Συνέντευξη στην Ελπίδα Παπαδανιήλ
Είναι από τους πιο δημοφιλείς ηθοποιούς και από τους πιο άξιους σκηνοθέτες της χώρας μας. Με τη δική του οπτική και με πίστη στις αξίες του συνεχίζει να φέρνει στο φως θεατρικά έργα γεμάτα ζωντάνια, ρυθμό αλλά και γέλιο.
Γεννήθηκε στην Αθήνα και είναι ηθοποιός και σκηνοθέτης. Αποφοίτησε από τη δραματική σχολή του Θεάτρου Τέχνης Καρόλου Κουν το 2002. Έχει παρακολουθήσει μαθήματα κλασικού τραγουδιού στο Εθνικό Ωδείο Αθηνών και από το 1998 συμμετείχε στην ομάδα της Δόρας Στράτου. Έχει συνεργαστεί, ως ηθοποιός, με το Εθνικό Θέατρο. Έχει σκηνοθετήσει στη Νέα Σκηνή του Εθνικού Θεάτρου, στην παιδική σκηνή του Κ.Θ.Β.Ε., στο ΔΗΠΕΘΕ Καλαμάτας και τώρα στο ΔΗΠΕΘΕ Ρούμελης. Έχει εργαστεί ως ηθοποιός σε κινηματογραφικές ταινίες και τηλεοπτικές σειρές.
Συνέντευξη του δημοφιλούς ηθοποιού και σκηνοθέτη Τάσου Πυριέρη στην Ελπίδα Παπαδανιήλ για την Κουλτουρόσουπα.
«Καθώς αναζητούσαμε με τον Νίκο Ορφανό να βρούμε ένα έργο το οποίο θα αποτύπωνε ανάγλυφα την έξοδό μας μετά την πανδημία και για να γιορτάσουμε πανηγυρικά την έξοδό μας από αυτή τη ζοφερή κατάσταση που ζήσαμε όλοι μαζί, συναποφασίσαμε να βρούμε ένα θεατρικό κείμενο που θα μας έδινε τη δυνατότητα να κάνουμε μια ευφρόσυνη παράσταση, απαλλαγμένη από οτιδήποτε νοσηρό που θα μας θύμιζε την κατάσταση της πανδημίας. Ανάμεσα στα 4-5 έργα που εξετάζαμε ήτανε και το έργο «Μαλλιά Κουβάρια» του Νικολάου Λάσκαρη».
Ε.Π.: Τι σας οδήγησε να το επιλέξετε;
Τ.Π.: Προσωπικά, με ενδιέφερε πολύ να ανεβάσω αυτό το έργο γιατί οι αναφορές που έχει για το πόσες φορές έχει παιχτεί στην ελληνική σκηνή είναι ελάχιστες, μετρημένες στα δάκτυλα του ενός χεριού. Και αυτό για μένα είναι πάντοτε μια μεγάλη πρόκληση… Δεν με ενδιαφέρει να δείχνω έργα τα οποία έχουνε χιλιοπαιχτεί, χιλιοπαρουσιαστεί.. Προτιμώ να δείχνω έργα που είναι λιγότερο γνωστά και από θεατρικούς συγγραφείς που δεν τους γνωρίζουμε ή δεν έτυχε ποτέ να πέσουμε στο δρόμο τους.
Ε.Π.: Δεν έχει και κάποιο ρίσκο όμως αυτό;
Τ.Π.: Και βέβαια έχει κάποιο ρίσκο.. Αλλά έχει και ένα προτέρημα, του αιφνιδιασμού του κοινού και για μένα αυτό είναι στα προσόντα που θα πρέπει να έχει μια παράσταση. Με ενδιαφέρει πολύ να παρουσιάζω έργα που είναι όσο το δυνατόν λιγότερα γνωστά στο κοινό. Εκεί στηρίζεται και η επιλογή των προηγούμενων έργων που ανέβασα μέχρι τώρα.
Ε.Π.: Βρεθήκατε αντιμέτωπος με ένα έργο μιας εποχής του περασμένου αιώνα.. Ποιες δυσκολίες αντιμετωπίσατε;
Τ.Π.: Καταρχήν ήταν μεγάλος ο όγκος της πληροφορίας, μιλάμε για ένα πολύ μεγάλο έργο, πάνω από 220 φύλλα και αναγκαστήκαμε με τον Νίκο και την ομάδα να το δουλέψουμε και να κάνουμε μια επιλογή, σεβόμενοι πάντα όλο τον δραματικό κορμό του κειμένου χωρίς να προσθέτουμε πράγματα αυθαίρετα. Επειδή είχε διάφορες επαναλήψεις κάναμε αυτή τη προεργασία ώστε να βγει ένα έργο μιάμισης ώρας χωρίς διάλειμμα. Δημιουργήσαμε μια γρήγορη παράσταση με ρυθμό που σέβεται πάντα το αρχικό κείμενο του Νικολάου Λάσκαρη. Η δεύτερη βασική δυσκολία ήταν ο χειρισμός του λόγου. Εδώ ο Λάσκαρης με ένα ιδιαίτερο τρόπο χαριτολογεί τα «σουσουβίσματα» της εποχής, δηλαδή τον τρόπο που οι αστοί της Αθήνας μιμούντο τους αστούς της Κεντρικής Ευρώπης, και όχι με μεγάλη επιτυχία πάντα. Χρησιμοποιούνταν δηλαδή μια δημοτική μπολιασμένη με καθαρευουσιάνικους τύπους στον οικείο γλωσσικό τρόπο των αστών της πρωτεύουσας. Ήτανε πολύ λογολάγνοι κατά κάποιο τρόπο.. Όταν όμως έχεις χαρισματικούς ηθοποιούς όπως η δική μου ομάδα, προσπερνάς τη δυσκολία και τη μετατρέπεις σε προτέρημα της παράστασης. Κατά αυτόν το τρόπο δίνεις τη δυνατότητα στον ηθοποιό να ερμηνεύσει και εάν έχει κωμική φλέβα να το πάει πολύ παρακάτω…
Ε.Π.: Ποια ήταν η σκηνοθετική σας προσέγγιση;
Τ.Π.: Για μένα σημαντικό είναι να δημιουργηθεί μια ευφρόσυνη παράσταση, χαρούμενη, με μία αυστηρή φόρμα που μέσα στη φόρμα αυτή μπορούμε να κάνουμε τα πάντα.. πάντοτε όμως κάτω από ένα αυστηρό πλαίσιο. Δεν κάνει ποτέ κανείς ό,τι θέλει. Η δική μου αυστηρή χορογραφία και η υψηλή ενέργεια των ηθοποιών αποτελούν τη βάση. Βέβαια εξαρτάται και από το κάθε έργο, αλλά συνήθως επιλέγω έργα που δημιουργούν μια ευφρόσυνη διάθεση. Αγαπώ πάρα πολύ την κωμωδία, είναι ένα είδος που υπηρετώ τα τελευταία δέκα χρόνια και νομίζω ότι κάθε φορά προσπαθώ να το κάνω όσο το δυνατόν καλύτερα διότι στην Ελλάδα απαξιώνεται αυτό το είδος από συναδέλφους σκηνοθέτες και το θεωρώ πολύ αδικημένο. Είναι ένα είδος που απαιτεί ειδική προσπάθεια από το σκηνοθέτη, μια εμπειρία, μια πρακτική.. Είναι όμως και θέμα ιδιοσυγκρασίας του σκηνοθέτη, το πώς είναι σαν άνθρωπος. Προσωπικά είμαι εκ φύσεως χαρούμενος, προσπαθώ να έχω μια αισιόδοξη ματιά για τα πράγματα και γενικά είμαι εκρηκτικός ως άνθρωπος..Φαίνεται άλλωστε και από τις παραστάσεις μου, οι οποίες είναι υψηλής ενέργειας, με ρυθμό και φαντασία. Θέλω να δείχνω πάντοτε τη φωτεινή πλευρά της ζωής. Δεν με ενδιαφέρει να αναπαράγω στο θέατρο οτιδήποτε να νοσηρό, οτιδήποτε μας ταλαιπωρεί και μας στενοχωρεί. Ταλαιπωρούμαστε διαρκώς, δεν μπορεί και στο θέατρο να βλέπουμε αυτές τις πλευρές της ζωής μας. Το θέατρο οφείλει να διασκεδάζει και να ψυχαγωγεί.
Ε.Π.: Ποιο πιστεύετε ότι είναι το βασικό συστατικό μιας επιτυχημένης παράστασης;
Τ.Π.:Σίγουρα η αποδοχή του κόσμου και η αποδοχή των συνεργατών και των συντελεστών, το πόσο ένθερμα υποστηρίζουν το εγχείρημα της παράστασης. Εάν με λίγα λόγια καταφέρεις να πείσεις τους ηθοποιούς σου και το κοινό πιστεύω ότι έχεις πετύχει σε ένα μεγάλο βαθμό.
Ε.Π.: Μια κωμωδία είναι πάντα ο καλύτερος τρόπος να θίξεις τα κακώς κείμενα και να αναδείξεις ζητήματα. Υπάρχουν ζητήματα που θα θέλατε να αναδειχθούν μέσω της παράστασης;
Τ.Π.: Το έργο του Νικολάου Λάσκαρη είναι μια χαρισματική κωμωδία γιατί αρχικά αντιγράφει το γαλλικό μπουλβάρ και παράλληλα θίγει μείζονα εθνικά ζητήματα της συγκεκριμένης εποχής. Καυτηριάζει δηλαδή τον τρόπο με τον οποίο διενεργούσαν εις βάρος της εξωτερικής πολιτικής διάφορες παραστρατιωτικές οργανώσεις. Μέσα λοιπόν από αυτή τη σπαρταριστή κωμωδία θίγεται το πρόβλημα εκείνης της εποχής. Διαβάζοντας το έργο ανακαλύψαμε πολλά πράγματα, στοιχεία εκείνης της εποχής που δεν τα γνωρίζαμε. Το κείμενο έχει λοιπόν ένα χαρακτήρα ιστορικό-πολιτιστικό και εκεί έγκειται η μεγάλη του αξία.
Ε.Π.: Κωμωδία – δράμα.. Ποιο θεωρείται ευκολότερο;
Τ.Π.: Το δράμα φυσικά είναι το πιο εύκολο.. Είναι πολύ εύκολο να βάλεις τους ανθρώπους να κλαίνε.. μπορείς να το κάνεις και με τεχνικούς τρόπους.. Σαφώς είναι πιο εύκολο να βάλεις τον θεατή να κλάψει από το να γελάσει. Το να προκαλέσεις το γέλιο στο θεατή είναι πάρα πολύ δύσκολο και να το καταφέρεις μάλιστα χωρίς να κάνεις ακρότητες.
Ε.Π.: Πόσο σημαντικό είναι το χιούμορ στη ζωή μας; Έχουν χιούμορ οι άνθρωποι σήμερα;
Τ.Π.: Για μένα είναι πολύ σημαντικό το χιούμορ και νομίζω ότι δεν το έχουμε χάσει..
Ε.Π.: Η περιοδεία έχει ξεκινήσει.. Ποιες είναι οι αντιδράσεις του κόσμου;
Τ.Π: Πάρα πολύ θετικές.. Επειδή δεν το έχουμε ξαναδεί, το έργο αρέσει πολύ στον κόσμο. Για αυτό και σας είπα προηγουμένως ότι για μένα είναι μεγάλο στοίχημα να προσφέρεις στον κόσμο κάτι που δεν έχει δει.
Ε.Π.: Πρώτη φορά συνεργάζεστε με ένα ΔΗΠΕΘΕ;
Τ.Π.: Όχι, είναι η δεύτερη συνεργασία. Η πρώτη ήταν με το ΔΗΠΕΘΕ Καλαμάτας που κάναμε την παράσταση «Ο Γορίλας και η Ορτανσία» του Ιάκωβου Καμπανέλλη.
Ε.Π.: Με το ΔΗΠΕΘΕ Ρούμελης, θα συνεχιστεί η συνεργασία σας;
Τ.Π.: Φαντάζομαι πώς ναι.. Είμαστε και οι δυο πλευρές ευχαριστημένοι, εκτιμώ και τη δουλειά που κάνει ο Καλλιτεχνικός Διευθυντής Νίκος Ορφανός, ένας άνθρωπος πολύ δραστήριος, αγαπάει πάρα πολύ το θέατρο και τους ανθρώπους του και προσπαθεί να κάνει πράγματα με τις καλύτερες συνθήκες. Είμαστε μια δεμένη ομάδα, με βαθιά αλληλοεκτίμηση. Και έτσι μου αρέσει να δουλεύω με τους ηθοποιούς μου. Επίσης είναι σημαντικό για μένα οι άνθρωποι που επιλέγω να δουλέψω εκτός από ταλαντούχοι, να είναι και καλοί άνθρωποι ως προς τον χαρακτήρα.
Ε.Π.: Πόσο σημαντική είναι η παρουσίασα των ΔΗΠΕΘΕ στο θεατρικό τοπίο;
Τ.Π.: Αναμφίβολα σημαντική.. Και στο σημείο αυτό πρέπει να παροτρύνουμε το Υπουργείο Πολιτισμού να αυξήσει την τακτική επιχορήγηση γιατί δεν μπορεί να ενισχύονται μόνο από την περιφέρεια και τον Δήμο.
Ε.Π.: Σκηνοθεσία – υποκριτική; Πώς έγινε η μετάβαση;
Τ.Π.:Κάποια στιγμή αποφάσισα να επιλέγω εγώ τα έργα τα οποία θα σκηνοθετώ και θα παίζω μέσω των ηθοποιών μου.. Έτσι απλά..
Ε.Π.: Πόσο απαιτητικός είστε από τους συνεργάτες σας; Τι σας ενοχλεί περισσότερο στις συνεργασίες σας;
Τ.Π.: Είμαι πολύ απαιτητικός.. Με ενοχλεί πολύ η προχειρότητα. Εξοργίζομαι με την προχειρότητα και γενικά με τη αδιαφορία. Είμαι αρκετά συγκεντρωτικός αλλά προσπαθώ να είμαι και πολύ δίκαιος με τους ανθρώπους που συνεργάζομαι. Είμαι συγκεντρωτικός γιατί δε θέλω να ξεφεύγει τίποτα από αυτά που έχω στο μυαλό μου. Έχω γενικά μια ισχυρή άποψη και για το αισθητικό αλλά και το υποκριτικό κομμάτι και αυτό οι συνεργάτες μου το γνωρίζουν πολύ καλά.
Ε.Π.: Στην Θεσσαλονίκη σας είχαμε με την παράσταση «Γκάρης, το μιούζικαλ» – Πώς είναι να φτιάχνεις μία δουλειά για παιδιά;
Τ.Π.: Ναι είναι η δεύτερη φορά που έρχομαι στη Θεσσαλονίκη και η πρώτη ήταν σε συνεργασία με το ΚΘΒΕ, όπου και κάναμε την παράσταση «Γκάρης, το μιούζικαλ». Προσωπικά δεν αντιμετωπίζω τις δουλειές μου είτε για παιδιά είτε για μεγάλους αλλά αντιμετωπίζω το κοινό ως ενιαίο σύνολο. Όποια ηλικία και αν έχει, το κοινό για μένα είναι ένα.. και έτσι το αντιμετωπίζω σε όλες μου τις δουλειές. Τα παιδιά είναι πανέξυπνα και μπορούν να καταλάβουν πότε τα κοροϊδεύεις και πότε τους λες την αλήθεια. Για αυτό και η παράσταση είχε πολύ μεγάλη επιτυχία, γιατί ήταν ένα παραμύθι και την αντιμετωπίσαμε ως παράσταση ενηλίκων.
Ε.Π.: Ποιο έργο θα θέλατε πολύ να σκηνοθετήσετε;
Τ.Π.: Είναι καμιά δεκαριά τα έργα που θα ήθελα να σκηνοθετήσω… Μου αρέσει πάρα πολύ ο Γκόγκολ, ο Σαίξπηρ, ο Τσέχωφ, αλλά μου αρέσουν έργα τους τα οποία δεν τα έχουμε δεις τη σκηνή.
Ε.Π.: Θα μας πείτε δυο λόγια για το ΚΘΒΕ; Πώς ήταν οι συνεργασία σας; Ποιες συνθήκες συναντήσατε;
Τ.Π.: Βρήκα εξαιρετικό κλίμα όταν ανέλαβε ο Αστέρης Πελτέκης. Συνάντησα ένα οργανισμό με πολύ φιλότιμους ανθρώπους, με εξαιρετικά ταλαντούχους ηθοποιούς που ακολούθησαν πιστά αυτό που ήθελα να κάνω. Είναι μια παράσταση για την οποία είμαι πολύ περήφανος και θα επαναληφθεί και του χρόνου. Ειλικρινά, έχω πολύ καλές αναμνήσεις από τη συνεργασία μου με το ΚΘΒΕ.
Ε.Π.: Υπάρχουν κάποια κριτήρια πλέον ως προς τις σκηνοθετικές σας επιλογές και ποια είναι;
Τ.Π.: Το βασικό κριτήριο είναι έργα που δεν τα γνωρίζει ο κόσμος και συγγραφείς που τους ξέρει λιγότερο.
Ε.Π: Είστε ικανοποιημένος με τις μέχρι τώρα επιλογές σας;
Τ.Π.: Ασφαλώς… Βέβαια πάντοτε υπάρχει χώρος για βελτίωση, σίγουρα κάποια πράγματα θα μπορούσα να τα κάνω καλύτερα..
Ε.Π.: Πείτε μας δύο συνήθειες που δεν αλλάζετε ποτέ…
Τ.Π.: Να παρακολουθώ θέατρο, να διαβάζω θέατρο αλλά και να ακούω θέατρο..
Ε.Π.: Επόμενα σχέδια;
Τ.Π: Αρχικά, τον Οκτώβριο στο Θέατρο Τέχνης θα κάνω την παιδική παράσταση «Η Βασίλισσα του χιονιού», βασισμένο στο παραμύθι του Χανς Κρίστιαν Άντερσεν σε μια ελεύθερη διασκευή που ετοιμάζει ο Ανδρέας Φλουράκης. Επίσης τον Φλεβάρη θα κάνω ένα έργο της Στέλλας Ζαφειροπούλου στο Θέατρο Οδού Κυκλάδων. Υπάρχουν βέβαια και άλλες σκέψεις αλλά θα δούμε πώς θα εξελιχθούν.
.
Ευχαριστούμε
.
-Παρασκευή 14 Ιουλίου
Θέατρο Κήπου
«Μαλλιά Κουβάρια» του Νικολάου Λάσκαρη.
ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Ρούμελης
Τι συμβαίνει όταν ένας ευυπόληπτος παντρεμένος, πρέπει να φύγει για μυστική επιχείρηση, κάτω απότα μάτια μιας ζηλόφθονης συζύγου; Τι ρόλο παίζει η μυστική μάντισσα που διαβάζει τις τρίχες και ανακαλύπτει τις ερωτικές επιθυμίες; Πώς μπλέκουν μαζί τρεις καλοί φίλοι και οι σύζυγοί τους; Και πως ξεδιαλύνεται ένα κουβάρι παρεξηγήσεων μέσα από μια σειρά ξεκαρδιστικών επεισοδίων;
Σκηνοθεσία: Τάσος Πυργιέρης. Ερμηνεύουν: Νίκος Ορφανός, Σοφία Μανωλάκου, Δημήτρης Καλαντζής, Τζίνη Παπαδοπούλου, Γιώργος Κοψιδάς, Λυδία Τζανουδάκη, Γιάννης Δενδρινός, Χρήστος Σταθούσης
.
Ακολουθήστε το Kulturosupa.gr στα social media
Φωτογραφικό υλικό
