Από την Π. Στασινοπούλου
Όχι βέβαια ότι το φαινόμενο είναι καινούργιο… χρόνια τώρα οι καναλάρχες επιδίδονται σε διακοπές μακράς διαρκείας καθ’ όλη τη θερινή σεζόν, που ούτε εκπαιδευτικοί να ήταν και τα κανάλια σχολεία! Με τις πρώτες καλοκαιριάτικες ζέστες, λες και κατεβάζουν διακόπτη, βάζουν νοερή ταμπελίτσα «ραντεβού το Σεπτέμβρη» σαν τα χειμερινά σινεμά -που μπορεί να γίνει Οκτώβρης και Νοέμβρης- μας αποχαιρετούν οι εκπομπές χαρωπά με χαβανέζικα πουκάμισα, βερμούδες και σαγιονάρες και… μην τον είδατε τον Παναγή! Αφού μας τραγουδήσουν απαξάπαντος ως τάμα το «Καλοκαιρινές διακοπές για πάντα», αφού μας πουλήσουν με τη σέσουλα σανδάλια κι αντηλιακά, αφού μας φλομώσουν στις ευχούλες για «καλό καλοκαιράκι»- κρατώντας μαγκωμένοι πισινή για την… απειλή «θα τα ξαναπούμε τη νέα σεζόν» – θα ξαμοληθούν οι τηλεαστέρες δεξιά κι αριστερά για βουτιές και αρπαχτές, κι εμείς θα απομείνουμε με τον Κωστόπουλο αμανάτι!
Ο οποίος με το «Όλα λάθος» του – μπράβο αυτογνωσία! – μάχεται μόνος σχεδόν στις επάλξεις του τηλεοπτικού αγώνα, υπηρετώντας με αυταπάρνηση κι ενώ οι ανάλγητοι συνάδελφοι λιάζονται στις ξαπλώστρες, την ύψιστη κοινωνική αποστολή που ανέλαβε: να προσφέρει εν μέσω καύσωνα λίγη όαση ψυχαγωγίας στον στερημένο τηλεθεατή που βράζει στο ζουμί του και δεν έχει ο έρμος άλλες δυνατότητες διαφυγής… είτε τα οικονομικά του, είτε οι υποχρεώσεις του, είτε προβλήματα υγείας, δεν του επιτρέπουν διακοπές, ταξίδια ή εξόδους και μόνη του παρηγοριά το γυαλί, μπας και ξεφύγει για λίγο το μυαλό από τη μίζερη καθημερινότητα που τον ροκανίζει… Ωστόσο για τα κανάλια η κατηγορία του, παρότι μεγίστου ποσοστού, είναι «ανύπαρκτη» και ουδείς μεριμνά γι αυτόν καλοκαιριάτικα… Δεν του φταίει κανείς που δεν μπορεί να ακολουθήσει τους «διακοπεύοντες» και σιγά μη κάτσουν τα κανάλια να ασχοληθούν με την πάρτη του, λες και είναι αδελφές του ελέους για αναξιοπαθούντες!
Τον παρατούν στην κακορίζικη τύχη του, τον ταίζουν επαναλήψεις της συμφοράς με ό,τι καμένο πάτωσε στην πρώτη προβολή- μπας και τσιμπήσει κανένα νουμεράκι από τον απελπισμένο λόγω έλλειψης ανταγωνισμού, του πετάνε και καμιά χρονίσια παράσταση Σεφερλή να ‘ρθει στα ίσια του και να μη του λείψει η πνευματική τροφή, άντε και κανένα ντοκιμαντέρ μουχλιασμένου αρχείου ή καμιά μπογιατισμένη ελληνική ταινία κι όξω απ’ την πόρτα! Άλλωστε έχει τις φρέσκιες ειδήσεις να ξαλεγράρει και ν’ ανοίγει η ψυχή του, μπορεί και τίποτα πολιτικά πάνελ στο τσακίρ κέφι, και να μην το πει ούτε του παπά! Ας βολευτεί τώρα που το μαγαζί είναι «κλειστό λόγω διακοπών» με ξηρά τροφή και λίγο ψωμοτύρι που βρέθηκε στο ντουλάπι, κι ας μη φοβάται που έληξαν οι κονσέρβες και το τυρί έγινε ροκφόρ, δεν θα πάθει πια τίποτα σοβαρό, το πολύ καμιά στομαχική διαταραχή! Θα ξεγελάσει όμως την πείνα του κι ας κρατήσει όρεξη για το φθινόπωρο που επιστρέφουμε με λουκούλλεια γεύματα, να σκάσει απ’ το φαί! Κι όπως θα έχει γυαλίσει το μάτι του από την στέρηση, θα του φανεί το ζαβογάριδο αστακός!
Να όμως, που μέσα σε όλη τούτη την κυνική αναλγησία, ο ευαίσθητος Κωστόπουλος έμεινε βράχος και τραγούδησε «δεν πάω πουθενά, πουθενά, εδώ θα μείνω! Ας εγκατέλειψαν οι άλλοι τα πόστα τους- σκέφτηκε, ας πίνουν ούζα στις Ψαρούδες με πρώην φιλαράκια, ας στρώνουν τροπικό μαύρισμα στα κορμιά τους, ας έχουν αφήσει οι ασυνείδητοι το κοινό τους ασυντρόφευτο να μαραζώνει χωρίς κανείς να νοιαστεί για αντικατάσταση… μεταξύ μας, καθόλου δε με χαλάει που μ’ άφησαν να αλωνίζω μόνο στο γήπεδο, όσο τους είχα στα πόδια μου νούμερο δεν σταύρωσα ο γκαντέμης, γλωσσοφαγιά και μπίρι- μπίρι που μου ΄ρχόταν να τα παρατήσω… πόσο ν’ αντέξω ο παρουσιαστής τα νούμερα «προ-πο», έχω γαμώτο κι έναν ανδρισμό βαρύ κι ασήκωτο που στο τσαλάκωμα τα παίρνω στο κρανίο! Μια χαρά με βόλεψε, λιαστείτε πουλάκια μου με την ησυχία σας και η επιστροφή λάου- λάου, έτσι;»
Πολύ καλά τα σκέφτηκε, κρατώντας την εκπομπή του «Όλα λάθος» μέσα στην τηλεοπτική Σαχάρα του καλοκαιριού, μήπως δει κανένα διψήφιο νούμερο κι αναθαρρήσει, τώρα που ξεφορτώθηκε τους αντιπάλους. Γιατί αν και σε αυτή τη συγκυρία δεν ξεκολλήσει από το προ-πο και δεν κερδίσει ούτε καν τον στερημένο- απελπισμένο, θα αναγκαστεί να κάνει ξανά μανά επανεκκίνηση την καριέρα του, την τρίτη και φαρμακερή και τα χρονικά όρια στενεύουν… Τώρα θα με ρωτήσεις εσύ ο στερημένος- απελπισμένος από την τηλεοπτική ξεραίλα «και γιατί μανούλα μου να δω Κωστόπουλο;;; Δεν είναι καλύτερα να φάω καρπούζι μπαλκονάτο στα μουγκά, να ποτίσω τις γλαστρούλες μου τις ζωντανές, να χαζολογήσω στο φουμπού ή να δω Βέγγο που και στη χιλιοστή φορά γελάω ο καψερός;».
Κι εγώ κύριε Πέτρε μας, τί να του απαντήσω; Ότι έχει άδικο και να με κάψει ο θεός; Την αλήθεια λέει ο άνθρωπος και το περίεργο είναι που εσύ με το κοφτερό μάτι δεν την βλέπεις και περίμενες να κάνεις σουξέ με ένα κατασκεύασμα που ναι, όλα είναι λάθος, άσχετα αν διάλεξες τον τίτλο ως εξυπνακίστικο «άλλοθι», καθότι τα εξυπνακίστικα γενικώς, οι σαχλμαρίτσες, οι χοντράδες, το βλαχομπαρόκ χιουμοράκι είναι το φόρτε σου… Βλέπεις, πάνω στον νταλγκά και τη φούρια να ξεβλαχέψεις τον πληθυσμό, σε βρήκε η ρημαδοκρίση και πρόκαμες μόνο τους μισούς, αφήνοντας τους υπόλοιπους, μεταξύ των οποίων και η πάρτη σου, βλαχεμένους. Ενώ έπρεπε να ξεκινήσεις από σένα, άφησες τον εαυτό σου τελευταίο χωρίς να υπολογίσεις τα απρόοπτα και την έπαθες σαν τον τσαγκάρη που δεν έχει να βάλει παπούτσια… Βεβαίως κρύβεις επιμελώς το ταγάρι πίσω από σινιέ συνολάκια, όψιμα τατουάζ, αμερικανιές, χαβαλετζίδικη άνεση, κοσμοπολίτικο υφάκι νεοϋορκέζου (τρομάρα σου!), αλλά η φούντα κρέμεται και σε καρφώνει, όσο δηθενιάρικη μούρη κι αν πουλάς…
Ανθρώπινα κατανοώ τις οικονομικές ανάγκες σου κι όσο κι αν δεν «σε πάω», την εποχή του στραπάτσου και παρά τις βαριές σου ευθύνες, ένιωσα τη θλίψη που θα ένιωθα για κάθε άνθρωπο- φίλο ή εχθρό- στη θέση σου. Ούτε φυσικά θα κατηγορήσω την επιθυμία και ανάγκη για δουλειά, αντίθετα θαυμάζω την προσπάθεια του «λαβωμένου» να ορθοποδήσει και η τηλεόραση ήταν για σένα ένα οικείο μέσο που σου προσέφερε χείρα βοηθείας στη δύσκολη στιγμή, αξιοποιώντας τις όποιες ικανότητές σου σε 2-3 κόνσεπτ (κυρίως talk show) με ικανοποιητική αποδοχή γι αυτούς που σε γουστάρουν… Η τελευταία σου όμως επιλογή, πραγματικά πιο λάθος δεν γινόταν, κι όχι γιατί το όλο στυλάκι σου προσωπικά μού είναι απωθητικό – άλλωστε γούστα είναι αυτά- αλλά επειδή με το «καλημέρα» μας συστήθηκε ως «καινούργια» μια εκπομπή –κακέκτυπο χιλιάδων παρόμοιων που μπουχτίσαμε μέχρι αηδίας!
Η καμένη συνταγή αναπαραγωγής του απόλυτου ΤΙΠΟΤΑ, ένα παντελώς άχρουν- άοσμο- άγευστο κουσκουσάρικο μαγκαζίνο του ποδαριού, με βιντεάκια αναμασημένα από εκπροσώπους του «τίποτα», με άνευρα σχολιάκια από συνεργάτες- γλάστρες, με καλεσμένους που πέραν των συγγενών τους ουδείς γνωρίζει (και ευτυχώς), με τηλεπωλήσεις- έκτασης μαμούθ, να σου γανώνουν τον εγκέφαλο και να μη καταλαβαίνουν από «ήμαρτον» και με σένα ως τσομπάνο (ταμάμ) στο κοπάδι, να επιδίδεσαι αμήχανα στα γνωστά, κομψά, χαριτωμένα «αστειάκια» σου, που ευτυχώς τις ζεστές ώρες ενισχύουν το κλιματιστικό με έξτρα παγωμάρα. Α, και να μαγειρεύεις στην κουζίνα, καθότι προικισμένος ταλέντα- από τα ελάχιστα αποσπάσματα που άντεξα να δω… Σόρυ κύριε Πέτρε μας, αλλά όσο στερημένη «κουκουρούκου» κι αν είμαι καλοκαιριάτικα, θα προτιμήσω καρπούζι στο μπαλκόνι και με το συμπάθιο κιόλας… Από τα γελοία «τίποτα», χίλιες φορές το αυθεντικό τίποτα!
Φωτογραφικό υλικό
