|
Από τη στήλη Τηλεοπτικά Μαντάτα #23 του Γιώργου Μπαστουνά για την Κουλτουρόσουπα.
Τις τελευταίες μέρες οι πρεμιέρες των νέων σειρών είναι αλλεπάλληλες, με πλήθος επιλογών να παρέχεται στους τηλεθεατές. Το θετικό είναι ότι η μυθοπλασία έχει πάρει τα πάνω της για τα καλά, εκτοπίζοντας κάθε άλλο διαφορετικό πρόγραμμα, όπως τα εμετικά ριάλιτι, τα οποία για να πουλήσουν την πραμάτεια τους χρησιμοποιούν κάθε δυνατό αθέμιτο μέσο. Το αρνητικό είναι, πως δυστυχώς πολλά προγράμματα γίνονται απλώς για να γίνουν, γεμίζοντας κενό τηλεοπτικό χρόνο… Ο συρφετός αυτά κουβαλάει…

Εξαίρεση αποτελεί η νέα σειρά της ΕΡΤ, η οποία μας έχει εντυπωσιάσει ήδη από την αρχή της σεζόν, με τίτλο «Καρτ Ποστάλ», που αποτελεί τη μεγάλη επιστροφή της Βικτόρια Χίσλοπ στην ελληνική τηλεόραση 10 χρόνια μετά την ολοκλήρωση του εξαιρετικού «Νησιού». Έχει σημασία να υπογραμμίσουμε, πως τότε η ίδια Βικτόρια Χίσλοπ είπε όχι στο Χόλιγουντ και προτίμησε να γίνει το «Νησί» σειρά για λογαριασμό του MEGA. Η μεταφορά μυθιστορημάτων και διηγημάτων φέτος στην τηλεόραση αποτελεί ίσως την πιο αισιόδοξη είδηση της χρονιάς για να ξεφύγουμε από τις τετριμμένες ξενόφερτες κωμωδίες και τα εγχώρια σαπουνοδράματα.
Η συγκεκριμένη σειρά βασίζεται σε δύο βιβλία της βραβευμένης Βρετανίδας συγγραφέως, η οποία παρά τα απανωτά παγκόσμια μπεστσέλερ επιλέγει να πάρουν σάρκα και οστά τα βιβλία της στην Ελλάδα. Τα συγκεκριμένα βιβλία είναι «Ο Τελευταίος Χορός» (2013) και «Οι Καρτ Ποστάλ» (2016). Τα δύο βιβλία πραγματεύονται ιστορίες ανθρώπων μέσα από τις περιηγήσεις της συγγραφέως στην Ελλάδα. Οι ιστορίες αυτές αποτελούν καθένα από τα επεισόδια της σειράς με έναν αναγκαίο συνδετικό κρίκο.

Αναλυτικότερα, ο Τζόζεφ είναι ένας ελληνικής καταγωγής εσωστρεφής Άγγλος αρχαιολόγος, ο οποίος επιστρέφει στα πατρογονικά εδάφη για να αναλάβει θέση συμβούλου σε μια ανασκαφή. Μόνο που τα θεμέλια στα οποία ο ίδιος έχει στήσει τη ζωή του αποδεικνύονται σαθρά. Θα περιπλανηθεί στην Κρήτη, θέτοντας μύχιες ερωτήσεις, που έχουν τις ρίζες τους στον φόβο της απόρριψης, της απώλειαςκαι του θανάτου. Ο Τζόζεφ σιγά-σιγά θα γίνει και πάλι ο Σήφης των ανέμελων παιδικών του χρόνων. Και όλα αυτά μέσα από τις καρτ ποστάλ, οι οποίες ταξιδεύουν στο Λονδίνο με ένα παραλήπτη έκπληξη…

Η σειρά ήδη από τα πρώτα της πλάνα είναι γεμάτη εικόνες. Η ιστορία ακροβατεί ανάμεσα στοΛονδίνο και την Κρήτη, με τις εικόνες από τον Άγιο Νικόλαο να μαγεύουν. Η φωτογραφία του Γιάννη Δρακουλαράκου κινήθηκε σε πολύ δυναμικά πλαίσια. Η ίδια κατάφερε όχι μόνο να χρωματίσει τα πολύ όμορφα τοπία, αλλά και να μας δώσει ένα ευρύτερο πλαίσιο, στο οποίο κατάφεραν να ενταχθούν οι ήρωες και να γίνουν οικείοι στα μάτια μας. Η σειρά έχει χρώμα γαλάζιο, χρώμα ελληνικό, που αποδεικνύει, πως η χώρα μας έχει πανέμορφα μέρη, τα οποία χρήζουν προβολής!

Η μεταφορά του κειμένου αποτέλεσε μία πολύ δουλεμένη εργασία. Χωρίς υπερβολές, ανουσιότητες και μελοδραματισμούς κατάφερε με αρκετά σημεία σιωπής να δημιουργήσει ένα μεστό αποτέλεσμα, με απλοϊκούς διαλόγους, που όμως είχαν υπόσταση και εύρος. Ο έμπειρος Νίκος Απειρανθίτης χειρίστηκε με μαεστρία τους ήρωες, δημιουργώντας φιγούρες αληθοφανείς, χωρίς σημεία καρικατούρες και υπερβολής. Η προσέγγιση γενικότερα της Κρήτης και ειδικότερα του θέματος των βεντετών αποτελεί ένα πολύπαθο ζήτημα με την ελληνική τηλεόραση στις περισσότερες παραγωγές να αποδίδει μία επίπλαστη εικόνα. Το πρώτο επεισόδιο με τίτλο «Το αγόρι με το ασημί κουστούμι», στρεφόμενο γύρω ακριβώς από μία υπόθεση βεντέτας, από ένα περιστατικό το οποίο άνοιξε τον δρόμο της εκδίκησης, παρουσιάζει μεγλαφυρότητα αυτό το παλαιολιθικό έθιμο, που δυστυχώς μέχρι και σήμερα είναι ενεργό, ανοίγοντας τον δρόμο της αυτοδικίας.

Στη συγκεκριμένη προσέγγιση συμβάλλει έντονα και η σκηνοθεσία του Γιώργου Παπαβασιλείου, η οποία σέβεται τον φυσικό χώρο και επικεντρώνεται στους ήρωες δημιουργώντας ένα ασφαλές και προστατευμένογια τους ίδιους πλαίσιο. Δεν περιλαμβάνει σκηνοθετικά ευρήματα ή εξεζητημένα πλάνα, αλλά αντίθετα προσπαθεί να αποδώσει με έναν λιτό τρόποτη σημασία αυτών, που το κείμενο περιγράφει.
Δυνατό σημείο, το οποίο εξυψώνει το κείμενο και πλαισιώνει την σκηνοθεσία είναι η ηχητική επιμέλεια του Πάνου Παπαδημητρίου, η οποία προσφέρει ένα εύηχο αποτέλεσμαμε επίκεντρο τηνφυσικότητα του τόπου, χωρίς να αποξενώνει τις φωνές από αυτόν. Ο τόπος αποτελεί καίριο γνώρισμα της συγκεκριμένης σειράς και υπενθυμίζεται με κάθε τρόπο και σε κάθε αφορμή. Ο έμπειρος ΜίνωςΜάτσας αναλαμβάνει το τραγούδι των τίτλων τέλους σε στίχους της πολυγραφότατης Ελένης Φωτάκη με την παθιασμένη φωνή του Σωκράτη Μάλαμα, συμβάλλοντας αποτελεσματικά στην τελική γεύση.

Αναφορικά με τους ηθοποιούς εντυπωσιάζει ο πρωταγωνιστής και συνδετικός κρίκος Ανδρέας Κωνσταντίνου, ο οποίος έχει ένα ζηλευτόκινηματογραφικό στυλ, καταφέρνοντας να μαγνητίσει τον φακό. Στο πρώτο επεισόδιο φάνηκε να είναι πιο μαζεμένη η απόδοσή του, με έναν ρόλο ο οποίος έχει πολλαπλές πτυχές και δυνατότητα μεγαλύτερης ανάπτυξηςστα επόμενα επεισόδια. Τις εντυπώσεις όμως έκλεψε ο Βασίλης Χαραλαμπόπουλος, ο οποίος στον ρόλο ενός πληγωμένου προσώπου αποτυπώνει πλήθος εκφράσεων με αρκετές εναλλαγές, ποικίλες συναισθηματικές μεταπτώσεις και πολύ σημαντικές δραματικές απολήξεις.

Ο ίδιος παρότι μας έχει συνηθίσει σε ρόλους κωμικούς, που πολλές φορές τον αδικούν, εδώ φαίνεται να ανταποκρίνεται πολύ αποτελεσματικά σε έναν καθαρά δραματικό ρόλο. Αυτή η εμφάνιση θα αποτελέσει σημαντικό ορόσημογια τον ίδιο και ίσως θα πρέπει να τον κάνει να σκεφτεί περισσότερο τις από δω και πέρα επιλογές του. Οι υπόλοιποι συμπρωταγωνιστές, οι οποίοι είχαν μικρότερη συμμετοχή στο συνολικό αποτέλεσμα αποτέλεσαν σημαντικές πινελιές στην υπόθεση, τονίζοντας ορισμένα χαρακτηριστικά των ανθρώπων της Κρήτης.

Κάποιες παρατηρήσεις χωρούν ως προς ορισμένα σημεία του κειμένου, που κάπως μας ξένισαν παρά το συνολικά ιδιαίτερο αποτέλεσμα. Συγκεκριμένα η εναλλαγή ανάμεσα σε αγγλικά και σε ελληνικά μερικές φορές φάνηκε κάπως κοινότυπη και περιττή, την στιγμή που ο ίδιος ο ήρωας μιλούσε άπταιστα τα ελληνικά. Πέραν αυτού ορισμένα σημεία σκηνοθετικά θα μπορούσαν να αποδοθούν με μεγαλύτερη ένταση, ώστε το φινάλε της ιστορίας να αποτελέσει πραγματική έκπληξη για τους θεατές.

Συνολικά, θα λέγαμε πως πρόκειται για μία πολύ καλή σειρά η οποία επικεντρώνεται όχι απλώς στο να παρουσιάσει μία ακόμη ιστορία, αλλά αντίθετα να μας ξεναγήσει στα μέρη της Κρήτης μέσα από την περιπλάνηση του κεντρικού ήρωα, θίγοντας σημαντικές ιστορίεςκαι πολλαπλούς χαρακτήρες, που επισημαίνουν όχι μονάχα τα θετικά του λαού μας, αλλά και τις αρνητικές πτυχές και αδυναμίες του. Αυτό ακριβώς αποδεικνύει την αληθοφάνεια του κειμένου, το οποίο αποτελεί ένα δυνατό έναυσμα για να γνωρίσουμε καλύτερα τον τόπο μας από τα μάτια ενός ανθρώπου, που τον επισκέφτηκε και τον αγάπησε. Και μάλιστα την εκτίμηση αυτή την απέδειξε έντονα,διαφημίζοντας σε όλον τον κόσμο τις ομορφιές της Ελλάδας.
..
Ακολουθήστε το Kulturosupa.gr στα social media
..