Είδε και σχολιάζει για την Κουλτουρόσουπα.
Τα εισιτήρια είχαν εξαντληθεί πολύ γρήγορα από την αρχή της προπώλησης ενώ το βράδυ της συναυλίας ο κόσμος δε σταμάτησε να προσέρχεται, ακόμα και λίγο μετά την έναρξη, μέχρι που γέμισε κάθε πιθανή θέση της αίθουσας Φίλων της Μουσικής.
Έτσι, με τους τρεις Ιταλούς τενόρους αποχαιρέτησε το 2022 το φαντασμαγορικά χριστουγεννιάτικα στολισμένο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης μαζί με τη ΜΟΥΣΑ
Η συναυλία ξεκίνησε λίγο μετά τις εννέα με τους μουσικούς της ΜΟΥΣΑ και της μπάντας να παίρνουν θέση. Στη συνέχεια ανέβηκαν στη σκηνή οι τρεις τενόροι τους οποίους καλωσόρισε το κοινό με ένα θερμό χειροκρότημα. Όταν όμως οι ερμηνευτές ξεκίνησαν να τραγουδούν το πρόγραμμά τους, η συναυλία πήρε μια διαφορετική τροπή από την αναμενόμενη. Τρεις τενόροι, που όπως διαφημίστηκε θα απογείωναν το σύγχρονο ιταλικό τραγούδι σε συνδυασμό με το κλασικό Bel Canto, δεν κατάφεραν να έχουν ένα λαμπερό ήχο, να ξεχωρίσουν τη φωνή τους από τη μουσική και γενικότερα να υποστηρίξουν τις ερμηνείες των κομματιών τους με σωστή τεχνική και μουσική αρτιότητα.
Από τη μια υπήρχε ένα δομημένο πρόγραμμα, χωρίς πρωτοτυπίες βέβαια, με γνωστά ιταλικά τραγούδια κι άριες όπως το “Con Te Partiro”, “Volare”, “Nessun Dorma”, “Mamma Maria”κ.α που δημιούργησαν μια ανάλαφρη, οικεία και πολλές φορές διασκεδαστική αίσθηση από την άλλη όμωςδεν υποστηρίχθηκαν ερμηνευτικά όπως προοριζόταν με βάση την τεχνική του BelCanto, παρά μόνο ακούσαμε ιταλικά τραγούδια απ’ όλο το φάσμα της μουσικής ερμηνευμένα πιο ποπ. Οι τρεις τενόροι, Sabino Gaita, Luca Sala, Evans Tonon, ήταν εμφανές ότι προέρχονταν από διαφορετικά μουσικά είδη και ο καθένας έδινε τον δικό του τόνο στην ερμηνεία αλλά ήταν αναγκαίο όταν τραγουδούσαν και οι τρεις μαζί να ενώνουν τις φωνές τους και να ταιριάζουν συγχρόνως με την ορχήστρα. Πολλές φορές όμως η ορχήστρα υπερίσχυε των τενόρων κι εκεί ακουγόταν ένας μπερδεμένος κι όχι τόσο αρμονικός ήχος.
Οι διάλογοι μεταξύ των τραγουδιστών ήταν αστείοι, διασκεδαστικοί και έδιναν μια ελαφρότητα στη βραδιά προκαλώντας γέλιο κι αμεσότητα στο κοινό . Οι μουσικοί κι η ορχήστρα έπαιξαν πολύ καλά τα κομμάτια τους και προσπάθησαν πολλές φορές να σώσουν την κατάσταση όμως στο συνολικό αποτέλεσμα κάτι έλλειπε.
Συμπερασματικά, η τελευταία παράσταση του Μεγάρου για το 2022 δεν ανταποκρινόταν σε καμία περίπτωση στις στιγμές που μας καθήλωσαν σε αυτήν την αίθουσα τη φετινή χρονιά. Ήταν ένα διασκεδαστικό, ποπ με λίγο crossover μουσικό ταξίδι στα ιταλικά τραγούδια, κλασικά και σύγχρονα, με μια εορταστική, εύθυμη ατμόσφαιρα αλλά σίγουρα δεν μπορούμε τα αποκαλέσουμε το απόγειο του Bel Canto.
Οι τρεις τενόροι, παρόλο που έδωσαν κάποιες φορές την αίσθηση ότι πατούσαν πολύ πάνω στα πρότυπα του Αντρέα Μποτσέλι και των σχημάτων που απαρτίζονται από τρεις τενόρους, είχαν το δικό τους στίγμα στην ερμηνεία παρά τις ατέλειες.
Η ΜΟΥΣΑ ανταποκρίθηκε όσο καλύτερα μπορούσε στις συνθήκες ενώ στο τέλος το χειροκρότημα του κοινού ήταν μεν δυνατό αλλά δεν περιείχε τον ενθουσιασμό και τη θέρμη που είχε άλλες φορές. Ελπίζουμε το 2023 να μας φέρει κι πάλι μοναδικές, μουσικές στιγμές στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης που θα μας καθηλώσουν και θα τις θυμόμαστε για πάντα!
Φωτογραφικό υλικό
