Ενα μυθιστόρημα που απορώ γιατί δεν έλαβε την προβολή που του αρμόζει από αρθρογράφους και λογοτεχνικά website και που επιβάλλεται να το προσθέσεις στην λίστα σου.
Αρχικά θα ταξιδέψεις σε ένα μικρό νησί της Κορέας, τη νήσο Τζετζου. Θα βρεθείς στο 1943 όπου η Κορέα βρίσκεται υπό ιαπωνική κατοχή και θα γνωρίσεις δύο αδερφές.
Όταν οι Ιάπωνες στρατιώτες κάνουν επιδρομή στο ψαροχώρι τους,η Χάνα, η μεγάλη αδελφή, θυσιάζεται για να σωθεί η μικρή. Παίρνει τη θέση της αδερφής της και οδηγείται στην Μαντζουρία, όπου αναγκάζεται να γίνει μια γυναίκα «ανακούφισης» σε πορνείο του ιαπωνικού στρατού. Οι δύο αδελφές δεν πρόκειται ποτέ ξανά να δουν η μία την άλλη. Μέχρι το τέλος της ζωής τους,όμως,η μία θα αναζητά την άλλη.
Εξήντα οχτώ χρόνια μετά,το 2011 συναντούμε την Εμι, τη μικρότερη αδερφή, γηραιά κυρία πια, κουβαλώντας τις δικές της μνήμες και θυσίες λόγω της θηριωδίας του πολέμου,αρχίζει να πηγαίνει στις ετήσιες συγκεντρώσεις που γίνονται στη Σεούλ μπροστά στην ιαπωνική πρεσβεία,όπου οι συγκεντρωμένοι,άντρες και γυναίκες, ζητούν να αναγνωριστεί σαν έγκλημα πολέμου η αρπαγή των γυναικών επί ιαπωνικής κατοχής.Στόχος της, να βρει την αδερφή της και να εξιλεωθεί, που στα εννέα της φοβήθηκε να υπερασπιστεί την Χάνα.
.
.
Αξίζει να το διαβάσεις για την ιστορία.Σύμφωνα με τους ιστορικούς έως και 200.000 κορίτσια και νέες γυναίκες γυναίκες αυτές, απήχθησαν και αναγκάστηκαν σε εκπόρνευση στους κόλπους του αυτοκρατορικού στρατού της Ιαπωνίας κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Η Μαίρη Λιν Μπράχτ, Αμερικανίδα συγγραφέα κορεάτικης καταγωγής, αποτείνει φόρο τιμής σε όλες αυτές τις γυναίκες με ένα τρόπο όμως που τις τιμά. Δεν προχωρεί σε απεχθείς λεπτομέρειες αλλά διατηρεί στις περιγραφές ένα επίπεδο, σαν να καλύπτει την γύμνια τους. Σε ωθεί να εμπνευστείς από τις χενιό, τις γυναίκες δύτες που για αιώνες συντηρούσαν τις οικογένειες τους. Την δύναμη, την ανθεκτικότητα και την περηφάνια τους. Η Χάνα, πολεμά, υπομένει, αργοπεθαίνει αλλά επιβιώνει.
Η συγγραφέας όπως και οι περισσότεροι Ασιάτες συγγραφείς παρόλο που καταπιάνεται με ένα από τα μεγαλύτερα εγκλήματα πολέμου δεν χάνει την λυρικότητα της. Παραδίδει ένα μυθιστόρημα σκληρό αλλά πλούσιο σε εικόνες και αισθήματα. Βρίσκεις πάλι την αγάπη στις σελίδες του, την αδερφική αγάπη και θυσία, την μητρική αγάπη αλλά και την φιλική.
Από τις πιο φορτισμένες σκηνές που είναι ο θάνατος του κακού της υπόθεσης. Αριστοτεχνικά περιγράφεται όλο το τελετουργικό της τιμητικής αυτοκτονίας των σαμουράι. Όπου στο τέλος αντιλαμβάνεσαι ότι και οι ίδιοι οι στρατιώτες αποτελούσαν θύματα, θύματα χαμένης αξιοπρέπειας και ντροπής.
Ένα από τα αρνητικά του βιβλίου αποτελεί το γεγονός ότι τελειώνει με απότομο τρόπο, έχεις την αίσθηση ότι δεν τελείωσε όπως έπρεπε ότι θέλεις κι άλλες πληροφορίες για να ικανοποιηθείς ως αναγνώστης.
Άφησε το στην άκρη για την βαριά του ιστορία, ένα βιβλίο γροθιά στο στομάχι κάθε γυναίκας.
Το λευκό χρυσάνθεμο για τους Κορεάτες συμβολίζει το πένθος. Το «Λευκό χρυσάνθεμο» αποτείνει φόρο τιμής και σε όλες τις σύγχρονες σκλάβες του σεξ, κορίτσια που απήχθησαν, εξαπατήθηκαν, κι έπειτα απλά χάθηκαν από προσώπου γης διά παντός. Κορίτσια από ακόμη και σήμερα λόγω κοινωνικών συμβάσεων, άγραφων κανόνων ηθικής, προκαταλήψεων υπομένουν ολομόναχες και σιωπηλές τους εφιάλτες τους. Παραμένουν σκλάβες.
Βαθμολογία:
3,4/5
Εκδοτικός Οίκος: ΛΙΒΑΝΗ
Συγγραφέας: Μαίρη ΛίνΜπράχτ
Κατηγορία: Ξένη Λογοτεχνία
Σελίδες: 400
Φωτογραφικό υλικό
