Είδε και σχολιάζει για την Κουλτουρόσουπα.
Με μια μεγαλειώδη συναυλία με αέρα Όσκαρ έπεσε η αυλαία των 57ων Δημητρίων στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης με την Κρατική Ορχήστρα Θεσσαλονίκης και καλεσμένο το συνθέτη Αλεξάντρ Ντεσπλά.
Ο Γάλλος συνθέτης, με ελληνική καταγωγή από την πλευρά της μητέρας του, είναι διάσημος για τη μουσική που έχει συνθέσει για περισσότερες από 100 ταινίες ενώ έχει κερδίσει πολλά βραβεία για τη μουσική του ανάμεσά τους δυο Όσκαρ (Ξενοδοχείο Grand Budapest, Η Μορφή του Νερού) και δύο βραβεία Γκράμι. Μετά από προσωπική πρόσκληση του Δημάρχου Θεσσαλονίκης, Κωνσταντίνου Ζέρβα, ο Ντεσπλάπαρουσίασε ένα μικρό μέρος της μεγάλης του πορείας, διευθύνοντας ο ίδιος την ορχήστρα και ταξίδεψε το κοινό για περισσότερες από 2 ώρες.
Η συναυλία άρχισε λίγο μετά τις εννέα κι ενώ είχε γίνει sold out, αρκετός κόσμος περίμενε για κάποια ακύρωση. Στη σκηνή βρισκόταν σύσσωμη η ΚΟΘ ενώ ο συνθέτης βγήκε συνοδευόμενος από ένα δυνατό και ζεστό χειροκρότημα του κοινού. Στο Α’ μέρος περιλαμβάνονταν συνθέσεις από «Το Παιχνίδι της Μίμησης», το «Birth», «Το κορίτσι με το μαργαριταρένιο σκουλαρίκι», το «Ξενοδοχείο Grand Budapest», το «Γκοτζίλα» κι άλλα. Μελωδίες μυστήριες, περιπετειώδης, ρετρό, χαρούμενες και ζωντανές. Μουσικές εμπνευσμένες από διαφορετικά στυλ και είδη.
Το Β’ μέρος ξεκίνησε με μια σύνθεση που έγραψε ο Ντεσπλά αποκλειστικά για αυτήν τη συναυλία καθώς φέτος συμπληρώνονται τα 100 χρόνια από τη Μικρασιατική Καταστροφή, μιας και η Σμύρνη ήταν ο τόπος καταγωγής της μητέρας του και της γιαγιάς του. Επίσης ένα κομμάτι με κινηματογραφικό αέρα κι έντονη περιγραφικότητα που μέσα του συγκρατούσε τη νοσταλγία, την απώλεια, το φόβο. Ακολούθησαν ένα απόσπασμα από το συμφωνικό έργο «Πυλέας και Μελισσάνθη», «Ο λόγος του βασιλιά», «Η Μορφή του Νερού» αλλά και «Ο Χάρι Πότερ και οι κλήροι του θανάτου» το οποίο αφιέρωσε χιουμοριστικά στους έφηβους. Έτσι ταξιδέψαμε από την κοσμοπολίτικη αλλά και κατεστραμμένη Σμύρνη πίσω στην απλότητα και τη λιτότητα του αρχαίου κόσμου του Πυλέα κι από εκεί στη βρετανική μεγαλοπρέπεια του Γεώργιου ΣΤ’, στη γλυκύτητα του μυστηρίου της Μορφής του νερού και στην περιπέτεια και την ένταση του τέλους του Χάρι Πότερ.
Οι 100 μουσικοί της ΚΟΘ έδωσαν ένα συμφωνικό χρώμα στην κινηματογραφική μουσική του Ντεσπλά με πλούσιο ήχο και προσπάθησαν να εκφράσουν όλη της τη δυναμικότητα και το συναισθηματισμό. Ο Αλεξάντρ Ντεσπλά που βρισκόταν στο πόντιουμ διηύθυνε τις υπέροχες ενορχηστρώσεις της μουσικής του ενώ ενδιάμεσα επικοινωνούσε στο κοινό τι έπεται να ακούσουν. Συνεσταλμένος και σοβαρός στο ύφος του, χωρίς όμως να λείπουν κάποιες μικρές χιουμοριστικές στιγμές, ευχαρίστησε για την πρόσκληση τους διοργανωτές και το Δήμαρχο, τη μητέρα του που ταξίδεψε μαζί του και παρευρέθηκε στη συναυλία ενώ φαινόταν ιδιαίτερα ενθουσιασμένος που παρουσίασε τη μουσική του στο ελληνικό κοινό. Δεν ξέχασε να αναφέρει τον αγαπημένο του Έλληνα συνθέτη Μάνο Χατζιδάκι και να παρουσιάσει μια συμφωνική εκδοχή ενός κομματιού του Μάρκου Βαμβακάρη. Άλλωστε πολλά σημεία της μουσικής του φαίνεται πως έχουν επηρεαστεί από την ελληνική μουσική και τα παραδοσιακά όργανα αφού υπήρχαν σε συνθέσεις του μουσικά όργανα όπως το σαντούρι, το μαντολίνο και το μπουζούκι. Ενώ στο τέλος μη θέλοντας να σταματήσει τη ροή της μουσικής δεν έχασε την ευκαιρία να αστειευτεί λέγοντας πως η συναυλία θα τελειώσει στις 12 και δυστυχώς δε θα προλάβουμε να πάρουμε το …μετρό. Ευγενής και πράος, πληθωρικός και επικοινωνιακός τόσο όσο χρειαζόταν πάνω στη σκηνή εξέφρασε μέσα από κάθε του κίνηση το πάθος του για τη μουσική. Στο τέλος το κοινό θέλοντας να επιβραβεύσει όλους τους μουσικούς και κυρίως τον μαέστρο και συνθέτη Αλεξάντρ Ντεσπλά του χάρισε ένα δυνατό παρατεταμένο χειροκρότημα.
Συμπερασματικά ήταν μια υπέροχη μουσική βραδιά που έριξε ονειρικά την αυλαία των 57ων Δημητρίων. Ένα Φεστιβάλ αφιερωμένο στην Τέχνη και τον Πολιτισμό, με το φετινό πρόγραμμα να είναι πλούσιο και ποιοτικό, έληξε με έναν ηχηρό τρόπο. Μια συναυλία όχι μόνο για τους Θεσσαλονικείς αλλά για όλους όσους θα ήθελαν να επισκεφτούν την πόλη και να νιώσουν λίγη από τη μαγεία της κινηματογραφικής μουσικής του Αλεξάντρ Ντεσπλά.
Άξιζε μια τέτοια στιγμή το Φεστιβάλ και το φιλότεχνο κοινό της Θεσσαλονικής κι ελπίζουμε να συνεχιστεί αυτή η ανοδική πορεία του και στο μέλλον.
Φωτογραφικό υλικό
