστος.
Μες στης νύχτας το λαμπάδιασμα, και για περίπου δύο ώρες, κράτησαν οι χοροί και οι παλιές αναμένες τροχιές μας έσμιξαν με το ροκ του μέλλοντος μας
Προχθές το βράδυ συνειδητοποίησα πως όλα τριγύρω αλλάζουνε κι όλα τα ίδια μένουν, όπως είχε γράψει τόσο σοφά κι ο αείμνηστος Ρασούλης όταν ήρθαμε αντιμέτωποι με την πραγματικότητα μιας Ελλάδας που συνεχίζει, να είναι μια ατέλειωτη Παράγκα. Σε εκείνο το σημείο ο Σαββόπουλος μας είπε πόση θλίψη νιώθει ως πολίτης, όταν ο κόσμος του λέει ότι το συγκεκριμένο τραγούδι του 1965, είναι σαν να έχει γραφτεί σήμερα.
Μόνο μια πλατεία γεμάτη με νόημα και με κάτι από φωτιές και μια συγκέντρωση που θα ανάβει συνειδητά θα μπορέσει η ψυχή μας να σηκωθεί ξανά. Μόνο τότε η ψυχή μας θα μπορέσει να δώσει ρεύμα και να βάλει στα ρούχα και στα όργανα φωτιά για να τιναχτεί σαν μαύρο πνεύμα η τρομερή μας η λαλιά.
Μόνο όταν μπορέσουμε να σηκώσουμε όμορφα σαν να ‘ναι επιβάτες στις φριχτές μας πλάτες φίλους και εχθρούς θα μπορέσουμε να κατανοήσουμε πως για τη ‘’μαύρη θάλασσα που μας περιβάλλει’’ δεν φταίνε τα τραγούδια και ο λυράρης αλλά ο ίδιος ο λαός που είναι μαραζιάρης. Ο ίδιος ο λαός που προτιμά να κλείνει τα αυτιά του και να στρουθοκαμηλίζει σε νέα που δεν είναι ευχάριστα.
Μάθαμε πως πρέπει να ανεβούμε σε μια όμορφη συννεφούλα και να αφεθούμε στο αγέρι που φυσά και μας μεταφέρει μακριά στα όμορφα μέρη.
Στα όμορφα μέρη, όπου οι άνθρωποι έρχοναι κοντά μας και ρίχνουν μια σπίθα για να βγει από τη στάχτυ μας ξανά φωτιά.
Στα όμορφα μέρη όπου δεν κρυβόμαστε από τα παιδιά και ονειρευόμαστε σαν τον Καραγκιόζη.
Στα όμορφα μέρη όπου θα έχουμε μια ευκαιρία να αποκτήσουμε αυτό που ζητάμε, να φτάσουμε ως τον Παράδεισο.
Συνοδοιπόροι στο ταξίδι μας ήταν δύο εξαιρετικοί μουσικοί. Ο Γιώτης Κιουρτσόγλου, που δίκαια θεωρείται από πολλούς ο καλύτερος μπασίστας της Ελλάδας και ο ταλαντούχος Στάθης Άννινος στο πιάνο. Παράλληλα ένα δωρικό και με εκπληκτικούς φωτισμούς σκηνικό πλαισίωνε τη μουσική παράσταση.
Ο Νιόνιος άλλοτε σαν μεγάλος παραμυθάς και άλλοτε σαν μικρό παιδί με πολλή αγάπη μας άφησε να πάρουμε μέρος στο μαγικό τους παιχνίδι.
Καθόλη τη διάρκεια της βραδιάς τόνιζε πόσο μεγάλος δάσκαλος και καλός του φίλος ήταν ο Μάνος Χατζιδάκις. Μας διηγήθηκε, μάλιστα, πως κατά την περίοδο εφαρμογής της λογοκρισίας ο Μάνος του στάθηκε και ήταν ο πρώτος που έπαιξε χωρίς να φοβάται το ‘’Μακρύ Ζειμπέκικο για τον Νίκο΄΄.
Εν ολίγοις παρακολουθήσαμε έναν Διονύση Σαββόπουλο στα καλύτερα του αν και όπως είπε πρώτη φορά παίζει μουσική σε ένα καζίνο…
Η δική σας,
Ζωούλα
.
LIVE Βίντεο απο την εμφάνισή του στη ΔΕΘ -Σεπ΄ 2015
Φωτογραφικό υλικό
