Είδε ο Γιώργος Τοκμακίδης και σχολιάζει για την Κουλτουρόσουπα
Εν Συντομία Εισαγωγή:
Αναφερθήκαμε πολλές φορές στην σύγχρονη αδυναμία της αμερικανικής βιομηχανίας του κινηματογράφου να προβεί στην παραγωγή αξιόλογου και φρέσκου περιεχομένου. Η καινούργια ταινία της σειράς, της τριλογίας -ποιος να το περίμενε- «Βένομ» σφραγίζει με τον πιο απόλυτο τρόπο την αίσθηση πλήρους διάλυσης για τον εμπορικό κινηματογράφο! Το αξιοπερίεργο είναι ότι εισπρακτικά αυξάνει τα ποσοστά της καθημερινά και σε σύντομο διάστημα θα γίνεται λόγος και για εισπρακτική επιτυχία, αν και πρόκειται για αποτυχία σε κάθε άλλο επίπεδο.
Πάμε να δούμε τους λόγους που οδήγησαν σε αυτή την ταινία.
Πλοκή;
Ο Έντι Μπρόκ και ο συμβιωτής του από το διάστημα, Βένομ, βρίσκονται στο Μεξικό ως φυγάδες έπειτα από τα γεγονότα της δεύτερης ταινίας. Ο Κνούλ, αφέντης των συμβιωτών, αλλά και φυλακισμένος τους βρήκε τον τρόπο να αποδράσει από τη φυλακή του. Το κλειδί είναι ο κώδικας που δημιουργήθηκε μέσα από την ένωση του Έντι και του Βένομ. Στέλνει τερατόμορφα πλάσματα για να τους εξοντώσουν και εξάγουν από μέσα τους το «κλειδί». Το δίδυμο της αδεξιότητας και της καταστροφής θα βρεθεί ανάμεσα σε τέρατα από το διάστημα, αμερικάνικες στρατιωτικές υπηρεσίες, μία εναλλακτική οικογένεια και την επιθυμία τους να μη δώσουν σημασία σε τίποτα από όλα αυτά και να συνεχίσουν τον δρόμο τους προς τη Νέα Υόρκη.
Πίσω από τις κάμερες:
Η ομάδα που οφείλεται για την παραγωγή των προηγούμενων ταινιών δυστυχώς επιστρέφει με ακόμα λιγότερο μεράκι και όρεξη. Το κύριο πρόβλημα είναι το σενάριο, το οποίο σε μεγάλο βαθμό είναι αφαιρετικό και συνειρμικό, δίχως ξεκάθαρο σχέδιο για το κλείσιμο της τριλογίας. Μήπως με αυτό τον άγαρμπο τρόπο μας λένε ότι η τριλογία δεν ολοκληρώνεται; Πρόκειται για τρεις διαφορετικές ιστορίες που εξαναγκάζονται να συνυπάρξουν σε ένα σύνολο που δε δένει και δεν μπορεί να δουλέψει. Σε κάθε επίπεδο, όλα, τα πάντα είναι προσχηματικά και πρόχειρα, ενώ δεν κρύβονται τα κομμάτια απόλυτου αυτοσχεδιασμού, που άρεσαν για κάποιον λόγο και διατηρήθηκαν στην ταινία για εξίσου ανεξήγητους μέχρι στιγμής λόγους.
Οι υπεύθυνοι αυτής της κατάστασης τυχαίνει να έχουν κι άλλους ρόλους μέσα στην ταινία, με τον ρόλο τους ως σεναριογράφοι να βρίσκεται εντελώς σε δεύτερη μοίρα. Η Κέλι Μάρσελ, μία εν γένει σύγχρονη σεναριογράφος, υπεύθυνη για τη μεταφορά ιδεών στη μεγάλη οθόνη όπως «Οι Πενήντα Αποχρώσεις Του Γκρι» (2015) και «Κρουέλλα» (2021), αναλαμβάνει τη ζωτικής σημασίας θέση της σκηνοθέτριας. Σε αυτό τον τομέα φαίνεται να καταβάλλει μεγαλύτερη προσπάθεια σε σχέση με το σενάριο, αλλά δεν καταφέρνει κάτι αξιοσημείωτο, εκτός ίσως από την τελική κλιμάκωση. Ενδέχεται μετά από πολλές αναγνώσεις να μπορεί να κριθεί ως «διασκεδαστική».Το μεγάλο της πλεονέκτημα είναι η αποστασιοποίηση που παίρνει η κάμερα δείχνοντας την δράση με ολιστικό τρόπο.
Μπροστά από τις κάμερες:
Ο δεύτερος σεναριογράφος είναι ο ίδιος ο πρωταγωνιστής της ταινίας, Τομ Χάρντι. Με βεβαιότητα μπορεί να ειπωθεί πως η συμμετοχή των ηθοποιών στη διαδικασία της συγγραφής δεν αποτελεί πάντα καλή ιδέα. Αργότερα, όταν θα γίνεται λόγος για τον ηθοποιό, θα χωρίζουμε την ερμηνευτική του περίοδο σε δύο φάσεις, σε εκείνη πριν την ανάληψη του ρόλου του «Βένομ» και στη μετέπειτα αντίστοιχη. Η σύγκριση δε θα γίνεται πάντως για καλό…Ο Χάρντι δείχνει να περνάει καλά, αλλά από ένα σημείο και μετά δεν επιχειρεί καθόλου σε ερμηνευτικό επίπεδο. Θέλει να βρίσκεται εκεί, αλλά για να διασκεδάσει, και όχι για να δουλέψει.
Ο Τσίγουιτελ Ετζιόφορ ως ανθρώπινος ανταγωνιστής βρίσκεται εκεί, υπάρχει στο σετ, δίνοντας μία «κανονική ερμηνεία». Βέβαια, ο ηθοποιός βρίσκεται σε αμηχανία και αποσυντονισμό δεδομένου του σεναρίου, αφού η μία σκηνή τον θέλει στις μυστικές εγκαταστάσεις, η επόμενη στην έρημο και η μεθεπόμενη στο εργαστήριο. Η Τζούνο Τέμπλ που συμπληρώνει το καστ, είναι σαν να προέρχεται από άλλη ταινία. Μονάχα στο τέλος, φαίνεται να γίνεται οργανικό κομμάτι αυτής. Ο Ρις Ίφανς αναρωτιέται ακόμα ποιος ήταν ο ρόλος του στην ταινία, αφού υποδύεται έναν «χίπη» που αναζητά την αλήθεια πίσω από την ύπαρξη ή όχι των εξωγήινων.
Καταλυτικός Επίλογος:
Η ταινία «Βένομ: Ο Τελευταίος Χορός» ειλικρινά είναι για μελέτη για το πως να μη γράφεται το σενάριο και πως να μην ερμηνεύονται οι χαρακτήρες.Μερικές σύντομες σεκάνς, όπως ο χορός του «Βένομ», δε σώζουν την ταινία. Το κοινό όμως στηρίζει αυτή την προσέγγιση, αντί να την κατακεραυνώσει, και την επιβραβεύει δίνοντας το λάθος μήνυμα στους συντελεστές της ταινίας. Το λυπηρό της υπόθεσης είναι ότι αν τέτοιου είδους ταινίες γνωρίζουν την αποδοχή και την επιτυχία, τότε δε θα γίνουν βήματα προς τα εμπρός. Αντιθέτως,τα πράγματα θα κινούνται ολοένα και προς τα πίσω, μέχρι η ποιότητα να είναι προνόμιο της ανεξάρτητης σκηνής του κινηματογράφου.
Θα έβαζα με ταπεινότητα όπως πάντα ένα 4,6/10 για την παταγώδη αποτυχία της ταινίας να δοκιμάσει έστω τα βασικά.
«Βένομ: Ο Τελευταίος Χορός» (Venom:LastDance, 2024) εγχρ.
Διάρκεια: 1 ώρα και 49 λεπτά
Είδος: Υπερ-ηρωικό
Σκηνοθεσία: ΚέλιΜάρσελ
Πρωταγωνιστές: ΤομΧάρντι, ΤσίγουιτελΕτζιόφορ, ΤζούνοΤεμπλ, Ρις Ίφανς
