Από τη Ρένα Καλπάκη
Η αλήθεια είναι ότι οι πρόσφατες ηλιόλουστες μέρες δε σου άνοιγαν την όρεξη να παρακολουθήσεις μία post–rock συναυλία όπου κυριαρχούν τα μελαγχολικά ηχοτόπια. Η περίπτωση όμως των God ΙsanAstronaut φαίνεται να είναι παντός καιρού με πιστούς φαν οι οποίοι γέμισαν, αν και όχι ασφυκτικά, για άλλη μία φορά την περασμένη Παρασκευή το Fix Factory of Sound.
Ακόμη περισσότερο «δυσκόλευε» την κατάσταση ο τίτλος του τελευταίου τους άλμπουμ “Epitaph”. Προσωπικά, την ίδια μέρα «έφυγε» ένα αγαπημένο μου συγγενικό πρόσωπο και τη στιγμή που ο Niels Kinsella μας είπε από σκηνής ότι το άλμπουμ ήταν εμπνευσμένο από τον άδικο χαμό του 7χρονου ξαδέρφου του, ήταν το κατάλληλο soundtrack. Μη σας σκιάζω όμως, προς (αστροναυτικού) Θεού, δεν έπρεπε να πενθεί κάποιος για να απολαύσει το show!
Είναι σχεδόν αναπόφευκτο να μη πλημμυρίσεις συναισθήματα και εικόνες από τη μουσική που δημιουργούν με τις τρεις κιθάρες, τα πλήκτρα και τα ντραμς. Όπως και οι ίδιοι το έχουν χαρακτηρίσει, κάθε ορχηστρικό κομμάτι αποτελεί ένα ηχητικό ταξίδι. Μπορεί η μπάντα να έχει δώσει το δικό της τίτλο σε καθένα από αυτά, αλλά το τι κουβαλάει- εντός κι εκτός εισαγωγικών- ο καθένας μας σε ένα ταξίδι και τι προσδοκίες έχει, είναι καθαρά προσωπική υπόθεση.
Το ταξίδι των God Is an Astronaut στη χώρα μας πάντως, έγινε οδικώς αυτή τη φορά, όπως μας είπαν και όχι αεροπορικώς ως συνήθως, οπότε είχαν την πολυτέλεια να φέρουν μαζί τους το δικό τους πλήρη εξοπλισμό, όπως το φωτισμό. Ένα πολύ σημαντικό στοιχείο της ατμόσφαιρας που δημιούργησαν, ήταν η επιλογή του χρώματος του φωτισμού μέχρι και η απουσία αυτού κάποιες στιγμές. Μία ατμόσφαιρα βέβαια, που κάποιες φορές γίνονταν τόσο θολή απ’την καπνίλα, που όχι μόνο το Θεό Αστροναύτη έβλεπες, αλλά και κάθε λογής θεότητα..! Το θετικό σίγουρα ήταν ότι σε αντίθεση με αυτό που δεν ευθύνεται το συγκρότημα, ο ήχος τους ήταν πολύ καθαρός.
Τι καινούριο ακούσαμε λοιπόν από τα νέα τους κομμάτια; Η αλλαγή στην έμπνευσή τους ήταν εμφανής, όσο και αν η πηγή της αποτελεί μια μακάβρια ιστορία. Ήταν πιο σύντομοι και περιεκτικοί στο «θέμα» που ήθελαν να αφηγηθούν αποφεύγοντας κάποιες λούπες που τους είχαν καταστήσει προβλέψιμους , αναμασώντας τις μουσικές τους κλίμακες. Παραμένουν πιστοί στο ύφος τους, αλλά γίνονται πιο τολμηροί αγγίζοντας θέματα πιο «δύσκολα» για τον πολύ κόσμο. Ούτως ή άλλως η μουσική τους είναι απόκοσμη, σου δημιουργεί τοπία πέρα από το «εδώ» και το «τώρα» , που για να τα δεις πρέπει να καταδυθείς στο «μέσα» σου. Γιατί κάποιος να μπει σε αυτή τη διαδικασία; ποια είναι η ανάγκη; Λοιπόν υπάρχει και στήλη Ψυχολογίας στην Κουλτουρόσουπα και δεν θα πάρω του ανθρώπου τη δουλειά!
Παρατηρώντας το κοινό, είδα ότι ήταν από τις ελάχιστες συναυλίες που ο κόσμος δεν ήταν με ένα κινητό στο χέρι να τραβάει βίντεο. Ήταν προσηλωμένος στη συναυλία η οποία ολοκληρώθηκε μετά από μία ιδανική σε διάρκεια μιάμιση ώρα, μετά από το καθιερωμένο ανκόρ. Και ποιο μπορεί να είναι το δίδαγμα του «Επιταφίου» των God Is an Astronaut”; Να ζεις τη ζωή νότα τη νότα, σε όλες τις μουσικές της κλίμακες…
Δείτε & αυτά:
Φωτογραφικό υλικό
