Συνέντευξη στην Ελπίδα Παπαδανιήλ
Έλληνας ηθοποιός, σκηνοθέτης και τραγουδιστής. Έχει συμμετάσχει σε σειρά παραστάσεων στην τηλεόραση και το θέατρο και επιπλέον, έχει πραγματοποιήσει και εννέα κινηματογραφικές εμφανίσεις. Θεωρείται ένας από τους πιο δημοφιλείς Έλληνες ηθοποιούς.
Εκείνος που τον ανακάλυψε πρώτος ήταν ο Θύμιος Καρακατσάνης, όταν ξεχώρισε το ταλέντο του κατά τη διάρκεια μιας θεατρικής παράστασης στο θέατρο “Σμαρούλα”. Αρχικά, στο θέατρο συνεργάστηκε με την Αλίκη Βουγιουκλάκη. Το όνομά του συνδέθηκε με σημαντικές τηλεοπτικές επιτυχίες όπως, «Οι Απαράδεκτοι», «Της Ελλάδος τα παιδιά», «Εκείνες κι εγώ», «Bίος Ανθόσπαρτος», «Άκρως οικογενειακόν», «Ευτυχισμένοι μαζί», «Ο γάμος της κόρης μου», «Κλινική Περίπτωση». Έχει συνεργαστεί με τον σκηνοθέτη Ανδρέα Μορφονιό, με τον οποίο είναι και στενοί φίλοι.
Στο θέατρο έχει πρωταγωνιστήσει σε διάφορες θεατρικές παραστάσεις όπως οι «Βάτραχοι» και η «Λυσιστράτη», «Το κλουβί με τις τρελές», ένα διάσημο γαλλικό μιούζικαλ του Ζαν Πουαρέ, σε σκηνοθεσία Γιάννη Μπέζου και Σταμάτη Φασουλή, «Αινιγματικές παραλλαγές», «Οθέλλος», «Ράφτης κυριών», «Οι γαμπροί της ευτυχίας», «Υπάρχει και φιλότιμο», «Μονόγραμμα», «Αμερικάνικος βούβαλος», «Πλούτος», «Ας ερχόσουν για λίγο», «Ο αρχοντοχωριάτης», «Εκκλησιάζουσες», «Παντρολογήματα», «Φιλάργυρος», «Νεφέλες», «Δον Ζουάν» και άλλα.
Επίσης, πραγματοποίησε μουσικές παραστάσεις, περιοδικές συνεργασίες και δισκογραφικές συμμετοχές σε δίσκους του Γιώργου Χατζηνάσιου, του Νότη Μαυρουδή και του Θάνου Μικρούτσικου.
Ο κορυφαίος ηθοποιός παρουσιάζει την παράσταση «Αινιγματικές Παραλλαγές» και καταθέτει τις σκέψεις του για όσα συμβαίνουν στη χώρα μας τους τελευταίους μήνες αλλά και για τις πολιτικές εξελίξεις των τελευταίων ημερών. Πέρσι συμμετείχε με πρωταγωνιστικό ρόλο στην παράσταση «Οικόπεδα με θέα» μαζί με μια πλειάδα αγαπημένων ηθοποιών.
Συνέντευξη του κορυφαίου ηθοποιού Γιάννη Μπέζου στην Ελπίδα Παπαδανιήλ για την Κουλτουρόσουπα
«Πρόκειται για ένα έργο που γράφτηκε πριν από 30 χρόνια περίπου. Ο Ερίκ Eμανουέλ Σμιτ, είναι ένας μάστορας της γραφής. Ο μεγαλύτερος θεατρικός συγγραφέας τα τελευταία πολλά χρόνια στη Γαλλία. Δε θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως δράμα ή κωμωδία και όλα αυτά που συνηθίζουμε να λέμε. Είναι ένα έργο βαθύ σε νοήματα και ιδέες, το οποίο δείχνει ένα περιορισμένο χρονικό κομμάτι της ζωής όπως λέμε, δηλαδή μία σχέση δύο ανθρώπων, ενός μονήρους νομπελίστα συγγραφέα και ενός δημοσιογράφου που θέλει να του πάρει μία συνέντευξη. Η υπόθεση του έργου κυλάει με διάφορες ανατροπές στις οποίες δεν θα αναφερθούμε γιατί χάνει την γοητεία του μετά….»
Ε.Π.: Ποιο θέμα πραγματεύεται το έργο;
Γ.Μ.:Το μεγάλο στοίχημα και νομίζω επιτυχημένο δραματουργικά είναι ότι ασχολείται με τη ευαισθησία από την αντρική πλευρά, αυτό δηλαδή που δεν έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε στην τέχνη. Με λίγα λόγια δεν παρουσιάζει την αντρική ιδιοσυγκρασία ως μία ιδιοσυγκρασία του πολεμιστή ας πούμε, αλλά δείχνει ότι είναι ένας άνθρωπος…
Ε.Π.: Το «Αινιγματικές» μας πάει λίγο σε γρίφο….
Γ.Μ.:Είναι γνωστή μουσική και έχει να κάνει με τον τίτλο μιας μουσικής συμφωνίας. Η αλληγορική του σημασία θα μπορούσε να πατήσει στις σχέσεις των ανθρώπων.
Ε.Π.: Η παράσταση παίζεται από πέρσι στην Αθήνα με μεγάλη επιτυχία, με πολλά sold out όπως λέμε…
Γ.Μ.: Ξέρετε τα sold out ας μην μας παγιδεύουν. Το θέμα είναι η πιο βαθιά επικοινωνία. Το sold out είναι η μία έκφρασή της γιατί μπορεί να κάνουμε παραστάσεις που έχουν επιτυχία και μπορεί να μην είναι sold out ή μπορεί να παίζουμε σε sold out παραστάσεις και μην σημαίνουν τίποτα.. υπάρχει και αυτό. Η δική μας παράσταση επικοινώνησε άριστα με τους θεατές.
Ε.Π.: Υπάρχει κάτι που συνδέει τους δυο άντρες;
Γ.Μ.: Αυτό θα το δείτε στην παράσταση…
Ε.Π.: Μοναξιά – Μοναχικότητα – παρατηρείται πολύ έντονα στις μέρες μας και ιδιαίτερα σε πνευματικούς ανθρώπους…
Γ.Μ.:Αυτή η περίπτωση του συγγραφέα είναι αυτό ακριβώς, το ότι προσπαθεί να μείνει μόνος, απομονωμένος.. Έχει απομονωθεί σε ένα νησί στη Νορβηγία και δεν θέλει να βλέπει κανέναν. Αυτός είναι ένας κόσμος μέσα στον οποίο παγιδεύεσαι κατά κάποιο τρόπο και μετά δυσκολεύεσαι να επικοινωνήσεις με τους άλλους ενώ κατ’ουσία επιθυμείς να επικοινωνήσεις. Άλλωστε η βαθιά επιθυμία των ανθρώπων είναι η επικοινωνία αλλιώς δεν έχει νόημα.. Ο άνθρωπος είναι κοινωνικό ον. Μέσα από το έργο λοιπόν βλέπουμε ότι όσο και θέλεις να μείνεις απομονωμένος, η φύση έχει άλλες διαθέσεις… Επομένως, είμαστε καταδικασμένοι κατά κάποιο τρόπο να συνυπάρχουμε..
Ε.Π.: Και ο έρωτας αποτελεί βρίσκεται στο επίκεντρο του έργου..
Γ.Μ.:Ο άνθρωπος πάντα στην ιστορία του είναι και θα είναι για πάντα αδύναμος μπροστά στον έρωτα και στο θάνατο. Αυτά είναι πράγματα που είναι έξω από τον έλεγχό μας και έξω από τις διαθέσεις και τις σκέψεις μας. Δεν μπορείς να τα αντιμετωπίσεις λογικά. Όταν προσπαθείς, όπως κάνει και ο ήρωας του έργου, να αποφύγεις την ερωτική διάθεση είναι για να μην παγιδευτείς. Θέλεις να νιώσει πάνω από αυτό, ενώ δεν υπάρχει αυτή η περίπτωση. Βέβαια το καταπληκτικό είναι ότι ένας διανοούμενος νομπελίστας πέφτει σε αυτή την παγίδα γιατί όλοι οι άνθρωποι έχουμε αδυναμίες.
Ε.Π.: Τι θα θέλατε να εισπράξουν οι θεατές από την παράσταση;
Γ.Μ.:Θα σας απαντήσω πολύ γενικά… Να περάσουν όμορφα.. αυτό.
Ε.Π.: Πυγμαλίων Δαδακαρίδης…μιλήστε μας για τη συνύπαρξή σας στη σκηνή…
Γ.Μ.: Όπως ήδη γνωρίζετε η παράσταση είναι δοκιμασμένη στην Αθήνα από πέρσι. Η συνεργασία μου με τον Πυγμαλίωνα ήτανε εξαιρετική. Ξέρετε πάντα προσδοκώ σε συνεργασίες με νεότερους ανθρώπους και σε ότι αφορά τον τομέα της σκηνοθεσίας αλλά κυρίως πάνω στον τομέα της συνύπαρξης πάνω στη σκηνή.
Ε.Π.: Με το Σωτήρη Τσαφούλια έχετε ξανά συνεργαστεί;
Γ.Μ.:Είναι πρώτη μας φορά. Πολύ καλή συνεργασία.. Θα έλεγα μάλιστα δημιουργική.
Ε.Π.: Tι πιστεύετε ότι μας απομονώνει και τι μας συνδέει στις ανθρώπινες σχέσεις;
Γ.Μ.:Κοιτάξτε, ο άνθρωπος γεννιέται και πεθαίνει μόνος του. Η συνύπαρξη των ανθρώπων είναι αυτό που παράγει και τον πολιτισμό. Δηλαδή, δεν μπορείς να παραμείνεις μόνος σου γιατί έχεις ανάγκη τον άλλο όχι ως προς τα υλικά αγαθά αλλά ως προς τη βαθιά επικοινωνία…Το ότι πρέπει να αναφέρεσαι κάπου, ότι οτιδήποτε και αν κάνεις, οτιδήποτε και αν κατορθώσεις εάν δεν αναφερθείς στον απέναντί σου δεν έχει νόημα.. είναι σαν να μην καταγράφεται πουθενά.. Δεν μπορείς να ζήσεις μόνος σου.
Επειδή είμαστε εγωιστικά όντα και ο εγωισμός είναι ένα θετικό συναίσθημα όταν δεν ξεφεύγει, πρέπει να συνυπάρχουμε με τους άλλους αρκεί αυτό να μας αποκαλύπτει κάτι, να μην είναι μία συνύπαρξη που πατάει στο θεσμό της ανοησίας, γιατί υπάρχουν και τέτοια πράγματα. Εξαρτάται δηλαδή από την ποιότητα των ανθρώπων, ο τρόπος με τον οποίο συνευρίσκονται και με ποιο τρόπο επικοινωνούν. Το ίδιο βέβαια ισχύει και στις διαπροσωπικές σχέσεις όπως γνωρίζετε, στις φιλικές, στις ερωτικές, στις συζυγικές και βεβαίως στις σχέσεις τις κοινωνικές.
Επιλέγουμε τους ανθρώπους με τους οποίους είμαστε μαζί και αυτούς που θέλουμε να επικοινωνήσουμε. Φυσικά ούτε είμαστε αγενείς, ούτε σνομπάρουμε τους άλλους, απλώς δεν επικοινωνούμε. Και δεν είναι και υποχρεωτικό να επικοινωνούμε.. Αλλά το ότι πρέπει να βρεις ανθρώπους με τους οποίους να μοιράζεσαι ένα κοινό χρόνο, ένα κοινό αίσθημα, μια κοινή αγωνία είναι δεδομένο.
Ε.Π.: Που πιστεύετε ότι μπορεί να μας οδηγήσει η μοναξιά ή ίσως ο φόβος;
Γ.Μ.: Νομίζω ότι είναι η σχιζοφρένεια… Όσο παράδοξο και αν ακούγεται μια τέτοια κατάσταση σημαίνει ότι δεν τα έχουμε καλά με τον εαυτό μας. Από τη στιγμή που τα έχουμε καλά με τον εαυτό μας μόνο τότε μπορούμε να επικοινωνήσουμε πιο καλά με τους άλλους.
Ε.Π.: Ελλάδα 2023, πλημμύρες φωτιές…έχει γίνει μεγάλος χαμός.. Πώς βλέπετε να εξελίσσεται το κοινωνικό/πολιτικό πλαίσιο πλέον;
Γ.Μ.: Κοιτάξτε, αυτά είναι φυσικά φαινόμενα τα οποία προφανώς τα παρακολουθεί και ερευνά η επιστήμη. Δυστυχώς αυτά συμβαίνουν σε όλους τους τομείς, οι κοινωνίες όμως απαντούν λίγο πιο αργά γιατί έχουν συνηθίσει τα παλιά και αυτό είναι φρικτό. Η επιστήμη λόγω της φύσης της προηγείται πάντα. Στη χώρα μας βέβαια έχουμε μια τάση να συνηθίζουμε προς το παλιό δηλαδή να νοσταλγούμε το παρελθόν ενώ γνωρίζουμε ότι δεν υπάρχει περίπτωση να ζήσουμε όπως ζούσαμε. Τα πράγματα πρέπει να αλλάξουν. Είναι δεδομένο αυτό, είτε προς το καλύτερο είτε προς το χειρότερο. Η φύση το ορίζει αυτό από μόνη της και μας βρίσκει ανέτοιμους. Νομίζω ότι δεν είναι μόνο ελληνικό φαινόμενο αλλά παγκόσμιο. Να σας θυμίσω ότι στον Καναδά κάηκε μια περιοχή όσο είναι όλη η Ελλάδα, άσχετα εάν ο Καναδάς είναι τεράστια χώρα. Υπάρχουν προβλήματα παντού. Εκτός όμως από αυτά τα προβλήματα των φυσικών καταστροφών, τα οποία μπορούν να αντιμετωπιστούν με ένα τρόπο, υπάρχουν και πράγματα πιο σημαντικά και πολύ ουσιαστικά. Κατά τη γνώμη μου δύο είναι τα πιο μεγάλα προβλήματα της εποχής, το ένα είναι το θέμα μεταναστευτικό-προσφυγικό, το οποίο είναι πάρα πολύ μεγάλο και θα το βρούμε μπροστά μας…είναι το μόνο σίγουρο. Και το δεύτερο μεγάλο πρόβλημα είναι ότι το δημοκρατικό πολίτευμα είναι σε ύφεση, δηλαδή υπάρχει μια αναξιοπιστία ως προς το πολίτευμα. Το βλέπουμε άλλωστε σε πανευρωπαϊκό επίπεδο και με την παρουσία ακροδεξιών κομμάτων, τα οποία δεν πιστεύουν στην δημοκρατία και αυτό σημαίνει ότι στη δημοκρατία κάτι δεν κάνει καλά. Δηλαδή κάπου χάνει λίγο το παιχνίδι. Ενώ είναι το καλύτερο των πολιτευμάτων, η διαχείρισή του οδηγεί στο να την εκμεταλλευόμαστε αντί να τη σεβόμαστε. Επομένως αυτό δημιουργεί αναταράξεις και συν το μεταναστευτικό και το προσφυγικό και όλους τους ανθρώπους που έρχονται από την Ασία και την Αφρική, αρχίζει το πολίτευμα και κλονίζεται και αυτό είναι πολύ σημαντικό.
Ε.Π.: Πώς είδατε τις τελευταίες πολιτικές εξελίξεις – εκλογές του ΣΥΡΙΖΑ, εμφάνιση Στέφανου Κασσελάκη…
Γ.Μ.:Σε όλους μας, οτιδήποτε καινούργιο εμφανίζεται μας ταράζει γιατί έχουμε συνηθίσει τα παλιά. Δεν ξέρω τι θα κάνει και πώς θα προχωρήσει ο κύριος Κασσελάκης, αυτό θα αποδειχτεί από τα ίδια τα πράγματα, αλλά προσωπικά μου αρέσουν αυτά τα πράγματα που πέφτουν ας πούμε, σαν κεραυνοί και δημιουργούν αναταράξεις…αρκεί βέβαια να είναι δημιουργικές και να μην μας πάνε πίσω. Το ότι αποφασίζει αυτός ο άνθρωπος να ασχοληθεί με τα κοινά, το εγγράφω ως θετικό. Το ότι κάποιοι άνθρωποι τον προτιμούν γιατί είναι άφθαρτός και πετυχημένος στη δουλειά του επίσης το θεωρώ θετικό διότι στρέφει την πλάτη προς κομματικά στελέχη… Αυτό δε σημαίνει ότι δεν υπήρχαν στο ΣΥΡΙΖΑ άνθρωποι πολύ ενδιαφέροντες και σοβαροί, απλώς ο κόσμος κουράζεται από αυτά και επιθυμεί κάτι άλλο. Τώρα, εάν αυτό το κάτι άλλο θα είναι επιτυχημένο, θα το κρίνει ο χρόνος. Επομένως, αυτοί που ψηφίζουνε έχουν την ελευθερία της ψήφου αλλά και την ευθύνη της.
Ε.Π.: Τι άλλο θα περιλαμβάνει η νέα σεζόν εκτός από τις «Αινιγματικές Παραλλαγές»;
Γ.Μ.: Στην τηλεόραση θα κάνω μια σειρά στο Mega, η οποία έχει να κάνει με το κυπριακό ζήτημα. Ονομάζεται Φαμαγκούστα και θα προβληθεί από τον Ιανουάριο.
Σας ευχαριστώ θερμά!
-k-
..
ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΕΙΟΝ
«Αινιγματικές Παραλλαγές» του Ερίκ-Εμανουέλ Σμιτ.
Πρεμιέρα: Τετάρτη 27/09.
Ο Αμπέλ Ζνόρκο είναι ένας συγγραφέας, βραβευμένος με Νόμπελ που ζει μόνος, αποτραβηγμένος στο Ροσβανοϋ, ένα μικρό νησί στη Θάλασσα της Νορβηγίας, αποφεύγοντας τα πάντα και ειδικά τους ανθρώπους. Έχοντας πρόσφατα εκδώσει το 21ο του βιβλίο που έχει γίνει τεράστια επιτυχία, δέχεται να δώσει συνέντευξη σε έναν δημοσιογράφο που τον πολιορκεί καιρό τον Έρικ Λάρσεν.
Σκηνοθεσία: Σωτήρης Τσαφούλιας, Πυγμαλίων Δαδακαρίδης. Ερμηνεύουν: Γιάννης Μπέζος, Πυγμαλίων Δαδακαρίδης, Σοφία Καλπενίδου.
Ημέρες και ώρες παραστάσεων: Τετάρτη στις 19:00, Πέμπτη & Παρασκευή στις 21:00, Σάββατο 18:00 και 21:00. Κυριακή στις 18:00. (έως 15/10).
.
Ακολουθήστε το Kulturosupa.gr στα social media
. .
Φωτογραφικό υλικό
