Η Μιλάντα Σαρικιαχίδου διαβάζει και σχολιάζει για την Κουλτουρόσουπα.
Μετά το “Η γυναίκα της βιβλιοθήκης”, η Φρέγια Σάμπσον, κατάφερε, μέσα από κάθε του σελίδα, να κάνει την καρδούλα μας να λιώσει από τρυφερότητα και αγάπη, με μια ιστορία ανεκπλήρωτου έρωτα, μια φιλία αταίριαστη και το θάρρος να πορευθούμε μόνοι όταν οι άλλοι μας πληγώνουν.
Πάμε λοιπόν!
Η Λίμπι Νίκολς φτάνει στο Λονδίνο με ραγισμένη καρδιά και τη ζωή της να έχει γίνει συντρίμμια. Ο πρώτος άνθρωπος που συναντά, ο ηλικιωμένος Φρανκ, της αφηγείται ένα περιστατικό που συνέβη το 1962, όταν γνώρισε ένα κορίτσι στο λεωφορείο με τον αριθμό 88, το οποίο είχε όμορφα κόκκινα μαλλιά, σαν τα μαλλιά της Λίμπι. Είχαν κανονίσει να συναντηθούν στην Εθνική Πινακοθήκη, όμως εκείνος έχασε το εισιτήριο, πάνω στο οποίο είχε γράψει το τηλέφωνό της. Από τότε παίρνει το ίδιο λεωφορείο κάθε μέρα με την ελπίδα να τη βρει. Οι προσπάθειές του ωστόσο είναι άκαρπες.
Συνεπαρμένη από την ιστορία, η Λίμπι αναλαμβάνει δράση και, με τη βοήθεια ενός αναπάντεχου φίλου, κολλάει αφίσες σε ολόκληρη τη διαδρομή του λεωφορείου. Αρχίζει να ξεπερνάει την επιφυλακτικότητά της, κάνει καινούριες φιλίες και αφήνεται σε έναν νέο έρωτα. Όμως, με την άνοια του Φρανκ να επιδεινώνεται, οι πιθανότητες να βρουν το κορίτσι από το λεωφορείο 88 λιγοστεύουν…
Διάβασε το για την τρυφερότητα του. Κάτω από την ρομαντική ιστορία του Φράνκ, ένας έρωτας που δεν πρόλαβε καν να αρχίσει, κρύβεται ένας κόσμος ρομαντικός. Ένας κόσμος στον οποίο ναι είναι δυνατό να αφιερώσεις τη ζωή σου σε έναν άνθρωπο ακόμη κι αν είχες απλά μια κουβέντα μαζί του, να γεμίσει η καρδιά τόση ζεστασιά που να μην έχει την επιθυμία να υποδεχτεί έναν άλλο έρωτα, να αναζητάς έναν άνθρωπο για χρόνια και να μην συμβιβάζεσαι με άλλες γνωριμίες. Παράλληλα παρακολουθείς και τη Λίμπι, μια κοπέλα που τη πλήγωσε ο πιο σημαντικός για εκείνη άνθρωπος, την εκμεταλλεύεται και τη χειρίζεται η οικογένεια της, άνεργη, χωρίς πτυχία και μέλλον, να διεκδικεί τη ζωή και την ευκαιρία να τη ζήσει όπως επιθυμεί. Αδειάζεις από προκαταλήψεις όταν σου συστήνεται πραγματικά ο Ντίλαν, μαθαίνοντας ότι για να πλησιάσεις «αγκαθωτούς» ανθρώπους αρκεί να είσαι ευγενικός και να σέβεσαι την εμφάνιση τους.
“Το χαμένο εισιτήριο” είναι η αποτύπωση της προσπάθειας να ολοκληρώσουμε τον εαυτό μας και την ύπαρξή μας, είναι μια ιστορία που πόσο σημαντικό είναι το να έχουμε καλοσύνη στη ζωή μας και πως όταν την προσφέρουμε απλόχερα, τότε η ζωή θα μας την επιστρέψει, μπορεί να εμπνεύσει και το σημαντικότερο, μπορεί να μας φέρει ένα βήμα πιο κοντά στην ευτυχία μας. Ότι αξίζει να ζεις για ένα όνειρο….
Βαθμολογία: 4 / 5
Μπορείτε να βρείτε το βιβλίο εδώ
