3η χρονιά InTempo
(κάθε 20 του μηνός στην “Κ”)
.
Συνέντευξη στην Βένια Αδαμάκου
Τρεις μουσικοι με τα ακουστικά τους όργανα, τριάντα δάχτυλα και πολλή όρεξη για δουλειά. Κάπως έτσι δημιουργήθηκαν οι Thirty Fingers, ένα μουσικό σχήμα που μπορεί να συνδυάζει το punk των Buzzcocks και τα 90’s, με το folk του Johnny Cash και την ενέργεια των Black Keys σε μια του εμφάνιση! Το ταλέντο τους είναι μεγάλο και δηλώνουν έτοιμοι να κατακτήσουν το κοινό της πόλης!
-Πείτε μας αρχικά λίγα λόγια για εσάς. Με τι ασχολείστε; Πώς γνωριστήκατε;
Είμαστε ο Φώτης, ο Διονύσης και ο Σταύρος, τρείς άνθρωποι με διαφορετικά background που ήρθαμε σε επαφή σχετικά πρόσφατα. Η Θεσσαλονίκη είναι μια μικρή πόλη σε ότι αφορά στα μουσικά δρώμενα. Μετά από κάποια χρόνια αποκτά κανείς κοινούς γνωστούς και φίλους σχεδόν σε όλους τους μουσικούς κύκλους, που τέμνονται σε αυτήν την πόλη. Ο καθένας μας είχε δει τους άλλους δύο σε κάποιο live και τελικά έφτασε η στιγμή να φτιάξουμε κάτι παρέα.
-Και οι Thirty Fingers πώς προέκυψαν;
Η «ακουστική μουσική», δηλαδή τραγούδια παιγμένα με ακουστικά όργανα και απογυμνωμένα από τα ηλεκτρικά στολίδια του συνηθισμένου ροκ ήχου, έχει μια αμεσότητα που μας εκφράζει πολύ. Η οικειότητα που υπήρξε στην πρώτη μας πρόβα, το μοίρασμα των φωνών, κομμάτια που μας αρέσουν και άλλα που αγαπήσαμε στην πορεία, παιξίματα και κοινός κώδικας χιούμορ μας οδήγησαν σύντομα στις πρώτες μας εμφανίσεις.
.
-Υποστηρίζει το κοινό της Θεσσαλονίκης τους νέους καλλιτέχνες;
Η έννοια «κοινό της Θεσσαλονίκης» είναι λίγο γενικευμένη. Υπάρχει σίγουρα κόσμος που αγαπάει και ακούει καλή μουσική σε όποια κατηγορία κι αν την τοποθετούμε. Υπάρχει κόσμος που βγαίνει έξω και συμμετέχει σε εκθέσεις, θέατρα, μουσικές σκηνές και μεγάλες συναυλίες. Η Θεσσαλονίκη είναι μια πόλη με μεγάλες μουσικές αντιφάσεις. Υπάρχει δυνατή παράδοση στη ροκ σκηνή, υπάρχουν τρομεροί τζαζίστες, καταπληκτικοί παραδοσιακοί οργανοπαίχτες και παιδιά που προβάρουν και πειραματίζονται με νέα πράγματα. Ωστόσο, υπάρχει και παράδοση στο φτηνό λαϊκό και το «λαϊκοπόπ» που δεν αγαπήσαμε ποτέ, υπάρχει και μια βαρεμάρα της επανάληψης εμφανίσεων των ίδιων καλλιτεχνών, αξιόλογων και μη. Αν όμως ένα ενδιαφέρον νέο σχήμα είναι αρκετά επίμονο και λιγάκι τυχερό πιστεύουμε ότι θα αποκτήσει fanbase στην Θεσσαλονίκη.
.
-Ποια ήταν η μεγαλύτερη δυσκολία που αντιμετωπίσατε στο ξεκίνημα της μουσικής σας πορείας;
Τα προβλήματα που αντιμετωπίζει κάθε μουσικό σχήμα, καλλιτεχνική ομάδα ή κάποιος που θέλει να παρουσιάσει την τέχνη του αλλά και να πληρωθεί γι’ αυτό είναι λίγο πολύ τα ίδια. Καταρχήν, η οικονομική ισορροπία ανάμεσα στον άνθρωπο που προσφέρει το χώρο του και στον καλλιτέχνη γίνεται πολλές φορές σε ένα σκοινί τεντωμένο. Επίσης, η έλλειψη μουσικών σκηνών δεν δίνει τη δυνατότητα διαφορετικών επιλογών στις μπάντες της πόλης, με αποτέλεσμα, αν κάποιος δεν έχει σταθερές εμφανίσεις, να βρίσκεται συνέχεια στο «κυνήγι». Οι Thirty Fingers είναι σίγουρα σε καλό δρόμο, είμαστε αισιόδοξοι ότι θα παίζουμε για πολλά χρόνια ακόμα, ωστόσο πρέπει να πούμε ότι, για κάποιον που βιοπορίζεται αποκλειστικά από τη μουσική, το παιχνίδι αλλάζει όρους.
-Αγαπάτε καλλιτέχνες που έγραψαν ιστορία τις προηγούμενες δεκαετίες όπως οι Beatles, οι Cure και ο Elvis Presley. Τι σας οδήγησε σε αυτά τα είδη μουσικής;
Ακούμε πολλά και διαφορετικά πράγματα ο καθένας. Ο Φώτης παίζει κρουστά και ακούει Fela Kuti, λατινοαμερικάνους και ανατολίτες, funk και πειραματίζεται με πολλά και διάφορα. Ο Σταύρος έχει παθολογική λατρεία με τον Springsteen και μπορούμε να συζητάμε ατέλειωτες ώρες για τον Dylan, τους CCR και τον Tom Petty. Εγώ, δηλαδή ο Διονύσης, βρίσκομαι κάπου στη μέση του χάους. Αν και επί χρόνια μπασίστας των Onirama, ακούω και πιο σκληρά πράγματα και θέλω διακαώς να φτιάξω κι ένα progressive – punk σχήμα.
.
Παίζουμε μουσική από τα 50’s μέχρι και πολύ πρόσφατα πράγματα, με ακουστικά όργανα και διάθεση προσέγγισης με τον ακροατή. Όλα τα τραγούδια είναι ιστορίες και έχουν συγκεκριμένο υπόβαθρο, το οποίο μελετάμε και σεβόμαστε. Προσπαθούμε, ωστόσο, να το γκρεμίσουμε και να το χτίσουμε από την αρχή.
-Υπάρχουν τραγούδια που δεν λείπουν ποτέ από το ρεπερτόριο σας;
Το 50 Waysto Leave Your Lover του Paul Simon και το Don’t You WantIt του White Buffalo είναι σίγουρα από τα πιο αγαπημένα μας, ειδικά με τον τρόπο που εξελίχθηκαν μέσα από το ακουστικό μας πρίσμα.
.
-Κάποια εμφάνιση που να σας έχει μείνει αξέχαστη;
Μέχρι στιγμής θυμόμαστε τα πάντα! Θα σου απαντήσουμε πιο ολοκληρωμένα μετά από καμιά δεκαετία και μετά το τέλος της πρώτης παγκόσμιας περιοδείας μας…
-Αν ήσασταν ακροατές, για ποιους λόγους θα επιλέγατε να ακούσετε τους Thirty Fingers;
Αυτό είναι και ένα κριτήριο το οποίο μας αγγίζει πολύ. Όχι ως προς το τι και πώς θα είναι αυτό που θα παίξουμε, αλλά ως προς την ποιότητα της εκτέλεσής του. Δηλαδή το να έρχεται ένας μουσικός στη θέση του ακροατή – θεατή είναι κάτι που με δημιουργική σκέψη μπορεί να τον πάει ένα βήμα παραπέρα. Δεν υπάρχουν ακουστικά σχήματα στην πόλη που να συνδυάζουν το punk των Buzzcocks και τα 90’s, με το folk του Johnny Cash και την ενέργεια των Black Keys. Η αγάπη για την καλή μουσική ανεξαρτήτως ταμπέλας και η περιέργεια θα μας οδηγούσε σίγουρα σε κάποιο live των Fingers (δηλαδή δικό μας!).
-Είστε ανοιχτοί στις συνεργασίες με άλλους καλλιτέχνες;
Σαφέστατα. Η μουσική που παίζουμε και μας εκφράζει είναι πρωτίστως μια υπόθεση συλλογική. Πρώτα μαθαίνει κανείς να μιλά με άλλους και μετά μαθαίνει γραμματική και ορθογραφία. Και η μουσικήως γλώσσα επικοινωνίας συναισθημάτωναπαιτεί και διάλογο αν θέλει κανείς να εξελιχθεί σε αυτή. Πνευστοί και κρουστοί, τενόροι και κλασικοί, λαουτίστες και ροκάδες κοπιάστε στο φτωχικό μας… ανοιχτά αυτιά και μάτια γιατί αλλιώς καήκαμε.
-Έχετε κανονίσει εμφανίσεις σε μουσικές σκηνές για το επόμενο διάστημα;
Θα παίξουμε στο Bulldogs & the Beast, στο Καφωδείον και στο Δέντρο στο Μπαρ, στο Stones στη Θεσσαλονίκη και στην Σκύδρα, στο Corso στον Πολύγυρο και stay tuned για τα υπόλοιπα!
-Ποια θα είναι τα επόμενα μουσικά σας βήματα;
Η εξέλιξη του ήχου μας και ο πειραματισμός με διάφορα ηχοχρώματα, εφόσον αυτά εξυπηρετούν το τραγούδι, οι συνεργασίες, περισσότερες εμφανίσεις και η αναζήτηση περαιτέρω υλικού προς μουσική ανασύσταση και ψυχική ανάταση.
-Κι ένα μήνυμα προς τους αναγνώστες μας;
Τα λέμε από κοντά αγόρια και κορίτσια. 30 Δάχτυλα και πολλά χαμόγελα!
–Ευχαριστούμε πολύ!
.
.
.
Links Thirty Fingers:
.
Ακολουθήστε μας στα social media
Φωτογραφικό υλικό
