Είδε η Άννια Κανακάρη και σχολιάζει για την Κουλτουρόσουπα
Η μουσική ενώνει… ενώνει λαούς, κουλτούρες, ανθρώπους… ενώνει τις ψυχές μας και τις ταξιδεύει πέρα από σύνορα και στεγανά. Αυτό είναι το μήνυμα που στέλνει μέσα από το τελευταίο της project, «Γυναίκες της Μεσογείου», η σπουδαία μουσικός και συνθέτης Ευανθία Ρεμπούτσικα, την οποία, μετά την εμφάνιση της στο Ηρώδειο, είχαμε την χαρά να απολαύσουμε για τρεις παραστάσεις στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης στις 18, 19 και 20 Νοεμβρίου.
Το έργο της Ευανθίας Ρεμπούτσικα είναι γνωστό. Οι μελωδίες της αγαπημένες, αισθαντικές, άλλοτε γήινες και άλλοτε απόκοσμες, έχουν γράψει την δική τους ιστορία στο μουσικό στερέωμα και αποτελούν την μεγαλύτερη απόδειξη του ταλέντου της. Οι συναυλίες που δίνει κατά καιρούς αποτελούν μουσικό γεγονός και η συγκεκριμένη, έμπνευση και δημιουργία της ιδίας, δεν θα μπορούσε να αποτελεί εξαίρεση. Αυτό μάλιστα το χρονικό διάστημα, που τα γεγονότα στο Ισραήλ απειλούν την ειρήνη σε όλη την Μεσόγειο, καταδεικνύεται ακόμη περισσότερο η ύψιστη σημασία τέτοιων καλλιτεχνικών πρωτοβουλιών, καθώς προάγουν την ενότητα, την συμφιλίωση και την αλληλεγγύη μεταξύ των λαών.
.jpg)
Κεντρική ιδέα του projectείναι να φέρει στην ίδια σκηνή μουσικές από όλη την Μεσόγειο μέσα από γυναικείες φωνές διαφόρων εθνικοτήτων. Μαζί λοιπόν με την Ευανθία Ρεμπούτσικα, επί σκηνής, τέσσερις ταλαντούχες τραγουδίστριες: η σπουδαία Mor Karbasi, που τραγουδάει στα Εβραϊκά, η απαράμιλλη GülsevenMedar στα Τουρκικά, η φημισμένη Mira Wagih στα Αραβικά καθώς και η εξαιρετική Ελληνίδα Δήμητρα Σελεμίδου. Τέσσερις φωνές γεμάτες τρυφερότητα, ευαισθησία, πάθος και δύναμη, που «έδεσαν» μεταξύ τους μ’ ένα τρόπο σαγηνευτικό, συνδυάζοντας την υπέροχη μουσική της δημιουργού, με τους ήχους των δικών τους πατρίδων.
Την έναρξη της συναυλίας σήμαναν δύο από τους μουσικούς της ορχήστρας με τους επιβλητικούς, επαναστατικούς ήχους των νταουλιών τους, περνώντας ανάμεσα από το κοινό. Αξίζει να αναφέρουμε ότι οι μουσικοί στην σκηνή δεν ήταν στατικοί, σε προκαθορισμένες θέσεις, αλλά μετακινούνταν ελεύθερα, χόρευαν και έδιναν ρυθμό, ζωντάνια και ταυτόχρονα μια αίσθηση ελευθερίας που ταίριαζε απόλυτα με το ύφος της όλης διοργάνωσης.
Εντυπωσιακή υπήρξε και η είσοδος της Ευανθίας Ρεμπούτσικα, που, ντυμένη στα λευκά, μας καλωσόρισε και προλόγισε την διοργάνωση. Η δυναμική της επί σκηνής σε όλη την διάρκεια της συναυλίας ήταν απίστευτη. Χόρευε και έπαιζε παθιασμένα βιολί, ενώ ταυτόχρονα στροβιλίζονταν στην σκηνή σε ένα διαρκές μελωδικό φλερτ με τους μουσικούς που ακολουθούσαν τον ρυθμό της. Το βιολί, προέκταση των χεριών και της ψυχής της, μας ταξίδεψε με τη μουσική του σε χώρες μακρινές και μας μετέφερε χρώματα, εικόνες, γεύσεις και τοπία από άγνωστους τόπους. Έπαιξε ακόμη και γονατιστή, με πάθος και δύναμη, αποδίδοντας φόρο τιμής στην μουσική που τόσο αγαπά.
Εξαιρετική υπήρξε και η εμφάνιση της πολυμελούς ορχήστρας των έμπειρων μουσικών. Ο Ανδρέας Συμβουλόπουλος στο πιάνο, ο Πάνος Δημητρακόπουλος στο κανονάκι, ο Θάνος Σταυρίδης στο Ακορντεόν, ο Χρήστος Καλκάνης στο κλαρινέτο, ο Δημήτρης Σταρίδας στο τρομπόνι, ο Γιάννης Οικονομίδης στην τρομπέτα, ο Πέτρος Κούρτης και ο Μάκης Κρέτσης στα κρουστά. Όλοι τους υπέροχοι, όχι μόνο τεχνικά, αλλά και από άποψη σκηνικής παρουσίας, καθώς η ζωντάνια και η απίστευτη ενέργειά τους απογείωσε την συναυλία. Ξεχώρισαν ο Θάνος Σταυρίδης που όρθιος με το ακορντεόν σε όλη την διάρκεια της παράστασης χόρευε στους ρυθμούς του βιολιού συνοδεύοντας την συνθέτη, αλλά και ο Πάνος Δημητρακόπουλος, ένας απίστευτος δεξιοτέχνης στο κανονάκι,που με τον ιδιαίτερο ήχο του ξύπνησε μνήμες και συναισθήματα άλλων εποχών. Εξαιρετικοί επίσης και οι Μάκης Κρέτσης και Πέτρος Κούρτης που με τα νταούλια τους μας μετέδωσαν το πάθος και την ένταση τους, παρασύροντας μας σ ’ ένα διαδραστικό παιχνίδι ήχου και μελωδίας και καθιστώντας μας κοινωνούς της έκστασης που οι ίδιοι ζούσαν επί σκηνής.
Μεταξύ των αγαπημένων μελωδιών που ακούσαμε ξεχώρισαν η μουσική της «Πολίτικης κουζίνας», που πάντα φέρνει μαζί της εικόνες της Πόλης και … μυρωδιά κανέλας και φυσικά η Αλεξάνδρεια, από τα πιο όμορφα και μελωδικά κομμάτια της βραδιάς. Συγκινητική επίσης ήταν η στιγμή που η Mor Karbasi αναφέρθηκε στους διωγμούς που υπέστησαν οι Εβραίοι και στο ότι η Ελλάδα τους αγκάλιασε στις δύσκολες τότε εποχές.
Τα τραγούδια που ακούστηκαν σε τέσσερις διαφορετικές γλώσσες γράφτηκαν από καταξιωμένους στιχουργούς όπως οι: Άρης Δαβαράκης, Ραββίνος Γκαμπριέλ Νεγρίν, Αγαθή Δημητρούκα, Cagan Irmak, Γιάννης Μελαχροινούδης και Dilek Koc.
Εξαιρετικοί τέλος και οι φωτισμοί της βραδιάς που έδωσαν ζωή, κίνηση και χρώμα στην συναυλία απογειώνοντας οπτικά το θέαμα. Ηχοχρώματα και μελωδίες σε έναν αρμονικό συνδυασμό δημιουργούσαν μία εντυπωσιακή ατμόσφαιρα, ανάλογη της σπουδαιότητας των καλλιτεχνών που συμμετείχαν.
Η συναυλία έκλεισε με την «Αλεξάνδρεια», το αγαπημένο τραγούδι με τη μαγική μελωδία, που τραγούδησαν, όλες μαζί, οι τέσσερις ερμηνεύτριες, στη γλώσσα της η κάθε μια και φυσικά αποθεώθηκαν από το κοινό με το πιο θερμό και παρατεταμένο χειροκρότημα.
Κλείνοντας θα μου επιτρέψετε να εκφράσω ένα μικρό παράπονο ως προς την ηχοληψία. Το να μην καταλαβαίνουμε τους στίχους των αραβικών και τούρκικων τραγουδιών ήταν επόμενο, το να μας δυσκολεύουν όμως και τα ελληνικά δεν ήταν τόσο ευχάριστο.
Συμπερασματικά θα λέγαμε ότι παρακολουθήσαμε μια υπέροχη συναυλία, μια μουσική πανδαισία με σπουδαίους συντελεστές που μας ταξίδεψε στους πολιτισμούς της Μεσογείου. Μια αληθινή μυσταγωγία που μας έδωσε τη δυνατότητα να κατανοήσουμε πως η μουσική αλλά και η τέχνη γενικότερα μπορεί να ενώσει τους ανθρώπους, παρά τις όποιες διαφορές τους…
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: ΝΙΚΟΣ ΡΟΣΣΟΠΟΥΛΟΣ
