Διάβασε η Λουκοβίτου Μαρία και σχολιάζει για την Κουλτουρόσουπα
Λοιπόν… Το Γαλάζιο που μας ενώνει είναι σαν εκείνη τη βόλτα δίπλα στη θάλασσα που ξεκινάς χαλαρά, νομίζεις ότι θα κρατήσει λίγο, αλλά τελικά βρίσκεσαι να κοιτάς τον ορίζοντα και να σκέφτεσαι πόσα μπορεί να χωρέσει ένα χρώμα. Έχει κάτι από προσωπικό ημερολόγιο, κάτι από συλλογικό όνειρο – κι έτσι σε κερδίζει χωρίς να το καταλάβεις.
Τα Θετικά (αυτά που θα σε κάνουν να πεις “ναι ρε Σέργη!”):
- Λυρική γλώσσα – Γράφει με τέτοια τρυφερότητα που σχεδόν νιώθεις το κύμα να σε αγγίζει.
- Συμβολισμός – Το γαλάζιο δεν είναι απλά χρώμα· γίνεται γέφυρα ταυτότητας, μνήμης και ενότητας.
- Ατμόσφαιρα – Δημιουργεί ένα κλίμα στοχασμού και ηρεμίας, που σε καλεί να μείνεις μέσα στο κείμενο.
- Συναισθηματική αμεσότητα – Μιλά κατευθείαν στην καρδιά, σαν να σε πιάνει από τον ώμο ένας φίλος και να σου λέει «έλα, κοίτα μαζί μου».
Τα Αρνητικά (αυτά που θα σε κάνουν να σηκώσεις φρύδι):
- Υπερβολική λυρικότητα – Καμιά φορά το ύφος γίνεται τόσο ποιητικό που χάνεται η καθαρή γραμμή του μηνύματος.
- Έλλειψη πολυφωνίας – Η αφήγηση μένει σχεδόν αποκλειστικά στη φωνή του συγγραφέα· θα ταίριαζε να ακουστούν και άλλες οπτικές.
- Περιορισμένη θεματολογική ανάπτυξη – Το γαλάζιο είναι ισχυρό σύμβολο, αλλά η συζήτηση θα μπορούσε να απλωθεί περισσότερο σε κοινωνικές ή ιστορικές διαστάσεις.
Η Τελική Στιγμή Ειλικρίνειας:
Το Γαλάζιο που μας ενώνει είναι σαν εκείνο το τραγούδι που δεν έχει έντονο ρεφρέν, αλλά το σιγοτραγουδάς χωρίς να το καταλάβεις. Δεν είναι τέλειο, έχει τις υπερβολές και τις μονομέρειές του, αλλά αυτό ακριβώς του δίνει χαρακτήρα. Αν ψάχνεις μια ανάγνωση που μοιάζει με ήρεμο ταξίδι στη μνήμη και το συναίσθημα, άφησέ το να σε πάρει μαζί του – και θα δεις ότι το γαλάζιο όντως ενώνει.
Βαθμολογία: ⭐⭐⭐⭐☆ (4/5)
Το βιβλίο μπορείτε να το βρείτε εδώ
