Από την Ιωάννα Δούνδη.
Μα έδινε συναυλία προχθές, και ήταν όλα μια χαρά! Και αύριο είχε προγραμματισμένη φιλανθρωπική συναυλία με τον Νίκο Πορτοκάλογλου για το «Μαζί για το παιδί», και μεθαύριο τον περιμέναμε στην ΔΕΘ! Ναι… και το πριν ήταν μουσική στην ζωή του, και το μετά… Συνέβη όμως. Ο Λαυρέντης έφυγε σήμερα το πρωί από την ζωή, ξαφνικά στα 63 του χρόνια.
Ήρθε αυτή η ώρα λοιπόν, που δυστυχώς, που θα πρέπει να χρησιμοποιηθεί αόριστος, τουλάχιστον για τα βιογραφικά του στοιχεία.
Ο Λαυρέντης ήταν Βολιώτης και οπαδός της τοπικής ομάδας. Δεν βρέθηκε τυχαία η μουσική στον δρόμο του. Ήταν η πρώτη και μόνη επιλογή από παιδί.
Έχασε τον πατέρα του μικρός και με την εργαζόμενη μητέρα του να μην μπορεί να έχει συνεχώς την εποπτεία του, στο θέμα σχολείο, ξέφυγε λιγάκι. Στο ίδιο το κτίριο λοιπόν, μέσα στο οποίο πήρε δυο χρόνια αποβολή γιατί ανταπέδωσε χτύπημα στον δάσκαλό του, μετά από χρόνια και διάσημος πλέον, τιμήθηκε.
Το 1980 μαζί με άλλα δύο άτομα, φτιάξανε το rock συγκρότημα «Τερμίτες», και το διέλυσαν το 1988. Δέκα χρόνια μετά ξαναενώνονται και δίνουν μια επετειακή συναυλία, που την είχαν τάξει στο κοινό τους.
Στην καλλιτεχνική του πορεία, κυκλοφόρησε 18 δίσκους, από το 1989 μέχρι και το 2017,και έγραψε μουσική για θεατρικές παραστάσεις. Με τους συνεργάτες του ανέπτυσσε σχεδόν οικογενειακές σχέσεις, καθώς δεν άλλαξε τους μουσικούς τους για πάνω από 20 χρόνια. Θα ήταν πιο εύκολο να πούμε με ποιους συναδέλφους του δεν έχει συνεργαστεί, καθώς συνήθιζε να μοιράζεται σκηνή και δίσκους με καλλιτέχνες στους οποίους είχε και προσωπική εκτίμηση. Ενδεικτικά αναφέρω: Μητροπάνος, Γαλάνη, Σαββόπουλος, Φαραντούρη, Νταλάρας, Παπακωνσταντίνου, Βαρδής, Αλεξίου, Κότσιρας, Αρβανιτάκη. Φέτος το Καλοκαίρι τον βρήκε να κάνει συναυλίες με των Ν. Πορτοκάλογλου, η οποία πλέον έχει καταχωρηθεί ως η τελευταία του συνεργασία.
.
Όποτε έδινε συνέντευξη, πάντα η ίδια ερώτηση. Για ουσίες και αλκοόλ. Λες και δεν τα είχε πει… λες και δεν είχε περάσει τα μηνύματά του, λες και δεν είχε εκθέσει τον εαυτό του αρκετά στην διάθεση κόσμου που ψάχνει ευκαιρία να κρίνει και να ξεσκίσει.
Αλλά αυτό είναι πάντα πιασάρικο θέμα, και εκείνος πάντα ντόμπρος, ειλικρινής και ακομπλεξάριστος. Συνδυασμός που κατέληγε σε ίδιες δηλώσεις. Πολύ συνειδητοποιημένος απέρριψε νωρίς ουσίες και οινόπνευμα, δεν ήταν και κατηχητικό δα ο ίδιος, όπως έλεγε, απλά κατάλαβε ότι δεν οδηγούν πουθενά. Ή μάλλον οδηγούν…κάπου που δεν θέλει κανείς να πάει. Και έθετε ορόσημο αυτής της, σωτήριας για την ζωή του, απόφασης, το πρώτο ραντεβού με την μετέπειτα σύζυγό του.
Έγραψε και τραγούδησε τόσες επιτυχίες. Επιτυχίες όχι μόνο εμπορικά, αλλά γιατί πέτυχε να εκφράσει με την μουσική και την φωνή του συναισθήματα διάφορων στιγμών της ζωής μας. Έβαλε τις νότες στην σωστή σειρά. Το «μάτια δίχως λογική» π.χ. είναι για μένα ολόκληρο το πρώτο έτος ως φοιτήτρια, και είμαι σίγουρη πως καθένας μας έχει κάτι να θυμάται από ένα άλλο του τραγούδι.Όπως είπε για εκείνον ο στιχουργός Ο. Ιωάννου, «έχει αφήσει κάτι για όλους».
Και τι ζητάω, Διδυμότειχο blues, Πεθαίνω για σένα, ένας Τούρκος στο Παρίσι, Τερατάκια τσέπης, Έλα ψυχούλα μου, Πόσο σε θέλω, Ένας μικρός Τιτανικός, Φλασάκι, Ρίξε κόκκινο στην νύχτα, Τα μικρόβια, ο παλιός στρατιώτης, Είπα στους φίλους, ατελείωτη η λίστα.
Δημοσιογράφος: Ποιο είναι το απωθημένο σας;
Λαυρέντης: «Να πάρει ο Παναθηναϊκός; ένα πρωτάθλημα. Πλάκα κάνω. Θέλω να πάω στην Κίνα και να κάνω την επιστροφή με τον Υπερσιβηρικό. Θα το καταφέρω. Είναι ταξίδι ζωής»
Εύχομαι να τα κατάφερε από το 2017 που έκανε αυτήν την δήλωση (Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία).
Μα υπάρχω ακόμα
είμ’ ακόμα εδώ
παίρνω ανάσα και χρώμα
σε τροχιά άλλη πετώ
Δεν υπάρχουν αντίο στον δρόμο μας Λαυρέντη… Καλό σου ταξίδι!
Φωτογραφικό υλικό
