H συναυλία του Bon Jovi στο ΟΑΚΑ. Η Kulturosupa ήταν εκεί. Σχόλια, βίντεο και εικόνες από τη βραδιά.
Ανεβάσαμε τη θερμοκρασία στους 50 βαθμούς, ρίξαμε αλάτι στο νερό σου, πετάξαμε το βρακί μας στη σκηνή, δώσαμε 350 ευρώ για να μπορούμε να δούμε το σφράγισμα ρητίνης όταν τραγουδάς τις ψηλές κι εσύ λίγο six pack δε μας άφησες να δούμε..
Ντροπή Jon και Shame On You…
Όταν η ανυποψίαστη θαυμάστρια άνοιξε την πόρτα και αντίκρισε έκπληκτη τον Jon Bon Jovi, του την έκλεισε στα μούτρα και άρχισε να τσιρίζει υστερικά οoh my goooddddd, I can’t believe itttttttt. Όλα αυτά έγιναν πριν χρόνια στην εκπομπή της Oprah..
Χτες στο οακα έγινε κάτι παρόμοιο…
Ξεκινήσαμε που λέτε, γύρω στις 9.45 το πρωί από Θεσσαλονίκη με περίσσεια διάθεση, με το εκδρομικό του ticket house με προορισμό το οακα.. Μετά από αρκετές ώρες ταξίδι και βαθυστόχαστες συζητήσεις με ερωτήματα γεμάτα προβληματισμό που ταλάνισαν σύσσωμη τη γενιά του 80, όπως αν πετάνε τα ζόμπι και τι πίνουν τα Γκρέμλιν αφού το νερό τα χαλάει, φτάσαμε στην είσοδο του γηπέδου . Η θερμοκρασία κάτω από την πύρινη ματιά του ήλιου έφτανε άνετα τους 40 βαθμούς. Μπαίνοντας στο χώρο πήρα αγκαζέ ένα κάγκελο, ακριβώς στη μέση του γηπέδου κι έμεινα εκεί μέχρι το τέλος της βραδιάς (σε ελεύθερη απόδοση ήταν δηλαδή το σημείο όπου άφησα τα κόκαλα μου..).
Ο μαυροτσουκαλιασμένος κόσμος πηγαινοερχόταν σε μια διαδρομή τουαλέτα – μπύρα – σκιά, ενώ η ατμόσφαιρα μύριζε κόπερτον, εϊτίλα(80’s babe) και ορμόνες. Κοπέλες με μπότες( ow yeshhh) ) και σκαφτά παντελονάκια έβγαζαν τα μάτια των νεαρών με μαντίλες μπατίκ στο κεφάλι και τατουάζ στο μπράτσο – γάμπα. Αν τα βιβλία ‘discover the slut inside you’ και ‘how to find your soulmate in a concert’ δε διαβαστούν πριν πας σε συναυλία ε τότε πότε;;
Support Groups
Brothers In Plugs
The Breakers
Ώρα 19+ και το πρώτο support βγήκε στη σκηνή. Brothers in plugs το όνομα αυτών και ο πρώτος τους δίσκος The Day just Began κυκλοφόρησε πριν 4 μέρες (Ι think). Εμένα προσωπικά μου άρεσαν καθώς ο ήχος που έφτανε στ’ αυτιά μου ήταν ανέλπιστα ενδιαφέρον. Ωστόσο ο κόσμος και με το δίκιο του είχε το μυαλό του αλλού.
Αξίζει πάντως να ψαχτεί κανείς μουσικά μαζί τους όπως και με το δεύτερο support, τους εκ Δανίας ορμώμενους The Breakers, οι οποίοι ήταν το opening act των Bon Jovi για 8 ευρωπαϊκές συναυλίες. Ήχος δροσερός με αύρα rock n roll ένα ανακάτεμα 60’s με τα σύγχρονα μηχανήματα του 2011.
Αλλά είπαμε είχαμε αλλού το μυαλό μας…
Το γήπεδο είχε γεμίσει ασφυκτικά. Επωφελήθηκα του τελευταίου διαλείμματος, για να ζήσω την απόλυτη εμπειρία ‘χημική τουαλέτα το καλοκαίρι’. Μα τόσες πατέντες έχετε εφεύρει, εκείνη την αντικατουρική μπύρα που λέγαμε, πότε θα αξιωθείτε να τη φτιάξετε?
Bon Jovi
Πριν ακόμα σβήσουν τα φώτα και πέσει το σήμα της συναυλιακής έναρξης, το χειροκρότημα και οι τσιρίδες έπνιξαν το χώρο.. Κρατήθηκα γερά από το κάγκελο, για να μη μου έρθει καμιά αδέσποτη φανατική και ετοιμάστηκα για μουσική απογείωση. Raise your hands φώναξε ο Jon κι εμείς κοιταχτήκαμε με απορία, καθώς το πρόβλημα του ήχου ήταν σαφώς αντιληπτό και αισχρό συνάμα. Φυσικά τα 70000 κόσμου δε πτοήθηκαν, σήκωσαν τα χέρια ψηλά και τραγούδησαν υστερικά ‘You give love a bad name’, δεύτερο κομμάτι στο setlist, έβαλε το πλήθος σ’ ένα ταξίδι χωρίς γυρισμό.
Ένα show στημένο με επαγγελματισμό με εξαιρετικές γωνίες λήψης, κοντινά πλάνα και παπάδες αμερικάνικους. Οι Bon Jovi πάντα πουλούσαν. Κι εκτός από κορυφαία τραγούδια πουλούσαν και πουλάνε εικόνα. Γιατί πολύ απλά μπορούν. Δε ξέρω πόσες φραπεδιές με Botox ήπιαν πριν βγουν στη σκηνή, αλλά ούτε που με νοιάζει να σας πω την αλήθεια. Γιατί εκτός από κορυφαίοι καλλιτέχνες ήταν και είναι μανάρια..Botox Ksebotox ..Η αλήθεια να λέγεται..
Στα Ιt’s my life και Blaze of Glory ένιωθε κανείς τη γη να τρίζει κάτω από τα πόδια του ενώ το medley Βad Μedicine με Pretty Woman και Shout έκανε τους παρευρισκόμενους να τσαλαπατηθούν. Ritchie και Jon ένα αχτύπητο δίδυμο, ένα πολυβόλο ενέργειας και χαρισματικότητας, δάσκαλοι του είδους επάνω στη σκηνή. Τα τραγούδια πραγματικά, πιστέψτε με, δεν έχουν τόση σημασία, όσο οι αντιδράσεις του κόσμου. Μπουκάλια με νερό έφευγαν στον αέρα και η ελπίδα να πέσει μια σταγόνα από αυτό πάνω μας, έσβηνε πάνω στον ιδρώτα που κυλούσε στα εκστασιασμένα μας κορμιά. Στο Bed of Roses o Jon πήρε στα χέρια του την ελληνική σημαία .. Τριαντάφυλλα εκτοξεύτηκαν στη σκηνή και δεν ήταν λίγοι αυτοί που δάκρυσαν αγκαλιάστηκαν και αποτελειώθηκαν όταν ακολούθησε το I ‘ll be there for you ….Το γήπεδο μύρισε έρωτα, άλλο να σας το λέω και άλλο να το βλέπετε… Ακολούθησαν ‘who says you can’t go home, I’ll sleep when I’m dead και work for the working man, κομμάτια που ελαφρώς ξεκούρασαν τον κόσμο και τον προετοίμασαν για την τελική πεντάδα ..
Have a nice day τραγούδησαν κι από κάτω έγινε της μουρλής το πανηγύρι. Όπου και να γύριζε κανείς το κεφάλι του έβλεπε κόσμο να τραγουδάει χοροπηδώντας when the world gets in your faaaaaceeeee have a niceeee daaayyyyyy!!!!!
Ο πανικός συνεχίστηκε με keep the faith και φυσικά μετά το encore με wanted dead or alive . Κάπου εκεί έπεσαν και οι πρώτες νότες του Always και μας ισοπέδωσαν ολοκληρωτικά.. Θυμηθήκαμε τα πάρτι στο σχολείο, (άντε να βάλει κάνα slow να πέσει χούφτωμα) τα χτυποκάρδια στο Beverly Hills και τα χτυποκάρδια γενικότερα.. Χέρια σφίχτηκαν κοντά στο στήθος, κοντά στις καρδιές, η φωνή βγήκε από τα σωθικά και υποσχέθηκε ‘and I will love youuuu babe alwaaayyssss’….Έπεσαν και κάτι φιλιά, και δάκρυα έπεσαν, μας έπεσε και το σαγόνι πέταξε και ο Jon ένα ‘we gotta hold on to what we’ve got ‘ και έκλεισε αυτή τη μαγευτική βραδία με το Living on a prayer…
Και μας έστειλε αδιάβαστους …
Το live έλαβε τέλος…
Χιλιάδες κόσμος παραπατούσε παραμιλώντας με πατσαβουριασμένο μαλλί και τσουρομαδημένο λαρύγγι…
Συναυλιάρα..
φωτο/βημα
Τα πλην – –
Έλεγχος…
Σοβαρά αν ήξερα πως δε θα μου κοιτούσαν ούτε το εισιτήριο, θα κουνούσα μια λευκή χαρτοπετσέτα και τα 65 ευρώ θα τα ‘τρωγα σουβλάκια . Δεν είναι δυνατόν στη συναυλία της κουτσής Μαρίας με 2000 κόσμο να ψάχνετε τσάντες και τσέπες ( εννοείται για αλκοόλ μη ξεχνιόμαστε) και σε ένα γεγονός με 70000 κόσμο να αφήνετε μεταλλικές καρέκλες και ξυλόταβλες ( ω ναι το είδαμε κι αυτό), αλλά μέσα στο μπαρ να κρατάτε τα καπάκια από τα μπουκάλια. What’s wrong with you people??
Ο ήχος
Σε κάποιες φάσεις είχα την εντύπωση πως βρισκόμουν έξω από το γήπεδο χυμαριό και άκουγα από εκεί τη συναυλία. Ο ήχος ήταν μέτριος αν όχι σε όλη τη συναυλία τουλάχιστον στην αρχή. Ισχύει η προαναφερόμενη περίπτωση της κουτσής Μαρίας και εδώ.
Runaway
Ε γιατί δε το είπατεεεεεεεε δε παίζωωω!!!Καλό το setlist δε λέω αλλά χώραγε και μερικά κομματάκια ακόμα ε;;
Το παράπονο της θαυμάστριας
Ρε συ Jon δηλαδή τι άλλο έπρεπε να κάνουμε για να το βγάλεις το ρημάδι το γιλεκάκι σου;;
Ανεβάσαμε τη θερμοκρασία στους 50 βαθμούς,
ρίξαμε αλάτι στο νερό σου,
πετάξαμε το βρακί μας στη σκηνή ,
δώσαμε 350 ευρώ για να μπορούμε να δούμε το σφράγισμα ρητίνης όταν τραγουδάς τις ψηλές
κι εσύ λίγο six pack δε μας άφησες να δούμε..
Ντροπή Jon και Shame On You…
Μια λυσσάρα θαυμάστρια..
Σούμα ==
Γύρισα στο σπίτι στις 10 το άλλο πρωί. Θεσσαλονίκη Αθήνα και τούμπαλιν, μ’ έφαγαν οι δρόμοι.
Πλακώθηκα στα μπάνια και στις μάσκες ομορφιάς.
Άργιλος και μέλι και σκατό πατημένο.
Κάποια στιγμή η κούραση φεύγει..
Και μετά έχεις να λες για τα μουσικά σου ταξίδια και πόσο ανυπομονείς για το επόμενο..
Εις το επανιδείν λοιπόν..
I’ve been everywhere, and I’m standing tall
I’ve seen a million faces and I’ve rocked them all…
I’m a cowboy, on a steel horse I ride
I’m wanted dead or alive…
… λογια, εικονες, βιντεο
Ρένα Γαλή
