Πτυχιούχος Φιλοσοφικής ΑΠΘ, κάτοχος μεταπτυχιακού και διδακτορικού διπλώματος. Έχει εκδώσει ένα βιβλίο, επιστημονικά άρθρα της έχουν δημοσιευτεί σε ελληνικά και ξένα περιοδικά, εισηγήσεις της σε πρακτικά ελληνικών και διεθνών συνεδρίων και ποιήματα, διηγήματα σε διάφορα λογοτεχνικά περιοδικά.
Εργάζεται στο Τμήμα Κινηματογράφου Σχολής Καλών Τεχνών ΑΠΘ ως μέλος Ειδικού Εκπαιδευτικού Προσωπικού , με διδακτικό αντικείμενο «Σενάριο», στο Διιδρυματικό Πρόγραμμα Μεταπτυχιακών Σπουδών Δημιουργικής Γραφής – Σεναρίου του Τμήματος Κινηματογράφου, ΑΠΘ, και του Παιδαγωγικού Τμήματος Νηπιαγωγών Πανεπιστημίου Δ. Μακεδονίας.
H συγγραφέας Κλεονίκη Δρούγκα μιλά στον Γιάννη Τσιρόγλου για την Κουλτουρόσουπα.
- Σήμερα ο μέσος Έλληνας δοκιμάζεται ποικιλοτρόπως. Πιστεύετε ότι η Τέχνη και ειδικότερα η λογοτεχνία μπορεί να βοηθήσει;
Η εποχή μας δεν έχει προσανατολισμό, είναι εικονική, επιδερμική, ξέφρενη και χωρίς αξίες, αλλά, αν μου επιτρέψετε να αξιοποιήσω τα λόγια του Κ. Π. Καβάφη από το ποίημα Μελαγχολία του Ιάσονος Κλεάνδρου· ποιητού εν Κομμαγηνή· 595 μ.Χ., «…η Τέχνη… βοηθά – για λίγο- να μη νιώθεται η πληγή».
- Ο συγγραφέας είναι ένας πνευματικός άνθρωπος της εποχής του. Ποιος θα έπρεπε να είναι ο ρόλος ενός συγγραφέα στα σημερινά χρόνια;
Ο συγγραφέας οφείλει να είναι παράδειγμα, να εμπνέει τον άνθρωπο, να δημιουργεί κοντά στον άνθρωπο, μέσα στον κοινωνικό χώρο, να ενεργοποιεί δράσεις, να αναζωογονεί τη σκέψη, να ενθουσιάζει με απλότητα και αυθεντικότητα.
- Στην εποχή μας ένας συγγραφέας μπορεί να αποτελέσει πρότυπο για τους νέους; Αν ναι, πώς μπορεί να γίνει αυτό;
Αν και είναι δύσκολο σήμερα ένας συγγραφέας να λειτουργήσει ως πρότυπο, γιατί η εποχή έχει εξιδανικεύσει την ύλη, όχι το πνεύμα, μπορεί ένας δημιουργικός άνθρωπος από τον χώρο της Τέχνης, αν κάνει/γράψει/δημιουργήσει κάτι ωραίο, να τύχει προσοχής και θαυμασμού.
- Η λογοτεχνία λειτουργεί ως πομπός αντιλήψεων και ηθικών αξιών. Ποια είναι η άποψή σας;
Η λογοτεχνία μπορεί να γίνει δίαυλος μηνυμάτων, να προκαλέσει την ταύτιση και την ενσυναίσθηση, αφού ο αναγνώστης, αν και αποδέχεται την ψευδαίσθηση της μυθοπλασίας, συχνά εμπλέκεται συναισθηματικά ή βυθίζεται στους μυθοπλαστικούς κόσμους και αναπτύσσει συνείδηση και εσωτερικότητα.
- Στην εποχή της τεχνολογίας, που όλοι χρησιμοποιούν τους υπολογιστές και ειδικά οι νέοι έχουν απομακρυνθεί από το βιβλίο, πώς θα μπορούσε η λογοτεχνία να ξανακερδίσει το χαμένο έδαφος;
Μπορεί σε ορισμένους/ες να είναι οικεία και ελκυστική η μυρωδιά που αναδίδουν τα παλιά βιβλία αλλά όχι στη νεότερη γενιά. Σήμερα που όλα προωθούνται χρειάζεται να προωθηθεί το βιβλίο με σύγχρονους τρόπους, να μαθευτεί, για να αγοραστεί.
- Η τέχνη ξεκινάει από το εξώφυλλο ενός βιβλίου ή από το εσωτερικό του;
Όπως σε κάθε τι, η βιτρίνα είναι η σημαντική αρχή, που προσελκύει, κλέβει την καρδιά και το ενδιαφέρον αλλά παύει να λειτουργεί το εξώφυλλο αμέσως, αν το περιεχόμενο δεν είναι καλό.
- Πως απαντάτε σε όσους κατατάσσουν τα βιβλία σε κατηγορίες όπως «ελαφριά» ή «γυναικεία» λογοτεχνία;
Συνήθως η άποψη αυτή ενέχει έναν ελιτισμό, αλλά, ορισμένες φορές και κάποια δόση αλήθειας, καθώς δεν έχει κάθε βιβλίο που εκδίδεται, κατ΄ ανάγκην, λογοτεχνικότητα. Και βέβαια θα έλεγα ότι συναντάται λογοτεχνική ταυτότητα που διαφοροποιείται ανάλογα με το φύλο.
- Κάθε μήνα εκδίδονται καινούργια μυθιστορήματα. Πώς θα ξεχωρίσει ο αναγνώστης το λογοτεχνικά άρτιο έργο;
Ο αναγνώστης για να είναι σε θέση να κατανοήσει το αληθινό από το κίβδηλο, χρειάζεται να εντρυφήσει, να διαβάσει πολύ, να μάθει και ύστερα να επιλέξει.
- Ισχύει και σε σας πως προτιμάτε να διαβάζεται ξένους παρά έλληνες συγγραφείς;
Προτιμώ να διαβάζω ό,τι ανταποκρίνεται στις αναγνωστικές μου ανάγκες σε διαφορετικές περιόδους, Έλληνες ή ξένους συγγραφείς.
- Ποιο βιβλίο θεωρείτε πως σας άλλαξε τη ζωή/τον τρόπο που σκέφτεστε;
Το Δέκα του Καραγάτση, το οποίο είχα διαβάσει στα λυκειακά χρόνια, έπαιξε καθοριστικό ρόλο στα γραψίματα και τη σκέψη μου.
- Ποιον συγγραφέα θαυμάζετε και ποιο βιβλίο του θα θέλατε να είχατε γράψει ο ίδιος;
Θαυμάζω τον Κ. Π. Καβάφη, τον αλεξανδρινό ποιητή, και τον Τ. Πατρίκιο και να θα ήθελα να είχα γράψει ποιήματα τους, θαυμάζω τον Κ. Ταχτσή και ήθελα να είχα γράψει «το τρίτο στεφάνι».
.jpg)
- Είναι αλήθεια ότι σε κάθε βιβλίο συναντούμε βιώματα και μηνύματα του συγγραφέα του;
Αναμφίβολα, κάθε βιβλίο είναι γεμάτο με βιώματα και εμπειρίες του/της συγγραφέα που άλλοτε λιγότερο και άλλοτε περισσότερο κατευθύνουν τη σκέψη και την πένα του/της. Όλα αυτά μπλέκονται με μυθοπλαστικά στοιχεία και συχνά η αυτοαναφορικότητα, υποκειμενικότητα και βιωμένη εμπειρία δεν αποκαλύπτονται.
- Μια φράση που σας αντιπροσώπευε κατά το παρελθόν και πλέον δε σας αντιπροσωπεύει.
Όλα περνάνε…
- Πιστεύετε στα happy end; Τα συναντούμε στα βιβλία σας;
Πιστεύω στα end αλλά όχι στα happy end. Κάποιες φορές ένα τέλος μπορεί να είναι καλύτερο για τον Χαρακτήρα, αν δεν είναι καλό εκείνη τη στιγμή, γιατί ο Χαρακτήρας δεν κινείται από τις μύχιες ανάγκες αλλά από πιο επιδερμικά θέλω, στην αρχή. Όταν περάσει από διάφορες συγκρούσεις, μπορεί να έρθει σε επαφή με τον εαυτό του και αυτό που εμείς θεωρούμε ως κακό τέλος να είναι καλό γι’ αυτόν ή καλύτερο.
- Πως νιώσατε όταν εκδόθηκε το πρώτο σας βιβλίο;
Έκανα καιρό να σταματήσω να χαμογελώ και αυτό το οφείλω στον εκδότη μου, τον Κώστα Κρεμμύδα και τις εκδόσεις Μανδραγόρα.
- Όταν γράφετε έχετε στο μυαλό σας τους αναγνώστες;
Όταν γράφω, γράφω και για τους αναγνώστες με σεβασμό απέναντι σε κάθε Χαρακτήρα -παπαδιαμαντικά δεν κρίνω.
- Τι σκέπτεστε όταν σας ασκούν κριτική για κάποιο έργο σας με την οποία δεν συμφωνείτε;
Tota capita, totes mentes!
- Πως γεννήθηκε η ιδέα για το παρόν βιβλίο σας;
Το «Δανεικό μολύβι» είναι μια ποιητική συλλογή γεμάτη από εμένα, μνήμες, συναίσθημα – χωρίς να γίνεται μελό- και σκέψη που θα ήθελα πολύ να κάνει τους αναγνώστες να ταυτιστούν με τους Χαρακτήρες και να βρουν τον εαυτό τους σ΄ αυτό.
- Τι ελπίζετε να αποκομίσει ο αναγνώστης διαβάζοντας το βιβλίο σας;
Ευελπιστώ να αποκομίσει ποίηση φιλική, ρεαλιστική θεώρηση του κόσμου, αυτογνωσία, συγκίνηση.
