Γράφει ο Στέφανος Γκιζλής
.
Έντεκα τραγούδια από ισάριθμες ταινίες της χιλιετίας που διανύουμε.. Μοναδικά κριτήριά να ταιριάζουν στα μουσικά μου γούστα, να μου θυμίζουν όταν τα ακούω τις συγκεκριμένες ταινίες και φυσικά να μου αρέσουν (όσο γίνεται) και τα φιλμ στα οποία ακούγονται. Γιατί οι αναμνήσεις από μια ταινία πολλές φορές περικλείονται σε λίγες νότες… Η σειρά δεν είναι αξιολογική, και δε θα μπορούσε άλλωστε…
.
INCENDIES (2010)
You and whose army? (Radiohead)
«Όλη η πολεμική προπαγάνδα, οι κραυγές και τα ψέματα και το μίσος, έρχονται, όλα ανεξαιρέτως, από ανθρώπους που δεν πολεμούν» έγραφε ο Orwell. Ο λιβανέζικος πολυετής εμφύλιος πόλεμος ως αφορμή για να ειπωθεί μια ανθρώπινη ιστορία η από την άλλη μια ανθρώπινη ιστορία για να εξιστορηθεί η τραγικότητα του εμφυλίου στο Λίβανο. Δεν ξέρω τι ακριβώς να γράψω για αυτή την ταινία. Ένα φιλμ ποίημα του Βιλνέβ. Απλά να αναφέρω εκείνη τη γροθιά στο στομάχι που ένιωσα στην αρχική σεκάνς. Με τη φωνή του Tom Yorke κι εκείνο το παιδικό βλέμμα γεμάτο πόνο να κάνει την κατάσταση χειρότερη… You and whose army?
WIN WIN (2011)
Think you can Wait (The National)
Think you can Wait (The National)
Η ανάγκη της πίστης στις ανθρώπινες σχέσεις. Η δεύτερη ευκαιρία και το καλωσόρισμα σε μια νέα αρχή δεν θα πρέπει μόνο να ζητείται αλλά και να δίνεται.
Τότε ίσως να κερδίσουν όλες οι πλευρές. Κανείς δεν γεννήθηκε ούτε θα φύγει τέλειος.
Η συμπαθητική φυσιογνωμία του Giammati. Μια χαμένη ψυχή…και ένα τραγούδι που θυμίζει Springsteen…εκεί λίγο πριν τους τίτλους τέλους….
“…We’ve been running a sleepless night
Been away from the baby far too long
We’ve been holding a good night gone
We’ve been loosing our exits one by one…”
THE PERKS OF BEING A WALLFLOWER (2012)
Heroes (David Bowie)
Heroes (David Bowie)
“Υπάρχει γύρω μου τόσο πολύς πόνος και δεν μπορώ να βρω τον τρόπο ώστε να μην τον προσέχω και να μην με επηρεάζει”
Η εφηβική επανάσταση και η ανάγκη για νέα μονοπάτια την στιγμή που οι ήδη χαραγμένες λεωφόροι είναι μπουχτισμένες από αφελείς κοινωνούς των “πρέπει”.
Το περιθώριο αντέχεται από λίγους και όχι δίχως συνεχείς μάχες.
Είναι ένας πόλεμος που μαίνεται απέναντι στο ωμό μίσος.
Τα δώρα όμως αυτής της επιλογής είναι πολλά και ίσως έχουν να κάνουν με μια πιο αληθινή προσέγγιση της ίδιας της ύπαρξης.
Η εφηβική επανάσταση και η ανάγκη για νέα μονοπάτια την στιγμή που οι ήδη χαραγμένες λεωφόροι είναι μπουχτισμένες από αφελείς κοινωνούς των “πρέπει”.
Το περιθώριο αντέχεται από λίγους και όχι δίχως συνεχείς μάχες.
Είναι ένας πόλεμος που μαίνεται απέναντι στο ωμό μίσος.
Τα δώρα όμως αυτής της επιλογής είναι πολλά και ίσως έχουν να κάνουν με μια πιο αληθινή προσέγγιση της ίδιας της ύπαρξης.
Μια πιο βαθιά ματιά στο περιβάλλον και στις ανθρώπινες σχέσεις.
Ο Charlie, ο Patrick και η Sam, μια νύχτα στο φορτηγάκι και με τη φωνή του Bowie να σπρώχνει το νου σε ξεχασμένα μονοπάτια και να προετοιμάζει για μια άλλη ζωή μετά το τέλος του τούνελ…
“…Though nothing, will keep us together
we could steal time
Ο Charlie, ο Patrick και η Sam, μια νύχτα στο φορτηγάκι και με τη φωνή του Bowie να σπρώχνει το νου σε ξεχασμένα μονοπάτια και να προετοιμάζει για μια άλλη ζωή μετά το τέλος του τούνελ…
“…Though nothing, will keep us together
we could steal time
just for one day…”
FRIDAY NIGHT LIGHTS (2004)
Your Hand in Mine (Explosions in the Sky)
Η περηφάνια μιας μικρής πόλης μέσω της επιτυχίας μιας ομάδας Ράγκμπι.
Οι περίπλοκες σχέσεις, η απογοήτευση, το ιδανικό και τα εξιλαστήρια θύματα. Η επαρχία που πνίγεται στη σκόνη και στο αλκοόλ.
Μόνο οι προβολείς της Παρασκευής δίνουν νόημα σε τούτο το μικρόκοσμο.
Post Rock “χαλί” από τους μαγικούς Explosions in the Sky χωρίς λόγια όπως συμβαίνει συνήθως στο είδος.
Ανεβάζει επίπεδο μια μέτρια ταινία.
IN BRUGES (2008)
St. John the Gambler (Townes Van Sand)
Στα σοκάκια του Μπρίζ δυο επαγγελματίες δολοφόνοι.
Φαίνεται απλοϊκό αλλά είναι σχεδόν σάπιο όλο αυτό το φιλμ.
Οι εσωτερικές συγκρούσεις με μια ηθική που έχει απωθηθεί σε υγρές σκοτεινές γωνίες και τη συνήθεια που δεν δείχνει έλεος.
Το παρελθόν που σε κυνηγάει μέχρι τέλους όπως το παρελθόν της πόλης…
Μιας ήσυχης βελγικής πόλης…
Στο τέμπο του ξεχασμένου Townes Van Sand…
“…For the hills cannot hold back my sorrow forever
And dead men lay deep ’round the door
The only salvation that’s mine for the asking
So mother, think on me no more…”
St. John the Gambler (Townes Van Sand)
Στα σοκάκια του Μπρίζ δυο επαγγελματίες δολοφόνοι.
Φαίνεται απλοϊκό αλλά είναι σχεδόν σάπιο όλο αυτό το φιλμ.
Οι εσωτερικές συγκρούσεις με μια ηθική που έχει απωθηθεί σε υγρές σκοτεινές γωνίες και τη συνήθεια που δεν δείχνει έλεος.
Το παρελθόν που σε κυνηγάει μέχρι τέλους όπως το παρελθόν της πόλης…
Μιας ήσυχης βελγικής πόλης…
Στο τέμπο του ξεχασμένου Townes Van Sand…
“…For the hills cannot hold back my sorrow forever
And dead men lay deep ’round the door
The only salvation that’s mine for the asking
So mother, think on me no more…”
LAST DAYS (2005)
From Death to Birth (Pagoda)
From Death to Birth (Pagoda)
Ένα σκιάχτρο με τη μορφή του Cobain.
Κραδαίνει την κιθάρα του σαν να είναι η τελευταία κλωστή που τον ενώνει με την θνητότητα.
Ο δρόμος που οδηγεί σε αδιέξοδα, μέσα από την θολούρα της πρέζας και των ψυχοτρόπων.
Τρεις συγχορδίες φόρος τιμής στο ισχνό είδωλο του grudge του Seattle.
Χωρίς φώτα και προβολείς, χωρίς λαό, μόνο τα καλώδια ο ενισχυτής, η κιθάρα όλα αυτά που θα έπρεπε να συμβούν και τελικά δεν συνέβησαν, διανθισμένα με μια φωνή που σιγοσβήνει από αγωνία και θλίψη…
“Pucker the sour
Sugar sweet Weather
Blows through the Trees
Swims through our Seas
Fly’s through the last gasp we left
on this Earth…”
HEDWIG AND THE ANGRY INCH (2001)
Midnight Radio (Stephen Trask)
“…And you’re shining like the brightest stars
a transmission on the midnight radio…”
a transmission on the midnight radio…”
Από τη μία το “φυσιολογικό” και από την άλλη η σκοτεινή πλευρά του φεγγαριού, που κρίνεται ως τέτοια με αφελείς στατιστικές από τους αυτοαποκαλούμενους ως αντιπροσώπους του κοινού καλού.
Μερικές φορές τα στεγανά σπάνε μόνο με αίμα και συνεχή προσπάθεια ενάντια στο ρεύμα.
Όχι δεν πρόκειται μόνο για τη δαιμονοποίηση στο δικαίωμα του σεξουαλικού αυτοπροσδιορισμού.
Μιλάει για κάθε τι διαφορετικό που ο όχλος ζητάει να καεί στην πυρά, από ένα καπρίτσιο η από αγνό φθόνο…
Χωρίς να βλέπει το καρφί στο δικό του μάτι…
Μερικές φορές τα στεγανά σπάνε μόνο με αίμα και συνεχή προσπάθεια ενάντια στο ρεύμα.
Όχι δεν πρόκειται μόνο για τη δαιμονοποίηση στο δικαίωμα του σεξουαλικού αυτοπροσδιορισμού.
Μιλάει για κάθε τι διαφορετικό που ο όχλος ζητάει να καεί στην πυρά, από ένα καπρίτσιο η από αγνό φθόνο…
Χωρίς να βλέπει το καρφί στο δικό του μάτι…
INTO THE WILD (2007)
Long Nights (Eddie Vedder)
Οι διδαχές του Thoreau.
Μια δοκιμή στα όρια του ίδιου μας του εαυτού με μια ροχάλα στο πρόσωπο του συντηρητισμού.
Η φύση που μας φέρνει μια ιδέα πιο κοντά στο αληθινό μας πρόσωπο, με την περσόνα παρατημένη να σαπίσει στην άκρη ενός δρόμου.
Μια δοκιμή στα όρια του ίδιου μας του εαυτού με μια ροχάλα στο πρόσωπο του συντηρητισμού.
Η φύση που μας φέρνει μια ιδέα πιο κοντά στο αληθινό μας πρόσωπο, με την περσόνα παρατημένη να σαπίσει στην άκρη ενός δρόμου.
Το γρέζι στη φωνή του Vedder με μερικά από τα πιο όμορφα τραγούδια που έχει γράψει ποτέ.
Όταν διαταράσσεις τις προτεραιότητες των “πρέπει” της επίπλαστης ηθικής είσαι παρίας και εχθρός, για όλους αυτούς που κουρδίζονται πριν ξεκινήσουν την μέρα τους….
“…Have no fear, for when i’m alone
I’ll be better off, than i was before…”
Οι πρώτοι στίχοι δίνουν το έναυσμα…
(Walden)
Όταν διαταράσσεις τις προτεραιότητες των “πρέπει” της επίπλαστης ηθικής είσαι παρίας και εχθρός, για όλους αυτούς που κουρδίζονται πριν ξεκινήσουν την μέρα τους….
“…Have no fear, for when i’m alone
I’ll be better off, than i was before…”
Οι πρώτοι στίχοι δίνουν το έναυσμα…
(Walden)
THE MILLION DOLLAR HOTEL (2000)
The Ground Beneath her Feet (U2)
The Ground Beneath her Feet (U2)
Tom και Eloise.
Ορφέας και Ευρυδίκη.
Δυο βασανισμένες ψυχές, σιγοψιθυρίζουν στα δωμάτια και στους διαδρόμους ενός παλιού ξενοδοχείου. Ένας αστυνομικός που προσπαθεί να εξιχνιάσει έναν θάνατο.
Ο έρωτας στους στενούς διαδρόμους μπερδεμένων μυαλών που μπλέκονται κολλημένα σε εμβρυακή στάση.
Το τρεμάμενο νέον φως σε ανοιχτά παντζούρια μέσα από τα μάτια του Wenders.
Τα θολά τσιμεντένια τοπία σε μια μικρή γωνία της μεγαλούπολης.
Και τέλος το μεγάλο σάλτο…χωρίς φτερά, αντάμα με τον πένθιμο ήχο μιας κιθάρας που μπαίνει τη στιγμή που ο Tom πατάει το πόδι του στο τελευταίο μουσικό μέτρο.
Η πτώση που μοιάζει με ελευθερία…
“…Go lightly down your darkened way
Go lightly underground…”
Σε στίχους του Salman Rushdie.
Ένα από τα αγαπημένα μου soundtrack ever…
DONNIE DARKO (2001)
Mad World (Gary Jules)
Mad World (Gary Jules)
Μια ξεχασμένη επαρχιακή πόλη.
Ένας έφηβος σε μια μάταια δίνη επαναλαμβανόμενων μοτίβων που κάποια στιγμή σκάνε για να του δείξουν το σκοτάδι.
Ένας κούνελος ως μοναδική παρουσία στους διαδρόμους του μυαλού του και έπειτα…οι δολοφονίες, το γκροτέσκο και οι μαύρες τρύπες.
Όταν είσαι τρίγωνο δύσκολα ταιριάζεις σε κυκλικές οπές…κι αν σε σπρώξουν θα σπάσεις…
Ο χρόνος που δεν υφίσταται και όλα αυτά με τους στίχους που βγαίνουν από το στόμα του Gary Jules να σου καρφώνονται όλο και βαθύτερα.
“…The dreams in which i”m dying are the best i’ve ever had…”
DANCER IN THE DARK (2000)
I’ve Seen it All (Bjork)
Ένα ξωτικό με μορφή ανθρώπου όπως είναι η Bjork κάτω από τις οδηγίες του Trier.
Musical της εργατικής τάξης, της μετανάστευσης και της ένδειας.
Των προσδοκιών και των ονείρων που στοιχειώνουν την ύπαρξη μας για να καταλήξουμε όσο ανικανοποίητοι ήμασταν και στις απαρχές του ταξιδιού.
Και το σκοτάδι που πέφτει λόγω της τύφλωσης πονάει περισσότερο καθότι έρχονται μαζί και εκείνες οι λεπτές στιγμές ενόρασης για όλα όσα χάνονται και τα οποία ήταν σημαντικότερα αυτών που ποτέ δεν είδαμε.
Έτσι η διαπίστωση ότι έχουμε δει τα πάντα και ποτέ δεν χρειαζόμασταν τα περισσότερα που άπληστα ζητούσε το μυαλό μας για να ξεδιψάσει αποτελεί έναν θρίαμβο πάνω στην ίδια τη ζωή…
Μόνο που λίγοι είναι αυτοί που την γεύονται…και τους οποίους οι ηττημένοι φθονούν γιατί όταν ο καθρέφτης απέναντι είναι πεντακάθαρος τότε η πραγματική φύση τους αντικατοπτρίζεται πλήρως σε ένα άσχημο είδωλο…
“…I’ve seen what i choose, and i’ve seen what i need
and that is enough, to want more would be greed…”
Ένα ξωτικό με μορφή ανθρώπου όπως είναι η Bjork κάτω από τις οδηγίες του Trier.
Musical της εργατικής τάξης, της μετανάστευσης και της ένδειας.
Των προσδοκιών και των ονείρων που στοιχειώνουν την ύπαρξη μας για να καταλήξουμε όσο ανικανοποίητοι ήμασταν και στις απαρχές του ταξιδιού.
Και το σκοτάδι που πέφτει λόγω της τύφλωσης πονάει περισσότερο καθότι έρχονται μαζί και εκείνες οι λεπτές στιγμές ενόρασης για όλα όσα χάνονται και τα οποία ήταν σημαντικότερα αυτών που ποτέ δεν είδαμε.
Έτσι η διαπίστωση ότι έχουμε δει τα πάντα και ποτέ δεν χρειαζόμασταν τα περισσότερα που άπληστα ζητούσε το μυαλό μας για να ξεδιψάσει αποτελεί έναν θρίαμβο πάνω στην ίδια τη ζωή…
Μόνο που λίγοι είναι αυτοί που την γεύονται…και τους οποίους οι ηττημένοι φθονούν γιατί όταν ο καθρέφτης απέναντι είναι πεντακάθαρος τότε η πραγματική φύση τους αντικατοπτρίζεται πλήρως σε ένα άσχημο είδωλο…
“…I’ve seen what i choose, and i’ve seen what i need
and that is enough, to want more would be greed…”
.
Δείτε & αυτά:
/
& αυτά:
–Τι παίζουν τα θέατρα στη Θεσσαλονίκη τώρα, κλικ εδώ.
–Τι παίζουν οι κινηματογράφοι στη Θεσσαλονίκη, κλικ εδώ.
–ΝΕΟ Τι παίζουν τα θερινά σινεμά της Θεσσαλονίκης τώρα, κλικ εδώ.
–Θέατρο: Είδαμε & Σχολιάζουμε, κλικ εδώ.
–Συναυλίες: Είδαμε & Σχολιάζουμε, κλικ εδώ.
–Σινεμά: Είδαμε & Σχολιάζουμε, κλικ εδώ.
–Βιβλίο: Διαβάσαμε & Σχολιάζουμε, κλικ εδώ.
.
–Κερδίστε προσκλήσεις – Βιβλία, κλικ εδώ.
–Θέατρο Δάσους & Θέατρο Γης 2019: πρόγραμμα εκδηλώσεων, κλικ εδώ.
–Φεστιβάλ Μονής Λαζαριστών: Πρόγραμμα εκδηλώσεων, κλικ εδώ.
-Εδώ Θεσσαλονίκη: Η πολιτιστική ατζέντα του καλοκαιριού 2019.
Θέατρο, συναυλίες, φεστιβάλ κ.ά. Όλες οι εκδηλώσεις, κλικ εδώ
–ΝΕΟ Βαλκανική Πλατεία 2019: Πρόγραμμα συναυλιών, κλικ εδώ
.
Ακολουθήστε μας στα social media
Φωτογραφικό υλικό
