Οι πολυτεχνικές και οι θετικές σχολές είναι κάτι Άουσβιτς, όπου θα βρεις καταπιεσμένους πιτσιρικάδες με χάρισμα του λόγου, ταλέντο στο θέατρο, το μυαλό στο γυμναστήριο, γενικά εντελώς ακατάλληλους για επιστήμονες και μηχανικούς. Επιλέγουμε το “τεχνικό”. Ο λόγος; Δεν είναι η ανεργία, ούτε η τρίπατη μεζονέτα στο Πανόραμα. Είναι το μεγάλο μαξιλαράκι ασφαλείας του ανθρώπου. Αυτό που έχει τίτλο: “Κανένας δεν θα σου πει ότι ασχολείσαι με βλακείες”.
Ο Τζίμης αγαπιέται γιατί τανάλιασε το ψυχολογικό αυτό συρματόπλεγμα. Ο τύπος δεν γνωρίζει τον φόβο. Είναι σαν τους Βίκινγκς του Αστερίξ. Δε φοβάται το dislike, την αποτυχία στο αστείο, τις not impressed φάτσες. Δε φοβάται γυμνό, ναρκωτικά, σύλληψη, φυλακή, μηνύσεις, ξύλο, τσουγκράνες θρήσκων ή μπαλτάδες μουσουλμάνων.
Ενεστώτας, όχι αόριστος. Θα ήθελα να υποθέσουμε ότι το άρθρο γράφεται πριν το περασμένο Σάββατο. Και πεθαίνω να μάθω, αν ο άνθρωπος που κάποτε καθόταν δυο ώρες και γευμάτιζε μέσα στο εκλογικό παραβάν, αισθάνθηκε φόβο έστω το περασμένο Σάββατο.
Απροπό, παραβάν.
Χωρίς τεχνικό παραβάν
‘
Ο Σταρόβας παίζει κιθάρα. Ο Σεφερλής έχει πτυχίο δραματικής σχολής. Ο Mikeius έχει γνώσεις Premiere και Photoshop. Ο Μητσικώστας είναι μίμος. Ο Κανάκης ξεκίνησε από ραδιόφωνο, που τότε ήταν απλό υπαλληλικό ντιτζεηλίκι (και μάλιστα για άσχημους). Για να γίνεις κωμικός, χρειάζεσαι τον Δούρειο Ίππο ενός ορισμένου skill. Θα το αποκαλούμε τεχνικό παραβάν. Αν δεν έχεις κάποιο, συνήθως την πάτησες. Είσαι αυτός που βγαίνει απλώς για να δείξει πόσο μεγάλο πνεύμα διαθέτει. Είσαι αυτός που προσπαθεί να αρέσει. Πας ολοταχώς για κράξιμο.
Όχι ο Τζίμης.
Είχε δίκιο που σκάλωσε η Έλλη Στάη το 2006, όταν δεν ήξερε “τι είδους καλλιτέχνη έπρεπε να τον αποκαλέσει”. Ρerformer χωρίς κανέναν επίσημο τίτλο. Έχει δηλώσει πολλές φορές ότι δεν έχει επαγγελματικό προσανατολισμό. Δηλώνει χειριστής γλώσσας, όρθιος κωμικός, συλλέκτης οργασμών. Στο βιογραφικό του γράφει ότι ξέρει να κάνει καλά τη γαλοπούλα και να μιμείται τον οργασμό της τενίστριας. Σαν τον στρίπερ Ντάνι ντε Βίτο στα “Φιλαράκια”, που καμάρωνε: “Ξέρω να κάνω τους θωρακικούς μου να χορεύουν, ξέρω να πιάνω δολλάρια με τον πισινό μου”.
Χειριστής γλώσσας
“Μα είναι αληθινή δουλειά αυτή”; Την απορία αυτή είχε και ο πατέρας του Arash, όταν ο τελευταίος παράτησε το πτυχίο αρχιτεκτονικής για να ασχοληθεί με το τραγούδι. Ναι, αλλά τι γίνεται με την προσφορά και τη ζήτηση; Οι καλοί χειριστές της γλώσσας είναι πολύ λιγότεροι από τους πτυχιούχους. Αν πας σε οποιαδήποτε πανεπιστημιακή παρουσίαση θα το διαπιστώσεις. Το σπιρούνιασμα στον εγκέφαλο με σκοπό την ενεργητική παραγωγή λόγου έχει εγκαταλειφθεί ως τέχνη. Η ευστροφία δεν θέλει ούτε σουντόκου, ούτε ωμέγα-3 λιπαρά οξέα. Θέλει άσκηση ομιλίας και έκθεση σε κοινό. Θέλει εξοικείωση με τις not impressed φάτσες. Αυτό αρκεί. Κι άσε τους πτυχιολάγνους να λένε. Τα πτυχία είναι το πασατέμπο των μη εχόντων πάθος, σκοπό και χρήμα. Δεν τα χρειάζεσαι, αν έχεις πάθος, σκοπό και χρήμα. Είτε το συμβατικό, που σου εξασφαλίζει ζαρζαβατικά και μερσεντές, είτε το σύγχρονο παγκόσμιο νόμισμα, που υποδιαιρείται σε views, likes και followers.
Φιλόλογος
Σκέφτεσαι τον Τζιμάκο και αναθαρρεύεις, κάθε φορά που πας να παρατήσεις τη θεωρητική και να γίνεις μάγειρας, αρτοποιός, ενεργειακός πωλητής ή τεχνικός ανελκυστήρων. Στο έδειξε: Για να επιτύχεις δε χρειάζεσαι εξοπλισμό, τεχνογνωσία, εγκαταστάσεις, ΕΣΠΑ και δίκτυο πελατών. Μια γλώσσα και 24 γράμματα φτάνουν και περισσεύουν. Ρώτα τους Λαζόπουλους, τους Βενιζέλους, τους Χατζηνικολάου και τους Σρόιτερ, τους Γεωργίου και τους Ραπτόπουλους, τη μαγουλού στανταπκομίντιαν με μαλλί Φουρέιρα, Κατερίνα Βρανά, που αριθμεί τετρακόσιες χιλιάδες κλικ για να διαβάζει μέσα από μπλοκάκι ένα μενού ψαροταβέρνας.
Η νόσος των φτηνών. Ο Ρομπέν των χαζών. Πικρέ μικρέ μου αράπη. Ζάλη των τάξεων. Φουντα-μενταλιστής. Δημήτρης Condom-in-ass. Βιβλίο των ρεκόρ γκίνιας. Ο Μαρξ βρήκε τον Σπένσερ και πουλάνε ρούχα. Η Microsoft είναι για όσους τον έχουν μικρό και μαλακό. Τζίμης, Τζίμης, Τζίμης. Λογοπαίγνια χωρίς σταματημό, που σβήνουν από τον χάρτη ακόμα και το Κωνσταντίνου και Ελένης. Αρκούν, μην ψάχνεις θαύματα. Είναι σπάνιο προσόν, το έχουν λίγοι, πουλιέται ακριβά.
“Τη σάτιρα την καθορίζει μονο το κοινό”
Και ο Τζίμης αυτό το στοίχημα το κέρδισε. Τα νούμερα μίλησαν και τον δικαίωσαν. Κι όσοι έλεγαν κάποτε σε εκείνον ότι ασχολείται με βλακείες, είναι και αυτοί που τον λάτρεψαν. Όσοι κάποτε προσπάθησαν να τον πείσουν να μείνει στην Εθνική Τράπεζα, είναι αυτοί που είπαν πρώτοι “έλα μωρέ τώρα, όλοι υπάλληλοι θα γίνουν;”.
Κράτα τη λάθος επιλογή. Κράτα την.
Φωτογραφικό υλικό
