Ο Αντώνιος Ζαΐρης γεννήθηκε στον Πειραιά. Σπούδασε Πολιτικές επιστήμες και έκανε Μεταπτυχιακές σπουδές (ΜΒΑ) στη Διοίκηση Επιχειρήσεων. Η διδακτορική του διατριβή ήταν σε θέματα Συμπεριφοράς Καταναλωτή, με ειδίκευση στο Λιανικό εμπόριο. Έχει εμπειρία 35 χρόνων ως Γενικός Διευθυντής σε διάφορες Πολυεθνικές και Ελληνικές Εταιρείες ενώ έχει υπηρετήσει το Δημόσιο Μάνατζμεντ μέσα από διάφορες θέσεις. Έχει διδάξει στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών, στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης καθώς επίσης στα Πανεπιστήμια Τιράνων, Πράγας και Βερολίνου. Έχει εκδώσει 3 ποιητικές συλλογές, την Ανήσυχη περιπλάνηση (εκδ. Γαβριηλίδης), τη συλλογή Όπου νάναι (εκδ. Ηδυέπεια) και τη Σκάλα μνήμης (εκδ. Ενύπνιο) καθώς και το φιλοσοφικό δοκίμιο Παγωμένος Χρόνος (εκδ. Θερμαϊκός).
Επιπλέον έχει συγγράψει 20 βιβλία, 3 από αυτά στην Αγγλική γλώσσα, με αντικείμενο τη Διοίκηση Επιχειρήσεων, το Μάρκετινγκ, τις Πωλήσεις και την Επιχειρησιακή Επικοινωνία. Σήμερα διδάσκει Διοίκηση Επιχειρήσεων και Μάρκετινγκ στο Ελληνικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο και στο Πανεπιστήμιο Νεάπολις στη Κύπρο. Επίσης είναι Γεν. Διευθυντής & Αναπληρωτής Αντιπρόεδρος στον ΣΕΛΠΕ (Σύνδεσμος Επιχειρήσεων Λιανικής Πώλησης Ελλάδος).
- Σήμερα ο μέσος Έλληνας δοκιμάζεται ποικιλοτρόπως. Πιστεύετε ότι η Τέχνη και ειδικότερα η λογοτεχνία μπορεί να βοηθήσει;
Η λογοτεχνία και γενικότερα η τέχνη μπορεί να βοηθήσει και να συμβάλει καθοριστικά και ανακουφιστικά στον βίο καθώς αποτελεί καταφύγιο στο ανθρώπινο αδιέξοδο και στις υπαρξιακές ανησυχίες που βασανίζουν και ταλαιπωρούν την ανθρώπινη φύση. Σε κάθε περίπτωση, σε επίπεδο είτε πρόκλησης αταραξίας είτε ακόμα ψυχικής αναστάτωσης, σημαίνει θέαση της ζωής με άλλον τρόπο.
- Ο συγγραφέας είναι ένας πνευματικός άνθρωπος της εποχής του. Ποιος θα έπρεπε να είναι ο ρόλος ενός συγγραφέα στα σημερινά χρόνια;
Πνευματικός δεν χαρακτηρίζεται μόνο ο συγγραφέας αλλά και κάθε σκεπτόμενος άνθρωπος που μπαίνει σε διεργασία ανάλυσης και ερμηνείας, όχι μόνο των καθημερινών προβλημάτων της εποχής του αλλά και άλλων πανανθρώπινων εννοιών που διαχρονικά μας απασχολούν όλους, όπως το γεγονός του θανάτου, το νόημα της ζωής, τη σχέση ψυχής-σώματος, τον κόσμο του επέκεινα κ.ά.
- Στην εποχή μας ένας συγγραφέας μπορεί να αποτελέσει πρότυπο για τους νέους; Αν ναι, πώς μπορεί να γίνει αυτό;
Είναι γνωστό ότι ο κόσμος της λογοτεχνίας αφορά τους λίγους και όχι τους πολλούς ανεξαρτήτως ηλικίας και ως εκ τούτου, το αναγνωστικό κοινό είναι περιορισμένο. Ακόμα και τα κλασικά κείμενα και η αρχαιοελληνική γραμματεία που αγγίζουν πτυχές της σύγχρονης ζωής, ελάχιστους συγκινούν σήμερα. Ωστόσο για όσους ενδιαφέρονται, νέους ή μεγαλύτερης ηλικίας, να αναζητήσουν συγγραφείς, που μέσω του έργου τους μας μεταφέρουν σε άλλο επίπεδο και μας μεταγγίζουν την άλλη φανταστική πλευρά της ζωής,αυτοί οι συγγραφείς είναι δυνατόν να αποτελέσουν πρότυπα ζωής.
- Η λογοτεχνία λειτουργεί ως πομπός αντιλήψεων και ηθικών αξιών. Ποια είναι η άποψή σας;
Η λογοτεχνία λειτουργεί ταυτόχρονα ως πομπός και φορέας νέων φιλοσοφικών αναζητήσεων, προσεγγίσεων και στάσεων ζωής με ηθικό και ενάρετο τρόπο. Εμβαθύνει στις αναζητήσεις αυτές και προσομοιώνει την ανθρώπινη ανησυχία με τα αξιακά πρότυπα ζωής. Βεβαίως δεν μπορεί να παραγνωρίσει κανείς ότι υπάρχει ισχυρή διάδραση μεταξύ λογοτεχνικής δουλειάς και ανθρωπίνου όντος, που κάποιες φορές το τελευταίο δρα παρορμητικά και με ανεξέλεγκτο τρόπο αλλά και με αυτόν τον τρόπο είναι ικανό να παράγει δημιουργικό αποτέλεσμα.
- Στην εποχή της τεχνολογίας, που όλοι χρησιμοποιούν τους υπολογιστές και ειδικά οι νέοι έχουν απομακρυνθεί από το βιβλίο, πώς θα μπορούσε η λογοτεχνία να ξανακερδίσει το χαμένο έδαφος;
Είναι χρέος και ευθύνη της λογοτεχνίας να διασυνδεθεί με τη νέα τεχνολογική πραγματικότητα που «ακουμπά» την καθημερινότητα όλων μας. Είναι όμως και αναπόφευκτο να συμβεί αυτό καθώς διαφορετικά θα αποκοπεί από την πραγματικότητα. Αυτό που προσωπικά φοβάμαι δεν είναι οι νέες τεχνολογίες που «γεννούν» και προσφέρουν νέα εργαλεία βιβλιοανάγνωσης αλλά το κακό παραγόμενο έργο που μπορεί να προκαλέσει πραγματική ζημιά στη λογοτεχνία..
.jpg)
- Η τέχνη ξεκινάει από το εξώφυλλο ενός βιβλίου ή από το εσωτερικό του;
Η τέχνη ξεκινά από το εξώφυλλο ενός βιβλίου και διαχέεται σ’ όλο το κύριο σώμα του, φλεγόμενη διατρέχει τις σελίδες του,παράγει φως, φαντασιώνεται, πιάνει το όνειρο και το μεταφέρει στον πραγματικό κόσμο, προσφέρει ανακούφιση και λυτρώνει την αδάμαστη ανθρώπινη ψυχή.
- Πως απαντάτε σε όσους κατατάσσουν τα βιβλία σε κατηγορίες όπως «ελαφριά» ή «γυναικεία» λογοτεχνία;
Δεν μπορώ να μη δεχτώ ότι πράγματι, υπάρχουν κατηγοριοποιήσεις και δείκτες βαρύτητας και αξιολόγησης ανάμεσα στα διάφορα βιβλία λαμβανομένων βεβαίως υπόψη των κριτηρίων κατάταξης που θέτει ο αναγνώστης για τον χαρακτηρισμό ενός βιβλίου. Σίγουρα το κάθε βιβλίο έχει το κοινό του και έτσι οι λέξεις ελαφρύ-βαρύ και ανδρικό-γυναικείο βιβλίο ετεροπροσδιορίζονται από τους ίδιους τους αναγνώστες που το επιλέγουν.
- Κάθε μήνα εκδίδονται καινούργια μυθιστορήματα. Πώς θα ξεχωρίσει ο αναγνώστης το λογοτεχνικά άρτιο έργο;
Κάθε εβδομάδα θα έλεγα τα μυθιστορήματα, οι ιστορίες μυθοπλασίας έχουν τα πρωτεία όσον αφορά την εκδοτική παραγωγή. Το λογοτεχνικά όμως άρτιο έργο στο «μυαλό» ενός έμπειρου αναγνώστη είναι εκείνο που πληροί προδιαγραφές καλής ροής κειμένου, εναλλασσόμενων εικόνων, αφηγηματικής δεινότητας, πλοκής, δυνατών λέξεων, που συναρπάζουν και κρατούν αιχμάλωτο τον αναγνώστη.
- Ισχύει και σε σας πως προτιμάτε να διαβάζεται ξένους παρά έλληνες συγγραφείς;
Όχι δεν ισχύει, αφού με το ίδιο πάθος που διαβάζω Ρώσους κλασικούς συγγραφείς ή Άγγλους ποιητές του μεσοπολέμου, διαβάζω επίσης μεγάλους Έλληνες, που έχουν διαπρέψει στη λογοτεχνία ευρύτερα και στην ποίηση της γενιάς του 30, της μεταπολεμικής γενιάς, της γενιάς του 70 αλλά και νεώτερους εργάτες του λόγου.
- Ποιο βιβλίο θεωρείτε πως σας άλλαξε τη ζωή/τον τρόπο που σκέφτεστε;
Είναι το βιβλίο «Ο Ξένος» του Albert Camus, όπου ο ήρωας του βιβλίου, ο υπάλληλος Μερσό, κάνει τη ζωή του δύσκολη αφού εναντιώνεται στην συμβατικότητα και στα «πρέπει» της καθημερινότητας, υπερασπίζεται την αλήθεια με πάθος αδιαφορώντας για τους γύρω του. Θαυμάζω τον ήρωα του Camus γιατί δυσκολεύομαι να συμβιβαστώ με αυτόν τον διαφορετικό τρόπο σκέψης.
- Ποιον συγγραφέα θαυμάζετε και ποιο βιβλίο του θα θέλατε να είχατε γράψει ο ίδιος;
Θαυμάζω τον Άρθουρ Mίλερ για την ταχύτητα συγγραφής και τη συμπυκνωμένη εννοιολογική πληρότητα, που χαρακτηρίζουν τα έργα του. Θαυμάζω τον Καζαντζάκη για το φιλοσοφικό δοκίμιο «Η Ασκητική», που κατά βάση είναι μια ποιητική γραμματεία όπου αναλύονται ζητήματα ύπαρξης, γέννησης, θανάτου, ύλης, πνεύματος, η σχέση του ανθρώπου με τον θεό, με άλλους ανθρώπους και με τη φύση. Το έργο αποδίδεται με τη γνωστή γλωσσική δεινότητα του Καζαντζάκη και θα ήθελα πραγματικά να είχα συμβάλλει στη συγγραφή αυτού του συναρπαστικού βιβλίου.
- Είναι αλήθεια ότι σε κάθε βιβλίο συναντούμε βιώματα και μηνύματα του συγγραφέα του;
Ναι είναι αλήθεια. Τα προσωπικά βιώματα του συγγραφέα εντοιχίζονται σε μεγάλο βαθμό στη λογοτεχνική δημιουργία αλλά το σημαντικό είναι ο τρόπος που αυτά αποτυπώνονται και μεταφέρονται στον αναγνώστη, καθώς στόχος είναι ο τελευταίος να ανακαλύψει μέσα από αυτά «κομμάτια» του εαυτού του.
- Μια φράση που σας αντιπροσώπευε κατά το παρελθόν και πλέον δε σας αντιπροσωπεύει.
Η έκφραση της πρώιμης μου νεότητας: Δεν υπάρχει τίποτα που μπορεί να αποτελέσει εμπόδιο στις επιδιώξεις και τις φιλοδοξίες μου. Η ίδια λοιπόν η ζωή ήρθε και με εξισορρόπησε και μου έδωσε να καταλάβω ότι υπάρχουν πολλοί αστάθμητοι παράγοντες που μπορεί να συμβάλλουν στην εκτροπή ενός στόχου. Δεν εξαρτώνται όλα από εμάς παρά την ισχυρή βούληση που μπορεί να έχουμε. Για αυτό συχνά μελετούμε το περιβάλλον ώστε να συνάγουμε εναλλακτικές προσεγγίσεις και να προβούμε σε όσο το δυνατόν ασφαλείς υποθέσεις που θα πυροδοτήσουν πάραυτα σενάρια δράσης.
- Πιστεύετε στα happy end; Τα συναντούμε στα βιβλία σας;
Όχι δεν συναντούμε συνήθως happy end στα βιβλία μου. Αυτό που έχει σημασία είναι τα διαδραματιζόμενα γεγονότα εμπειρίας ζωής που συμβαίνουν δίπλα μας, τα οφέλη που αποκομίζουμε από την ανάλυσή τους και η καθησύχαση των υπαρξιακών μας ανησυχιών που γεννώνται στην εξέλιξη ενός συμβάντος.
- Πως νιώσατε όταν εκδόθηκε το πρώτο σας βιβλίο;
Ένιωσα μεγάλη χαρά όπως εξάλλου ήταν και αναμενόμενο. Το ίδιο όμως νιώθω σε κάθε νέο εκδιδόμενο βιβλίο μου και είναι αλήθεια, έχω γράψει και συγγράψει 25 βιβλία. Και εξηγούμαιότι η χαρά μου εδράζεται στο γεγονός ότι η όλη διαδικασία από την έκδοση μέχρι την προβολή του, τη διακίνησή του στα βιβλιοπωλεία και την βιβλιοπαρουσίαση του σε εκδηλώσεις, είναι συναρπαστική.
- Όταν γράφετε έχετε στο μυαλό σας τους αναγνώστες;
Όταν γράφω πάντα έχω στο μυαλό μου το αναγνωστικό κοινό που επιδιώκω να απευθυνθώ. Προφανώς γράφουμε γιατί κάτι θέλουμε να πούμε και κάπου θέλουμε να στοχεύσουμε, διαφορετικά δεν υπάρχει λόγος να προχωρούμε στην έκδοση ενός βιβλίου!
- Τι σκέπτεστε όταν σας ασκούν κριτική για κάποιο έργο σας με την οποία δεν συμφωνείτε;
Ενοχλούμαι όταν η κριτική δεν έχει επιχειρήματα αλλά είναι κακόπιστη. Όταν τεκμηριώνεται με χαροποιεί γιατί την λαμβάνω υπόψη μου και με κάνει συγγραφικά καλύτερο. Μου έχει ασκηθεί και καλή αλλά και κακή κριτική.
- Πως γεννήθηκε η ιδέα για το παρόν βιβλίο σας;
Η τελευταία ποιητική μου δουλειά «Ύπουλη νύχτα» προέκυψε από τις χαοτικές, ανυπέρβλητες και ύπουλες αντιφάσεις της ζωής μας που μας «αναγκάζουν» να σκεφτούμε και να φαντασιωθούμε και την άλλη πλευρά της ζωής. Αυτή που η συνείδηση απελευθερώνεται σε έναν κόσμο που μεταμορφώνεται,που αλλάζει και που θέτει στο επίκεντρο τον Tρίτο,τον Aλλο..
- Τι ελπίζετε να αποκομίσει ο αναγνώστης διαβάζοντας το βιβλίο σας;
Μέσα από την ποιητική συλλογή «Ύπουλη νύχτα». ο αναγνώστης θα ανακαλύψει πτυχές της δικής του καθημερινότητας, αφού η συλλογή αυτή αφενός, πραγματεύεται θεμελιώδη ερωτήματα που τον απασχολούν, όπως η ζωή, η θνητότητα, η μνήμη, η συνείδηση, η ενσυναίσθηση και αφετέρου, ξεδιπλώνονται προσωπικά βιώματα με λέξεις που συγκινούν και διεγείρουν τον αναστοχασμό σχετικά με την ύπαρξη και το ρόλο μας στη ζωή.
