Νύχτες Πρεμιέρας συνέχεια με γέλια και χλαπάτσες!!! Ζωντανή καθημερινή κάλυψη του φεστιβάλ από την απεσταλμένη μας Μαρίλια Καίσαρ.
Παρασκευή βράδυ στις νύχτες πρεμιέρας και οι συνθήκες από πλευράς μετακινήσεων δυσκολεύουν πολύ την προσέλευση στους κινηματογράφους της πόλης. Ο σταθμός του Συντάγματος έκλεισε από την αστυνομία στις 4 το μεσημέρι, κάνοντας ανέφικτη την προσέγγιση της κόκκινης γραμμής του μετρό. Αιτία η επετειακή συναυλία για τον Φύσσα στο Σύνταγμα αλλά πιθανά και η επίσκεψη της Λαίδης Γκαγκά στη Βουλή, που έκανε τα πλήθη να συρρέουν και να πέφτουν σε ομαδικό παραλήρημα.
Η Κουλτουρόσουπα όμως παρέμεινε για άλλη μια φορά πιστή στο ραντεβού της και στον ερώτα της με τον κινηματογράφο και το κοινό της. Κάνοντας μια ντελικάτη σβούρα με ποικιλία μέσων γύρω από το κέντρο της Αθήνας έφτασε ακριβώς στην ώρα της στο Οντεόν όπερα για να παρακολουθήσει την ταινία Χρυσός/Gold από το Πανόραμα.
Για να μην τα πολυλογούμε αυτή είναι η ιρλανδέζικη ταινία στην οποία πρωταγωνιστεί η Μείσι Γουίλιαμς δηλαδή η Άρια Σταρκ από την πολυαγαπημένη σειρά Game of Thrones. Η προβολή έγινε παρουσία του σκηνοθέτη Νάιαλ Χίρι αλλά και του ιρλανδού πρέσβη, ενώ προηγήθηκε και μια επίσης ιρλανδική ταινία μικρού μήκους με την ονομασία “The last days of Peter Bergmann”.
Η ταινία μικρού μήκους που μας ζέστανε για τη κυρίως προβολή ήταν δυνατή και πρωτότυπη και κάπως συγκινητική μιας και πραγματευόταν με ντουκιουμενταρίστικη αισθητική το θάνατο ενός μυστηριώδη άντρα σε μια μικρή ιρλανδέζικη πόλη, μέσα από τις κάμερες παρακολούθησης που κατακλύζουν τον αστικό ιστό.
Αφού λοιπόν προετοιμαστήκαμε καλά ξεκίνησε το Χρυσό. Η υπόθεση χοντρικά έχει ως εξής : πατέρας επιστρέφει στην οικογενειακή εστία δώδεκα χρόνια αφού τον εγκατέλειψε η κοπέλα του για να διεκδικήσει τη γυναίκα και την κόρη του. Βρίσκει τη γυναίκα του παντρεμένη με τον γυμναστή τους από το σχολείο και τη κόρη του να έχει εξελιχτεί σε δύνη δρομέα και προσπαθεί ξανά να της διεκδικήσει. Εν τέλει βλέπουμε μια ξεκαρδιστική κωμωδία, με απίστευτους χαρακτήρες και μπόλικες ανατροπές.
Η Άρια Σταρκ ( Μείσι Γουίλιαμς ) ή Άμπι για την συγκεκριμένη ταινία μας απέδειξε έμπρακτα πως μπορεί να ερμηνεύσει εκπληκτικά και πέραν του χολιγουντιανού σετ σε εξωτικές τοποθεσίες για το Game of Thrones ενώ, παρά την αναγνωσιμότητα της, δεν σνομπάρει και τις μικρές ανεξάρτητες παραγωγές της πατρίδας της. Οι ερμηνείες και από το υπόλοιπο ενήλικο καστ είναι εξαιρετικές , ενώ θα μπορούσαμε να τις κρίνουμε και ξεκαρδιστικές.
Το κοινό γελούσε τρανταχτά σε όλη τη διάρκεια της ταινίας, ενώ το ένα καλό αστείο διαδεχόταν το επόμενο. Παράλληλα η ταινία, δεν υστερούσε σε soundtrack ή φωτογραφία ενώ το πρωτότυπο σενάριο της ταινίας αποδείχτηκε εξαιρετικό με δυνατούς χαρακτήρες και απίστευτους διαλόγους. Οι χαρακτήρες συγκρούονταν συνεχώς μέσα σε αυτό το ψηφιδωτό μιας δυσλειτουργικής οικογένειας που ταυτόχρονα εικονογραφούσε υπέροχα την ιρλανδική επαρχία και καθημερινότητα.
Στο τέλος της προβολής ο συμπαθέστατος, κοκκινομάγουλος σκηνοθέτης καταχειροκροτήθηκε από το ελληνικό κοινό ενώ ακολούθησε και κουβέντα. Στα παραλειπόμενα της προβολής έχω να σημειώσω πως ένας συμπαθέστατος καφέ σκύλος παρακολουθούσε τη προβολή στη μπροστινή σειρά παρέα με τη ω τόσο αλτερνατίβ ιδιοκτήτρια του, ενώ όποτε βαριόταν τριγυρνούσε στα πόδια του κοινού για χάδια.
Μετά από μια μικρή βόλτα στο Μοναστηράκι, όπου ήπιαμε μπύρα και κατασκοπεύσαμε τους γιαπωνέζους τουρίστες να τρώνε πιτόγυρα και να πίνουν ρετσίνες, σπεύσαμε στο Δαναό για να δούμε αυστραλέζικο θριλεράκι Babadook/Μπαμπούλας από το τμήμα του Φεστιβάλ Focus in Australia.
Η Αμίλια μεγαλώνει μόνη της τον εξάχρονο γιό της, μετά το θάνατο του άντρα της. Ένα βράδυ εμφανίζεται στη βιβλιοθήκη ένα τρομακτικό παιδικό βιβλίο και από τότε που το διαβάζει στο γιο της και ο τρόμος ξεκινά. Επί της ουσίας θα αναβιώσουμε τον παιδικό εφιάλτη μας για τον μπαμπούλα. Σκοτεινή και γκρίζα σκηνοθεσία από τον Τζενιφέρ Κεντ, που εισχωρεί σταδιακά μέσα στον θεατή, όπως το τέρας εισχωρεί μέσα στη μάνα.
Με αρκετά creepy στοιχεία ώστε να τρομάξει τον σύγχρονο θεατή, γρήγορη κίνηση και χωρίς ιδιαίτερα εφέ το τέρας που μοιάζει με χλαπάτσα καταφέρνει να αναβιώσει τους εφιάλτες μας. Οι ερμηνείες τόσο από το γιο που παίζει φοβερά, παρά τη μικρή του ηλικία ( καμία σχέση με τα τηλεοπτικά ελληνικά αστέρια) όσο και από τη μάνα που έχει το απόλυτο μάτι της τρελής σχεδόν από την αρχή της ταινίας, είναι εξαιρετικές.
Τη βραδιά μας τελειώσαμε στη συναυλία για τον Παύλο Φύσσα στο Σύνταγμα όπου παρακολουθήσαμε τη διάλυση της συναυλίας και όλα τα παρελκόμενα.
Φωτογραφικό υλικό
