Γράφει η Πίτσα Στασινοπούλου για την Κουλτουρσόσουπα
Ειλικρινά δεν πίστευα ότι η αθλητική επικαιρότητα των ημερών θα τροφοδοτούσε την κοινή γνώμη και κατ’ επέκταση τους «γραφιάδες» με τόσο καυτά θέματα, ικανά να μονοπωλούν το ενδιαφέρον σε ευρύτατη κλίμακα, ξεπερνώντας κατά πολύ τον έτσι κι αλλιώς γελοίο όρο viral και μάλιστα μήνα Αύγουστο που κατά τον Έκο «δεν υπάρχουν ειδήσεις»… εμένα μου λες; Μεγαλύτερη διάψευση αποφθέγματος δεν ματάγινε!
Εν προκειμένω το φλέγον θέμα δεν αφορά στους Ολυμπιακούς αλλά σε τουρνουά τένις στο Μόντρεαλ, όπου ο μετέχων δικός μας Στέφανος Τσιτσιπάς στη διάρκεια αγώνα και ενώπιον καμερών έβρισε χυδαία τον πατέρα και προπονητή του, απαιτώντας άγρια να αποχωρήσει από το γήπεδο… γεγονός φυσικά που ξεσήκωσε σάλο, με τον Έλληνα τενίστα να δέχεται καταιγισμό πυρών για τη σοκαριστική συμπεριφορά του, παρότι δεν ήταν η πρώτη φορά… έχει επιτεθεί και στο παρελθόν δημόσια στους γονείς του, ωστόσο τώρα το «άντε γαμήσου» (εις τριπλούν) ΔΕΝ προσπερνιέται εύκολα!
Είναι γεγονός ότι ο συγκεκριμένος αθλητής, παρά τις διεθνείς επιτυχίες και την αναγνωρισμένη αξία μεταξύ των κορυφαίων τενιστών, ως προσωπικότητα κάθε άλλο παρά τη συμπάθεια έχει κερδίσει… Λίγο οι απανωτές εκρήξεις θυμού με απαράδεκτες αντιδράσεις, λίγο τα άστοχα, αφελή σχόλια κατά καιρούς, λίγο ο σνομπ ναρκισσισμός, λίγο ένα προκλητικό λάιφστάιλ κλπ. έχουν δημιουργήσει για το άτομό του μια απωθητική εικόνα… Ωστόσο αυτό που προκαλεί αλγεινή εντύπωση είναι ο εκρηκτικός τρόπος που διαχειρίζεται τον θυμό ή την ήττα- για την ακρίβεια η αδυναμία να τα διαχειριστεί! Αγριεμένα, φονικά βλέμματα, κατασκότεινο πρόσωπο, σπασμωδικές κινήσεις άνευ ελέγχου, σπάσιμο ρακέτας, ξεσπάσματα σε οποιαδήποτε παρατήρηση, φτάνοντας στο σημείο όπως τώρα να ξεστομίζει σε επήκοο όλων βαριές βρισιές εναντίον του προπονητή- πατέρα, προκαλώντας σοκ…
Κατόπιν τούτου, ήταν μοιραίο να δεχθεί σωρηδόν επιθέσεις ακόμα και από θαυμαστές του, που μπορεί να «προσπέρασαν» προηγούμενες ανάλογες αντιδράσεις του, όμως η πρόκληση της τελευταίας ξεπέρασε κάθε αποδεκτό όριο, σε σημείο να νιώθεις προσβολή εσύ ο θεατής- ακροατής, ως φίλαθλος, ως άνθρωπος, ως γονιός, ως πολίτης μιας χώρας που σε εκπροσωπεί σε παγκόσμιες διοργανώσεις και επιδεικνύει παρόμοιο «ήθος»… Με συνέπεια οι όποιες επιδόσεις κι επιτυχίες, όχι μόνο να αμαυρωθούν, αλλά να περάσουν σαφώς στο περιθώριο και να επικρατήσει ο ατιμωτικός χαρακτηρισμός «κωλόπαιδο» από τη μεγάλη πλειοψηφία, η οποία επιπλέον επιδόθηκε σε ανόητες, άστοχες συγκρίσεις με άλλους αθλητές… Γιατί, μεταξύ μας, οποιαδήποτε επιτυχία και μάλιστα σε χώρο ευγενούς άμιλλας όπου το «ευ αγωνίζεσθαι» (οφείλει να) κυριαρχεί ως ιδεώδες, όταν δεν συνοδεύεται από ΗΘΟΣ, απλά αυτό-ακυρώνεται με παράλληλο πλήγμα στην εκπροσωπούμενη χώρα…
Αναμενόμενο λοιπόν ο αθλητής να καταστεί στόχος σφοδρότατου κραξίματος, ωστόσο με πιο ορθολογική ματιά σκέφτεται κανείς ότι κανένα παιδί που μεγάλωσε με αρχές σεβασμού, ευπρέπειας, ενσυναίσθησης, κατανόησης, ευγενικής συμπεριφοράς κλπ. ΔΕΝ έρχεται ξαφνικά μια μέρα ως ενήλικας να βρίσει τον γονιό του, είτε ιδιωτικά, είτε δημόσια, είτε σε οποιεσδήποτε συνθήκες… είναι αδύνατο να αρθρώσει παρόμοια χυδαιότητα, ακόμα και στη χειρότερη έκρηξη, ακόμα και εκτός εαυτού! Όταν συμβαίνει πρόκειται προφανώς για δυσλειτουργία, είτε επειδή αντιμετωπίζει άλυτα ψυχολογικά προβλήματα λόγω συναισθηματικών ελλείψεων και του τρόπου που ανατράφηκε, είτε επειδή υπόκειται σε υπερβάλλουσα πίεση που δεν αντέχει… Επιπλέον το βρίσιμο που σοκάρει όλους εμάς, πιθανότατα στο οικογενειακό του περιβάλλον είναι οικείος και αποδεκτός «κώδικας επικοινωνίας», που σημαίνει ότι ανταποδίδει συμπεριφορές που έχει εισπράξει κι έχουν εντυπωθεί ως κάτι σύνηθες και φυσιολογικό…
Δεδομένου ότι τα παιδιά κατά κανόνα είναι ο καθρέφτης των γονιών τους, γίνεται φανερό ότι η εικόνα που παρουσιάζει ο Στέφανος είναι προϊόν της γονεϊκής ανατροφής του, εξ ου και η σιωπηλή ανοχή του πατέρα στα δημόσια και κατ’ επανάληψη ρεζιλέματα… Διότι απλούστατα για τα δικά τους «ελαστικά» και άνευ αναστολών δεδομένα, οι απανωτές προσβολές ΔΕΝ εκλαμβάνονται ως τέτοιες, αλλά ως ενδοοικογενειακή, συνηθισμένη κανονικότητα μέσω της οποίας έμαθαν να επικοινωνούν, αδιαφορώντας πλήρως για τον δημόσιο αντίκτυπο που όχι μόνοσοκάρει, αλλά πλήττει βαριά το ήθος του αθλητή, ρίχνει ασήκωτη σκιά στο όνομά του, προσβάλλει ανεπίτρεπτα τους πάντες …
Εκ του αποτελέσματος είναι ηλίου φαεινότερο ότι πρόκειται για οικογένεια με προβληματικές σχέσεις και προσωπικά δεν θεωρώ θύμα τον υβριζόμενο πατέρα αλλά τον υβριστή γιο, που μπορώ να καταλάβω γιατί ο συγκεκριμένος πατέρας δεν κατάφερε να του εμπνεύσει την έννοια του σεβασμού… Ποιος μπορεί να σεβαστεί κάποιον που ΕΠΙΤΡΕΠΕΙ στον εαυτό του να ανέχεται τόσο ακραία, δημόσια, παγκόσμια ξεφτίλα και μάλιστα από το βλαστάρι που ο ίδιος ανέθρεψε;;;
Φυσικά κατανοώ τη συμβολή, τους κόπους, τις θυσίες των εν λόγω γονιών για την επαγγελματική επιτυχία του παιδιού τους, όμως όλα αυτά ΔΕΝ ακυρώνουν τα μοιραία λάθη τόσο στην ανατροφή, όσο και στη δόμηση των μεταξύ τους σχέσεων, που αποτυπώνονται ξεκάθαρα σε δημόσια θέα… Διότι όταν βλέπεις ότι το παιδί σου μοιάζει δυστυχισμένο ενόσω αγωνίζεται δείχνοντας να σηκώνει βάρος που δεν αντέχει, αντιδρά βίαια στην πίεση, εκδηλώνει επιθετικές τάσεις, διαμορφώνει χαρακτήρα απωθητικό, εκφράζεται χυδαία εναντίον σου χωρίς καμιά αναστολή έστω για τη δημόσια εικόνα του, αντιμετωπίζεται απαξιωτικά, ακόμα και χλευαστικά από την κοινή γνώμη που προφανώς του κοστίζει ψυχικά και εσύ ο γονιός προσπερνάς όλα αυτά τα καθοριστικά για να εστιάσεις στην χρυσοφόρα αθλητική του καριέρα, κάτι κάνεις πολύ λάθος ή μάλλον όλα είναι μέγα λάθος!
Καθότι επιπλέον, εσύ ο πατέρας, επέλεξες (και) τον ρόλο του προπονητή, πιθανότατα για να προβάλλεις στο ταλαντούχο παιδί σου, τα δικά σου ανεκπλήρωτα όνειρα περί μεγάλης καριέρας με δόξα και χρήμα…Φόρτωσες πιεστικά τον γιο σου με βαριές προσδοκίες για τους νεανικούς του ώμους και βλέποντας ότι το άλογο κούρσας που πόνταρες, έστω και ασθμαίνοντας τραβούσε στην ανηφόρα αποκομίζοντας ποικίλα οφέλη, υλικά και μη, αποφάσισες να παραβλέψεις τις θλιβερές συνέπειες της πίεσης που οδηγούν σε αλλοτρίωση το παιδί σου, φτάνοντας σε ανεξέλεγκτες εκρήξεις θυμού, έντονες απογοητεύσεις, ψυχικές μεταπτώσεις, απαράδεκτες συμπεριφορές, αλλοίωση του χαρακτήρα του, απόρριψη από το κοινό του… Ανέχτηκες αδιαμαρτύρητα μέχρι και να σε βρίζει δημόσια προκειμένου να διατηρήσεις τη πολύτιμη θέση του «μέντορα» δίπλα του, αδιαφορώντας όχι μόνο για τον αυτοσεβασμό σου, αλλά και για τη δική του ανεπίτρεπτη έκθεση στα μάτια όλων, με ήθος βαριά λαβωμένο…
ΓΙΑΤΙ Απόστολε Τσιτσιπά δεν παραιτήθηκες από τον προπονητικό ρόλο μετά τις πρώτες επιθέσεις που δέχτηκες από τον γιο σου, ως ξεκάθαρο σημάδι ότι η επαγγελματική σας σχέση ΔΕΝ λειτουργεί;; Γιατί επέμενες να συγχέεις τον πατρικό ρόλο με το μανατζάρισμα ως κερδοφόρα επένδυση, εφόσον έβλεπες ότι στη δική σας περίπτωση ΔΕΝ προχωρά;; Γιατί δεν παραχώρησεςέγκαιρα τη θέση σου σε άλλον προπονητή και να αρκεστείς στην αυτονόητη στήριξη του παιδιού σου με στόχο όχι την επιτυχία με οποιοδήποτε τίμημα, αλλά την ευτυχία, την ηρεμία, τη χαρά του αθλήματος ως επιδίωξη κάθε φυσιολογικού γονιού που δεν αντιμετωπίζει το παιδί του… επενδυτικά σαν «κότα με χρυσά αυγά»;; Γιατί επέτρεψες να φτάσει η ήδη προβληματική σχέση σας σε τέτοια δημόσια ξεφτίλα, μέχρι να σε «παραιτήσει» επιτέλους με απρόσμενη ωριμότητα ο καταπιεσμένος γιος σου, φτάνοντας στο αμήν;;; Αν έχεις απαντήσεις για όλα αυτά, δώστε τις στον καθρέφτη σου, μήπως σώσεις έστω τα προσχήματα… γιατί τα άλλα που κατέστρεψες δύσκολα σώζονται, καθότι τα μεγαλύτερα εγκλήματα ξεκίνησαν από καλές προθέσεις…
