Η Μιλάντα Σαρικιαχίδου διαβάζει και σχολιάζει για την Κουλτουρόσουπα.
Το 2006 ο Τζον Μπόϊν κατέκτησε στη κυριολεξία τον κόσμο με το εκδοτικό φαινόμενο «Το αγόρι με τη ριγέ πιτζάμα». Μεταφράστηκε σε περισσότερες από 40 γλώσσες και βρισκόταν επί δύο χρόνια στις υψηλότερες θέσεις στις λίστες των ευπώλητων βιβλίων, αφού πούλησε περισσότερα από έντεκα εκατομμύρια αντίτυπα παγκοσμίως. Στον κινηματογράφο επίσης είχε την ίδια επιτυχία. Τώρα επιστρέφει γράφοντας για την Γκρέτελ, τη κόρη του διοικητή κι αδερφή του Μπρούνο, αλλά και για όσους προερχόμενοι από ναζιστικές οικογένειες άλλαξαν ταυτότητα για να μη δικαστούν ως εγκληματίες πολέμου.
Όπως σημειώνει ο ίδιος ο συγγραφέας : «Συνέλαβα την ιδέα για το «Όλα τα συντρίμμια» το 2004, λίγο καιρό αφότου είχα ολοκληρώσει την τελική εκδοχή του βιβλίου μου «Το αγόρι με τη ριγέ πιτζάμα» και ήξερα από την πρώτη στιγμή πως θα το έγραφα κάποτε. Επί πολλά χρόνια, διατηρούσα στον υπολογιστή μου ένα αρχείο που λεγόταν «Η ιστορία της Γκρέτελ», και σε αυτό κρατούσα σημειώσεις σχετικά με τη μεγάλη αδελφή του Μπρούνο, ποια θα μπορούσε να γίνει στον μετέπειτα βίο της, και τις εμπειρίες που διαμόρφωναν την ενήλικη ζωή της. Πρόθεσή μου ήταν πάντα να γράψω το συγκεκριμένο βιβλίο προς το τέλος της ζωής μου, ίσως στα ογδόντα ή στα ενενήντα μου, όταν η ατμομηχανή της δημιουργίας μαζί με όλο το υπόλοιπο είναι μου, θα όδευε προς την ακινητοποίηση. Όμως, μετά ήρθαν η πανδημία και το λοκντάουν, και βρέθηκα στον κήπο πίσω από το σπίτι μου για να γράψω κάτι νέο-και η απομόνωση της περιόδου μ’ έκανε να σκεφτώ πως τώρα ήταν η ώρα. Κι έτσι, ξεκίνησα».
Πάμε λοιπόν!
Η Γκρέτελ Φέρνσμπι είναι ενενήντα ενός ετών και ζει στο Λονδίνο εδώ και δεκαετίες. Έχει μια άνετη, ήσυχη ζωή, παρά το σκοτεινό και πολυτάραχο παρελθόν της. Δε μιλάει για τη διαφυγή της από τη Γερμανία, πάνω από εβδομήντα χρόνια πριν· δε μιλάει για τα μεταπολεμικά χρόνια που πέρασε στη Γαλλία, με τη μητέρα της, μα κυρίως δε μιλάει για τον πατέρα της, τον διοικητή του πιο διαβόητου στρατοπέδου συγκέντρωσης.
Κι έπειτα, μετακομίζει στο διαμέρισμα κάτω από το δικό της μια νέα οικογένεια. Παρόλο που δεν το επιδιώκει, η Γκρέτελ αναπτύσσει μια φιλία με το αγοράκι τους, τον Χένρι, και, ένα βράδυ, γίνεται μάρτυρας ενός βίαιου τσακωμού ανάμεσα στη μητέρα του και στον δεσποτικό πατέρα του. Αντιλαμβάνεται την κακοποιητική συμπεριφορά κι αυτή τη φορά δε θα το προσπεράσει. Θα σώσει το αγοράκι με οποιοδήποτε τίμημα…
Το μυθιστόρημα κινείται σε 2 χρόνους. Στην Γρέτελ των 16 ετών που παλεύει με τις ενοχές, για μια ευκαιρία κι ένα νέο ξεκίνημα, με την εξαγρίωση των οικογενειών όσων χάθηκαν από τις βαρβαρότητες των ναζί και με την κατάθλιψη της μητέρας της. Παρίσι, Αυστραλία και Λονδίνο, οι πόλεις που τη φιλοξενούν και συνάμα την πληγώνουν. Ενώ η Γκρέτελ των 91 ετών ζει μια ήρεμη και μοναχική ζωή, κρύβει πλέον καλύτερα τα τραύματα της αλλά οι μνήμες ακόμη τη πληγώνουν. Ο Χένρυ, ο 9χρονος γείτονας της, θυμίζει το αγοράκι το όνομα του οποίου δεν ξεστόμισε για 80 χρόνια, τα λάθη που έκανε με τον δικό της γιο αλλά και την ευκαιρία για εξιλέωση.
Ένα βιβλίο δυνατό κι υπέροχο. Μια γραφή σοβαρή με σκηνές δυνατές που σοκάρουν, έτσι είναι ο Τζον Μπόιν, υποβόσκει, σε μια αφήγηση δημοσιογραφική οι πινελιές συναισθήματος, αγωνίας, τρόμου αλλά και οι ανατροπές του των καθιστούν κορυφαίο. Όσοι αγαπήσατε το «Το αγόρι με τη ριγέ πιτζάμα» , θα τον βρείτε ξανά. Ενοχή, αυτοτιμωρία για όσους αν και σε μικρή ηλικία έζησαν την κτηνωδία των στρατοπέδων συγκέντρωσης, προσωπικά είναι η πρώτη φορά που διαβάζω σχετικά με το τρόπο που έζησαν οι οικογένειες των διοικητών με την πτώση του Ράιχ και είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον.Ζωές που δεν μπορούν να ανασάνουν μέχρι να εξιλεωθούν.
Βαθμολογία: 4,6/5
Μπορείτε να βρείτε το βιβλίο παρακάτω
