Ο Μιχάλης Κατσιμπάρδης γεννήθηκε στο Άργος, όπου πέρασε τα παιδικά και εφηβικά του χρόνια. Σπούδασε στα Γιάννενα Ελληνική Φιλολογία και από τότε διδάσκει σε διάφορα σχολεία της Ελλάδας στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Στα πρώτα χρόνια της επαγγελματικής του σταδιοδρομίας έγραφε σενάρια λαογραφικού και ιστορικού περιεχομένου για την τηλεόραση, ενώ υπήρξε επιστημονικός συνεργάτης τηλεοπτικής παραγωγής της ΕΡΤ με θέμα: «Ελληνοϊταλικός και Ελληνογερμανικός πόλεμος». Για διάστημα 11 χρόνων εργάστηκε στο Παιδαγωγικό Ινστιτούτο στον τομέα της ελληνικής γλώσσας και επί σειρά ετών είχε την ευκαιρία να κάνει σεμινάρια για τη διδακτική της γλώσσας σε συναδέλφους του σε όλη την Ελλάδα, καθώς και εισηγήσεις σε επιστημονικά συνέδρια. Είναι παντρεμένος και μένει μόνιμα στο Νέο Ψυχικό.
1. Ποιο είναι το επάγγελμά σας;
Αυτό που με γοήτευε από τα παιδικά μου χρόνια. Σπούδασα ελληνική φιλολογία και διδάσκω σε παιδιά δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, χωρίς να χάσω το μεράκι μου όλα αυτά τα χρόνια.
2. Πώς περνάτε τη μέρα σας;
Το επάγγελμά μου απαιτεί καθημερινή προετοιμασία. Ωστόσο, θεωρώ κεφαλαιώδη τον ελεύθερο χρόνο και τον ελάχιστο που εξασφαλίζω τον κατανέμω σε διάβασμα βιβλίων, παρέα με φίλους και παρακολούθηση ταινιών.
3. Δυο λόγια για ένα σας μυθιστόρημα.
Θα σας μιλήσω για το ένα και μοναδικό μου. Μέχρι τώρα είχα συγγράψει βιβλία που αφορούσαν το διδακτικό μου αντικείμενο. Το «Δυο χειμώνες κι ούτε ένα καλοκαίρι» είναι ένα μυθιστόρημα που σχοινοβατεί ανάμεσα στο ιστορικό ντοκουμέντο και τη λογοτεχνική μυθοπλασία. Πρόκειται για την αληθινή ιστορία του πατέρα μου, ο οποίος στα νιάτα του συνελήφθη από τους ναζί, οδηγήθηκε σε στρατόπεδο εργασίας στη Γερμανία κι επέστρεψε με τη λήξη του πολέμου στο θολό κι εχθρικό μεταπολεμικό ελληνικό τοπίο.
4. Σκέψεις για το επόμενο μυθιστόρημα…
Το επόμενο μυθιστόρημά μου θα έχει εντελώς διαφορετικό θέμα αλλά και ύφος. Αφορά τις καθημερινές περιπέτειες μιας ομάδας παιδιών που ζουν στην περίοδο της χούντας στην ελληνική επαρχία. Θα είναι διανθισμένο με πολύ χιούμορ αλλά και έντονη νοσταλγία για τους μεγαλύτερους.
5. Αισθάνεσθε συγγραφέας;
Θεωρώ ότι συγγραφέας με τη στενή έννοια του όρου δεν ήμουν, έγινα. Το πρώτο μου βιβλίο έχει τύχει μεγάλης αποδοχής, συγκίνησε άγνωστους σε μένα αναγνώστες κι αυτό με ωθεί να συνεχίσω χωρίς δισταγμούς στη δημιουργική πορεία της γραφής.
.
6. Τι σκέπτεστε όταν σας ασκούν κριτική για κάποιο έργο σας με την οποία δεν συμφωνείτε;
Κάθε βιβλίο κουβαλά μέσα του απόψεις που απηχούν την πολιτική και κοινωνική αντίληψη του συγγραφέα για τον κόσμο, ακόμα κι αν δεν το επιδιώκει. Η συγγραφή αποτελεί μια προσωπική αυτοέκθεση σε άγνωστο, κι ενδεχομένως, ετερόκλητο κοινό. Φυσικό είναι να υπάρξουν ταυτίσεις και διθύραμβοι αλλά και αποστασιοποιήσεις και επικρίσεις. Τα δεύτερα δεν τα έχω γευτεί ακόμα, αλλά θα μπορούσαν να συμβούν και αυτό το θεωρώ απολύτως φυσιολογικό.
.
7. “Κουβαλάτε” για καιρό τους ήρωες των μυθιστορημάτων σας;
Τον συγκεκριμένο ήρωα του «Δυο χειμώνες κι ούτε ένα καλοκαίρι», τον πατέρα μου δηλαδή, τον «κουβαλώ» μέσα μου και θα τον «κουβαλώ» εκ των πραγμάτων σε όλη την υπόλοιπη ζωή μου.
.
8. Πείτε μου κάτι που δε θα λέγατε ποτέ δημόσια.
Πρωτότυπη ερώτηση που σε καλεί σε προσωπική εξομολόγηση. Μπορώ να ξεστομίσω ότι «νισάφι, ως πότε θα θεοποιούμε τα αυτονόητα και το τίποτα»;
.
9. Τα μυθιστορήματά σας έχουν πολλά επίπεδα ανάγνωσης;
Νομίζω πως τα περισσότερα μυθιστορήματα, που αποτελούν απαιτητικό λογοτεχνικό είδος, έχουν πολλαπλά επίπεδα προσέγγισης. Το δικό μου, επειδή είναι κυρίως ιστορικού περιεχομένου έχει και πολλές αλλά και διαφορετικές πολιτικές και ιδεολογικές ερμηνείες.
.
10. Όταν γράφετε έχετε στο μυαλό σας τους αναγνώστες;
Στο μυθιστόρημά μου είχα τον νου μου μονάχα στον ήρωα. Η συγγραφή του αποτελούσε κυρίως μια εσωτερική μου ανάγκη έκφρασης και ερμηνείας μια αληθινής ιστορίας. Όταν το έγραφα δεν καλλιεργούσα στο μυαλό μου την ιδέα της έκδοσης. Αυτό προέκυψε σχεδόν τυχαία. Η κοινοποίηση της ιστορίας, όμως, μέσω της έκδοσης με ωθεί σε μια ανοιχτή συνομιλία με το αναγνωστικό κοινό. Κι αυτό είναι πολύ δημιουργικό και γοητευτικό.
.
11. Κάθε μήνα εκδίδονται καινούργια μυθιστορήματα. Πώς θα ξεχωρίσει ο αναγνώστης του 2017 το λογοτεχνικό από το λιγότερο λογοτεχνικό;
Θα εκφράσω ένα παράπονο, όχι ως συγγραφέας αλλά ως αναγνώστης. Θεωρώ ότι τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα, του περιορισμένου αναγνωστικού κοινού, συχνά αναρριχάται στα πάνω ράφια των πωλήσεων κάθε μορφής παραλογοτεχνικό κείμενο. Κι αυτό ενοχλεί και λυπεί τους απαιτητικούς αναγνώστες. Τα κριτήρια της ποιότητας ασφαλώς ποικίλουν. Ο αναγνώστης όμως οφείλει να είναι αυστηρός στις επιλογές του, να ρωτήσει, να διαβάσει κριτικές, να εμπιστευθεί ανθρώπους που εκτιμά τη γνώμη τους. Ωστόσο, το διάβασμα ακόμα και των «εύπεπτων» βιβλίων είναι προτιμότερο από την αποχή.
.
12. Ποιους συγγραφείς θεωρείτε πετυχημένους;
Εκείνους που μιλούν μέσα από τα κείμενα τους χωρίς το δήθεν της επιτήδευσης. Εκείνους που έχουν κάτι να πουν, χωρίς να αναμασούν τετριμμένες ιδέες. Και κυρίως εκείνους που καταθέτουν τις αλήθειες τους.
.
13. Στην εποχή μας ένας συγγραφέας μπορεί να αποτελέσει πρότυπο για τους νέους;
Θα το πω απερίφραστα, ως εκπαιδευτικός. Δυστυχώς, όχι! Τα πρότυπα σε μια εντελώς αντιπνευματική εποχή δεν μπορεί να είναι άνθρωποι των γραμμάτων και των τεχνών. Οι νέοι ζώντας στην παντοκρατορία της εικόνας διαβάζουν ελάχιστα, αρνούμενοι να πειστούν για το αντίθετο. Οι εξαιρέσεις είναι φωτεινές αλλά ελάχιστες.
14. Μια φράση που να σας αντιπροσωπεύει σήμερα.
«Κάθε μέρα είναι μια καινούργια ζωή»
15. Μια φράση που σας αντιπροσώπευε κατά το παρελθόν και πλέον δε σας αντιπροσωπεύει.
«Ο αγώνας τώρα δικαιώνεται»…
16. Πόσα βιβλία διαβάζετε κάθε μήνα;
Θα ήθελα περισσότερα, ωστόσο περιορίζομαι λόγω χρόνου στα δύο, σπανιότερα τρία, τον μήνα.
17. Ένα βιβλίο ενός Έλληνα συγγραφέα που θα θέλατε να έχετε γράψει εσείς;
Πολλά, αλλά προκρίνω το «Τρίτο στεφάνι» του Ταχτσή. Μεγαλειώδες μέσα στην απλότητά του.
18. Εκδότες στην Ελλάδα του 2017…
Σύγχρονοι ήρωες. Ζούμε στη χώρα που πολλοί γράφουν, αλλά λίγοι διαβάζουν. Γι’ αυτό αποκαλώ τους εκδότες ήρωες, γιατί το επαγγελματικό τους ρίσκο είναι μεγάλο. Θεωρώ ότι οι εκδότες της «Άνεμος Εκδοτική» ξεχωρίζουν για την ευαισθησία, την ποιότητα και την ειλικρίνειά τους.
Ευχαριστώ πολύ!
Φωτογραφικό υλικό
