Είδε ο Γιώργος Τοκμακίδης και σχολιάζει για την Κουλτουρόσουπα
Εν Συντομία Εισαγωγή:
Διατηρούμε την γραμμή που θέσαμε σε εφαρμογή σε προηγούμενο άρθρο και συνεχίζουμε με μία ακόμα βιογραφική ταινία. Είθισται οι ταινίες του είδους να αναφέρονται σε πρόσωπα που πέρασαν στην ιστορία και δεν βρίσκονται πια εν ζωή. Η μνήμη τους όμως στέκεται ακέραια και κραταιά, με το στίγμα τους να έχει χαραχτεί με ανεξίτηλο μελάνι. Η ταινία που επιλέχθηκε αυτή τη φορά, αν και πράγματι βιογραφική, δε φέρει αυτά τα χαρακτηριστικά. Αντιθέτως, ο πρωταγωνιστής της δεν έχει αποδημήσει εις κύριον, αλλά βρίσκεται σε ακμάζουσα για την πολιτική του καριέρα περίοδο, δίχως όμως να έχει ευεργετήσει τουλάχιστον ακόμα το σύνολο των ανθρώπων με την δράση του. Ο λόγος για την ταινία: «Ο Μαθητευόμενος» (The Apprentice, 2024) σε σκηνοθεσία Αλί Αμπάσι και πρωταγωνιστή τον Σεμπάστιαν Στάν.
Πλοκή;
Ο Ντόναλντ Τράμπ είναι ένας νεαρός κτηματομεσίτης με την εταιρεία του πατέρα του να βρίσκεται στα όρια της οικονομικής κατάρρευσης. Η μοίρα θα τον φέρει σε επαφή και επικοινωνία με τον διαβόητο δικηγόρο Ρόι Κόν. Ο τελευταίος θα διακρίνει την προοπτική για μεγαλείο στον Ντόναλντ και θα αναλάβει τον ρόλο του μέντορα για τον νεαρό επιχειρηματία. Θα του διδάξει την απόλυτη φιλελεύθερη καπιταλιστική σκέψη με ό,τι αθέμιτο αυτή συνεπάγει, με αποτέλεσμα ο Ντόναλντ να αλλοτριώνεται διαρκώς από την ανθρώπινη του φύση και να μετατρέπεται σιγά σιγά σε «ψυχρό εκτελεστή» στις επιχειρηματικές του συμφωνίες, αλλά και στις ανθρώπινες σχέσεις. Όσο η εξουσία και ο πλούτος του Ντόναλντ αυξάνονται, τόσο παραγκωνίζεται η σχέση του με τον Ρόι, του οποίου η καριέρα βρίσκεται σε καθοδική πορεία. Δε θα αργήσει να καταστεί σαφές στον κύκλο του ότι κατάφερε να δημιουργήσει ένα «τέρας»!
Πίσω από τις κάμερες:
Αυτή η ταινία δεν έχει επουδενί απώτερο σκοπό να «ξεπλύνει» τον χαρακτήρα του Ντόναλντ Τράμπ, με το να αναδείξει άγνωστες πτυχές της ζωής του ρίχνοντας φωςστα πρώτα του βήματα ως μεγαλοεπιχειρηματίας. Αντιθέτως, εξετάζει δύο κρίσιμες δεκαετίες, το διάστημα της ολικής μεταβολής του από «γιάπη» σε πολυεκατομμυριούχο. Εξάλλου, κοιτάζοντας τον σκηνοθέτη και τη φιλμογραφία του, αυτή η ταινία δε θα μπορούσε να λαμβάνει ενεργό μέρος και να υποστηρίζει τις εκάστοτε πλευρές. Στην σκηνοθεσία λοιπόν βρίσκουμε τον ιρανικής καταγωγής Αλί Αμπάσι. Ο νεαρός δημιουργός επιθυμεί να μεταφέρει τον/την θεατή σε εκείνον τον κόσμο, ο οποίος δεν είναι χρονολογικά τόσο μακρινός, αλλά φαντάζει ολότελα διαφορετικός. Ο πιο εύκολος και ταιριαστός τρόπος για να το πετύχει κανείς αυτό είναι να ακολουθήσει τη λογική των ντοκιμαντέρ. Ο καλλιτέχνης διατηρεί τη δοκιμασμένη συνταγή στην εκκίνηση, αλλά την εξελίσσει στην συνέχεια με έναν τρόπο που ο ίδιος έχει οραματιστεί.
Η μεγάλη επιτυχία της ταινίας δεν βρίσκεται στην σκηνοθεσία, αν και ενισχύεται εξαιρετικά από αυτή. Έγκειται στην πραγματικότητα στη φωτογραφία της.Ο Κάσπερ Τούξεν Άντερσεν σε μία άψογη συνεννόηση και συνεργασία με τον σκηνοθέτη καταφέρνει να αποδώσει τη δεκαετία του ’70 και ’80 σα να γυρίζεται η ταινία ακριβώς εκείνη την εποχή. Κατά την πρώτη δεκαετία έχουμε ατμοσφαιρικά υποφωτισμένους χώρους, όπως αυτοί αποδόθηκαν σε ταινίες σαν τον «Νονό» (Godfather, 1972). Κατά τη δεύτερη δεκαετία τώρα, ακολουθείται μία προσέγγιση αντίστοιχη του Όλιβερ Στόουν, ενός εν γένει σκηνοθέτη πολιτικού περιεχομένου, ο οποίος έκανε το μεγάλο του άνοιγμα κατά τη δεκαετία του ’80. Η κάμερα βρίσκεται στην πλειοψηφία των σκηνών στο χέρι δίνοντας μία αμεσότητα και μία πρόσβαση πίσω από τις κλειστές πόρτες και τις ιδιωτικές συζητήσεις. Στο τέλος δε, με το καδράρισμα των πλάνων καθίσταται σαφές ότι ένας άνθρωπος «απάνθρωπος», «Φρανκενστάιν» πλάθεται μέσα από τις χειρουργικές επεμβάσεις του κεντρικού ήρωα.
Μπροστά από τις κάμερες:
Στον πρωταγωνιστικό ρόλο βρίσκουμε τον Σεμπάστιαν Στάν, έναν ηθοποιό που ακολουθεί ανοδική πορεία δίχως απαραίτητα να αποτελεί πρώτη επιλογή για εμπορικές ταινίες. Αρκετοί ηθοποιοί έχουν μιμηθεί τον ιδιαίτερο τρόπο ομιλίας του Ντόναλντ Τράμπ ή την χαρακτηριστική του κινησιολογία, με πρωτεργάτη τον Άλεκ Μπάλντγουιν που τον σατίρισε κατ’ εξακολούθηση. Ο Στάν φροντίζει να μην αρχίσει την ερμηνεία του χαρακτήρα του, όπως γνωρίζουμε τώρα το πρόσωπο της βιογραφίας. Αρκείται στο να δίνει κάθε φορά ένα μικρό χαρακτηριστικό από την τελική εικόνα που έχουμε σήμερα. Το κάνει με εξαιρετική μεθόδευση με σκοπό να αναδείξει μεταξύ άλλων και τη διαδικασία της μεταβολής του ίδιου του προσώπου. Κομμάτι αυτής της μεταστροφής είναι η κινησιολογία, η ομιλία και προοδευτικά η απομάκρυνση από το ευρύ φάσμα των ανθρώπινων συναισθημάτων. Ο ηθοποιός φθάνει σε ερμηνευτική κορύφωση, όταν καλείται να αντισταθεί στα συναισθήματα που πνίγουν τον χαρακτήρατου.Το πετυχαίνει με το να τους επιστρέφει τη χάρη και να τα καταπνίγει εξίσου κάτω από τη ψευδαίσθηση της ισχύς του προσώπου του.
Συμπρωταγωνιστής του Σεμπάστιαν Στάν είναι ο Τζέρεμι Στρόνγκ στον ρόλο του δικηγόρου και μέντορα του Ντόναλντ Τράμπ, Ρόι Κόν. Ο Στρόνγκ μέσα από την ερμηνεία του μας δίνει μία εικόνα του χαρακτήρα του Τράμπ, προτού γίνει αυτός που έγινε. Είναι δημοφιλής, αν και διαβόητος, κοινωνικός, αν και χειριστικός, πετυχημένος, αν και ψυχρός. Σκηνοθέτης και σεναριογράφος επιθυμούν να τονίσουν μέσα από τους πρωταγωνιστές τους ότι πρόκειται για το ίδιο άτομο σε διαφορετική χρονική στιγμή. Στην αρχή της γνωριμίας των κεντρικών ηρώων, ο Κόν είναι ο κυρίαρχος της μεταξύ τους σχέσης με τον Τράμπ να είναι σε ένα πλαίσιο απόμακρο από το βεληνεκές των δυνατοτήτων του, ενώ στο τέλος της ταινίας συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο. Ο ηθοποιός ακολουθεί έναν φανταχτερό τρόπο ζωής, ο οποίος εξωτερικεύεται στο υποκριτικό του διάβημα, ενώ παρουσιάζεται σε σκηνές αδυσώπητος. Αυτή η εικόνα όμως δεν αργεί να μεταβληθεί άρδην με τον Τζέρεμι Στρόνγκ να αποδίδει την αδυναμία του με περίσσια ευθραυστότητα.
Καταλυτικός Επίλογος:
Η ταινία ακολουθεί τη φόρμα της βιογραφίας, με την ιστορία που πραγματεύεται να μην είναι ικανή να συναρπάσει το κοινό σε μεγάλους αριθμούς. Είναι η ιστορία ενός πλουσίου που έγινε ακόμα πιο πλούσιος και αποξενώθηκε από την ανθρώπινη του φύση. Αυτό που σώζει την ταινία από το να είναι μία ανιαρή και βαρετή ιστορία είναι η απόδοση δια της εικόνας και οι ερμηνείες των πρωταγωνιστών της. Έχει ωραίο ρυθμό, δεν κουράζει, αλλά δεν συγκινεί.
Θα έβαζα με ταπεινότητα ένα 6,5/10 για την προσήλωση σε μία πτυχή, μία σχέση ζωτικής σημασίας για το πρόσωπο της βιογραφίας.
«Ο Μαθητευόμενος» (The Apprentice, 2024) εγχρ. Διάρκεια: 2 ώρες και 2 λεπτά Είδος: Βιογραφικό Σκηνοθεσία: Αλί Αμπάσι. Πρωταγωνιστές: Σεμπάστιαν Στάν, Τζέρεμι Στρόνγκ.
