InTempo με τον χαρισματικό οργανοπαίχτη Μιχάλη Μαμάρα.

Στο In Tempo αυτή τη φορά φιλοξενούμε έναν χαρισματικό οργανοπαίχτη που μας αποδεικνύει ότι το κλαρίνο μπορεί κάλλιστα να σταθεί τόσο σε μια συμφωνική ορχήστρα όσο και σε ένα λαϊκό πάλκο.

Ο λόγος για τον Μιχάλη Μαμάρα που εκφράζει την αγάπη του για τη μουσική και την παράδοση με κάθε ευκαιρία. 

    

Γεννήθηκα και μεγάλωσα στη Θεσσαλονίκη. Σπούδασα στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, στο τμήμα Φιλολογίας και πρόσφατα τελείωσα το μεταπτυχιακό μου πάνω στην Ειδική Αγωγή. Ένα από τα μεγαλύτερα μου ενδιαφέροντα είναι η μουσική και η διαρκής αγάπη για τη γνώση, από κάθε άποψη. Η σωκρατική ρήση “Γηράσκω ἀεὶ διδασκόμενος” είναι μια από αυτές που με ακολουθούν και θέλω να με ακολουθούν σε όλη μου τη ζωή. Προσπαθώ πάντα να ασχολούμαι με πράγματα που με κάνουν χαρούμενο, δημιουργικό και μου δίνουν ώθηση για να ανακαλύψω κάτι καινούριο.

 

Με τη μουσική άρχισα να ασχολούμαι στα 10 μου χρόνια, όταν στην Ε’ δημοτικού ο διευθυντής του σχολείου μας μοίρασε αιτήσεις για συμμετοχή στην ορχήστρα του Δήμου μας, την Ορχήστρα Νέων Σίνδου. Εκεί ξεκίνησα θεωρητικά μαθήματα με τον μαέστρο της Ορχήστρας, μετά από λίγους μήνες ασχολήθηκα με το κλαρινέτο και έπειτα από λίγα χρόνια έγινα και επισήμως μέλος της Ορχήστρας Νέων Σίνδου.

Κυρίως τα ακούσματα που είχα από παιδί. Το χωριό του πατέρα μου, η Βλάστη Κοζάνης είναι ένας τόπος με πλούσια πολιτισμική παράδοση, ιστορία, ήθη, έθιμα και χορούς που κρατιούνται ζωντανοί μέχρι σήμερα.Τα ερεθίσματα που εξέλαβα από πολύ μικρή ηλικία, πηγαίνοντας στο χωριό μου τα καλοκαίρια, ήταν αρκετά για να με κάνουν να αγαπήσω το συγκεκριμένο όργανο και να με συναρπάσει το ηχόχρωμα του. Λίγο αργότερα βέβαια, όταν ξεκίνησα σιγά σιγά και γω να παίζω κλαρίνο εντυπωσιάστηκα με τον πολυδιάστατό του χαρακτήρα και την επίδρασή του στον ακροατή, γεγονός που μ’εκανε να το αγαπήσω ακόμα περισσότερο. Πρόκειται για ένα όργανο που μπορεί κάλλιστα να υπάρξει σε μια συμφωνική ορχήστρα, όπως συμβαίνει στις περισσότερες χώρες της Ευρώπης και είναι γνωστό με την ονομασία κλαρινέτο, αλλά και σε μια μουσική σκηνή, ένα λαϊκό πάλκο, όπως το έχουμε συνηθίσει και αγαπήσει στη χώρα μας ως κλαρίνο.

Έμπνευση για μένα αποτελεί κάθε νότα, κάθε ήχος και κάθε μελωδία που εκφράζει έντονο συναίσθημα. Δεν έχει σημασία το όργανο που θα επιλέξεις για να παίξεις μουσική, ούτε το κομμάτι που θα τραγουδήσεις. Ο τρόπος, όμως, με τον οποίο θα προσεγγίσεις ένα κομμάτι και θα επιλέξεις να μου το μεταφέρεις μπορεί να με εμπνεύσει και να με συγκινήσει πραγματικά.

Ο Βασίλης Σαλέας, ο Μάνος Αχαλινωτόπούλος και ο Θανάσης Βασιλόπουλος αποτελούν τα δικά μου μουσικά πρότυπα, όχι μόνο γιατί συγκαταλέγονται στους κορυφαίους κλαρινετιστες της χώρας μας αλλά και γιατί έχουν καταφέρει να δημιουργήσουν τη δική τους ξεχωριστή πορεία στο χώρο της μουσικής με το δικό τους ύφος, έκφραση και προσωπικότητά, πετυχαίνοντας παράλληλα διεθνή αναγνώριση.

Η συμμετοχή μου στη Συμφωνική Ορχήστρα Νέων Ελλάδος ήταν μια πολύ σημαντική στιγμή για μένα. Πρόκειται για μια από τις σημαντικότερες Ορχήστρες στη χώρα μας, όπου μουσικοί απ’ όλη την Ελλάδα έρχονται κάθε βδομάδα στη Θεσσαλονίκη, για να συμμετάσχουν στις πρόβες της Ορχήστρας και στις παραστάσεις που πολλές φορές έχουν φιλανθρωπικό χαρακτήρα. Γι’αυτόν ακριβώς το λόγο θεωρώ πως η συμμετοχή μου στη ΣΟΝΕ με βελτίωσε όχι μόνο ως μουσικό αλλά και ως άνθρωπο.

Στα 10 χρόνια της μουσικής μου πορείας, υπήρχαν πολλές συναυλίες που στο τέλος τους μου δημιούργησαν το αίσθημα της χαράς και της ικανοποίησης. Δύο όμως από αυτές θα μου μείνουν χαραγμένες για πάντα. Η πρώτη ήταν το Νοέμβριο του 2015, στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης, όταν η Συμφωνική Ορχήστρα Νέων Ελλάδος, σε συνεργασία με τη Νίνα Λοτσάρη, οργάνωσε συναυλία για τη μη κερδοσκοπική οργάνωση ΑΕΛΙΑ ενάντια στην επάρατη νόσο και η δεύτερη ήταν το Νοέμβριο του 2016, όταν στο Χώρο Τεχνών Βέροιας διοργανώθηκε μεγάλη συναυλία με την Ορχήστρα Νέων Σίνδου να παίζει μουσική για τα ΑμΕΑ. Και στις δύο συναυλίες η ανταπόκριση του κόσμου ήταν συγκινητική. Θεατές, μουσικοί και τραγουδιστές είχαμε γίνει ένα για το κοινό καλό!

Σίγουρα θα ήθελα να συνεργαστώ με καλλιτέχνες που σέβομαι απεριόριστα και τους θαυμάζω από μικρό παιδί. Μερικοί από αυτούς είναι ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου, η Μελίνα Κανά, ο Μίλτος Πασχαλίδης και αρκετοί άλλοι.

Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης θεωρώ πως αποτελούν χρήσιμο εργαλείο για νέους καλλιτέχνες. Αρκεί μόνο να σκεφτούμε πως οι δίσκοι για την ανάδειξη μιας μουσικής δουλειάς δεν υπάρχουν με τον τρόπο που υπήρχαν παλαιότερα και τη θέση τους έχει πάρει το διαδίκτυο. Και εγώ χρησιμοποιώ αρκετές φορές τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης για να προωθήσω τη μουσική μου, είτε πρόκειται για κάποια επίσημη δουλειά είτε για να μοιραστώ μια απλή ερασιτεχνική ηχογράφηση.

-Γιατί θα πρότεινες σε κάποιον να έρθει να σε ακούσει;

Για να ακούσει αυτά που έχω να του πω μέσα από τα τραγούδια μου. Υπάρχουν πολλά τραγούδια είτε μέσα από την παράδοση είτε μέσα από το έντεχνο και λαϊκό τραγούδι που με την κατάλληλη έκφραση ζωντανεύουν και κάνουν την επικοινωνία ουσιαστική μεταξύ μουσικού και ακροατή. Αυτό ακριβώς προσπαθώ να κάνω σε κάθε μου εμφάνιση. Ο ακροατής με τον μουσικό και τον τραγουδιστή να γίνονται ένα και να συμμετέχουν βιωματικά σε κάθε μουσικό μονοπάτι.

Θέλω πάντα να εκφράζομαι με τα τραγούδια που μου αρέσουν και να επικοινωνώ στον κόσμο την αγάπη μου γι’αυτά. Να κάνω αρκετές ακόμα ζωντανές εμφανίσεις, να συμμετάσχω σε συναυλίες, φιλοδοξώντας κάποια στιγμή να παρουσιάσω και δικές μου συνθέσεις.

Να μην αφήνουν ποτέ τη μουσική να λείπει από την καθημερινότητά τους γιατί είναι πάθος, χαρά, τρόπος έκφρασης και δημιουργία. Είναι η ζωή η ίδια!