Συνέντευξη στην Ελπίδα Παπαδανιήλ
Έλληνας ηθοποιός, σκηνοθέτης και τραγουδιστής. Έχει συμμετάσχει σε σειρά παραστάσεων στην τηλεόραση και το θέατρο και επιπλέον, έχει πραγματοποιήσει και εννέα κινηματογραφικές εμφανίσεις. Θεωρείται ένας από τους πιο δημοφιλείς Έλληνες ηθοποιούς.
Εκείνος που τον ανακάλυψε πρώτος ήταν ο Θύμιος Καρακατσάνης, όταν ξεχώρισε το ταλέντο του κατά τη διάρκεια μιας θεατρικής παράστασης στο θέατρο “Σμαρούλα”. Αρχικά, στο θέατρο συνεργάστηκε με την Αλίκη Βουγιουκλάκη. Το όνομά του συνδέθηκε με σημαντικές τηλεοπτικές επιτυχίες όπως, «Οι Απαράδεκτοι», «Της Ελλάδος τα παιδιά», «Εκείνες κι εγώ», «Bίος Ανθόσπαρτος», «Άκρως οικογενειακόν», «Ευτυχισμένοι μαζί», «Ο γάμος της κόρης μου», «Κλινική Περίπτωση». Έχει συνεργαστεί με τον σκηνοθέτη Ανδρέα Μορφονιό, με τον οποίο είναι και στενοί φίλοι.
Στο θέατρο έχει πρωταγωνιστήσει σε διάφορες θεατρικές παραστάσεις όπως οι «Βάτραχοι» και η «Λυσιστράτη», «Το κλουβί με τις τρελές», ένα διάσημο γαλλικό μιούζικαλ του Ζαν Πουαρέ, σε σκηνοθεσία Γιάννη Μπέζου και Σταμάτη Φασουλή, «Αινιγματικές παραλλαγές», «Οθέλλος», «Ράφτης κυριών», «Οι γαμπροί της ευτυχίας», «Υπάρχει και φιλότιμο», «Μονόγραμμα», «Αμερικάνικος βούβαλος», «Πλούτος», «Ας ερχόσουν για λίγο», «Ο αρχοντοχωριάτης», «Εκκλησιάζουσες», «Παντρολογήματα», «Φιλάργυρος», «Νεφέλες», «Δον Ζουάν» και άλλα.
Επίσης, πραγματοποίησε μουσικές παραστάσεις, περιοδικές συνεργασίες και δισκογραφικές συμμετοχές σε δίσκους του Γιώργου Χατζηνάσιου, του Νότη Μαυρουδή και του Θάνου Μικρούτσικου.
Γ.Μ.: Κοιτάξτε, αυτά είναι φυσικά φαινόμενα τα οποία προφανώς τα παρακολουθεί και ερευνά η επιστήμη. Δυστυχώς αυτά συμβαίνουν σε όλους τους τομείς, οι κοινωνίες όμως απαντούν λίγο πιο αργά γιατί έχουν συνηθίσει τα παλιά και αυτό είναι φρικτό. Η επιστήμη λόγω της φύσης της προηγείται πάντα. Στη χώρα μας βέβαια έχουμε μια τάση να συνηθίζουμε προς το παλιό δηλαδή να νοσταλγούμε το παρελθόν ενώ γνωρίζουμε ότι δεν υπάρχει περίπτωση να ζήσουμε όπως ζούσαμε. Τα πράγματα πρέπει να αλλάξουν. Είναι δεδομένο αυτό, είτε προς το καλύτερο είτε προς το χειρότερο. Η φύση το ορίζει αυτό από μόνη της και μας βρίσκει ανέτοιμους. Νομίζω ότι δεν είναι μόνο ελληνικό φαινόμενο αλλά παγκόσμιο. Να σας θυμίσω ότι στον Καναδά κάηκε μια περιοχή όσο είναι όλη η Ελλάδα, άσχετα εάν ο Καναδάς είναι τεράστια χώρα. Υπάρχουν προβλήματα παντού. Εκτός όμως από αυτά τα προβλήματα των φυσικών καταστροφών, τα οποία μπορούν να αντιμετωπιστούν με ένα τρόπο, υπάρχουν και πράγματα πιο σημαντικά και πολύ ουσιαστικά. Κατά τη γνώμη μου δύο είναι τα πιο μεγάλα προβλήματα της εποχής, το ένα είναι το θέμα μεταναστευτικό-προσφυγικό, το οποίο είναι πάρα πολύ μεγάλο και θα το βρούμε μπροστά μας…είναι το μόνο σίγουρο. Και το δεύτερο μεγάλο πρόβλημα είναι ότι το δημοκρατικό πολίτευμα είναι σε ύφεση, δηλαδή υπάρχει μια αναξιοπιστία ως προς το πολίτευμα. Το βλέπουμε άλλωστε σε πανευρωπαϊκό επίπεδο και με την παρουσία ακροδεξιών κομμάτων, τα οποία δεν πιστεύουν στην δημοκρατία και αυτό σημαίνει ότι στη δημοκρατία κάτι δεν κάνει καλά. Δηλαδή κάπου χάνει λίγο το παιχνίδι. Ενώ είναι το καλύτερο των πολιτευμάτων, η διαχείρισή του οδηγεί στο να την εκμεταλλευόμαστε αντί να τη σεβόμαστε. Επομένως αυτό δημιουργεί αναταράξεις και συν το μεταναστευτικό και το προσφυγικό και όλους τους ανθρώπους που έρχονται από την Ασία και την Αφρική, αρχίζει το πολίτευμα και κλονίζεται και αυτό είναι πολύ σημαντικό.
